(ไปหลอกตอนไหน นายคิดเองล้วนๆ😔🫶🏻)

(หุหึหึหึห้าห้าห้า)

#KMI_ShugakuRyokou
(อัพเดทอีเว้นทัศนศึกษาย้อนหลังค่ะ💦)

เรนโจ มาซาฮิโระผู้ใช้เวลา 1 เทอมเต็มกว่าจะรับรู้ว่าน้องเขาไม่ได้อยากได้เพื่อน(..) @mionkmi.bsky.social

#KMI_Undoukai
#KMI_Aka

ตามหาเธอคนนั้น

คนที่ว่า > @kmi-ninomiya.bsky.social

How deep do I need to cut through the paper
page by page...
before I finally find you within?

_______

(แวะมาแปะ+อวดภาพที่ไปคอมมิชชั่นริวคุงมากด้วยค่ะ TT ✨/ Cr. หนอนน้อย ขยุกขยุย (Leekung))

#KMI_ShugakuRyokou

⛩️ ทริปเที่ยวทัศนศึกษา ! 🍁
(main event 3rd)

“ ใต้เงาไม้เก่าแก่และกำแพงไม้โบราณ ถนนที่มีคนพลุกพล่านดูเหมือนฉากไกล ๆ ใบไม้ร่วงหล่นตามแรงลม ”
“ ในขณะที่เธอหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม ปลายนิ้วของเราสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#KMI_ShugakuRyokou

ออกมาทัศนศึกษากับเพื่อนๆทั้งที เลยลองมัดผมใหม่ดู

“ ไปไหนต่อดี ”

เป็นคำถามที่เธอมักจะถาม ถึงจะคงใบหน้านิ่งไว้ แต่ก็ดูออกว่าตื่นเต้นพอตัว

[pin]
#KMI_Commu

“คนที่เชื่อว่าสิ่งลี้ลับไม่มีอยู่จริงน่ะ ก็แค่ยังไม่เคยได้เห็นด้วยตาของตัวเองเท่านั้นแหละ”
“เอาไงดีนะ ผมพาเธอไปพบพวกเขาดูซักครั้งดีมั้ย~?
"ก็ว่าไปนั่น”

👻👻👻👻

古保 琉一 | โคโบะ ริวอิจิ
Y1 | 16 Y | 180 cm (สูงขึ้นแล้ว)

DOC : in bio

_____________

(เปิดเทอมใหม่ มีปักหมุดใหม่!)

#KMIสลับเพศ
(วาดไว้สักพักแต่เขิน ทำใจได้แล้วเลยเอามาลงค่ะ เป็นเรนะจังค่ะ ><)

(อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำ แต่พูดไม่ได้ 😔)

ท่าทางเม้มปากตาเลิ่กลั่กบอกความคิดชัดเจนว่ากำลังจะวิ่งบนอาคารเรียนจริงๆ

“โชคดีกับวันเปิดเทอมนะคะ!”

ร่างบางที่โดนจับทางได้ก่อนเดินแข็งทื่อออกด้านข้างเหมือนปูไม่มีผิด ไม่ลืมที่จะส่งเสียงตะโกนบอกลาไปด้วย

พอพ้นสายตาของรุ่นพี่เป้าหมายภารกิจก็สับเท้าออกวิ่งอยู่ดี ไม่รู้ว่าจะรีบไปไหนของเขา(…)

(จบเทิร์นทาฝนี้แล้วค้าบ งิงิงิงิงงิ)

#KMI_Shigyoushiki

เดินแจกหมัดคนทั้งโรงเรียน ไม่สนว่าคุณจะเพื่อน รุ่นน้อน สภานักเรียน หรือเซนเซ

▶️กด1 เพื่อโดนต่อย
กด2 เพื่อโดนต่อยเหมือนกัน
กด3 เพื่อโดนต่อยเหมือนเดิม

[ #KMI_AyaTeru | โอซาก้า | กรกฎาคม 2015 ]

เทรุคุง วิเศษจริงที่เธอเข้าประชุมได้

เรื่องพ่อของเธอน่ะน่าเศร้าจริงๆ

เราไม่ควรแสดงความยินดีกันหน่อยรึ

นั่นซิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หมายถึงว่า เธอกลับมาอย่างนี้แล้ว บริษัทก็จะ...

ใช่ เป็นการดีกับตัวเธอเองด้วยนะ ที่...

สองพี่น้องพร้อมหน้าแล้ว อากิระคุงเองก็คงดีใจสินะ...

ーถ้าเขายกยื่นไมตรีให้ทุกคนยกเว้นคนในครอบครัว แล้วเขา..

ใครจะเป็นเพื่อนที่แสนดีและศัตรูตัวฉกาจได้เท่าตัวคุณเอง

เสียงเล็กร้องประท้วงในลำคอก่อนจะลูบหน้าผากตัวเอง สร้างเสียงซุบซิบขึ้นมาอีกว่าเมื่อกี้คงถูกเคาะแรงจนเจ็บแน่ๆ(…)

มิองก้าวเท้าถอยออกมาเล็กน้อย พอหมดเรื่องจะพูดแล้วก็ไม่จำเป็นต้องกระซิบกระซาบอีกต่อไป

“ไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันขอตัวก่อน ไว้ค่อยคุยนะคะ!“

เธอยกมือขึ้นโบก ไม่ลืมที่จะเอ่ยย้ำอีกรอบ

“คุกกี้เป็นไงอย่าลืมบอกด้วยนะ”

คนน้องรีบพัยกหน้ารับด้วยความกระตือรือร้น เสียงรองเท้าดังกุบกับตามติดเจ้าของผมสีอ่อนมายังหน้าซุ้มไม่ห่าง

“อืม…ตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นล่ะมั้งคะ?”
เธอชี้ไปยังตุ๊กตาสีขาวกระจะยิ้มกว้าง

“ว่าไปนั่น! ฉันไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ”

“แค่ได้เชียร์รุ่นพี่อาริสะก็พอแล้ว!”

#KMI_Shigyoushiki

“ มีอะไรแปลกไปรึเปล่าคะ? ”

(แวะมาแปะมิฟุเนะใส่ยูกาตะ ช่วงโอบงปั่นไม่ทันเพราะติดงาน 🥹 เศร้า)

"ไม่ได้หรอกค่ะ ต้องตอบแทนน่ะถูกแล้ว" เจ้าหล่อนส่ายหน้าเป็นพัลวัน ได้รับน้ำใจมาก็ต้องส่งน้ำใจคืนอยู่แล้วสิ

"อีกอย่าง…"
มือบางยกขึ้นปิดปาก ป้องเสียงกระซิบไม่ให้ดังเกินไปจนทำใครเข้าใจผิดอีก

"อยากให้รุ่นพี่เป็นคนแรกที่ได้ชิมของฉันค่ะ"

“ มีอะไรติดอยู่บนหน้าของฉันเหรอคะ? ”

#KMI_Shigyoushiki

“……” พยักหน้าหงึกหงักเป็นอันว่าเข้าใจสัญญาณที่รุ่นพี่ส่งให้

เธอขยับตัวเข้าใกล้กว่าเดิม พูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ขอบคุณที่ให้ยืมเสื้อนะคะ ฉันซักมาให้เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“แล้วก็มีคุกกี้ให้ไปด้วย ฝากชิมแล้วบอกฉันทีนะคะว่ารสชาติเป็นยังไง“

#KMI_Obon

— [เจอคนที่เหมือนคุณยายด้วยล่ะ]

(แวะมาลงสกินโอบ้งย้อนหลังค่า😭🙌🏻)

“แต่รุ่นพี่เป็นคนถอดให้ฉันเองนะคะ?”

ประโยคชวนเข้าใจผิดหลุดออกมาอีกรอบ ก่อนคนพูดจะหันมองสบสายตาจ้องพิลึกจากคนรอบๆ

สีหน้าแตกตื่นจากเจ้าตัวเป็นหลักฐานอย่างดีว่าเพิ่งจะเข้าใจอะไรได้

“ฉันหมายถึงถอดเสื้อให้น่ะค่ะ…“ ฟังดูโอเคขึ้นรึยังนะ

"เรื่องนั้นน่ะรู้อยู่แล้วล่ะ ถึงได้กำลังไปหาที่ห้องต่อนี่ไงคะ" เธอเอียงคอยิ้มแป้น

"อันนี้น่ะเสื้อรุ่นพี่ไงคะ"
มือบางเปิดบางถุงออกเล็กน้อย ข้างในคือเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่ถูกพับเป็นระเบียบ

"ฉันเอาเสื้อมาคืนค่ะ!"

ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลหรี่ลงเหมือนกำลังจะบอกว่า ไม่รู้จริงดิว่ากำลังหาใคร?

"ก็ตามหารุ่นพี่อยู่น่ะสิคะ ทักไปก็ไม่ตอบ"

เธอบ่นอุบทำปากยื่น แต่แค่แปบเดียวก็กลับมาส่งยิ้มให้อย่างรวดเร็ว

"นี่ค่ะ" ถุงกระดาษในมือถูกยื่นให้อีกฝ่าย