Elmir Əlizadə Jr.
banner
benelmir.bsky.social
Elmir Əlizadə Jr.
@benelmir.bsky.social
1K followers 1.7K following 120 posts
🅽📚 sosyalda beni takip et⬇️ nsosyal.com/@benelmir 🌍🦋 Dünya şəhərləri üçün⬇️ @azbenelmir.bsky.social
Posts Media Videos Starter Packs
Pinned
📚Soyuq payız idi. Küçə işıqları zəif yanırdı, əllərim üşüyürdü. Sən heç nə demədən yaxınlaşdın sadəcə əllərimi tutdun. O an hər şey susdu sanki dünya dayanmışdı. Sənin o isti toxunuşun məni isidən ilk hiss idi. O an anladım ki istilik bəzən əlcəklərdə deyil – insanın içində olur.
Azerbaycanlı bir çocuk kızdı bu
📚Soyuq payız idi. Küçə işıqları zəif yanırdı, əllərim üşüyürdü. Sən heç nə demədən yaxınlaşdın sadəcə əllərimi tutdun. O an hər şey susdu sanki dünya dayanmışdı. Sənin o isti toxunuşun məni isidən ilk hiss idi. O an anladım ki istilik bəzən əlcəklərdə deyil – insanın içində olur.
📚Yağışdan sonra parkda tək oturmuşdu. Ətrafda yalnız islanmış yarpaqlar və uzaqda qaçan bir uşaq səsi vardı. O, öz gəncliyini xatırladı – o vaxtlar tək qalmaq seçim idi, indi isə vərdiş olmuşdu.
📚Zərfin üzərindəki ünvan artıq mövcud deyildi. O, illər əvvəl yazdığı məktubu tapdı, amma göndərməyə artıq kimsə yox idi. Kağız saralmış, sözlər isə hələ də canlıydı. Yalnızlıq bəzən göndərilməmiş məktub kimidir – içində çox şey var, amma heç kim oxumur.
📚Otağın pəncərəsindən gələn külək pərdələri yavaşca tərpədirdi. Divardakı saatın səsi evin tək nəfəsiydi. O, hər gün eyni stulda oturub kiminləsə danışırmış kimi susurdu. Yalnızlıq bəzən sakitlik kimi görünür, amma içində qışqırıq gizlənir.
📚☕Yağış damlaları pəncərəyə toxunurdu, sanki kiminsə pıçıltısı kimi. O, isti çayını əlinə alıb ulduzlara baxdı. Buludlar onları gizlətmişdi, amma o bilirdi oradadırlar. Bəzən ən gözəl şeylər görünmür – sadəcə inanmaq yetər.
📚 Əşraf yerə düşən yarpağı cibinə qoydu. Ruya ilə son dəfə bu ağac altında görüşmüşdü. Bəzən insanlar da yarpaqlar kimidir – bir dəfə düşdülərmi, geri dönmürlər.
📚Evin qarşısındakı köhnə poçt qutusunda heç vaxt məktub olmazdı. Amma o hər səhər yenə baxırdı. Çünki ümid bəzən gəlməyən məktubların içində gizlənir.
📚Küçədə külək qopan kimi pəncərə çərçivəsi cırıldadı. O, pəncərədən baxdı, bir vaxtlar onunla eyni yoldan keçən adam indi yad bir şəhərdə idi. Pəncərənin bu səsi sanki hər dəfə onun adını pıçıldayırdı.
📚Axşam yağış sakitcə pəncərəyə çırpılırdı. Əli isti çayını içə-içə kitab oxuyurdu. Şəhərin işıqları yağış damcılarında parıldayırdı. Hər səs, hər nəfəs bir ahəng idi. O düşündü ki, bəzən xoşbəxtlik nə səs-küydə, nə izdihamda olur. Yağışın səsində və sakit bir axşamda gizlənir.
📚🍁Hər il payızda eyni yerə gəlirdi – köhnə küknarın altına. Orada ilk dəfə əl-ələ tutmuşdular. İndi isə tək idi. Küknar ağacının budaqları əsdikcə, sanki ona “unut” deyirdi, amma o bacarmırdı.
📚Parkda tək gəzirdi. Ağacların yarpaqları ayağının altında qırıldıqca sanki keçmişin səslərini eşidirdi. Hər yarpaq bir xatirə kimi düşürdü yerə. O, başını qaldırdı, səma boz idi, amma ürəyi daha da qaralmışdı.
📚🍁Payız gecəsi idi. Küçədə yalnız yarpaqların xışıltısı eşidilirdi. Köhnə fənərin altında bir qadın dayanmışdı, elə bil kimisə gözləyirdi. Amma gələn yox idi. Sadəcə külək onun saçlarını oynadır, xatirələri isə ürəyini sızladırdı.
📚Qatar stansiyasında köhnə bir kişi, əlində saralmış məktubu tutaraq dayanmışdı. Hər gün eyni qatarla gedirdi. Sonda məktubunu əlində saxlayıb qatara minəndə, yeni bir dostla rastlaşdı. Dostunun təbəssümü onun illərlə gözlədiyi cavab kimi idi.
📚O, hər həftə qəbir üstünə bir qırmızı gül qoyurdu. Yanındakılar niyə belə etdiyini soruşmadılar. Çünki hər kəs cavabı bilirdi.
📚O, hər dəfə eyni səhifəni oxuyurdu.
Çünki o səhifədə onun gülüşü qalmışdı.
Bəzən bir kitab, bir insanın davamıdır.
📚Qadın köhnə şərfini sinəsinə sıxdı. Onun qoxusu hələ də ordaydı. Bəzən bir qoxu, bir ömür qədər yadda qalır.
📚Yağış altında tək dayanmışdı. Çətiri yox idi, amma gülümsəyirdi. Çünki o gün onunla son dəfə eyni yağışın altında yerimişdilər.
Yenidən qurma işlərindən sonra Bakı müqəddəs Məryəm ana kilsəsi.⛪
Əgər insan öz vicdanının səsini eşitmirsə, ən böyük cinayəti belə rahatlıqla törədə bilər. Çünki insanın ən böyük hakimi – onun öz vicdanıdır.📚
Bir insanı sevdiyin zaman, onu dəyişdirməyə çalışma. Onu olduğu kimi sev. Əgər dəyişməsini istəyirsənsə, onu sevdiyin üçün deyil, öz eqon üçün istəyirsən.📚
Hər kəsin içində bir dərinlik, bir uçurum var. Kimisi o uçurumu görməməyə çalışır, kimisi içində boğulur, kimisi isə oradan işıq çıxarmağa çalışır.📚
📚 Soyuq əllər isti ürək ☕
İnsanın ən böyük bədbəxtliyi nə istədiyini bilməməsidir.📚