จิฮารุส่ายหน้าพลางเลื่อนปากกากลับเข้ามาหาตัวเอง

" ไม่ดีกว่า "

เขาไม่ใช่คนวาดรูปเก่ง, หมายถึงไม่ได้มั่นใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่

" ผมจะไปซื้อมื้อเที่ยงแล้ว "

เพราะถ้าช้ากว่านี้อีกสักหน่อยระหว่างคนแน่นจนไม่มีที่นั่งกับของที่อยากกินหมดไปเสียก่อน

ทางใดทางหนึ่งคงเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ใบหน้าของคนได้รับคำชมไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไหร่, จิฮารุพยักหน้าอย่างไร้ความหมายก่อนที่จะชะโงกไปดูผลงานของตัวเองที่พึ่งส่งคืนไปเมื่อครู่

"มันจะชอบปลามากกว่าหรือเปล่านะ"

ปลายปากกาชี้ดอกไม้ที่ถูกวาดเอาไว้ ไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นใบหน้าค่อย ๆ เลื่อนจากแผ่นกระดาษไปหยุดอยู่ที่คู่สนทนาฝั่งตรงข้ามแทน

"เจ้าแมวนี่น่ะ?"

"???"

คนที่ได้รับบางอย่างมามองสิ่งตรงหน้า จิฮารุไม่พูดไม่จา หยิบปากกาของตัวเองขึ้นมาขีดเขียนอยู่สักพักก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นเดิมกลับคืนไปให้เจ้าของ

"...."

ไม่มีคำพูดไหนหลุดออกมาจากปากของจิฮารุ, เขารับถุงใส่ของจากพนักงานหลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อย

"อือ"

ถือวิสาสะเอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของอีกฝ่ายให้เดินตามมาข้างนอกด้วยกันเพื่อไม่ให้เกะกะคนอื่นที่ต่อคิวอยู่ด้านหลัง

กระทั้งหยุดยืนกันอยู่ที่ด้านหน้าของร้านสะดวกซื้อ

"ไม่ได้จะเอาสักหน่อย"

พอพูดจบแล้วจิฮารุก็หยิบส่วนของตัวเองออกมาถือเอาไว้ ก่อนที่จะยื่นของที่เหลือคืนให้อีกฝ่ายไป

ขาที่ก้าวตามไปตั้งแต่แรกหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายหันกลับมาเรียก, จิฮารุคิดสงสัยว่าในสายตาของคนด้านหน้ามองตัวเองอายุกี่ขวบกัน

แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

"อือ เปล่า"

ใบหน้าเรียบนิ่งส่ายไปมาเล็กน้อย, ก้าวเดินตามในจังหวะที่ไม่ได้เร่งรีบนัก

"ผมจำทางจากที่นั่นไปจนถึงบ้านของตัวเองได้"

"อีกอย่าง... นี่มันเวลามื้อเย็นนี่"

หิวแล้ว, เท่านั้นเอง

จิฮารุหยุดอยู่ตรงนั้น, ตรงที่มองเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะอยู่ เฝ้ามองใบไม้ใบแล้วใบเล่าร่วงลงมาก่อนที่จะย่อตัวลงนั่งตรงด้านหน้าอีกฝ่าย

"...."

กลีบดอกไม้สีชมพูที่ถือติดอยู่ในมือค่อย ๆ ถูกวางลงรวมกับใบไม้อย่างเชื่องช้า

"นี่"

ส่งเสียงแผ่วเบา เหมือนไม่ได้มีความตั้งใจจะปลุกให้อีกฝ่ายตื่นเลยแม้แต่น้อย

( มาดร็อปดอกไม้เพิ่มให้ค่ะ 🙌🏻🌸 )