นานๆทีขยันสักหน่อย

อยู่นี่ อยู่ที่นี่ หรืออาจจะพรุ่งนี้ อาจจะปีหน้า ไม่รู้

ถึงไหน ถึง78โรลเลยพ่อคุณเอ้ย ได้ก็ดี แต่ไกลไปป่ะ อห ถึงไหนถึงกัน

ลึกขนาดนี้ก็ยังต้องเขียนฮาคุฮิโระแก้บนอีกหรอ มันน่ามั้ย หึ้ยยยยย

อืมห อืม อืม

โห่ว มังงะสปายแฟมมีแค่ร้อยยี่ห้าตอนเองหง่อ ไรว้า น้อย

มานั่งเคืองไปก็เสียดายเวลาชีวิต ป่านนี้น่าจะตายไปหมดแล้ว แต่ได้แค้นบ้างก็สนุกดี ไม่น่าเชื่อว่าคนเฮงซวยในชีวิตเราก็ดวงเฮงซวยในชีวิตตัวเองด้วย ว้าว ประหลาดใจ

นี่สินะความรู้สึกของพี่ๆน้าๆป้าๆลุงๆตอนกูไปฝึกงานด้วยทำงานด้วย ที่ทำตัวเฮงซวยใส่เพราะเห็นเป็นเด็กไม่มีทางสู้แน่ๆ

เมื่อวานได้ยินโต๊ะข้างๆเขาฟังลูกอธิบายเรื่องที่โรงเรียน ดราม่าซีเรียสมาก และน้องพูดถูก เรื่องความตั้งใจที่ไม่เห็นผล มันไม่แฟร์ น่าน้อยใจ ก็พยายามแล้วแต่มันดันออกมาแย่ คงต้องทำใหม่ ดูเข้าใจอะไรลึกซึ้งดีจัง แต่พอเด็กเป็นคนพูดด้วยเสียงเล็กๆ ส่วนหนึ่งของความรู้สึกก็จะ งุ้ยยย พยายามเข้าน้าค้า

เด็กเจ้าคิดเจ้าแค้น

อะไรไม่รู้ เหมือนพอโดนทำให้เจ็บใจสักครั้งแล้วมันวางไม่ลง ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ก็ไม่อยากเซ็งอีก อยู่ซือๆก็ดันซื่อบื้อเอาใจไปหาหม่องเจ้บ

ตลกเวลาจับนั่นจับนี่แล้วรู้สึกว่าสกปรก อยากล้างมือ แม้แต่มือของคนอื่น โดยเฉพาะมือของคนอื่น ย้ำคิดย้ำทำกำเริบ

จิฮิโระคุงรสเคะรุกหนักๆ ฮาคุริก็เอ้อๆ ไม่แน่ใจอะไรกันทั้งนั้นแต่ถ้าเขาว่าได้ เราก็บ้าจี้เอาด้วย ถึงไหนถึงกัน

อยากอ่านฟิค

ชื่นจายย