เช้าวันต่อมาตาลุงให้น้องอยู่บ้าน จะทำอะไรก็ทำแต่อย่าพยายามหนีไปไหนก็พอ น้องก็เท้าเอวใส่แล้วบอกว่าจะหนียังไงโซ่ล่ามขาฉันขนาดนี้ ถ้านายปล่อยให้ฉันหนีไปได้ก็ต้องพิจารณาตัวเองแล้วนะ ตาลุงก็ยิ้มแล้วก็จูบเมียก่อนจะออกไปจัดการธุระ ช่วงที่น้องอยู่บ้านคนเดียวก็ทำงานบ้านทำความสะอาดห้องของตาลุงให้

(พึงระลึกได้ว่าต้องใส่เสื้อดำแต่ชีวิตนี่สดใสเกินไง ดีนะที่อากาศหนาวอ่ะใส่เสื้อคลุมทับได้😔)

น้องหลับไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าตาลุงพูดข้างหูว่าถ้านายจะตายไปอีก ฉันก็จะทำให้คนอื่นตายตามนายไป ชีวิตของนายเป็นของฉัน นายเป็นโลกทั้งใบของฉันเพียงคนเดียว ใครที่ทำลายโลกของฉัน ฉันก็จะฆ่ๅมัน จะไม่มีใครหรืออะไรมาพรากนายไปจากฉันได้ทั้งนั้น

ส่วนที่ว่าทำไมตาลุงถึงไม่บอกอะไรน้อง ไม่ยอมให้น้องกลับบ้านเพราะตาลุงรู้ว่าช่วงนี้คุณอาไม่อยู่บ้าน น้องจะต้องอยู่กับตาลุงไปตลอด ตาลุงไม่ไว้ใจให้น้องออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าน้องอยากไปก็ต้องมีตาลุงไปด้วย พอน้องกินข้าวเสร็จตาลุงก็ให้น้องกินยา โดยที่ตาลุงบอกว่าเป็นยาแก้ไข้กินไว้นายจะได้ไม่ป่วย น้องเชื่อตาลุงก็กินแล้วก็นอนต่อ

หลังจบประโยคนั้นของตาลุง น้องก็รู้สึกเหมือนโดนสับสวิตซ์ไฟปิดใส่หน้า ตาลุงทำน้องไม่ปรานีไม่อ่อนโยนด้วย ไหนจะรอยฟันรอยแดงเต็มตามร่างกายของน้องไปหมด พอน้องตื่นขึ้นมาก็รู้สึกถึงความเย็นที่ข้อเท้าเป็นโซ่นั่นเอง ตาลุงที่เห็นน้องตื่นก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับข้าว น้องก็พูดท้วงว่าจะไม่ให้กลับบ้านเลยรึไง ตาลุงเลยยิ้มให้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแค่บอกให้น้องกินข้าวเถอะ

เออ เอาเหอะชีวิตไม่เอาอย่างอื่นแล้วมั้ง

มีเวิ่นก็ต้องเย้ดป้ะแต่เดี๋ยวค่อยเย้ดนะตาลุง นี่ง่วงอ่ะ ไม่ไหวแล้ว เจอกันตอนตื่นเด้อ😭

ตาลุงยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห น้องที่ได้ฟังก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกับพูดพร่ำขอโทษตาลุง น้องไม่ได้ตั้งใจอยากให้ทุกอย่างจบแบบนี้แต่ตอนนี้ทั้งตัวน้องทั้งตาลุงก็ได้ย้อนเวลากลับมาแล้วก็มาช่วยหาทางแก้ไขกันดีกว่า ตาลุงส่ายหน้าแล้วบอกสิ่งที่ฉันอยากแก้ไขมากที่สุดในตอนนี้คือการทำให้นายเป็นของฉัน นายจะได้สนใจแค่ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น

ก่อนที่ตาลุงจะพูดขึ้นมาว่านายสนใจแต่คนอื่น ไม่สนใจตัวเองบ้างรึไงว่านายกำลังทำให้ฉันตายทั้งเป็น โลกที่ไม่มีนายสำหรับฉันมันไร้ค่า ในขณะที่ทุกคนกำลังดีใจที่โลกปลอดภัย แต่มีแค่ฉันที่รู้สึกโดดเดี่ยวที่ถูกนายทิ้ง โลกทั้งใบของฉันทอดทิ้งฉันไว้ข้างหลัง นายทำได้ยังไงกันหรือเพราะฉันเป็นสิ่งที่นายทิ้งได้ง่ายที่สุดงั้นเหรอ

ระบายความโกรธจนพอใจ ตาลุงก็ถอนจูบออกแล้วพูดกับเมียว่ากล้าดียังไง ถึงได้ตายไปโดยที่ไม่ถามฉัน ตอนที่พูดมือของตาลุงก็บีบข้อมือของน้องแน่นจนเจ็บแต่น้องก็ยอมให้ตาลุงทำอย่างนั้นแล้วก็พูดขอโทษ มันมีแต่จำเป็นต้องทำ ชีวิตฉันแลกกับการช่วยทุกคนมันดีไม่ใช่เหรอ ตาลุงที่ได้ยินเมียพูดแบบนั้นนัยตาก็มืดครึ้มจนน้องแอบกลัว

น้องทั้งกอดทั้งพูดกับตาลุงว่าฉันไปไหนไม่ได้หรอก โดนนายกอดแบบนี้น่ะ ตาลุงได้ยินน้องพูดก็นิ่งไปจนน้องเรียกชื่อของตาลุงเบาๆทั้งที่ในตอนนี้ยังไม่ได้บอกชื่อกันด้วยซ้ำ มันก็เลยทำให้ตาลุงรู้ว่าน้องก็ย้อนเวลากลับมาเหมือนกัน คราวนี้ตาลุงโกรธน้องมากเลยเอาความโกรธมาลงด้วยการจูบปากน้องจนปากแตก พอน้องจะหันหน้าหนีก็ไม่ยอมให้หนี

อย่างที่รู้ว่าตาลุงในตอนนี้คือตาลุงที่ย้อนเวลามาถึงจะกลับมาที่จุดเริ่มต้นแต่สภาพจิตใจที่แตกสลายไปแล้วมันไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ตาลุงพูดอยู่ซ้ำๆว่าจะไม่ปล่อยให้น้องตาย แม้แต่ความตายก็พรากนายจากฉันไปไม่ได้หรอกนะ น้องที่ได้ยินก็ตัวชาวาบความรู้สึกเสียใจที่ทำให้ตาลุงเป็นแบบนี้ก็เลยกอดปลอบตาลุง

น้องค่อนข้างที่จะงงกับตาลุงที่รอบนี้ไม่ได้เขียนแผนที่ให้น้องไปร้านการ์ดแต่ดันให้ไปที่บ้านของตาลุงเอง ซึ่งแน่นอนว่าน้องต้องไปอยู่แล้วเพราะอยากรู้เจตนาของตาลุงที่ทำแบบนี้ พอน้องไปถึงก็เห็นตาลุงยืนรออยู่ ไม่รอช้าตาลุงก็เข้ามาหาน้องแล้วก็ชวนขึ้นห้องเพื่อไปคุยด้วยแต่พอถึงห้องจริงๆตาลุงไม่คุยแถมยังจะปล้ำน้องอีก

เมื่อรู้แบบนั้นตาลุงรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดักรอเมียเหมือนเคยแต่ที่ต่างออกไปคือรอบนี้ตาลุงเขียนแผนที่ให้น้องไปหาตัวเองถึงบ้าน ส่วนตัวของตาลุงมีหน้าที่รออย่างเดียว พอถึงเวลาเลิกเรียนของน้อง น้องก็มาเปิดตู้ล็อคเกอร์แล้วหยิบเด็คออกมาพร้อมทำหน้างงแล้วถอนหายใจ จริงๆไม่ได้มีแค่ตาลุงที่ย้อนเวลามาคนเดียวหรอก น้องเองก็ย้อนเวลามาเหมือนกัน

พอตาลุงนอนก็ฝันเห็นยูนิตของน้องมาบอกว่าถ้าตาลุงจะแทรกแซงการเวลาเพื่อช่วยชีวิตของน้องมันมีผลเสียนะ ตาลุงก็ตอบไปเลยว่าต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของคนทั้งโลกถ้าเพื่อให้โครโน่กลับมามีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว ไม่นานตาลุงก็ตื่นจากฝันแล้วรู้สึกแปลกๆก็เลยหยิบโทรศัพท์มาดูเลยรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่ตาลุงต้องยัดเด็คใส่ตู้รองเท้าเมีย

หลังจากวันนั้นน้องกลายเป็นบุคคลที่หายสาปสูญมีเพียงตาลุงที่รู้ว่าน้องไม่อยู่แล้ว ภายนอกตาลุงดูไม่อะไรแต่ในใจคือแตกสลาย หมดอาลัยตายอยากทว่าตาลุงก็เฝ้าอธิษฐานขอพรกับทุกอย่างถ้าย้อนเวลาได้ขอให้ตัวเองได้ใช้เวลากับน้องให้นานกว่านี้ จะไม่เก๊กไม่ซึนไม่พูดให้น้องเจ็บใจแล้วและที่สำคัญจะยอมพูดคำว่ารักกับน้องก่อนด้วย

พล็อต : ศึกไฟนอลน้องยังเป็นคนเดียวที่สู้กับกีเซ่ได้แต่ชิออนกับโทโกฮะคือแพ้ไปแล้ว กีเซ่เสนอแลกตัวน้องคนเดียวเพื่อให้โลกกับดาวเครย์ปลอดภัย แน่นอนว่าน้องตอบตกลง ทันทีที่ได้กลับโลกทุกคนก็สงสัยว่าน้องหายไปไหน ทำไมไม่ได้ลงมาพร้อมกับเพื่อนทั้ง2คนซึ่งคำตอบอยู่ที่ตาลุงเพราะได้เห็นภาพที่น้องยอมเสียสละตัวเอง

(🤍❤️) What if ศึกไฟนอลน้องยอมเสียสละตัวเองเพื่อให้โลกกับเครย์ปลอดภัยโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเฝ้าอธิษฐานขอให้ทุกสิ่งย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง(ตาลุงยันแตก)
.
.
.
.
.
.
.
.
.

เขากำลังจะตาย
ไม่เป็นไรเลย ความตายของเขามันเล็กน้อย
ขอแค่ทุกคนปลอดภัยก็พอแล้ว

อิบุกิ ขอโทษที่ฉันกลับไปหานายไม่ได้อีก
ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้ฉันได้บอกรักนายเถอะนะ

ตอแหลให้ได้ยันเรียนจบละกันนะ บอกแค่นี้แหละ รำคาญ

พวกกูอยู่เฉยกันแล้วแต่ก็ยังมีหมาบ้ามาแซะไม่พักแถมสุมไฟให้คนทั้งเซคเกลียดพวกกู ก็เอาเถอะค่ะถ้าจะโตแต่ตัวแล้วไม่มีความคิดไตร่ตรองฟังความข้างเดียวจนาดนี้ก็แล้วแต่

เดาสิคะว่าตาลุงเจอคำว่าสามีเข้าไปจะเป็นยังไง เอาเป็นว่าน้องโครโน่สู้ๆ เดี๋ยวตาลุงก็โตแล้วลูก

(🤍❤️)เมื่ออิบุกิอยากเข้าครัวบ้าง
.
.
.
.
.
🤍 : โครโน่
🤍 : ฉันต้องทำอะไรต่อ
❤️ : ....
❤️ : อย่างแรกนะอิบุกิ
❤️ : ปิดแก๊สแล้ววางกระทะไว้ตรงนั้น
❤️ : แล้วเดินออกมารอฉันที่ห้องนั่งเล่น
🤍 : ไม่ให้ฉันทำความสะอาดเหรอ
❤️ : อยู่เฉยๆเถอะ
❤️ : ฉันไม่อยากเหนื่อยเพิ่มแล้ว
🤍 : โครโน่โกรธฉันรึเปล่า🥺
❤️ : ฉันไม่โกรธนายนะ
❤️ : ฝามันปิดไม่สนิทเอง
❤️ : นายทำดีแล้วอิบุกิ
❤️ : สามีฉันเก่งมากๆ

ย้อนไปดูภาคจีภาคแรกตอนท้ายๆคือแอบเหยินอ่ะ แบบฉันอาจจะฟินคนเดียวแต่ไทโยเหมือนลูกอิบุโครมากนะ

เรื่องแส้บของพล็อตนี้คือตาลุงรู้ว่าน้องหลงรักตัวตาลุงเหมือนที่ตาลุงหลงรักน้องตั้งแต่เห็นในรูปของคุณไรฟ์ก็เลยขยันอ้อยเด็กจนเด็กมันหวั่นไหวและใช่ค่ะ ตาลุงได้กินน้องตั้งแต่ตอนจบภาคแรก เด็กมันรู้ว่าตาลุงเป็นคนสตอร์กเกอร์ก็เลยตามมาคุยถึงบ้านตาลุงแต่ไม่รู้ทำท่าไหนถึงยอมพลีกายอ้าขาให้ตาลุงเอาแทน ซึ่งอีแก่ไม่รู้ว่าหลานโดนหมาแก่กินไปแล้ว

(🤍❤️) What ifน้องโครโน่อยู่ฝั่งเดียวกับริวสุ รู้แผนการของอีแก่มาตลอดแต่ก็ไม่ห้าม จนกระทั่งได้มาเจอกับตาลุง
.
.
.
.
.
โครโน่แพ้
เขาแพ้ให้ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
แพ้ตั้งแต่รู้สึกดีกับอีกฝ่ายแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" โครโน่...หลานรู้ตัวมั้ยว่ากำลังเดินทางผิด "

" คนที่ต้องพูดคำนั้นน่าจะเป็นผมนะครับ อีกอย่าง— "

" ผมโยนแผนการของคุณทิ้งตั้งแต่รู้ตัวว่ารักหมอนี่แล้วล่ะ "