(พี่สาวขออมหุววันละสามรอบ🥺)

(ริสะจัง/เพทๆหัว)

“อืม... เสียงคลื่นที่ซัดกระทบกับทรายนั้นก็เป็นทำนองที่ระรื่นหูจริง ๆ นั่นแหละเจ้าค่ะ”

มิยูกิเผยรอยยิ้มเป็นมิตรพลางหันมองไปทางมหาสมุทรกว้างทั้งที่ดวงตายังคงปิดสนิท ราวกับเธอเห็นภาพทั้งหมดนั้นได้แม้จะไม่ได้ลืมตา

เธอไม่ได้ถือสาอะไรนักที่อีกฝ่ายเซมาชน ก็เขาดูตั้งใจทำงานถึงเพียงนี้หนินะ

”ขออภัยที่ดิฉันเสียมารยาท ไซเร็นจิ มิยูกินะเจ้าคะท่านโคจิมะ“

รอยยิ้มบางยังคงประดับบนใบหน้าของมิยูกิเสียงที่คุ้นหูทำให้เจ้าตัวผ่อนคลายลงไม่น้อย

“สนุกดีเจ้าค่ะ ดิฉันได้ลองทำสิ่งใหม่ ๆ มากมาย”

แน่นอนว่าคุณหนูอย่างเธอที่ปกติไม่เคยแม้แต่ต้องล้างจาน การมาทำกิจกรรมจิตอาสาเช่นนี้นั้นเป็นเรื่องแปลกใหม่

มิหนำซ้ำนี่ยังเป็นการมาทะเลในรอบหลายสิบปีของเจ้าหล่อนอีก มันก็ย่อมพิเศษขึ้นเป็นธรรมดา

“แล้วชินามิซังเป็นยังไงบ้างเจ้าคะ?“

หลังจากที่ได้เห็นตัวตายตัวแทนของน้องสาวแสนน่ารักมิยูกิก็อดที่จะขำออกมานิด ๆ ไม่ได้ ก็อีกคนเป็นเด็กที่น่ารักถึงขนาดนี้จะไม่ให้เอ็นดูได้ยังไงกัน?

”ดิฉันจะดูแลท่านคุโมะอย่างดีเจ้าค่ะ“

เสียงหวานเอ่ยตามหลังไปพลางอุ้มเจ้าตุ๊กตาแสนน่ารักมากอดไว้บนตัก แน่นอนว่าไม่ลืมที่จะลูบหัวสองสามครั้งอย่างที่ริสะชอบให้ตนลูบ

เธอขมวดคิ้วเข้าหากันดูต่างไปจากปกติ เจ้าเหมียวเข้าใจแค่คำว่าปลาสินะ...

“ถ้าอย่างนั้นให้ดิฉันอุ้มเทอได้มั้ยเจ้าคะ”

มือบางเลื่อนไปด้านหน้าพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตร ตัวของมิยูกิตั้งใจที่จะพาเจ้าแมวน้อยไปนั่งรอเจ้าของที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ นี้เอฃ

(ปักไว้ก่อนนะคะ!)

(ริสะจัง🥺🫶🏻)

(ยินดีเลยค่ะ! มาเล่นกัน🫶🏻)

มิยูกิทำท่าทางครุ่นคิดอยู่สักครู่ก่อนที่เผยรอยยิ้มบางออกมา

”ดิฉันอยากใช้เวลาร่วมกันกับชินามิซังน่ะเจ้าค่ะ“

เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้มไร้พิษภัยก่อนจะหันกลับไปทางเมนู

”ถ้าเช่นนั้นดิฉันขอเป็นชาเขียวร้อนทานคู่กับบลูเบอร์รี่ชีสเค้กแล้วกันเจ้าค่ะ“

”ดิฉันจะรอชินามิซังนะเจ้าคะ“

เธออดที่จะยิ้มออกมสไใ่ได้ เจ้าเหมียวตัวนี้ช่างจ้อดีจริง!

แต่ไม่ทันไรเจ้าตัวก็หันซ้ายขวาราวกับมองหาเจ้าของของเจ้าตัวจิ๋ว

“เริ่มเย็นมากแล้ว กลับบ้านดีกว่ามั้ยเจ้าคะ”
”เธออาจจะยังไม่คุ้นทาง...“

นานแค่ไหนแล้วกันนะที่ไม่ได้มองแสงระยิบระยับที่สะท้อนผืนน้ำ...

แต่เพียงชั่วครู่ดวงตาทั้งสองก็ปิดลงเฉกเช่นเดิมเมื่อได้ยินเสียงผู้มาเยือน รอยยิ้มจางยังคงประดับใบหน้า

“ท่าน[นามสกุลคุณ]เองก็มาชมความสวยงามของทะเลเช่นกันหรือเจ้าคะ?”