(ถึงหั่นไปหมอนี่ก็ไม่น่ามาทำอะไรแบบนี้หรอก 55555 แต่เด็ก ๆ นี่น่ารักน่าสนุกจังน้า หาเพื่อนเยอะ ๆ ล่ะซุนาโอะคุง)

(เร้กมาก 🤏 อยากเปนนักเรียนด้วยหึ่มๆ)

สายตามองตรงแต่ปากยังตอบคำถามเด็กข้างตัวที่ถามมาอย่างนึกขบขัน

“เปล่า แค่กำลังแข่งจ้องตากับเจ้านี่“
“ดูสิ”

ไม่วายยังเชื้อเชิญให้ดูเจ้าตัวเล็กบนต้นไม้ที่จ้องกลับมาอย่างไม่รู้สึกกลัวมนุษย์แถวนี้ด้วยกัน

“ใจกล้าไม่หยอก“

haru : คงเป็นเขียนหนังสือล่ะมั้ง เอาที่จดบันทึกมาลองเล่าเรื่องราวดู

haru : นับว่าใช่ แต่ละวันพบเจออะไรหลาย ๆ อย่างไม่ซ้ำกัน ก็สนุกดี คุณล่ะ?

ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้ก็เลยผินหน้าไปมอง หลังพบว่าเป็นเด็กที่คุ้นเคยก็พยักหน้าให้หนึ่งทีเป็นการทักทายกลับ ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองต้นไม้ตามเดิม

บนต้นไม้มีกระรอกขนปุยตัวหนึ่งเยี่ยมหน้าจากโพรงจ้องมองมาทางที่เขายืนอยู่

“มาเดินเล่นเหรอ”

เอ่ยโดยที่ยังจับจ้องไปที่กระรอกตัวนั้นอยู่ราวกับแข่งจ้องตากันอยู่

haru : ออกไปเดินเล่น อาจถือสมุดไปด้วยสักเล่ม ไว้จดบันทึกระหว่างทางครับ

(สองเซนก็ระวังไว้)