ทำไมชีวิตมันต้องละเอียดทุกอย่างขนาดนี้

เป็น perfectionist ในการทำงานละเอียดข้อดีคือสามารถมองเห็นทุกข้อผิดพลาด แทบไม่มองผ่าน แต่กุทรมานมากค่ะ

กุไม่อยากคุยกับมนุดตัวไหนซักคนในบ้านละ

เมื่อวานคือเห็นมา 2 โพสติดกัน

ชอบสเก็ตรูปล่าง อาจจะเอาไป develop เพิ่ม

เอไอกระทบงาน concept art มาก แต่สิ่งที่ฉันเครียดอยู่ตอนนี้คิอ ฉันจะมีความสามารถมากพอมั้ย ฉันจะสมัครงานได้มั้ย อายุจะ 30 แล้ว ถ้ายังไม่เก่งกว่านี้ก็จะไม่ก้าวหน้ากว่านี้ ฉันต้องทำให้ตัวเองเก่งพอที่จะถูกอุตสาหกรรม choose และไม่มีใครช่วยฉันได้เลยนอกจากฉันต้องช่วยตัวเอง

ขณะที่คนในทวิตบอกว่าเป็นนักวาด ต้องโกรธต้องโมโหเวลาเจออะไรแบบนี้สิๆๆๆ แต่ทำไมเราไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองโมโหเลเวลนั้น (.....) ตอนนี้มันแบบ ฉันมีเป้าหมายที่ใหญ่มากตอนนี้ ฉันโฟกัสกับสิ่งนั้นมากกว่า และมองว่าสิ่งนี้มันหนักหนาเทียบไม่ได้เลยสำหรับสิ่งที่เรากำลังจะต้องพยายามทำอยู่ ถามว่าไม่ชอบมั้ย ก็ไม่ชอบเหมือนกันที่นักวาดไม่เห็ฯค่าความพยายามขจองตัวเอง

เราก็แฮนเดิ้ลไม่ได้เหมือนกันค่ะ พอพยายามลงงานหลายๆที่คือรู้สึกสมาธิสั้นไปเลย สรุป หยุดลงงานก่อน 555555

เอาดีๆก็ไม่ได้อยากพยายามแล้ว แค่อยากวาดรูปแบบที่ตัวเองชอบจริงๆแล้วหาเงินได้ แต่มันทำไมได้ แต่ความดื้อที่ยังอยากจะวาดรูปเป็นอาชีพยังอยู่ มันก็เลยลงเอยด้วยการพยายามทำอะไรแบบนี้ แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของตัวเองเลย