คิดทั้งเรื่องของเขา และเรื่องของคุณ
ยิ่งคุณพยายามอยากเป็นคนดี การพยายามเป็นคนเอาแต่ใจของเขาราวกับสิ่งที่สวนทางจนไม่สมควรทำ

ไม่ควรเลย

"..."
"จริงหรอ?" เพราะคุณบอกแบบนั้นมาสึกิจึงถามกลับแต่ไม่ได้มองหน้าเพราะใบหน้าของเด็กขี้แย ซุกไหล่ของคุณเพื่อสงบจิตสงบใจในอ้อมกอดที่คุ้นเคย กลิ่นไอที่ชวนสบายใจ เคลิ้มจนเวลาผ่านไปแบบลืมไปเลยว่าที่มากัน... เรามาติวหนังสือกันนะ (...)

ไม่อยากให้ความรักของเขาและคุณ จบลงเพียงเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม ไม่ดีพอ

ไม่ต้องถูกตั้งคำถาม ไม่ต้องถูกสงสัย
ไม่ต้องถูกต่อว่า...

โอบกอดนุ่มนวลที่คอยปลอบประโลมพอทำให้เสียงสะอื้นระหว่างพูดคุยทุเลาลง บางทีความรู้สึกที่อัดอั้นลึกๆ มันอาจซ่อนความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่เคยได้บอกคุณ

ความคิดมากแสนเยอะแยะรกสมองจนเหมือนม้วนกระดาษที่รื้อออกมาไม่มีวันหมด คิดมากเสมอ

+

"เอาแต่ใจต่อไป ต่อให้มาฮิโระคุงไม่ทำตามบ้าง หรือทำตามบ้าง ถึงจุดหนึ่ง.. ก็จะเริ่มรำคาญ ว่าผมต้องการอะไรอีกหรือเปล่า?"
"หรือหากดื้อไม่ฟังกัน จะกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลที่ไม่เข้าใจใครเลยหรือเปล่า?"

"ผมกลัวนะ... กลัวมาตลอดเลย"
หากว่าเขาทำทุกอย่างดีพอที่จะสามารถยืนข้างคุณได้โดยไม่ถูกมองว่าผิด เขาก็อยากตรงไปตรงมากับความสัมพันธ์ อยากตอบรับความต้องการโดยที่ไม่ต้องแอบซ่อนแบบนี้
+

"..." บางอย่างที่อยู่ลึกในใจ เริ่มเอ่ยปากถามอย่างที่ไม่เคยได้ถามอย่างตรงไปตรงมา
"แบบนั้น... มาฮิโระคุง"

"จะไม่โกรธผมหรอ?"
"จะไม่รู้สึกแย่หรอ?"
"จะไม่ผิดหวังหรอ?"
"จะไม่มองว่าน่ารำคาญหรอ?"
"จะไม่... ทิ้งผมไปใช่ไหม?"

ทุกคำพูดเหมือนเสียงของคนรู้จักที่แทรกซ้องไปพลางๆ บางทีนี่อาจเป็นคำพูดที่ชัดที่สุด ตรงไปตรงมาที่สุด โดยที่น้ำตาร่วงพล่อยๆ

ตาสีเทอควอซ์สั่นไหวเหมือนฟองคลื่น

+

ริมฝีปากทาบจุ๊บหน้าผากแผ่วเบา ค่อยๆ สะกดอารมณ์แปรปวนมากมายในใจของเจ้าตัวได้อยู่หมัด จนได้สบตามอง ได้เหมียงมองตาสีโทนเย็นร่วมกัน รอยยิ้มจางและเสียงเบา ดุจเพลงกล่อมให้เขาสงบลงช้าๆ และอ้อยอิง

กรอบของเด็กดีที่ถูกสร้างเหมือนกรงขังไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง ในตอนนี้มันเริ่มผุพังไปทีละน้อย บางทีกรงที่ว่ามันอาจไม่ได้มีอยู่แต่แรก เป็นเพียลูกกรงเงาของ 'ครอบครัวยูนะ' พาดผ่าน

+

หรือรู้สึกอะไรบางอย่างที่ทำให้หลายครั้งคู่นอนต้องคอยปลอบหรือเทคแคร์เสมอ

“.. ก โกเมน”
“ผม... ผมไม่ดีเอง... โกเมน...”

สองมือขยับกอด ใบหน้าซุกไหล่จนได้ยินเสียงหายใจหนักหน่วงชัดขึ้น
บางอย่างที่คอยดันผิวกายรู้สึกได้เจือจาง แต่เพราะคุณบอกไม่ได้เลยเพียงเงียบและนิ่งค้างอยู่แบบนั้นสักพัก

“... ผม”
“อยากเป็นเด็กเอาแต่ใจ...”

“แต่ไม่อยาก... เป็นเด็กดื้อนะ...” ????
นี่คงเป็นครั้งแรกที่หลังปลดเปลื้อนกันแล้วมาสึกิเกิดงอแงขึ้นมา หรืออาจจะเรียกว่าความรู้สึกอัดอั้นแบบที่คนหลังมีอะไรกันเกิดร้องไห้ บอกไม่ชอบ

+

ยิ่งไม่ได้อย่างใจ ก็กลายเป็นว่าเขาเริ่มงอแง แต่ก็ไม่กล้าร้องขอ ยิ่งถูกแกล้งแบบนี้กลายเป็นความอ่อนล้านำพาให้คุณได้เห็นอีกมุมนึงของคนเบื้องล่าง

ดูน่าสงสาร... ไหมนะ?

“ม ไม่เอา...”
“ผม... มะใช่... เซนเซย์... ของมาฮิโระ ซะหน่อย....”

“ย อยากเป็น...”
“อยากเป็นแฟนนะ..” จนถูกนายเบียดมากอดปลอบประโลมและประทับจูบเบาๆทิ้งท้าย ความงอแงเมื่อครู่เลยดูทุเลาลง

+

เสียงหอบหายใจดังระงมแผ่วเบา กายกระตุกเบาๆ พร้อมสะดุ้งเล็กๆ ยามถูกลูบไล้สัมผัสเอ็นร้อนที่เหมือนจะปลดเปลื้องจนสุดก็ไม่

น้ำตาร่วงเป็นเม็ดๆ ความรู้สึกบางอย่างที่ปั่นป่วนไปทั้งกายและใจ ทำให้เจ้าตัวเบือนหน้าหลบเลี่ยงสายตา พยายามเอ่ยตอบบางอย่างที่แสนเบาหวิว

“ย อย่า...แกล้ง... กัน.. สิ...”
“อือ...” มองบางมุมก็ให้ความรู้สึกเหมือนคนกำลังร้องไห้ คงเอาแต่ใจไม่ไหวแล้วล่ะ...

+

"อ๊าห์!?--"
ยังทำให้เจ้าตัวเสียวซ่านจนสุดท้าย เขาเสร็จสมในรสชาติกามคุณ น้ำร้อนเปรอะตามเนื้อตัว ใบหน้าทุรนทุรายที่เสร็จสมแต่ยังไม่ได้อย่างที่ต้องการเบื้องลึก

จึงดูน่าสงสารในบางมุม น้ำตา หน้าที่ทุรยทุราย สายตาที่หยาดเยิ้มแต่หลบเลี่ยงเพราะความอาย เสื้อผ้าที่ยับคล้ายจะถกออกแต่ยังค้างตามตัว

จะเป็นภาพที่นายถูกใจไหมนะ?

แต่ไม่ทันตอบอะไร ริมฝีปากหวานถูกช่วงชิง ลิ้นร้อนเกี่ยวพันจนสติขาวโพลน นึกคำพูดที่อยากตอบไม่ได้อีกแล้ว จุดที่ถูกกดถาโถม สาวสัมผัสเร่งเร้าอารมณ์ ชวนให้หน้าท้องเกร็ง น้ำตาไหลอาบ สองมือจากกอดคล้องคอเปลี่ยนเป็นขยำกึ่งจิกตามผิวกายคุณ

เสียงคำพูดที่เหมือนกับไม่ได้เข้าหูเลยแม้แต่นิดเดียว จนได้มองใบหน้าของคนเบื้องล่างอย่างเขา

ใบหน้าที่ดูหยาดเยิ้ม คิ้วลู่ลงราวกับคนขัดใจเล็กๆ แต่มือที่ขยับตลอด

+

ทุกอย่างเหมือนกำลังแผดเผาทั่วเรือนร่าง เสียวซาบซ่านเกินจะบรรยาย เจ้าตัวครางเสียงดังขึ้น เนื้อตัวแดงระเรื่อจนเริ่มหาจุดขาวซีดเดิมไม่ค่อยได้ สายตาสีทะเลที่สู้ความร้อนรุ่มไม่ไหว หยีตาจนดูทุรนทุรายไปกับสัมผัสมากมายที่กำลังถาโถมตอบสนองต่อความกระสันอยากในใจ

"ด..เดโ--" ความต้องการที่มากล้นจนเริ่มเอาแต่ใจ การถูกบอกว่าเด็กไม่ดีทำให้เจ้าตัวมีสีหน้าไม่ชอบใจแบบเศร้าสร้อยนัก

+

"อื๊อ..."
"ชอบ ชอบมาก... อือ.. ม มาฮิ...โ..ะ"
"ใส่เข้ามา... ไม่ได้หรอ..." คำว้าวอนหลุดออกมาไม่ได้ตั้งใจ สองมือที่กอดคุณไว้เริ่มขยับคล้องคอจนคุณคล้ายถูกจับให้โค้งตัวลงมาใกล้ใบหน้าไทป์น้ำตาลที่กำลังละลายไปกับเพลิงราคะ มอบจูบดูดดื่มแสนโหยหาไม่ประสีประสา

ติดใจรสหวานลูกอมที่ทิ้งทวนคลอในลิ้นของคุณและเขา

"อ๊าห์--"
"ม มะไหว... อื๊อ..."

"มาฮิโระ..."
"ม...ฮิโ...ะ..."

"อื๊อ!?-" เสียงร้องกระเซ่าดังขึ้นยามแตะต้องจุดนั้นในกายของเขา เสียงหอบหายใจดังพร้อมลมหายใจร้อนที่กำลังต้านทานตัณหาที่มากล้นไม่ได้ต่อไป

เป็นไปตามที่ต้องการ ขยับโดนทุกตำแหน่งของความเสียวสะท้านสัมผัสภายในทั่วเรือนร่าง ตาสีทะเลเริ่มหยีตาอีกครั้ง ทนแรงเร่าร้อนที่เป็นเพียงนิ้วมือนั้นไม่ไหว

จุ๊บริมฝีปากหวานที่หลอกล่อ กระตุกทั้งขาด้วยความเสียวเกินต้านทาน ร้องเสียงหลงอย่างคนไปไม่เป็น

+

มาสึกิไม่ได้ตอบรับคำพูดติดตลก ดูได้จากสีหน้าที่ยังคงความลุ่มหลงเพ้อพบที่แดงระเรื่อตามประสาคนที่เคลิ้มในบรรยากาศ มองใบหน้าของคนที่ยังคงยิ้มให้เขาไม่หยุด

จูบแนบแน่นเป็นคำตอบรับ นิ้วที่ขยับลึกถึงจุดกระสันอยาก เกิดเสียงครางอื้ออึงในลำคอด้วยปากที่กำลังถูกจูบนัวเนีย ภายในช่องทางที่เกร็งตอดรับนิ้วที่เพิ่มเข้ามาราวกับไม่ให้ขยับไปไหน สะท้านความต้องการจนเหงื่อยิ่งผุดออกมาจนเนื้อตัวเหนอะหนะ

+

"มาฮิโระคุง... อยู่ในตัวผมเลย..."
"...ชอบจัง" หลายครั้งที่มือของเขาพยายามไขว้คว้าสวมกอดร่างของคุณยามจำนนศิโรราบแก่ความลุ่มหลง

หากผละออกมามองสักนิดคงได้เห็นใบหน้าแดงระเรื่อ หยาดเยิ้มด้วยน้ำตา สายตาเลื่อนลอยเหมือนถูกสะกดในห้วงอารมณ์แห่งรัก

"ขยับนิ้วไป... ระหว่างกอดได้ไหม?..." กระซิบอย่างประหม่า ลึกๆ ก็กลัวว่าจะเอาแต่ใจเกินไปเสียหน่อย

ได้กอดตามที่หวังแถมด้วยโดนจิ้มจมูก ใบหน้าหวานซุกลงบ่าของคุณ กำชับกอดแน่นราวกับกำลังสัมผัสกลิ่นอายของคุณ เพื่อเติมเต็มความรู้สึกที่โหยหาบางอย่าง

โหยหาที่จะถูกคุณโอบกอด ลึกๆ เขาก็คงต้องการมันแบบที่เขาเองก็อธิบายออกมาได้ไม่ชัดนัก ทั้งกลิ่นน้ำค้าง ทั้งไออุ่น ทั้งรูปร่างที่ได้สัมผัสแล้วรู้สึกดี

ต่อให้มันบอบบางยังไงเขาก็ชอบมัน

"... อืม"
"ทำแบบนี้... ให้ความรู้สึกเหมือน..."

+

มองอ้อยอิง พร้อมสองมือที่ดูจะเริ่มซน ค่อยๆปลดอาภรณ์ขอฃนายทีละนิด เว้นช่วงพักใหญ่ และค่อยๆกอดกัน

”... ผ ผมอยาก...“
”กอด... ได้ไหม?“

สัมผัสอ่อนโยนที่เขาชอบ นุ่มนวลชวนให้เคลิบเคลิ้ม ตัดกับเบื้องล่างที่ยังคงพยายามกระทุ้งนิ้วเข้ามาภายใน หลายต่อหลายครั้ง

ถูกจุดที่ร่างของมาสึกิถึงกับสั่นจนคล้ายว่าจะเสร็จได้ทุกเมื่อ เสียงครางแสนกระเซ่าขนาบข้างหูเสมอ สีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังเตลิดไปไกลเพียงสัมผัสที่ดูเล็กน้อยนี้

“อื๊อ....”
“ม มาฮิ... ระ”

“ร้อน... ร้อนไปหมด...”
“ด ดีจัง...❤️”

จนตาสีเทอควอซ์ปรือตาต้านความร้อนในใจ

+

ช่วงแรกที่เป็นเพียงนิ้วเดียวขยับเข้าออกเนิบนาบ สร้างสัมผัสดีแต่ก็ยังไม่ากพอ มาสึกิตอนนี้ส่งเสียงครางเบาๆ โดยหนักหน่วงที่เสียงจังหวะหายใจมากกว่า

จนเริ่มแรงขึ้น เร็วขึ้น ขาทั้งสองเริ่มเกร็งและสั่นสะท้านต่อสัมผัส สอฃงมือขยำเสื้อช่วงไหล่อยางหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใบหน้าแดงกล่ำ ตาสีสวยหยีลงยามความเสียวซ่านนี้กำลังไต่ระดับมากขึ้นเรื่อยๆ

ริมฝีปากที่จูบบดกัน แลกลิ้นดื่มด่ำสัมผัส รับสัมผัาประโลมตามหน้า

+

.
.

"คนๆนั้น... ต้องเป็นมาฮิโระ..."
"มาฮิโระคุง... ที่บอกรักผม ที่ต้องการในตัวผม"

"และเป็น คนที่อยาก... เป็นเด็กดีของผมด้วย..." ราวกับตอบไม่ตรงคำถามเท่าไร แต่มันก็มากพอให้เข้าใจอะไรบางอย่างมากขึ้นไหมนะ?

หน้าแดงกล่ำ เสียงหายใจหนักหน่วงน้ำตาคลอเหมือนคนที่กำลังถูกต้มจนกำลังเดือดร้นไปด้วยความร้อนที่กักเก็บไม่ไหวทีละนิด ทีละนิด รวมถึงความต้องการที่อยากได้รุนแรงมากยิ่งขึ้นด้วย

"อืม..." ตาสีเทอควอซ์ปรือมองคนเจ้าเล่ห์ที่ทำตัวเหมือนว่าไม่มีพิษมีภัยแต่จริงๆตัวร้ายตัวพ่อร้ายกาจตัวแม่ แต่รอยยิ้มหวานที่คลี่บาง สองมือที่ขยับมาคล้องต้นคอเพื่อดึงคุณให้โน้มมาใกล้จนจูบกันได้

พร้อมเสียงกระซิบ ที่เป็นคำตอบ

+

นิ้วที่สอดใส่ในโพรงหวาน ขยับถูกจุดเสียตัวของหนุ่มผมสีเปลือกไม้ตะโก ครางเสียงหลงไม่เป็นภาษา แม้จะเบากว่าทุกที เสียงหอบหายใจ เสียงครวญครางที่มีต่อความปรารถนา การเสพติดแสดงออกชัดเจนโดยไม่ต้องมีคำพูด

ใบหน้าที่หยาดเยิ้มเหมือนคนกำลังจะละลายหายไปในอ้อมกอด เพราะมันไม่ได้ลื่นเพียงพอแบบที่ปกติทำกัน ปฏิกิริยาของคนอายุมากกว่าที่ศิโรราบต่อตัณหาอยู่ในสายตาสีโทนเย็นทั้งหมด
.
.

+

เป็นนายที่คอยเพรียกหาถามหาเขา
เป็นนายที่สวมกอดจนแลกกลิ่นอายกันและกัน

ไม่ใช่แค่ว่ามันต้องรู้สึกดี... แต่มันต้องเป็น ‘คุณ’ ที่ ‘อยาก’ ทำกับเขา
คอยละเลงสีสันที่ไม่ว่าจะสวยหรือไม่ก็อยากถูกปาดโดยคุณ แปดเปื้อนสีเหล่านั้นด้วยน้ำมือของคุณ

ตลอดการสัมผัส เสียงหายใจและครางจากเจ้าตัวดังระงมอยู่ร่ำไป ตอบรับสัมผัส และสนองความต้องการอยู่ตลอด

คำถามที่ถามคนจมดิ่งในรสชาติกามคุณ ไฟราคะที่กลับมาจุดประกายอีกครั้งทำให้คำตอบที่เอ่ยดูไร้การไตร่ตรอง สะเปะสะปะ และไม่ปะติดปะต่อ

“สุคิ....”
“มาฮิโระ... สุคิ❤️”

”อ๊ะ!?“ จังหวะเดียวกับที่มือซนลงไปยังช่องทางที่เขาปรารถนาถูกสัมผัส เริ่มตัวสั่นหนักขึ้นไม่อาจต้านทานแรงกระสันอยาก

“ช ชอบ...”
“ชอบที่...”

“เป็นมาฮิโระทำ... ฮาห์...“

เป็นนายที่บรรจงละเลงความต้องการ

+