Όσοι τονίζουν τις δυσκολίες παρά τα θετικά της λύσης είναι ύποπτοι. Έχουν αλλότρια κίνητρα. Λειτουργούν σε βάρος της πατρίδας. Στη μακρά πορεία των διαπραγματεύσεων έχουμε κερδίσει σπουδαίες νίκες: Η λύση αφορά τη συνέχιση και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η λύση αφορά τις συμφωνίες που θα κάνουν οι δυο συνεταίροι της Κυπριακής Δημοκρατίας για να ακυρώσουν ή να αλλάξουν ζητήματα που προκύπτουν από την στιγμή που δημιουργήθηκε το πρόβλημα, περιλαμβανομένων και των συνεπειών της εισβολής – κατοχής. Οι όποιες αλλαγές μπορούν να λειτουργήσουν μόνο μετά από αμοιβαία συμφωνία των δυο συνεταίρων, αλλά και των τριών εγγυητριών δυνάμεων, οι οποίες σε ανάλογη περίπτωση, δεν νομίζω να αρνηθούν.

Ασχολήθηκα για πρώτη φορά με «πελλούς» τον καιρό που σπούδαζα στο Λονδίνο. Με είχαν σταματήσει σε κεντρική οδό δυο τύποι και μου πρόσφεραν ένα δωρεάν personality test. Σύντομο και απλό, όταν τέλειωσα, μου το …ανέλυσαν. Γενικά ήμουν καλά, δεν είχα τίποτα ανησυχητικό, αλλά βρήκαν δύο τρία πράγματα που θα μπορούσαν να διορθωθούν, μέσω της …σαηεντολογίας! Πρώτη φορά είχα ακούσει τη λέξη, τους είπα θα το σκεφτώ και θα επανέλθω. Το μελέτησα – αγοράζοντας 2-3 σχετικά βιβλία. Σύντομα αντιλήφθηκα την απάτη και την πελλάρα. Από τότε, ασχολήθηκα αρκετά με το ψέκασμα των σύννεφων, τον Σώρρα και άλλους πελλούς!

Ας ξεκινήσουμε με μια ειλικρινή παραδοχή: ο Σάκης επάσιυνεν. Παραμένει όμως ο πρώτος «επίσημος» γάτος που μπαίνει το πρωί στο σπίτι όταν ανοίξει η πόρτα της βεράντας. Αυτό το κάνει με ορμή. Αν βρεθεί κάτι μπροστά του, το παρασύρει. Όλη αυτή η ορμή όμως δεν το οδηγεί στην ταΐστρα. Τον οδηγεί εκεί δίπλα, στο δοχείο με το νερό. Αυτό συμβαίνει συστηματικά τον τελευταίο καιρό. Σημαίνει πως όλη νύχτα που γυρίζει (γιατί τη μέρα κοιμάται), δεν βρίσκει νερό στον κήπο ή την ευρύτερη γειτονιά. Λοιπόν, ανάλογη κατάσταση επικρατεί παντού στη φύση. Το νερό έχει σχεδόν εξαφανιστεί από όλες τις φυσικές ροές.

Ένας ευρωπαίος γύπας, με καταγωγή την Ισπανία και ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, βρέθηκε εδώ και λίγες μέρες σε παράνομο κέντρο ψευδο-αποκατάστασης στην περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Το πουλί είχε αφεθεί στους ελευθέρους Κυπριακούς ουρανούς πριν από 15 μήνες, αλλά φαίνεται πως παραπλανήθηκε ή εξαπατήθηκε και πέταξε στους κατεχόμενους ουρανούς. Όπως ήταν φυσικό, τα πράγματα δεν πήγαν καλά απ’ εκεί και ο πομπός που το συνόδευε έστειλε περίεργα μηνύματα στον Πτηνολογικό Σύνδεσμο. Ο σύνδεσμος έκρινε πως ήταν απαραίτητη η επικοινωνία με το παράνομο κέντρο ψευδο -αποκατάστασης το οποίο – παραδόξως – ανταποκρίθηκε άμεσα και φρόντισε όπως μπορούσε το πουλί.

Η συστηματική μου προσπάθεια να μείνω όσο το δυνατό μακριά από κοιμητήρια με οδήγησε σε μία πολύ μακρά απογευματινή βόλτα. Γρήγορος βηματισμός, σε συνθήκες χωρίς ζέστη, με δροσερό αεράκι και ένα μακερέλ (not!) ουρανό, μακριά από το μάτι της Μέλισσας, να ορίζει τη δύση – και την απελπισία. Η διαδρομή όμως, έτυχε να περνά δίπλα από το μεγάλο κοιμητήριο. Το είχα δει από μακριά με ένα διαφορετικό μάτι, αφού όποτε πάω εκεί είναι για συγκεκριμένους, προφανείς λόγους. Είναι ας πούμε εκεί μέσα, σχεδόν όλη η πριν από μένα οικογένεια. Όταν έφτασα στο περιτείχισμα του, ένας τεράστιος αρσενικός γάτος ξεπρόβαλε μέσα από τα λυπημένα δέντρα.

[ Bookend… Παρακολουθούσα την παρέα στο απέναντι τραπέζι. Έπρεπε να καταλάβω πως θα έρχονταν και άλλοι. Πέραν του πρώτου κυρίου που έφτασε με τη στήριξη αλλοδαπού φροντιστή, το τραπέζι είχε άλλα 7 σερβίτσια. Χρειάστηκε πάνω από μισή ώρα να μαζευτούν όλοι. Το τυπικόν της συνάντησης δεν φαίνεται να ήτο ιδιαίτερα σημαντικόν. Κάθε φορά που ερχόταν ο επόμενος, σηκώνονταν όλοι και του έδιναν μια θερμή αγκαλιά. Πρέπει να πέρασαν πολλά μαζί. Υπολογίζω πως στο τραπέζι εκείνο υπήρχε συσσωρευμένη πείρα 600 ετών. Και βάλε. Αμέσως φάνηκε ποιος ήταν ο κατ’ εξοχήν παραμυθάς. Μιλούσε περισσότερο από τους άλλους ενώ όλοι παρακολουθούσαν με προσοχή.

«Στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, προσκεκλημένος των ελληνικών πολιτειακών Αρχών, για να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις για τη γιορτή του πολιούχου Αγίου Δημητρίου»(ΡΙΚ) Εννοείται, πολλές ευχές σε Δημήτρηδες και Δημητρούλες! Να σημειώσω όμως, πως αύριο εορτάζει ο Άγιος Νέστωρας – ο οποίος αγιοποιήθηκε για τους γνωστούς εγωιστικούς λόγους αφού δεν βοήθησε ποτέ άλλο άνθρωπο ή την κοινότητα του. Την Τρίτη 28 Οκτωβρίου, εορτάζει η «Αγία Σκέπη», που είναι η μεταφορική προστασία που παρέχει η παναγία η οποία σύμφωνα με αξιόπιστους παρατηρητές που δεν έπαιρναν ουσίες, είχε εμφανιστεί σε όραμα σε μια εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη, περίπου 800 χρόνια μετά το θάνατό της.

Έχω μια απορία. Αυτές τις μέρες ο Σύνδεσμος Αγωνιστών (για πιο πράγμα αγωνίζονται; ) Πόλης και Επαρχίας Λεμεσού (ΣΑΠΕΛ), ο ΔΗΣΥ, οι σύνδεσμοι (γιατί υπάρχει πέραν του ενός συνδέσμου; ) αγωνιστών της ΕΟΚΑ, το Υπουργείο Εσωτερικών, ο ΕΟΑ Λεμεσού, ασχολούνται με κάτι που ονομάζουν «κρησφύγετο του Γεωργίου Γρίβα Διγενή» στη Λεμεσό. Αν δεν απατώμαι, το σημείο που περιγράφεται ως ανωτέρω, ήταν ο χώρος στον οποίο απεβίωσε ο Γρίβας το 1974. Ενώ ήταν αρχηγός της παράνομης ΕΟΚΑ Β, που πολεμούσε την Κυπριακή Δημοκρατία, με τις γνωστές συνέπειες. Αντί να κρύψουν και να διαγράψουν τον συγκεκριμένο χώρο, τον ονομάζουν «μνημείο»; Και ερίζουν ένα σωρό πλάσματα και οργανισμοί για αυτό; Καλά, δεν ντρέπονται;

Όπως είναι γνωστό, η προεκλογική εκστρατεία είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την άσκηση εξουσίας. Συνεπώς, θα χρειαστούν λίγες ακόμη μέρες για να δούμε τι θα δηλώσει μετά που θα αναλάβει την εξουσία. Υπάρχουν όμως στοιχεία για τις προϋποθέσεις που θέτει για συνέχιση των συνομιλιών και θα προσπαθήσω να πω δυο λόγια για κάθε μια από αυτές: Πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων. Αυτό δεν είναι προϋπόθεση, είναι μέρος της λύσης, είναι η βασική αιτία που δεν λύνεται το Κυπριακό, αφού το ελληνοκυπριακό βαθύ κράτος δεν δέχεται με κανένα τρόπο μοιρασιά εξουσίας μεταξύ των δυο ιδρυτικών κοινοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τον καιρό των ερώτων είχα πάει σε μια συναυλία στο Κούριο. Δεν θυμάμαι ποιο καλλιτέχνη είχαμε παρακολουθήσει, αλλά θυμάμαι πως ήταν μία συναυλία που με ανέβασε. Στην επιστροφή, μέσα στον ενθουσιασμό που με είχε συνεπάρει, έβαλα μια κασέτα (Ναι! Κασέτα!) με διάφορα αγαπημένα ελληνικά τραγούδια και ήμουν σε διάθεση να την ακούμε σε ένταση και να τραγουδάμε μαζί. Η φίλη που ήταν μαζί μου δεν ανταποκρινόταν, νομίζω δεν είχε μπει στο κλίμα της συναυλίας που είχαμε μόλις παρακολουθήσει και συνεπώς ήταν αμέτοχη στην τραγουδιστική μου έξαρση. Μάταια προσπάθησα να την παρασύρω στον ενθουσιασμό μου εξηγώντας πως κάποιος που γράφει στίχους όπως «Πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ' ένα φιλί, κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ' ένα κορμί», πρέπει να ήταν φουλ και απελπισμένα ερωτευμένος.

Η ζημιά που έγινε στο Κυπριακό από τον Νίκο Αναστασιάδη, η απόδραση του από το Κραν Μοντάνα όπου θα μπορούσαμε να ακυρώσουμε την κατοχή και να πάρουμε την καλύτερη δυνατή λύση, το δηλητήριο με το οποίο πότισε εκείνος και οι άλλοι πρόθυμοι διχοτομιστές την πλευρά μας για τόσα χρόνια δεν αφήνουν πολλά θετικά περιθώρια. Από την άλλη, το οικονομικό συμφέρον της μη λύσης, φαινόταν πως άλλαξε τη διάθεση στον βορρά. Η χτεσινή μέρα όμως μπορεί και να τα ανέτρεψε αυτά. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στον βορρά, τα κόμματα που στήριξαν χτες τον Τουφάν, είχαν λάβει κάτω από 40% των ψήφων.

Όσοι "δικοί μας" τολμήσουν να γράψουν πως ίδιο κάνει είτε ο ένας, είτε ο άλλος βγει, όσοι τολμήσουν να αρχίσουν την αποδόμηση του Τουφάν, ας παραθέσουν έστω μια δική τους ανάρτηση που έκανε κριτική στον ομοϊδεάτη τους, διχοτομιστη Ταταρ. Ας μας πουν αν αντιλαμβάνονται τη διαφορά της (πιθανής) νέας ευκαιρίας που ίσως εμφανιστεί για αμοιβαία αποδεκτή λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Ή αν προτιμούν τη συνέχιση της κατοχής, κάτι που ήταν πάντα ο στόχος τους. Με τον Τουφάν δεν θα έχουμε ποτέ ίδιες απόψεις σε όλα. Ούτε αναμένεται. Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να ζήσουμε μαζί του και όση κοινότητα του απέμεινε, ή αν προτιμούμε να έχουμε τον σουλτάνο στην οδό Λήδρας. Α, πρόεδρε, τέρμα το άλλοθι. Τώρα θα δείξεις αν βλέπεις την Κύπρο ως χώρα ή ως κοινότητα.

Όπως γνωρίζετε, εκατομμύρια υποστηρικτών της Χαμάς και άλλοι ακροαριστεροί έκαναν χτες διαδηλώσεις στις ΗΠΑ διαμαρτυρόμενοι για τις αυταρχικές ενέργειες του εκλεγμένου προέδρου Τραμπ όπως και για τις συστηματικές του προσπάθειες να ακυρώσει όλα τα checks and balances για τα οποία ήταν πρωτοπόρος η χώρα του. Πολλοί από όλους αυτούς τους εχθρούς της Αμερικής, προβάλλαν τον αριθμό 1776. Ο αριθμός αυτός, ή μάλλον χρονολογία έχει σχέση με το βασικό σύνθημα των εκδηλώσεων που ήταν “No Kings”. Το 1776 ήταν σημαντική χρονιά αφού τότε οι 13 αρχικές πολιτείες της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και θεωρήθηκε πως ο Γεώργιος ο Γ, βασιλιάς τότε της Αγγλίας ήταν ο τελευταίος μονάρχης που κυβερνούσε έδαφος που έγινε τελικά αμερικάνικο.

Να προβλέψω την επόμενη επιτυχία του Πορτοκαλή. (Η σωτηρία της Αργεντινής φαίνεται μια προφανής επιλογή, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν θα τη διαφημίσει) Να καταλάβω πως και γιατί ψήφισε η Κύπρος στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό. Να μαντέψω πως θα πάει ο Πούτιν στην Βουδαπέστη. Να πιστέψω πως η δικαιοσύνη στο Ισραήλ θα αντέξει. Να εξηγήσω γιατί ένας πρίγκηπας δεν έχει πια τίτλο. Να λυπηθώ τον Τυχικό (Not!) Να προστατέψω το σπίτι από την επέλαση των γάτων που έχουν αυξηθεί επικίνδυνα! Δεν προσπαθώ: Να προβλέψω πότε θα λυθεί το κυπριακό. Ούτε να σας πω πότε θα βρέξει – άλλωστε η κλιματική αλλαγή είναι: "the greatest con job ever perpetrated on the world". Το λένε όλοι οι επιστήμονες.

Αστειευόμενος, ένας καλός διχοτομιστής φίλος, μου γράφει: «ένα πουλάκι μου είπε πως την Κυριακή θα βρίσκεσαι στην εξέδρα που θα πανηγυρίζει τη νίκη του ο Τουφάν». Κάνει λάθος ο φίλος. Δεν βρέθηκα ποτέ σε ανάλογη εξέδρα, ούτε προβλέπω να το κάνω ποτέ. Προφανώς έχω τις προτιμήσεις μου, αλλά τον τελικό λόγο για πράξεις, εντιμότητα, όραμα, τόλμη, τον έχουν οι ίδιοι οι ηγέτες – όχι οι οπαδοί τους. Πέραν τούτου όμως, το πρόβλημα δεν είναι το κατά πόσον εγώ ή κάποιοι άλλοι θέλουν να βρεθούν κοντά στον Τουφάν, αφού εμμονικά ακόμη ελπίζουμε (ελπίζαμε) για λύση, ή όπως λέει ο Μητσοτάκης: «Βασική η λύση του Κυπριακού για σταθερότητα στη Μεσόγειο» - και εδώ συμφωνώ πλήρως μαζί του αφού γνωρίζει και αντιλαμβάνεται πολύ καλά πως η μόνη διαθέσιμη λύση είναι (ήταν) η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.

Θεωρώ πως το νέο μου αυτοκίνητο είναι αρκετά έξυπνο. Κάτω από κάποιες συνθήκες βγαζει στην οθόνη μπροστά μου, ένα ευγενικό μήνυμα που λέει: «θέλετε να κάνετε ένα διάλειμμα;» Το μήνυμα συνοδεύεται από το γραφικό ενός φλυτζανιού με αχνιστό φρέσκο καφέ. Δεν γνωρίζω ποιες είναι οι συνθήκες που προκαλούν το μήνυμα. Δεν κατάφερα να ταυτοποιήσω ακόμη το σχετικό πλαίσιο. Άλλωστε είναι γνωστό πως άβυσσος είναι η ψυχή του αυτοκινήτου. Αλλά ξέρετε; Μπορεί να έχει δίκαιο. Γιατί κάποτε σου έρχεται κατακέφαλα η διαπίστωση πως «… the stars we could reach Were just starfish on the beach.» Μπορεί και όχι.

Εύχομαι να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να τερματιστεί η σφαγή στη Γάζα. Αν γίνει αυτό, δεν θα διστάσω να εκφράσω την ευχαρίστηση μου σε όλους που βοήθησαν να συμβεί αυτό: τον πρόεδρο Τραμπ (που είχε όντως τον πιο σημαντικό ρόλο), αλλά και Κατάρ, Αίγυπτο, Τουρκία, Τόνι Μπλερ και άλλους. Εδώ όμως θέλω να σχολιάσω αυτό. Τη συμφωνία υπέγραψε από την πλευρά της Χαμάς, ο Χαλίλ Αλ-Χάγια. Πριν μερικές μόνο βδομάδες ο Νετανιάχου είχε προσπαθήσει να σκοτώσει τον Χαλίλ Αλ-Χάγια στην Ντόχα. Τώρα έβαλαν τις υπογραφές τους στο σχέδιο ειρήνευσης. Δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο δυο ίδια πολιτικά προβλήματα.

Σημασία έχει αυτό που κάνει ο καθένας

Όταν ο David Bowie έβγαλε το άλμπουμ Let’s Dance είχε την αντίστροφη ηλικία από την τωρασινή δική μου – τα μαθηματικά μυαλά θα το βρουν εύκολα. Έμενα σε μια φοιτητική εστία και περνούσα δύσκολα. Όλοι οι φίλοι μου ήταν μονόπλευροι της ροκ. Εγώ έβρισκα και ωραία κομμάτια στη disco, πολλά στην punk rock, μερικά στην pop. Όταν βγήκε αυτός ο δίσκος λοιπόν, με παραγωγό το1/2 των disco Chic, Nile Rodgers, οι φίλοι μου τον έθαψαν. Τι είναι αυτό το πράγμα έλεγαν, έστω και αν γνώριζαν πως ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης είχε μια έντονη τάση προς την αλλαγή και τους πειραματισμούς.

Πρόεδρος Χριστοδουλίδης: «Αν μπορούσα θα έκανα αύριο πρωί αίτηση για να μπει η Κύπρος στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν θα το κάνω για να λάβω ως απάντηση ένα όχι» (Βέτο της Τουρκίας). Εγώ θα συμφωνούσα με την αίτηση, αλλά ΜΗΝ το σχολιάσετε αυτό. Δεν είναι το θέμα της ανάρτησης. Ας το ακούσουν αυτό όλοι εκείνοι οι αφελείς που προτιμούν το στάτους κβο αντί της λύσης. Το στάτους κβο έχει συνέπειες, σοβαρές συνέπειες που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή την ΚΔ. Το στάτους κβο ΔΕΝ είναι σταθερό, το στάτους κβο ΔΕΝ προσφέρει κανένα πλεονέκτημα, μόνη λύση ΗΤΑΝ η λύση.