อ่านเซียมซีแล้ว นี่มัน โชคดีสุดๆเลยนี่นา!!!
ได้รับพรด้านความรักแหละ!!! แน่นอนว่าตัวเขาเชื่อมั่นในคำทำนายนี้สุดๆ

เห็นแล้วมันก็อดไม่ได้ที่จะ...

"จิอากิจัง!!! ชอบนะครับ!!!"
เสียงดังจนคนแถวนั้นสะดุ้ง แต่เจ้าตัวไม่สนใจด้วยซ้ำ

"เพราะว่าจิอากิจังน่ารักครับ!!! แฟนหนุ่มที่ได้รับความน่ารักนั้นเข้าไปก็เลยน่ารักครับ ทั้งหมดน่ะเป็นเพราะความน่ารักของจิอากิจังล้วนๆเลยครับ หน้าตาก็น่ารัก พูดจาก็น่ารัก แถมมือยังนิ่ม อยู่ด้วยแล้วใจเต้นแรงไปหมดเลยครับ!!! ผมเองก็อดใจไมไหวอยากจะอยู่กับจิอากิจังตลอดทุกวันทั้งวันเลยครับ!!"

พูดไปก็กุมมือจิอากิจังทั้งสองข้าง มองตาตรงๆ

"อะแฮ่ม" กระแอมไอตั้งสติแปป ความน่ารักของจิอากิจังน่ะมันเกินต้านเกินไปแล้ว

เอาล่ะ เราจะตอบอย่างเป็นกลาง!
ต่อให้เป็นแฟนสาวสุดน่ารักมาช้อนตามองหน้าแดงน่ารักสุดๆ เราก็จะตั้งสติให้ได้

"ความสัมพันธ์ของคนเราน่ะเกิดจากวิธีการที่เราดูแลกันครับ... ในทางพุทธศาสนาก็คือทำอะไรก็ได้ผลอย่างนั้น..."

เกริ่นก่อน... ใช่ๆ ตอบอย่างเป็นกลางแบบนั้นแหละ

+

"เอ๊ะ ชื่อซาวาตารุซังสินะครับ ใจดีจัง แต่ว่าจะดีหรอครับ ของผมเป็นแค่ไข่ม้วนเองนะครับ เทียบกันแล้้วคัตสึด้งน่ะราคาต่อหน่วยต่อชิ้นน่าจะแพงกว่านี่นา จะไม่คุ้มเอานะครับ แต่ว่าผมขอรับความใจดีนี้เอาไว้นะครับ เอ๊ะ นี่ครับๆ ไข่ม้วน"

ไหนลองบ้าง ... พูดอะไรไม่รู้รัวๆ คีบไข่ม้วนไปวางแปะบนคัตสึด้งอีกคนให้ แล้วแอบเนียนคีบคัตสึด้งกลับมา2ชิ้น ^ワ^ พูดไปก็ง่ำๆทำลายหลักฐานไปแล้วชิ้นนึง

น...นี่มัน

"การใช้ประโยชน์จากของที่ใกล้หมด แล้วฉกฉวยโอกาศจากสถานการณ์ แถมยังเรียนรู้พฤติกรรมของโอบ้าซังมาแล้วอย่างดี... อีกทั้งยังจัดการบทสนทนาให้ไปในทิศที่ต้องการได้โดยไม่ใช้การบังคับตรงๆ..."
เพ้ออะไรไม่รู้ออกมาเต็มไปหมด จดๆๆๆๆ

"เอ๊ะ ไข่ม้วนหรอครับ ได้เลยครับ เชิญครับ"
+

"อ้าว..."
"เห็นเซนเซร่าเริงขนาดนั้น ก็นึกว่าจะมีอะไรดีๆซะอีกครับ"
"เข้าใจแล้วครับเซนเซ"
พอหลุดจากหัวข้อความสัมพันธ์อันมีพิรุธปุ๊บ ก็ดูห่อเหี่ยวขึ้นมา3วิ

"แต่ว่าวันนี้ ผมเตรียมของมาพร้อมแล้วนะครับ! โดยเฉพาะเจ้านี่!!"
โชว์นิตยสารเก่าเก็บ เปิดหน้าลัคกี้แอคชั่นเอาไว้

"เซนเซ แก้วโปรดคือใบไหนหรอครับ"

#RKMclubs

สมัครเข้าชมรม

รับสมัครตั้งแต่ 20 ต.ค. - 31 ต.ค. เวลา 23.59 น.

ฟอร์มนี้เป็นเพียงใบสมัครรวมให้คนเห็นชมรมที่มีรายชื่อง่ายขึ้น รวมถึงผู้เล่นที่ขี้อาย(?)ไม่กล้าเข้าหาค่ะ

เมื่อสมัครเสร็จแล้วให้คนในชมรมลากเข้ากลุ่มดิสเพื่อคุยแชทกลุ่มค่ะ สามารถเข้าดิสคอร์ดได้ที่ลิงก์นี้เลยค่ะ https://discord.gg/m2uzUY2bxs

ส่งสมัครชมรม
ตรวจสถานะ

"ริริเซนเซ สวัสดีครับ"
โค้งให้อย่างสุภาพ

"ก็เรื่องวันนั้นครับ! ผมเอาชามาด้วย!"
ยกกระเป๋าผ้าขึ้นให้ดู พวกของฯลฯก็อยู่ในนั้นแหละ

"แต่ก่อนอื่น..."
ยกมือป้องปากข้างนึง พูดเสียงกระซิบ
"คนๆนั้นคือใครหรอครับ? มีหวังมั้ยครับ? รู้จักกันนานรึยังครับ?"

อะจ่ะ... การบ้านอีกแล้ว!!!
เดินออกไปปได้ระยะนึงแล้ว แต่หันกลับมายิ้มแห้ง

ทำท่าตะเบ๊ะสองนิ้วแล้วส่งวิ๊ง✨ให้เซนเซ ก่อนรีบหนี

(ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ55555555)

ทางนั้นไม่แคร์ ทางนี้ก็ด้วย
พนมมืออย่างเรียบร้อย พูดว่าทานแล้วนะครับ แล้วค่อยเริ่มกิน แต่ไม่วายสังเกตอีกคน

"อันนี้คือที่ไปต้มตุ๋นคุณป้าร้านอาหารมาหรอครับ!? หรือว่าสั่งแบบพิเศษอยู่แล้ว!?" เอาตะเกียบชี้1.5เท่านั่น🥢
"สุดยอด! ใหญ่ขึ้นตั้งเท่านี้เลย!" 👐

ไม่น่าตั้งเป้าหมายไว้ที่แค่ชิ้นสองชิ้นเลย! นี่สินะความแตกต่างของคนที่ประสบความสำเร็จ!
กินได้คำเดียวก็หยิบสมุดมาจดๆเรื่องนี้ลงไปด้วย

โรลปิด | เปิดเทอม | พักเที่ยง
@rkm-ririo.bsky.social

หลังเดินผ่านเซนเซผู้วิ่งไล่ตามหัวใจ(?)กับคนแปลกหน้าในเซย์โจไปสักพัก ก็มาที่ห้องพักครู ทักทายอ.ท่านอื่นที่ใช้ห้องร่วมกันอย่างเรียบร้อย

เปิดนิตยสารวัยรุ่นเล่มหนึ่ง เป็นหน้าเกี่ยวกับลัคกี้แอคชั่นในการชงชา
ข้อแรก ใช้แก้วใบโปรดชงชา จะช่วย “เปิดใจ” ให้ความสัมพันธ์ราบรื่น

แย่ละ ไม่รู้แก้วโปรด ริริเซนเซวิ่งตามหาหัวใจเสร็จยังนะ

ผงกหัวหงึกๆ สลดได้ซักแปปนึงก็กลับไปปกติ

"ครั--!!"
นึกได้ ต้องลดระดับเสียง

คราวนี้ป้องปาก พูดเบาโอเว่อแทบเป็นกระซิบ
"ครับ.. เซนเซ"

ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ภาษามือแบบคิดสด

ถ้า อย่าง นั้น ผม ขอ ตัว ก่อน นะครับ!
เซนเซ เอง ก็ อย่า ลืม หนังสือ นะครับ!

ชี้ไปที่กองหนังสือคัดเลือกพิเศษเพื่อสาวโสดวัยสามสิบที่หยิบมาให้เมื่อตอนแรก ที่ตอนนี้วางกองไว้ที่เดิมที่เคยยืนคุยกัน

"ยอมแพ้??" ไหงมันถึงออกมาคล้ายกับกำลังแข่งอะไรซักอย่างกันอยู่ได้ล่ะ
"ผมก็ไม่ได้บอกสักคำนะครับว่ามันมีกี่แบบ..." พร้อมคุยต่อว่าแบบนี้มันเข้าข่าย Strawman Fallacy นะครับ แต่อีกคนลุกออกไปก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

"โอชาพีซัง!" ตะโกนเรียกสักหน่อย
"ไม่ต้องห่วงนะครับ จิอากิจังชอบที่ผมพูดมากนี่แหละ!!"

"เรื่องเอนโด นัตสึมิซัง ก็พยายามเข้านะครับ!"
โบกมือบ้ายบาย

ยืนโค้งอยู่ข้างๆเซนเซเหมือนเงาตามตัว จนพนักงานร้านเดินจากไป

"ขอโทษนะครับเซนเซ ทำให้เซนเซโดนดุไปด้วยเลย"

ปลาดาวตุวเห่ว วอนริริเซนเซเหนใจ

"ม ม ม ม"
"ไม่ดีครับ! ได้โปรดให้มือผมว่างเพื่อที่จะได้จับมือจิอากิจังด้วยเถอะนะครับ!!!"

เผลอเสียงดังกลางร้าน โค้ง90องศาให้อีกคน

d3
1 คนอื่นหันมามองนิดหน่อยแล้วช่างมัน
2 เริ่มมีญป.มุงอยากรู้สถานการณ์
3 คุณพนักงานเตรียมพุ่งมาสะกิดให้ทั้งคู่ช่วยเงียบหน่อย ทั้งๆที่ริริเซนเซไม่ได้ทำอะไรผิด

มีรุ่นน้องผู้น่ารักมาชมแบบนี้ก็ต้องยืดอกเชิดหน้าสักหน่อย ฮึ่มๆ เรานี่เท่จริงๆด้วย

"จริงด้วยครับ! ไปเลยครับ ซาวาตารุ โฮตารุคุง! ผมเลือกนาย!!"
ส่งโฮตารุจูไปจองที่อย่างด่วนจี๋ก่อน ส่วนตัวเองค่อยๆตามไป

"นึกว่าจะต้องยืนกินซะแล้ว..."
จริงๆตอนนี้คนก็เริ่มซา พวกนายนั่นแหละมัวแต่เม้า

"วิธีที่มีผลสำรวจมาคร่าวๆเพื่อตอบคำถามนิฮงจินผู้เคร่งขรึม แล้วก็ไม่ต้องหมกมุ่นกับความไม่ชัดเจนนานๆ"

"อีกอย่าง ผมว่าคนที่คบกันไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ชัดเจนสักที มันออกจะเห็นแก่ตัวหน่อยนะครับ ถ้าไม่ได้มีคนอื่นอยู่ในใจ ทำไมถึงลังเลที่จะชัดเจนกับคนตรงหน้าล่ะครับ"

เป็นความคิดส่วนตัวเฉยๆ

"เอ๊ะ... แต่โอชาพีซังคงไม่ได้สับสนว่าแค่เที่ยวเล่นเฉยๆคือเดตหรอกใช่ไหมครับ?"

พูดจบก็เงยหน้าขึ้นยิ้มบาง ๆ

ถ้าถามว่าจะอยู่อีกนานแค่ไหน ... คือ ยูโกโร่อยู่นี่มาตั้งแต่แรกแล้ว นายต่างหากที่เข้ามานั่งด้วย

"ผมกับจิอากิจังรู้จักกันมาได้สิบปีแล้วครับ จริงอยู่ว่ามีเรื่องให้เรียนรู้กันอีกมาก แต่การมีเวลาส่วนตัวตามที่ตกลงไว้ก็สำคัญ โดยเฉพาะกับคนอินโทรเวิร์ดครับ" ตอบกลับได้อย่างมั่นใจ

"แต่ผิดคาดนะครับ" เขาเงยหน้าขึ้นจากสมุดจด "ผมนึกว่าคนชอบหาเหตุผลแบบโอชาพีซังจะเห็นด้วยซะอีก"

+

(โอ๋นะคิเซกิคุง55555555555)

ฟังไปก็ตาวาว แบบ ว้าว ว้าววว ว๊๊๊าาาววว!!!

"จับทางเรื่องแบบนี้ได้จากการพูดคุยทั่วๆไปได้เองหรอครับ... นี่สินะความแตกต่างอัจฉริยะกับคนธรรมดา"
พยักหน้าหงึกๆๆ นี่เขาได้เจอกับคนที่สุดยอดเข้าแล้ว!? อยากหยิบสมุดมาจดจัง!!

"จริงด้วย ส่วนผมก็... เฮบิงุจิ ยูโกโร่ ครับ 2-A เป็นยอดนักสืบผู้ชื่นชอบในการไขคดีความสัมพันธ์อันมีพิรุธของเพื่อนๆคร้าบผม"

d2
1 ปะ หาที่นั่งกัน
2 ถือถาดคุยเพลิน

ก กลายร่างแล้ว! กลายร่างเร็วมาก!!
เอ๊ะ ไม่ได้สิ ตอนนี้ต้องขวางไว้!! ปล่อยไว้ไม่ได้

"ม ไม่ได้นะครับเซนเซ!"
สไลด์ไปยืนขวาง กางแขนกางขาเป็นปลาดาว

"หะๆ... ห หนังสือท่องเที่ยวอยู่อีกทางนะครับ อ้ะ ตรงนั้นมีรวมจุดชมวิวมุมสูงด้วยนะครับ น น่าสนใจนะครับ ป ไปดูเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ"

บังซ้าย บังขวา บังซ้าย บังขวา

4สินะ 𓁹‿𓁹

"เรื่องแค่นั้น ลองเสิร์จว่ากฎการเดต3ครั้ง(+ญี่ปุ่น)เอาก็ได้ครับ วัฒนธรรมอะไรแบบนี้ก็เป็นที่เข้ากันทั่วไปอยู่แล้วนี่นา"

"ยิ่งเอนโด นัตสึมิซัง ยิ่งเป็นคนนน่ารักอยู่แล้วด้วย..."

คิดไปคิดมา ไม่รังแกนายโชชินฉะคนนี้ดีกว่า
"แต่ว่าเรื่องนั้นถ้าเข้าใจกันก็ช่างมันเถอะครับ"

"โอชาพีซังคิดจะเดตอีกกี่ครั้งหรอครับ?"

(มันมีจริงๆค่ะ กฎการเดต3ครั้งที่ยูโกโร่พูดถึง..)

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ"

"ส่วนเรื่องพามาส่ง..."
ก็ไม่เป็นไรครับ ยินดีช่วยครับ ไม่ต้องคิดมากนะครับ

"ผมจะนับเรื่องนี้เป็นหนี้บุญคุณ 1 นะครับ"
หันหลังให้เพราะมันคูลกว่า รีบอ้างบุญคุณก่อนอีกคนจะนึกได้ว่าเป็นเขาที่วิ่งไปชน(...)

"ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วก็ นอนพักก่อน แล้วค่อยกลับห้องนะครับ"
ทำท่าตะเบ๊ะสองนิ้วแล้ววิ๊งใส่ ก่อนจะออกไป

(ไม่ใช่แค่พูดเหมือนหรอกค่ะ ... 😈)

"ตอนนั้นแbล็กธัuเดอร์คอลแลปกับคาเฟ่ooนี่ครับ เรื่องนี้น่ะต่อให้เป็นผู้ใหญ่แล้วก็ย้อนมาก็ไม่ได้หรอกนะครับ"

พูดกึ่งเล่นกึ่งจริง แต่ที่แอบหนีไปโตเกียวเพื่อไปกินขนมนั่นเรื่องจริง

"น่าสนใจมากเลยครับ... เดตติวหนังสือสินะครับ"
พยักหน้า

"การไปงุ้งงิ้งกันในถิ่นของอ.ชีวะที่ยังโสด ก็ดูอมหิตดีด้วยครับ ... ถ้าอ.คนนั้นกลายร่างเป็นปีศาจฮันเนียขึ้นมา จากเดตติวหนังสือกลายเป็นเดตดูละครโนแทน"