(จจ จบเลยดีมั้ยคะ! ไหน ๆ ก็เดินกลับแล้ว เดี๋ยวพี่ริทสึกลับเองด้วยย บ้านนายอยู่แถวไหนน่ะ รู้สึกเจอสองรอบแล้วครั้งนี้รุ่นพี่น่าจะจำได้ 55555

+ เดี๋ยวไปต่อที่โรลเช็คอินได้มั้ยคะ... พอดีตั้งใจให้อันนี้จบแล้วค่อยต่ออันนู้น เผื่อมีเหตุการณ์พลิกผัน-)

ริทสึพ่นลมหายใจออกมา

"แค่นี้ก็จบ.."

เธอกระชับเสื้อบนตัวเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เดินนำไปอย่างรู้ทาง..ทั้งที่ไม่รู้อะไร เพราะงั้นจึงเป็นแค่การนำเพียงเล็กน้อยที่ยังให้รุ่นน้องบังคับทิศทางอยู่

"วันหลังอย่าออกมาแบบนี้อีกล่ะ เดี๋ยวป่วยเอา"

จำไม่ได้ว่าพูดไปหรือยัง แต่จะย้ำอีกครั้งก็แล้วกัน

"โถ่..ก็ดูนายทำตัวเข้า"

รีบชักมือที่โดนสัมผัสนิ้วของนายออกแต่โดยดี

แขนทั้งสองรวบกอดตรงอกให้ความอุ่นตามมือและข้อแขน

รุ่นพี่สาวถอนหายใจเบา ๆ

"สรุป..อยากให้ฉันไปส่งหรือเปล่า?"

เธอหรี่ตามองอย่างสงสัย และนี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเอ่ยถามแล้ว

"เห๋~" ยิงยาวคำอ่อนต่ออย่างไม่หยุดหย่อน "แบบนี้ต้องหาโอกาสทำให้นายยิ้มแล้วสิ!"

"ขอคอนแทคหน่อยได้ม้า~ ฉันชอบคนยิ้มยากน่ะ"

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจิ้มจึ้ก ๆ รอนายตอบอย่างแฮปปี้ดี๊ด๊า

"เห๋~"

ส่งเสียงสงสัยทั้งที่มุมปากก็ยกยิ้ม

"จริงเหรอ ๆ ! ไหนลองยิ้มให้ดูหน่อยสิ?"

หัวเราะฮิฮิ

(แล้วทำไมจะไม่-)

ริทสึที่โดนรุกเรียกด้วยท่าทีแสนเจ้าเล่ห์นั่นถึงกับต้องถอยออกมาทั้งแก้มแดง ๆ

อะไรเนี่ย!

"ป–เปล่าสักหน่อย!"

เธอแว้ดเสียงขึ้นมาอีกครั้ง ป่านนี้คนแถวนี้รำคาญแล้วมั้ง!

"หยุดตุกติกได้แล้วน่าไอ้เปี๊ยก"

ตาเธอยื่นมือไปหยิกแก้มนายอย่างเคืองโกรธนั่นพร้อมดวงตาสีน้ำตาลชมพูที่หรี่ลงเล็กน้อยก็ดูคาดแค้น

"แค่เป็นห่วงรุ่นน้องเท่านั้นเองน่า..💢"

บุ้ยปาก

"เชื่อมือฉันได้เลย!!"

เธอยิ้มแป้นแล้วเริ่มชี้ตามร้านค้าในจุดต่าง ๆ อย่างสนอกสนใจระหว่างคุยกับนายไปด้วย~

(ตัดจบดีมั้ยคะ(?) แล้วก็อาจจะขอแลกคอนแท้คเอาไส้ ปล่อยบอททั้งสองเดินเที่ยว!)

"ขอโทษเจ้าค่า 😣"

ยกมือขอขมาลาไหว้ใส่ กเมหัวสุดองศากลัวนายที่เราชนเป็นนักเลง(?)ด้วยเสียงแสนเข้มและมาดแมนนั่น--

"ให้อภัยสาวน้อยคนนี้หน่อยนะคะพี่ชาย..🥺"

ช้อนตามาอ้อน ดูน่ารักก็ดี กวนประสาทก็ใช้ได้(?)

สาวคนหนึ่งเดินถอยหลังมือก็ยกกล้องโทรศัพท์เหมือนหามุมถ่ายอยู่ดี ๆ ก็ปั้ง--

เดินชนนายซะงั้น!

"ขอโทษค่ะ!"

รีบหันไปขอโทษแบบเลิ่กลั่ก ๆ ๆ ๆ

สาวที่เจี่ยมเจี้ยมเมื่อครู่พอได้ยินว่าไม่ติดอะไรก็จะไปเที่ยวด้วยกันเลยยิ้มร่า ดูดีใจมากจริง ๆ ที่ได้ไปเที่ยวกับคนอื่น!

"ด้านบนไม่มีเลยค่ะ"

เธอหัวเราะแหะ ๆ อย่างเลิ่กลั่ก มัวแต่ดีใจเรื่องเที่ยวด้วยกันอยู่ได้

"งั้นเราแอบหนี(?)ไปทำอย่างอื่นกันมั้ยคะ?"

หัวเราะเอิ้กอ้ากแก้เขิน

"สุดยอดดด"

ปรบมือแปะ ๆ ๆ ๆ (?)

"แล้วเดาได้หรือเปล่าคะว่าฉันอายุเท่าไหร่--" ลองเชิงซะเลย

"งั้นจบนี่เราไปเที่ยวต่อด้วยกันมั้ยคะ?"

เธอเอ่ยถามขึ้นมาเบา ๆ หลังจากนายพูดเรื่องคำใบ้
แก้มเองก็แดงนิดหน่อยหน้าก็ดูลุ้นประมาณนึงเชียว

ทำหน้าโว้ววว

"ใช่ค่ะ! รู้ได้ไงคะเนี่ย!" <ไม่รู้ตัวว่าพูดใบ้ไปเลยสักนิด

เห็นเดินมาก็รีบเลิ่กลั่กมองหาที่นั่ง พอเจอม้านั่งแถวนั้นก็พาเดินไปต้อย ๆ

"อืมม จะว่ายังไงดีล่ะคะ.."

เธอทำหน้าคิดแล้วนั่งลงที่ม้านั่งพร้อมขยับหาพื้นที่ให้นายนั่งข้าง ๆ เบา ๆ

"ก็..คงแล้วแต่สถานที่น่ะค่ะ..?""

"โอ๊ะ ได้เลย~"

สาวรีบกล่าวตกลงทั้งที่ไม่รู้อะไร แล้วมองหาสิ่งผิดปกติด้านบนด้วยความกระตือรือร้น ไม่รู้เรื่องอะไร

ท่ามกลางแสงสีจากข้างนอกในกระเช้าที่มืดครึ้ม เธอคงมองหาได้สักพักแม้จะมีแอบก้มตามมิซึกิมาบ้าง

"..ถ้าไม่เจอนายจะแยกไปเที่ยวคนเดียวต่อหรือเปล่า?"

สาวน้อยถามยิ้ม ๆ

"โอ้..ออกกำลังกายนี่เอง"

เธอพยักหน้าหงึก ๆ ทั้งยังยิ้มอยู่แล้วรีบพูดต่อ

"มานั่งพักด้วยกันมั้ยคะ?"

เธอหัวเราะจนตาปิด

"วันนี้ฉันแวะมาถ่ายรูปน่ะค่ะ ! พอดีกว่าอยากเขียนบล็อก 🌸✨"

ตื่นเต้น ๆ เลยพูดไปสดใส ๆ

"แล้วทางนั้นมาทำอะไรแต่เช้าเหรอคะ?"

ว่าแล้วสังเกตตัวนายเบา ๆ วิ่งมานี่มีเหงื่อมั้ย--

"อยู่แถวที่นั่งมั้ยนะ..."

เอนตัวมองไปมา หาข้อมูลเบาะแสะใด ๆ

"หรืออยู่เพดาน!"

เงยหน้ามองปึ้ง !

"ฮะๆๆๆ ไม่เลยค่ะ-เอ๊ะไม่สิ..ตกใจนิดหนึ่งล่ะมั้ง"

กุมคางคิด

"พอดีทั้งวัน(?)ยังไม่ได้เจอใครที่นี่เลย มาเจอคุณคนแรกเลยตกใจนิดนึงน่ะค่ะ"

อธิบายไปทั้งยิ้ม ๆ

มาถ่ายรูปอยู่แถว ๆ นั้นพอดี
สายตาหันไปเจอเลยร้องอะตกใจ แต่ก็ยิ้มแป้นให้อย่างกับตัวเองไม่ใช่คนญี่ปุ่น(?)

"อรุณสวัสดิ์~!"

เธอพูดแล้วโบกมือหยอง ๆ ให้

/ลุกขึ้นเต้นบนเตียงเพราะไม่ต้องไปเรียนวันที่ 9 นี้แล้ว วู้วๆวๆวๆวๆ/
/หาเพื่อนทักไปกริ๊ดหน่อยดีกว่า--/

(กดเฟบเพื่อให้ริทสึจังทักไลน์ไป---)

"...งั้นเหรอ.."

นั่งนึกตามแล้วพยักหน้า

"ก็จริงอย่างที่นายว่า" เธอหัวเราะแห้ง ๆ ออกมา "เขาก็ดูไม่ได้ใจร้ายอะไรขนาดนั้น"

เธอยักไหล่

"ขอบใจที่รับฟังนะ"

หันกลับมายิ้มให้ แม้ว่าจะไม่ได้กว้างมากก็ตาม

"สรุป ให้ฉันไปส่งบ้านดีมั้ยเด็กเล็ก?"

แต่จบประโยคนี้ต่างหากที่จะกว้างขึ้นจนตาหยีเลย

(ส..สะดวกต่อมั้ยคะ.../จิ้มดิน)

(สะดวกต่อมั้ยคะ... /โผล่หัว)