อม เท่านั้น

ไม่ใช่แค่ลูกละที่อ้วนซูชิ แม่มันก็อ้วนซูชิเหมือนกัน

แง่ม สามปีผ่านไป ทำไม ดูเหลี่ยม

กุกดเปลี่ยนแอคสะบัดเลย /หอบ

เครียด ร้องไห้แงๆ

ถ้าสมมุติเราเล่นจะวาดก้อนต้อดมุดตามจำนวนรี คือได้วาด 8 ก้อน จบ เพราะมีคนชิปเท่านี้

ชีวิตแม่งเครียด พอจะวาดออริ ก็ปวดมืออีก โอ่ย

#MoonInwZa_OC
_ชูครีม

แบบว่า คือออสการ์มันสูงกว่าซีซีอยู่ 10 เซน ละนึกสภาพว่า ตอนซีซีมันกำลังยืนงุ้งๆงิ้งๆเพ้อเจ้อไปเรื่อยอยู่ พี่ออสก็กอดอกละโน้มตัวมาตั้งใจฟังที่ซีซีพูด

เห้อ ฟริน

ไม่รู้จะเอาไปอวดกับคัย

อยากอวดโอซีมาก แต่แบบ อ่ากกก อ่ากกกก

ปวดหัวปวดตามาก ข้อมือก็ปวด แต่ตาคือแบบ เบลอ เบล๊อออเบลอ

ขนาดเพื่อนชายแท้เรายังเป็นแต๋มเวห์ เห้อ ฟรินวะ คู่อื่นสวนหมดช่างมัน

คือ เน็ตบ้าน เป็นแมวอะไรก็ไม่รู้ครับ

ไม่อยากทำงาน อยากมีแฟน (เจ็บข้อมือ อ่าก เมื่อไหร่จะหาย)

เครียดแบบ อ่ากกก เครียดดดดด อ่ากกกก อยากกัดลิ้นตาย

เสวๆ

อยากเขียนไพเด แต่ก็อยากเขียนไมเดน่อน

/ยำ

“เห~ เขินกันหรอครับ”

“เงียบไปซะ”

“เขินที่ผมชมว่าน่ารักหรอ”

“บอกให้เงียบไง”

“คุณสมหมวกชอบคนเบียว ๆ ไหมครับ”

“เซธอส!”

“ครับ!”

“…บอกให้เงียบไง”

“ก็ได้ครับ..”

“…”

“แล้วตกลงชอบคนเบียวไหมครั-“

“ไม่รู้โว้ย!!!”

เซธอสรีบส่ายหน้าไปมารัว ๆ เพื่อแสดงให้เห็นความจริงใจ

“แค่คิดว่าถ้าตัวผมตอนที่เบียว ๆ มันทำให้คุณสมหมวกแสดงท่าทีน่ารัก ๆ แบบเมื่อกี้ออกมาได้ ถ้าผมจะเบียวอี—“

“แกเป็นบ้าหรือไง”

“ก็ถ้าเบียวแล้วเห็นภาพคุณสมหมวกแบบเมื่อกี้มันก็คุ้มนะครับ”

“…เชิญไปเบียวคนเดียวเถอะ”

สมหมวกว่าแบบนั้นก่อนจะหันหน้าหนี แต่ก็ไม่ได้ลุกเดินไปไหน ราวกับต้องการจะซ่อนสีหน้าเท่านั้น

“ฮ่ะๆ ไม่คิดเลย- อึก ว่าแกก็เบียวเป็น” สมหมวกว่าไปพลางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากการหัวเราะมากเกินไปออก

“ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่หนิครับ-“

เซธอสว่าก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยและหยุดนิ่งจ้องมองใบหน้าของสมหมวกไว้

“อ-อะไรของแก”

“คุณสมหมวกนี่ เวลาหัวเราะก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับ”

“ห้ะ? แกจะเอาคืนที่ฉันพูดเรื่องยิ้มเมื่อกี้หรือไง”

“เปล่าซะหน่อยครับ”

ต่างกันกับเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินที่อดขำออกมาไม่ได้ เพราะอันที่จริงเขาแอบมองอยู่สักพักแล้วต่างหากว่าไอคนตรงหน้ามันกำลังดูอะไรในลูกแก้วอยู่

แต่ถามว่าจำได้ไหม ก็คงต้องบอกว่าจำได้ เพียงแค่ภาพในตอนนั้นไม่ได้ชัดนักว่าเด็กที่กำลังเบียวอยู่คือใคร

พอรู้ว่าเป็นหมาป่าสีน้ำตาลแห่งทะเลทรายที่กำลังพยายามจีบตนเองอยู่ก็อดขำไม่ได้

สมหมวกตอบด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยพอใจนักต่างกับเซธอสที่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ถ้างั้นคนในลูกแก้วคงไม่ใช่คุณสมหมวกหรอกมั้ง อาจจะแค่คนดูคล้าย หรือไม่ก็เคยไปจริงแต่จำไม่ได—

“แต่ถ้าเรื่องที่เจอเด็กเบียวจอมธนูยิงศรทมิฬอะไรนั่น ก็พอจะจำได้อยู่นะ”

“คุณสมหมวก”

“เพื่อกำจัดเหล่าอสุรา—“

“อ้ากกกกก”

เป็นเซธอสที่กรีดร้องออกมาก่อนที่สมหมวกจะพูดจบ

เซธอสก็ไม่ได้หุบยิ้มจริงใจหลังจากได้ยินคำที่ดูเหมือนคำชมจากคนตรงหน้า เล่นเอาสมหมวกอยากจะทุบจนกว่าจะหยุดยิ้มให้รู้แล้วรู้รอด

“แล้วตกลงแกเป็นอะไร”

เมื่อรู้ว่าโกหกคนตรงหน้าไม่ได้ รวมถึงไม่ค่อยอยากจะโกหกมากนัก เซธอสจึงได้แต่กลั้นใจก่อนจะหันไปถามคำถามต่อแทนที่จะตอบ

“เมื่อ 6-7 ปีก่อน คุณสมหมวกเคยเข้าไปในทะเลทรายไหมครับ”

“ทะเลทราย? ฉันจะเข้าไปทำไม ร้อนก็ร้อน”

เซธอสเก็บสีหน้าของตัวเองได้อย่างยอดเยี่ยมพร้อมทั้งแสดงรอยยิ้มออกมา แต่กลับกันนั่นมันไม่ได้ทำให้สมหมวกสงสัยน้อยลงเลย

คิ้วสีเข้มขมวดเข้าหากันน้อย ๆ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างกัน

“แกโกหก”

“ผมไม่ได้โกหกนะครับ”

“เวลาแกโกหก แกจะยิ้มสวยกว่าปกติ”

อันนั้นเขาชมเราไหมนะ

“…ฉันไม่ได้ชมแก บอกไว้ก่อน ก็แค่-แค่พูดให้เห็นเฉย ๆ ว่าแกกำลังโกหก”

แต่ถึงจะพูดแบบนั้นไป

มันจะไม่มีปัญหาอะไรเลย

ไม่มีเลยจริง ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งจะเริ่มเดินหน้าจีบอีกฝ่ายได้อย่างจริงจังเมื่อไม่นานมานี้

แล้วถ้าคุณสมหมวกไม่รับรักเขาเพราะว่ามีภาพจำตอนที่เขาเบียวอยู่ตอนนั้นล่ะ

“อ้ากกกกก”

“แกเป็นบ้าอะไรมิทราบ”

เสียงของคนมาใหม่จากด้านหลังทำเอาเซธอสต้องรีบหันไปดูก่อนที่จะกุลีกุจอเก็บลูกแก้วความทรงจำที่บันทึกยุคมืดของเขาเอาไว้ในทันที

“เปล่าหนิครับ”