ขอบคุณค่า คิริวกับสุโอตีกันทางสายตากับจิตสังหารค่ะ 5555 ต้องระวังไม่ให้แฮมสเตอร์รู้ด้วย เดี๋ยวน้องจะตกใจซะก่อน /คิริวแพรวพราวเสมอ ต้องเจอคนรู้ทันอย่างสุโอถึงจะสมน้ำสมเนื้อ

ซากุระลอบมองนิเรอิที่ตอนนี้กำลังหัวเราะและเล่นเกมอย่างมีความสุขกับสุโอ

ถึงก่อนหน้านี้เขาอยากจะพาเพื่อนตัวเล็กออกมาจากสถานการณ์นั้นสักแค่ไหน แต่บรรยากาศตึงเครียดนั่นก็ดูน่ากดดันจนไม่อยากเข้าไปยุ่ง

ว่าแต่เจ้าแฮมสเตอร์นั่น ไม่รู้ตัวเลยรึไง พวกนั้นจะตีกันตายเพราะตัวเองอยู่แล้ว เฮ้อ ความรู้สึกช้าจริงๆ (end)

รอบนี้เป็นฉันฝ่ายแพ้สินะ

คิริวยกมือเสยผมก่อนจะขอตัวเดินออกจากห้องเรียนไป

ซากุระที่นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อครู่เขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารดำทะมึนของเพื่อนทั้งสองคน คล้ายกับมีภาพหมาป่ากับจิ้งจอกกำลังเตรียมต่อสู้กัน

เผลอนึกไปว่าพวกนั้นจะต่อยกันจริงๆ แล้วสิ โชคดีจริงๆ ที่ไม่ต้องเข้าไปห้ามมวย ไม่งั้นวุ่นวายตายเลย (11)

" โหลดเสร็จแล้วใช่ไหมคิริวคุง "

" อืม เสร็จแล้ว " คิริวตอบแบบขอไปที เริ่มหงุดหงิดที่ตัวเองโดนกันท่าทุกทาง

เพราะตอนนี้สุโอที่รับสมาร์ทโฟนคืนไป กลับนั่งใกล้นิเรอิเสียจนแทบจะนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกันอยู่แล้ว ไอ้ท่าทางที่มองจอไปด้วยกัน กดจอแล้วคุยกันกระหนุงกระหนิงเหมือนแฟนกันนั่นอีก

คิริวหาทางเข้าไปใกล้นิเรอิไม่ได้เลย แม้แต่จะพูดคุยด้วยก็ยังทำไม่ได้ (10)

" โอ๊ะ ได้อยู่แล้วล่ะครับ แหะ แหะ เหมือนผมได้เป็นอาจารย์คุณสุโอเลย ดีใจจัง " นิเรอิยกมือเกาท้ายทอยอย่างติดจะขัดเขินอยู่นิดหน่อย ที่ผ่านมาเขาเป็นฝ่ายรบกวนคุณสุโอมาตลอด ถ้าได้ตอบแทนอะไรบ้างก็คงดี

" อื้ม รบกวนด้วยนะ "

คิริวจิ๊ปาก เมื่อเห็นว่าโดนสุโอแย่งความสนใจจากนิเรอิไปจนหมด ในตอนที่กำลังจะเอ่ยเรียกคนตัวเล็ก สุโอก็ชิงขัดจังหวะพูดขึ้นมาเสียก่อน
(9)

แต่เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรต้องตกใจ เด็กหนุ่มผมสีชมพูจึงรับสามาร์ทโฟนมาอย่างจำยอม แล้วกดโหลดแอพพลิเคชั่นเกม

" ปกติคุณสุโอไม่เล่นเกมนี่ครับ ผมเคยชวนแล้ว เห็นบอกว่าชอบเกาะเบาะมากกว่า " นิเรอิหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างกาย

" ตอนนี้อยากเล่นแล้วล่ะ นิเรคุงช่วยสอนฉันด้วยนะ " สุโอบอกพร้อมรอยยิ้มจนตาปิด (8)

ไม่ชอบใจเลย ไม่ชอบสักอย่าง ทั้งความใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวนั่น คุยกันในเรื่องที่เข้าใจกันอยู่แค่สองคนนั่นก็ด้วย เขาไม่ชอบใจเลยสักนิด

มือหนายื่นสมาร์ทโฟนส่งให้ พร้อมกับพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

" คิริวคุงโหลดเกมกับตั้งค่าให้หน่อยสิ "

ไอ้เจ้าจิ้งจอกนั่น

คิริวได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันในใจ มาขัดจังหวะไม่พอยังทำให้เขาต้องปล่อยมือแล้วถอยห่างออกมาจากนิเรจังอีก (7)

" เล่นเกมอะไรกันเหรอ ฉันเล่นด้วยคนสิ " สุโอเดินเข้ามาร่วมวง แล้วนั่งบนเก้าอี้ของคิริวที่อยู่ข้างๆ นิเรอิแทน

นัยน์ตาสีฝางคมกริบมองเด็กหนุ่มผมสีชมพู อันที่จริงเขาเฝ้ามองทั้งสองคนมาพักใหญ่ ในใจรู้สึกหงุดหงิดจนอยากกระชากร่างเล็กของนิเรอิออกมาให้รู้แล้วรู้รอด เด็กซื่อคนนั้นกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่โดนฉวยโอกาสโดยที่ไม่รู้ตัว (6)

เมื่อมีมือใหญ่คอยคุมจังหวะการกด คะแนนรอบนี้ถึงออกมาดีจนนิเรอิยิ้มแป้น

" โห คะแนนดีมาก ถ้าผมเล่นเองคงไม่ได้ขนาดนี้แน่ ขอบคุณนะครับ! "

" เรื่องเล็กน่า เอาอีกรอบไหม " คิริวเอ่ยถาม มือยังคงกุมมือเล็กกว่าเอาไว้แบบเดิมไม่ปล่อย แต่ก่อนที่นิเรอิจะทันได้ตอบอะไร คนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาเสียก่อน
(5)

" เอ๊ ได้เหรอครับ งั้นรบกวนคุณคิริวด้วยนะครับ " นิเรอิตอบอย่างตื่นเต้น

คิริวแย้มยิ้มแล้วลุกขึ้นยืนซ้อนทางด้านหลัง เขาโน้มตัวมาแล้วใช้มือทั้งสองข้างกุมมือเล็กกว่าเอาไว้

มือของนิเรจังนุ่มนิ่มดีจัง

" คุณคิริว? " นิเรอิเอียงคอมองคนที่นิ่งไปอยู่ครู่หนึ่ง

" เดี๋ยวฉันจะพากดนะ นิเรคุงคอยดูจังหวะให้ดีๆ ล่ะ " คิริวเอ่ยแล้วกดเริ่มเกม (4)

" โหมดบันเทิงน่ะ เป็นมินิเกมริทึ่ม นิเรจังลองเล่นดูสิ " คิริวอธิบาย

" ได้เหรอครับ "

" ได้สิ "

เสียงเพลงดังขึ้น นิเรอิพยายามกดตามจังหวะดนตรีและแท็ปที่ไหลไปตามหน้าจอ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ไวพอ ตัวอักษร MISS ถึงขึ้นมาเยอะ แถมทำให้อันดับของคิริวตกลงมาอีก

" ขอโทษนะครับ ผมทำคะแนนตกเลย "

" ไม่เป็นไรน่า ฉันสอนเคล็ดลับให้เอาไหม " คิริวตบบ่าเล็กเพื่อให้กำลังใจ (3)

เจ้าของนัยน์ตาสีเปลือกไม้รับสมาร์ทโฟนมา มือกดจอเกมไปด้วย

เกมที่ทั้งสองคนเล่นเป็นเกม MOBA ยอดนิยมที่เพิ่งเปิดตัว คิริวเล่นไปจนถึงระดับสูงติดท็อปเซิฟเวอร์ ดังนั้น นิเรอิที่เพิ่งโหลดเกมมาได้ไม่นานจึงมาขอคำแนะนำเป็นประจำ

“ เอ๊ะ อันนี้โหมดอะไรครับ? ” นิ้วเรียวชี้ไปยังไอคอนแปลกตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน (2)