คือเข้ามานั่งอ่านที่ตัวเองรีวิวชีวิตแปลก DE แล้วรุ้สึกตัวเองเขียนดีกว่าที่รุ้สึกจริงๆมาก เหมือนเพิ่งตกตะกอนความรุ้สึกว่ามันห่วยกว่าที่คิด และหลังเล่นเสดไม่เคยลบเกมไหนได้เรวเท่าเกมนี้ 😭😭😭😭 ทุกวันนี้ยังล้อมันอยุ่เลย ฮื้อ ยิ่งเล่นลอสเรคคอดไปยิ่งชัดเจนว่าเด้คไนน์ แกเอาชีวิตแปลกมายำเละอ่ะ แต่ลืมเขียนรีวิวลอสเรคคอดไปซะสนิทเลย

นี่ชั้นไม่ได้เข้าบลูสกายมาสิบเดือนเลยหรอ 💀

มักใช้ในด้านดนตรีด้วย เช่น

room39
day6
bnk48
sweat16
4eve
macau888

คนที่ได้ของเล่น BlackFriday มีคนเดียว

น้องที่ร้านข้าวอ้วงฉุดๆ เดินมานอนแหมะข้างๆ

#Arcane  รีวิวเล็กๆ

เปิด SS2 เดินเรื่องไวมาก ผูกเนื้อเรื่อง Vi-Jinx ต่อได้ดีมาก การได้เห็น VI เป็นสิ่งที่เกลียดที่สุดทำสิ่งที่เกลียดที่สุดเพื่อคนรักด้วยความสับสน เป็นการขยี้รอยแยกของทั้ง2ตัวละครแบบละเอียดเป็นผุยผง ส่วน Jinx เอง เป็น Jinx ที่กลืนพาวเดอร์เกือบ100%

เจ้าชาวี แมวส้ม

🧚‍♀️✨

ไม่ได้เป็นคนเดียวด้วย เป็นกันเยอะมากๆ สุดท้ายเจอวิธีแก้คือต้องปิดแอนตี้ไวรัสทุกตัวก่อนเริ่มเกม นี่ไปปิดละ เซฟเดิมไม่กลับมา เลยต้องเริ่มเล่นใหม่หมด ขาดตอนสุดๆ

ต้องรีบเล่นให้จบอ่ะ ไม่กล้ากลับไปเปิดแอนตี้ไวรัสใหม่ กลัวเซฟหาย + ไม่กล้าทำอะไรมากนอกจากเปิดคอมมาก็เข้าเกม เพราะกลัวไวรัสเข้าเครื่อง เหมือนโดนมีดจ่อให้เล่นให้จบ 😭😭

3.เซฟเกมทำลายตัวเองเรื่อยๆทุกครั้งที่กดเข้าเกมใหม่

นี่คือสิ่งที่รับไม่ได้มากที่สุด นี่เล่นไปแล้วรอบหนึ่ง 6 ชั่วโมง 2EP เข้าเกมมาอีกที เซฟเกมหายยยย ต้องเริ่มเล่นใหม่แต่แรก

++++ ลืมพูดได้ไง

สิ่งที่น่าหงุดหงิดสุดๆๆๆๆๆอีกอัน ก็คือบัคของเกมภาคนี้

ที่เราเจอมี 3 แบบ เรียงจากร้ายแรงน้อยไปมากสุด

1.ตัวละครในคัทซีนค้าง หน้าไม่ขยับ มีแต่เสียงพูด + ตัวละครล่องหน มองไม่เห็น

โอเค มันเป็นความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆแหละ เออเร่อนิดหน่อย รับได้

2.ระบบเสียงในเกม แปลกมาก เดี๋ยวดังหูแตก เดี๋ยวเบาจนไม่ได้ยินเลย นี่ปรับเสียงขึ้นลงๆๆระหว่างการเล่นตลอดเกมเลยอ่ะ

สรุปโดยรวม Life is Strange : Double Exposure เป็นเกมที่โดยรวมดีนะ ยังเป็นคอมฟอร์ตโซนให้กับเราเหมือนทุกๆภาค เสียเพียงแค่แนวทางและบรรยากาศของภาคนี้ค่อนข้างต่างไปจากเดิม รวมไปถึงบทสรุปที่จืดจาง การปูต่อไปภาคต่อไปที่เบนไปทางทำลาย Vibes เดิมๆของซีรี่ส์นี้ ค่อนข้างผิดหวัง แต่ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ใช่เกมที่ดี

ยังไงก็จะรอเล่นภาคใหม่แหละ อยากรู้เขาจะทำไงต่อไป

ค่อนข้างเป็นคอมฟอร์ตโซนให้เราเลยเรื่องการกลับไปใช้ชีวิตต่อ และก็การรับมือกับการสูญเสียเพื่อนคนสำคัญ มันมีประโยคนึงที่แม่ของเพื่อน Max ที่ตายไปถาม Max ว่า เคยสูญเสียใครสักคนแบบนี้ไหม นี่ตอบไปว่าเคย และ Max พูดต่อว่า มันยากเสมอ มันไม่เคยง่ายหรอก แต่เวลาที่ผ่านไปจะทำให้เราร้องไห้น้อยลง

โคตรเป็นประโยคที่อบอุ่นเลย เป็นประโยคที่เข้าใจหัวอกคนที่เพิ่งผ่านการสูญเสียมากๆ

สุดท้ายแล้วเราชอบแนวคิดของเกมภาคนี้มาก การเติบโตขึ้นของตัวละคร และการเติบโตขึ้นของเราเหมือนกัน เราไม่ใช่เด็กคนนั้นอีกแล้ว จริงๆก็คิดนะว่า เราอาจจะอายุเปลี่ยนไป หน้าตาเปลี่ยนไป แต่เราก็ยังเป็นเด็กคนหนึ่งที่ตัดสินใจผิดพลาดได้อยู่ดี เพียงแต่เราไม่ใช่เด็กคนนั้นที่เรายึดติดมาตลอดอีกแล้ว ถึงจะจำไม่ลืม ถึงจะยังเสียใจ แต่ก็ค่อยๆก้าวเดินต่อไปแล้วร้องไห้น้อยลงด้วยตัวเองเถอะ

แม่งโคตรรีเลทอ่ะ5555555 ตัวนี่เองเวลาทำอะไรผิดพลาด นี่จะชอบคุยกับคนๆนึงที่ไม่ได้รู้จักกันอีกแล้วในชีวิต คนที่นึกถึงทีไรก็ทั้งเสียใจและเสียดายในความสัมพันธ์ จินตนาการว่ากำลังนั่งคุย นั่งปรึกษากับเขา คิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก ทำอะไรก็นึกถึง ทั้งๆที่มีแค่เราตัวคนเดียว

รีเลทกับ Max มากๆ พอเห็นแล้วก็สะอึกอยู่เหมือนกัน

ปมของ Max ในภาคนี้ นำไปสู่ตอนจบที่คอยบอกเรา(คนเล่น)เสมอว่า เราไม่ใช่เด็กแบบในวันนั้นแล้ว ทั้งการตัดสินใจที่ผิดพลาด เรื่องที่เลวร้าย และความเสียใจในความเสียดาย แม้มันจะยังอยู่ แต่เราก็ต้องก้าวต่อไปให้ได้

ระหว่างการดำเนินเรื่อง เราจะได้เห็น Max พูดคุยกับ Chole ในจินตนาการเสมอเวลาเสียดายหรือเสียใจในการตัดสินใจของตัวเอง

ถ้าหากชั้นทำอย่างนู้น..ถ้าหากอย่างนี้ทจะดีกว่าไหม?

ต่อมาอย่างสุดท้าย ปมของแม็กเกี่ยวกับภาคแรก

**ทวิตถัดไปมีสปอยเนื้อหา**

สิ่งที่ชอบต่อมาคือ ชื่อภาคนี้ 55555554

Double Exposure คือเทคนิคการถ่ายภาพซ้อน กดถ่ายหนึ่งครั้ง และถ่ายต่ออีกหนึ่งครั้ง จะได้เป็นภาพซ้อนกัน เป็นเทคนิคที่เราสามารถใช้ถ่ายรูป(บางจุด)ในเกมนี้ และมีส่วนร่วมในตอนท้ายของเกมด้วย

เราประทับใจเพราะความเข้าใจตั้งชื่ออ่ะ พลังของ Max ในภาคนี้คือเปิดประตูไปสู่โลกคู่ขนาน มันเป็นการเล่นคำระหว่างพลังของ Max และเทคนิคการถ่ายภาพ

อารมณ์เหมือนคู่ของเกว็นและคลอเดีย ที่เกว็นเป็นทั้งทรานส์ และเลสเบี้ยน เห็นคนงงกันเยอะว่าทำไมเป็นทรานส์ถึงชอบผญ. ถึงมีภรรยาเป็นผญ.

อ่าว ละมันแปลกยังไงวะ ชอบผญ.ด้วยกันก็เป็นเลสเบี้ยนดิ หรือเขาอาจจะเป็นไบ เป็นแพน เป็นอะไรก็ได้

ด่ามาเยอะละ ขอชมบ้างแล้วกัน

สิ่งแรกที่ชอบเลย ก็ไม่พ้นเพลงของภาคนี้ เพราะมากกกกกก เพราะทุกเพลง เทสของทีมงานดีเสมอ

ต่อมา งานภาพ สวยมากกก พัฒนาขึ้นมากจริงๆ จริงแล้วเราชอบสไตล์อาร์ตภาคแรกมากกว่า ให้ฟิลเหมือนดูภาพวาดขยับได้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาคนี้ภาพเขาทำออกมาได้สวยจริงๆ

พอพยายามคิดว่ามีแค่แม็กคนเดียวในทุกจักรวาล ก็ไม่เมคเซ้นอีก เพราะถ้าเป็นงั้นจริง เรื่องรูปโพลารอยด์ที่แม็กจำไม่ได้ว่าถ่ายตอนไหน จะมาจากไหน

เป็นอีกเรื่องที่เกมตอบเราไม่ได้ แม้กระทั่งตอนจบที่มันมีเหตุการณ์กล่าวถึงบทสรุปตัวตนโลกคู่ขนานของทุกคน ของแม็กก็เป็นคนเดียวที่ไม่ได้คำตอบ ชั้นเลยถอดสมองลืมๆไป 😭 แต่คาใจมากนะ

อีกเรื่องคือ ในเกมจะมีให้เราเก็บภาพโพลารอยด์ตลอด ซึ่งภาพนี้ แม็กเองที่เป็นคนถ่าย แต่เรากลับไม่เคยเจอแม็กอีกคนเลย จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปถ่ายตอนไหน เพราะงั้นก็ยืนยัน 100% ว่าตัวฉันอีกคนหนึ่งเป็นคนถ่ายแน่นอน ถ้างั้นตัวฉันอีกคนหนึ่งหายไปไหนล่ะ เรามาสวมร่างตัวเองในอีกโลก และจิตวิญญาณของตัวเราในโลกนี้หายไปอยู่ที่ไหน ?

แม็กเลยนึกขึ้นมาได้ว่า อ้าว โลกนี้เพื่อนฉันไม่ตายนิ เพราะงั้นเรื่องนัดเดทก็เลยไม่ถูกยกเลิก สองวันที่ผ่านมาไม่ต้องไปนอนร้องไห้อยู่ในห้องตัวเองแบบอีกโลกหนึ่ง

เราเลยสงสัยว่า เอ๊ะ ถ้าโลกนี้นัดกันแล้ว แล้วแม็กในโลกนี้หายไปไหน ทำไมถึงไม่ไปตามนัด

สิ่งที่ทำให้เราประหลาดใจคือ ตอนแรกสุด แม็กในโลก Dead ชวนอแมนด้าออกเดต (น้องอแมนด่าน่ารักม้าก 😭😭) แต่เพราะการตายของเพื่อน สองวันต่อมา อแมนด้ามาตกลงกับแม็กว่าจะพักความสัมพันธ์ไปก่อน เลยไม่ได้ไปเดทกัน

หลังจากนั้นแม็กมีพลังเปิดประตูไปโลดคู่ขนาน โลกนั้นเพื่อนของแม็กไม่ตาย พอแม็กเข้าไปคุยกับอแมนด้า อแมนด้าในโลกนั้นโกรธแม็กที่ชวนเดทแล้ว แต่ดันเบี้ยวนัด

.
.
.
.
.

สุดท้ายแล้ว เราก็ยังงงอยู่ดีว่าแม็กในโลกคู่ขนานหายไปไหน เราไม่เคยเจอตัวเองในโลกคู่ขนานเลย อ่ะ คือแม็กในโลก Dead มาสวมอีกร่างตัวเองในโลก Living แน่ เพราะข้อความในโทรศัพท์ของสองโลกไม่เหมือนกัน แต่ถ้างั้น

แล้วจิตวิญญาณของแม็กอีกโลกหนึ่งหายไปไหน ?