"น่ากิน! น่ากิน!" ลอร่าปรบมืออย่างอารมณ์ดี

โลแกนนั่งลงข้างๆ เตรียมหยิบช้อนจะทำการป้อนอาหารเช้าให้ลูกน้อยด้วยความเคยชินอย่างทุกครั้ง แต่อีริคก็ต้องคอยห้ามอยู่เรื่อย เพราะลอร่าโตแล้ว อีริคก็อยากให้ลูกทำทุกอย่างด้วยตัวเองได้แล้วล่ะ

"ไม่ต้องป้อนแล้วล่ะครับ เรามาทานอาหารเช้าพร้อมลูกกันดีกว่า" อีริคว่า

"อะไรนะคะ? คุณโลแกนกับท่านดยุคยังอยากมีแค่ 5 คนเอง" เวดหัวเราะ เจ้าน้องน้อยของเขานี่โลภมากจริงๆ

แต่ถึงกระนั้น ถ้ามีขึ้นมาจริงๆ พวกเขาก็น่าจะเลี้ยงได้นะ เพราะลีโอเองก็ขยันหาเงินขนาดนี้ เงินเดือนที่ท่านดยุคจะให้เขาก็จำนวนไม่น้อยเช่นกัน

จะบ้านหรือลูก เขาก็ดูแลได้ทั้งนั้นแหละ

"แกจะแต่งบ้านแบบไหนน่ะ ให้ฉันจ้างนักออกแบบตกแต่งภายในมาช่วยไหม?" อีริคเอ่ยถามใส่ใจ บ้านใหม่ทั้งที เขาก็อยากให้มันออกมาดูดีที่สุด เพื่อโลแกนและลูกๆ ที่กำลังจะเกิดมานี่ด้วยล่ะนะ เพื่อการนั้นแล้ว ไม่ว่าอะไรเขาก็จะหามาให้โลแกนให้ได้

"แกนี่ ตามใจพี่โลแกนซะเสียนะ" เวดว่า

โลแกนหลับตาลงและซุกตัวในอ้อมแขนของอีริคอย่างมีความสุข เขาเคยคิดว่าตัวเองจะตายเพราะอ้อมกอดที่รัดแน่นเกินไปของอีริคนี่เสียแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับต้องการมันอย่างยิ่งยวด ขาดไม่ได้เลยจริงๆ

"รักคุณเหมือนกันนะครับ" โลแกนบอกก่อนจะหลับตาลงแล้วค่อยๆ เข้าสู่ห้วงนิทราไป

"คุณชอบไหมล่ะ? ผมทำทุกอย่างได้เพื่อให้คุณมีความสุขเลยนะ" อีริคว่า ในขณะที้ยังอุ้มลอร่ามองแม่ของตัวเองอยู่ ดวงตาใสแจ๋วของลูกมองพ่อและแม่คุยกันหงุงหงิง

"มะ... ไม่ชอบครับ" โลแกนรีบปฏิเสธก่อนจะหันหน้าหนี เขาไม่ตกหลุมพรางอีริคง่ายๆ หรอก

"มะมี๊เขินแล้ว~~" ลอร่าว่าพร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วมองลอดออกมาระหว่างนิ้วป้อมๆ น่ารัก

เวดยิ้มให้ลีโอพอลด์อย่างสบายใจ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ลีโอพอลก็เป็นความสบายใจของเขาเสมอเลย

"พี่เวด อยากมีลูกกี่คนครับ?" เด็กหนุ่มเอ่ยถาม จริงๆ แล้วตัวเขาน่ะ อยากมีลูกเยอะๆ แข่งกับคุณโลแกนเลย เพราะเขาโตมาคนเดียวกับลุงและป้า แถมแถวนี้ก็ไม่ค่อยมีเด็กด้วย เขาเหงามากๆ เลย

"อ่ะ! คุณนี่ล่ะก็..." โลแกนสะดุ้งขึ้นมาทันทีเลย ไหงวกมาที่เขาได้ล่ะเนี่ย

"เห้อ แกนี่มัน... หวานอยู่เรื่องเดียวนี่แหละ" เวดว่า ไอ้เจ้าอีริคนี่ มันหยอดพี่โลแกนเก่งจริงๆ นับว่าแพรวพราวกว่าเขาเยอะเลย แถมพี่โลแกนเองก็ดูจะเขินมากๆ เลยด้วย "ร้ายกาจจริงๆ"

"คุณออกทุนอยู่แล้วนี่ครับ ก็ให้ถ่ายใกล้ๆ นี่สิ ฉากส่วนใหญ่ก็มีแค่บ้านโรงเรียน สวนสาธารณะ น่าจะหาโลเคชั่นได้ไม่ยากนะ" โลแกนว่า "ถ้าถ่ายใกล้ๆ ผมจะได้กลับมาหาลูกกับคุณได้ด้วย ถ้าต้องห่างทั้งลูกทั้งคุณ ผมก็คงทนไม่ไหวเหมือนกัน"

"อืม... ผมจะคุยกับทางโปรดิวเซอร์ให้แล้วกันนะ" อีริคว่า กดจูบลงบนกลุ่มผมสวย

"มะมี้ ลอร่าน่ารักไหมคะ?" อีริคอุ้มลูกน้อยขึ้นมาโชว์ตัวให้โลแกนดู ทำเอาโลแกนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

"ว้าว น่ารักมากเลยค่ะ คนสวยของมะมี้"

"อิอิ" ลอร่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ขณะที่อีริคเองก็ยิ้มอย่างภูมิใจ

"ผมแต่งตัวให้ลูกเก่งใช่ไหมล่ะ?"

"ลีโอพอลด์เองก็ตัวนิ่มน่ากอดเหมือนกันค่ะ พี่รู้สึกเหมือนได้กอดกระต่ายตัวน้อยๆ เลย" เวดว่าแล้วจับน้องมาพิงอกไว้ รู้สึกสบายใจมากๆ เลยที่มีอีกคนอยู่ในอ้อมกอด "พี่กะว่า ถ้าได้สร้างบ้านแล้ว จะปลูกดอกทานตะวันไว้รอบๆ บ้าน เพราะมันเหมือนกับลีโอมากๆ เลยล่ะค่ะ"

อีริคที่เห็นโลแกนกินได้เยอะก็ดีใจมากๆ เลยล่ะ เขาเลื่อนชามผลไม้กับไอศครีมให้โลแกนทานเป็นของหวานด้วย

"ยังมีท้องสำหรับของหวานหรือเปล่าครับ?"

"มีสิครับ ยังกินได้ สบายๆ เลย" โลแกนว่า วันนี้อีริคใจดีมากจริงๆ ไม่เข้มงวดเหมือนแต่ก่อนเลย

"แกเองก็หัดกินซะบ้างสิ จะได้ไม่ต้องเก็กเข้มตลอดเวลา"

"ถ้าคุณท้องขึ้นมาเสียก่อน กองถ่ายจะต้องเลื่อนออกไปหรือเปล่านะ"

"ไม่ต้องเลื่อนหรอก" โลแกนว่า เขารอมาตั้งนาน จะให้เลื่อยออกไปอีกได้ยังไง "ก็เปลี่ยนบทนิดๆ หน่อยๆ ให้ฉันกลายเป็นคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์ไปเลยก็ได้"

"ผมกลัวว่าคนอื่นเห็นคุณตอนท้องแล้วจะยิ่งไปกันใหญ่น่ะสิ คุณไม่รู้จัวหรอกว่าตอนคุณท้อง คุณสวยมากแค่ไหน"

พอเริ่มทำไปได้สักพัก เขาก็พึ่งคิดบางอย่างขึ้นมาได้

เขสควรจะทำอาหารเพื่ออีริคด้วยสินะ

แบบนี้มันก็เหมือนกับ เขากำลังทำอาหารเช้าให้ครอบครัวเลยน่ะสิ

ทางฝั่งของอีริคก็พาลูกสาวไปอาบน้ำสระผมอย่างดี ก่อนจะจับลูกน้อยแต่งตัวออกมาได้น่สรักราวกับสโนว์ไวท์ ทำเอาเขายิ้มไม่หุบเลยล่ะ

คนหน้าหวานยิ้มกว้างสุดๆ เลย รู้สึกดีใจมากๆ ที่เลือกเวดเป็นคนแรกของตัวเอง และจะเป็นคนสุดท้ายของเขาด้วย

"หนูรักพี่มากๆ เลยค่ะ" หนุ่มน้อยกล่าวอย่างน่ารัก แก้มสองข้างเป็นสีชมพูเพราะแดดอ่อนๆ และความเขิน

เวดยกมือเล็กๆ ของคนหน้าหวานขึ้นมาจูบ เด็กหนุ่มที่เขาช่วยไว้ในวันนั้น กำลังจะเป็นภรรยาของเขาแล้วจริงๆ

"อะไรกัน แค่กินน้ำเองนะ" โลแกนหัวเราะ สองคนนี้นี่ยอเขาไปเรื่อยจริงๆ ก่อนที่คนหน้าหวานจะเข้าไปกระซิบข้างๆ ใบหูคนที่เด็กที่สุดในกลุ่ม "ไว้รอพี่กินอย่างอื่นของเวด แล้วค่อยชมพี่ว่าเด็กดีของเวดดีกว่านะ"

เท่านั้น คนเด็กที่สุดก็หน้าแดงระเบิดตู้มไปเลยทันที

"กระซิบอะไรกันน่ะครับ?" อีริคถามอย่างสงสัย

"อือ... คุณยังร้อนแรงตลอดเลย" โลแกนว่าอย่างเขินอาย "มีอะไรกับคุณทีไร อย่างกับได้ขึ้นสวรรค์ทุกที เพราะเจอเทพบุตรอย่างคุณตลอด"

อีริคถึงกับหัวเราะ วันนี้โลแกนมาแปลกจริงๆ

"ถ้าอย่างนั้น การที่ได้ทำกับนางฟ้าแบบคุณ ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีสุดๆ เลยใช่ไหม พวกเรานี่เหมาะสมกันสุดๆ จริงๆ"