(ที่นี่เราไม่ทำกันแบบนั้น —)

“…” ยัง ยังมองอยู่

จี่—

เสียงดีดนิ้ว เปาะ! ดังขึ้นพร้อมใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มของเธอ รอยยิ้มที่ไม่ค่อยเป็นมิตรนะ

“อ๋อ!” เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นจนทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมชัดเจน ยกนิ้วชี้หน้ากัน

“ นาย แว่น ”

เสียงดังฟังชัด ตอกย้ำความทรงจำผู้ฟัง

“ฉันก็ว่าแล้วหน้าคุ้นๆ~”
“ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ?”

ใบหน้าเธออ่อนลงเล็กน้อยเมื่อได่รู้ชื่อของสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก

“อามาโนะซังเหรอ…“ เธอทวนเสียงเบา

ยื่นมือข้างหนึ่งออกมา จำลองท่า… ลูบ กับอากาศ

”จับ…“
”ได้หรือเปล่า?“

เธอถามคุณ แต่เสียงเบาเหมือนกระซิบราวกับไม่อยากให้คนรู้

ความสนใจทั้งหมดของเธอดูท่า… จะเป็นนายแล้ว

อุเมมิยะหันมาทั้งตัว กอดอกด้วยท่าประจำ สายตากดดันอ่อนกำลังลงบ้างแล้วแต่ยังจ้องอยู่

“เธอ…” น้ำเสียงที่เอ่ยคำแรกต่ำกว่าปกติเล็กน้อย ใช้สายตาสำรวจกันตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างเชื่องช้าและกดดัน

วนกลับขึ้นมาที่ใบหน้าอีกครั้ง

“ใครนะ?“ เธอขมวดคิ้ว เอียงคอ

เด็กสาวลดมือลงมากอดอกท่าทางผยอง เธอดูเหมือนเด็กใหม่แต่กลับไม่มีความเคารพอีกคนที่น่าจะเป็นรุ่นพี่เลย

สิ้นคำของคุณ เธอก็เอียงหน้า เลิ่กคิ้วซ้ายขึ้อย่างสงสัย

“สายตาแย่ขนาดมองทางไม่ได้เลยงั้นเหรอ?”

จึก จึก—

ระหว่างที่คุณกำลังเพ่งสายตาอยู่นั่นน่ะ ก็มีเด็กสาผมสีฟ้าหน้าตึงมาจิ้มแขนคุณ

“โทษทีนะ” เธอพูดไม่มีหางเสียง

“ถามทางหน่อยสิ”

(ระดับเรามันพริกสิบเม็ดอยู่ละ)

คนที่ถูกโค้งผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบยืนตัวตรงสง่าตามเดิมแล้วกระแอม

“อะแห่ม— ฉันไม่ใช่อาจารย์สักหน่อยค่ะ!”

เหลือบมองเจ้าตัวปุกปุยตรงนั้นทีนึงแล้วหลุบมองคุณ

“ไม่ทราบว่านั่น…” เธอพยักเพนิดหน้าไปทางเจ้าตัวเล็ก

เมื่อรับกระดาษมา เธอลอบหัวเราะ ‘เฮอะ’ ก่อนที่รอยยิ้มจะหายไป… สิ่งที่อยู่บนกระดาษของคุณทำเธอหน้าแหยง

“แล้วหน้ายิ้มมันกลายเป็นไอพวกนี้ได้ยังไงเนี่ย!?”

เธอยกมันมาใกล้หน้าเพื่อนอ่านตัวอักษรรอบข้างภาพวาดเซลล์ นี่ขนาดเขียนระบุออร์แกเนลด้วยเรอะ!?!?

(เค้าก็เพิ่งว่าง ไม่เป็นไรนะมิคัง 😭😭)

เงาทะมึน พร้อมรังสีประหลาดปรากฏขึ้นด้านหลังคุณ

คุณจะลองหันไปดูไหม…

(เจ้าหญิงคนนี้ ให้เธอมีสิทธิพิเศษเลยนะ 😌💖👑)

(ยอดเยี่ยมมาก 🙂‍↕️😌💖)

(สรรเสริญให้เสียงดังฟังชัด เริ่ม!)

(หนูจะแวะไปทักทาย ไอหาเบบี๋ของอาจารย์ด้วยค่ะ /ก้ม)

(/เสยผม สางผม ทีเดียวกลับไปสวยเหมือนเดิม)

ลงมาจากรถหรูสีดำกระจกทึบปริศนา เป็นคนมาสายที่เดินสวยเชิดไม่สนใจจะรีบร้อนเหมือนคนแถวน

แวบแรกที่เธอมายืนข้างๆ คุณ เธอก็เหลือบมองกันเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะหันไปสนใจกระดานประกาศห้อง ไล่สายตามองหารายชื่อของตัวเอง

จนมีบางอย่างสะกิดใจ...
ทำให้เธอหันไปมองคุณอีกครั้ง

"..." มองจี่แบบที่คุณทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้ตัว ไม่ได้เลยล่ะ