" มีอะไรหรอ เจ้าหนูออง "

ปลายตามมอง

" ฉัน.... ไม่รู้ว่าตอนนี้ควรรู้สึกยังไง "

พึมพำออกมาเบา ๆ พร้อมกับคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเจอมาสด ๆ ร้อน ๆ ตอนไปทำภารกิจใน5วันที่ผ่านมา เม็ดน้ำสีใสไหลไม่ทันได้ออกมาจากหางตา ตนก็ยกมือขึ้นมาปาดมันทิ้งแล้ว

" .... ทำไมฉันรู้สึกว่าเหมือนความทรงจำฉันหายไประยะหนึ่ง ทำไมรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็ก "

มือหนายกมือไปกุมหัวตัวเอง

" ทำไมฉันถึงได้คิดถึงเรื่องเมื่อ17ปีก่อน อุสาลืมไปแล้วแท้ๆ อุสาลืมไปได้แล้วแท้ๆ!!!!!! "

ขยุ้มหัวตัวเอง ความทรงจำตอนที่เกาะถูกทำลาย พ่อแม่ตายต่อหน้าต่อตาค่อย ๆ ลอยขึ้นมาเขาหัวเป็นฉากๆ

𝗝𝗮𝗯𝗿𝗮 • ジャブラ
𝘾𝙞𝙥𝙝𝙚𝙧 𝙋𝙤𝙡 "𝘼𝙞𝙜𝙞𝙨" 𝙕𝙚𝙧𝙤
𝘼𝙛𝙩𝙚𝙧 𝙏𝙞𝙢𝙚𝙨𝙠𝙞𝙥 > 𝟯𝟳 𝙮
𝟮𝟭𝟮 𝙘𝙢
𝘽𝙡𝙤𝙤𝙙 𝙏𝙮𝙥𝙚 : 𝙎
𝙄𝙣𝙪 𝙄𝙣𝙪 𝙣𝙤 𝙈𝙞 - 𝙈𝙤𝙙𝙚𝙡 : 𝙒𝙤𝙡𝙛
#RPOP

ว่าแล้วว่าต้องลืมสักอย่าง… เอาใหม่

2024.05.07 #erio_art

One Piece x Dungeon Meshi 🏴‍☠️🍖 part 5-
koby, garp, akainu, aokiji, kizaru

couple of marines this time around!!

#ONEPIECE #DungeonMeshi

✨🎄Merry Christmas!🎄✨

#onepiece #Borsalino

チョコレートのブランチツリー

" งึม น่าสนใจจัง แต่เรือรบคืออะไรหรอลุงอมารัค!? "

เอียงคอสงสัย

"วันอะไรล่ะ?"

" สวัสดีครับลุงอมารัค จัสตินชื่อจัสตินนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก✨✨ "

" งึม แพทย์สนาม แพทย์สนามคืออะไรหรอครับ!? "

เอียงคองง

" งึม ไม่เป็นไรๆๆๆ ไม่ต้องขอบใจจัสตินหรอก "

โบกมือไปมารัวๆแบบไม่ต้องขอบใจหรอก

" ดื่มยาแปลกๆหรอ อึก "

ยกมือขึ้นกุมขมับ ทำไมมันจี๊ดๆที่หัวจังเหมือนลืมอะไรบางอย่างไปเลย ไม่คิดแล้วๆปวดหัวเปล่าๆ สายหน้าเบาๆเอามือลง เงยหน้ามองผู้หญิงตรงหน้าที่สูงกว่าตนนิดนึง

" พี่ชายหรอ!? งึม พี่สาวจัสตินแค่9ขวบเอง "

เอียงคอมอง

" ลุงเป็นใครง่ะ "

แฟ้มประจำตัว Character Infomation

นับตั้งแต่เรือรบเทียบท่าที่ฐานทัพ แพทย์สนามที่ประจำการอยู่กับที่ก็สวดภาวนาในใจว่าขอให้ไม่มีคนเจ็บให้ต้องแบกหามในวันนี้สามครั้ง ก่อนที่จะโยนเกลือข้ามไหล่ออกไป

" ไม่รู้ครับ จัสตินไม่รู้ "

เด็กน้อยส่ายหัวเบาๆ เกาะไหล่พี่ชายกันตก

" จะซื้อให้จัสตินจริงๆหรอ✨✨✨ "

มองพี่ชายที่เดินเข้ามา ทำไมหน้าคุ้นจัง แต่ชั่งมันเถอะคิดไปจัสตินก็ปวดหัวเปล่าๆ

" งึม งั้นจัสตินก็เข้าไปไม่ได้จริงด้วย จัสตินยังไม่ถึง18เลย "

" ก็จัสตินไม่ชอบให้คนที่จัสตินรักบาดเจ็บง่ะ "

" งึม แต่ก่อนหนานี้พี่ชายพูดว่าอะไรนะครับจัสตินได้ยินไม่ชัดเลย "

เด็กเอียงคอมองด้วยความสงสัย

" งึม จัสตินอยากรู้จักเขาเลย "

เมื่อเห็นพี่ชายตอบแบบมั่นใจ ตนก็เริ่มที่อยากจะรู้จักซะแล้วสิ

" งึม จัสตินไม่มีครับ ปะป๊ากับมะม๊าไม่เคยบอกจัสตินเลย "

เด็กน้อยสายหน้าเบาๆ เงยหน้ามองพี่ชาย

ทำไมคนที่นี่สูงกันจัง

ด้วยสัญชาตญาณเด็กหนุ่มก็หมุนตัวเด็กทารกไปอ้วกทางอื่นแต่แล้วอยู่ๆเด็กทารกตรงหน้าก็ตัวโตสูงกว่าตนอีก

" เอ๊ะ "

ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวของน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของคนตรงหน้า มือของตนก็อ่อนแรงลงจนเกือบเผลอปล่อยคนตรงหน้าล่วงลงพื้น แต่ตนก็ตั้งหลักวางตัวคนตรงหน้าลงพื้นอย่างปลอดภัยได้

" งึม เกือบไปแล้ว ว่าแต่ทำไมเธอถึงตัวโตขึ้นมาได้ล่ะ "

เด็กหนุ่มตาลุกวาวมองเธอ

" งึม "

เห็นพวกพี่ชายพี่สาวมาที่นี่กัน ตนก็เลยเดินตามมาด้วย ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นำหัวถูไถกับมือพี่ชายงึม

" งึม ป่าวบ้านจัสตินไม่ได้อยู่ที่นี่ จัสตินหลงทาง จัสตินหาทางกลับบ้านไม่เจอ "

เอือมมือไปหยิบขนมจากในกล่องมาอีกหนึ่งชิ้นมากินแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ

" แต่พี่ชายเป็นคนแรกเลยนะที่จัสตินเเทนตัวเองว่าจัสตินแล้วไม่ถามชื่อ พี่ชายตัวสูงๆใส่ผ้าคลุมสีขาวถามชื่อจัสตินทุกคนเลย "

ทำหน้าบึ้ง

" งึม นั่นสิ "

รับขนมห่อนั้นมา

" ขอบคุณนะอันวาร์ "