( เท่✅น่ารัก✅ มาปล้นตรงหนูได้เลยค่า ไม่มีของมีค่าอะไรมีแต่หัวใจที่หนูมีให้🥴💖💖 )

( ชอบจังเลยค่ะนักบวชนอกรีต😭💖 หล่อมากน่ารักมาก นี่แหละถุกต้องๆๆ✅✅✅ )

“ผมแค่เห็นชิโรกาเนะซังยืนอยู่คนเดียวเลยมายืนเป็นเพื่อน ก็ขนาดผมเดินคนเดียวยังเหงาเลยน้า แต่บางทีคุณอาจจะไม่ต้องการ”

เสียงถอนหายใจแผ่วกลืนกับสายลมจบบทพูดยืดยาว

และขึ้นประโยคใหม่ด้วยความใจเย็น รอยยิ้มอ่อน ดวงตาที่จับจ้องอย่างผิวเผิน แต่แฝงความล่วงเกินอยู่ในที
ไม่มาก
อาจทำไปด้วยความไม่รู้ตัว ขอท่านอย่าใส่ใจ

คราวนี้เป็นคำถาม

“ชิโรกาเนะซัง ..คุณเคยรู้สึกเหงาบ้างไหมครับ”

“ยินดีครับ ผมหวังว่าคุณจะสมหวังนะ” รอยยิ้มอ่อนโยนถูกส่งไปให้ เขาส่ายหน้าช้า ๆ

“รบกวนอะไรกันครับ ก็ผมเป็นคนเดินมาทักคุณก่อน..”

ก่อนมันจะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม ไม่แม้แต่จะเสียเวลาเก็บสีหน้าด้วยซ้ำ

น้ำเสียงตัดพ้อเริ่มขึ้น

“จะบอกว่าผมมารบกวนคุณใช่ไหมครับ จะไล่กันแล้วสิ”

ทวีคูณตามความเพ้อเจ้อในแต่ละประโยค

ฟุคุโอะไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบรับใด ๆ ต่อคำปฏิเสธ รับฟังเหตุผลด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ได้แปลกใจเท่าไรนัก ราวกับเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร

..บางทีชิโรกาเนะก็เหมือนพวกตัวละครลึกลับในโทรทัศน์ราวกับจับวาง

ดวงตามองใบทังซาคุที่เมื่อครู่อยู่ในมือเจ้าของมัน ตอนนี้ย้ายไปอยู่บนกิ่งไผ่ ไหวสะบัดเล็กน้อยตามสายลม
หลุบลงมองพื้นชั่วขณะ
และมีจุดหมายสุดท้ายอยู่ที่เจ้าของทังซาคุใบนั้น

เขามองตรงไปข้างหน้าอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ใบของต้นไผ่ ผ่านเลยไปเป็นท้องฟ้าที่สิ้นแสงสุดท้ายของวัน และน้ำเสียงสดใสขึ้นเป็นกอง

“ขอให้ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่ดีสำหรับชิโรกาเนะซังเช่นกันครับ”

“ทานาบาตะมันก็ต้องเฉลิมฉลองท่ามกลางแสงไฟประดับของเทศกาลสิเนอะ”

บางเบา

“ถ้าเป็นแบบนั้น เขียนอะไรสักหน่อยก็ดีนะครับ ใช่ว่ามันจะสมหวังเสียเมื่อไหร่”

เหมือนตั้งใจให้หายไปกับสายลม

“หรือถ้าคุณกลัวมันจะสมหวังก็ไม่เป็นไร แค่มีพรให้ขอ ต่อให้เก็บไว้กับตัวก็เป็นเรื่องที่ดีมากแล้วครับ”

ไม่หวังให้ผู้ได้ฟังคิดตาม

ยังคงสีหน้ายิ้มแย้ม น้ำเสียงอ่อนหวาน ราวกับบทสนทนาเรื่อยเปื่อยไร้แก่นสาร

“ครับ อวยพร.. ก็คงเป็นแบบนั้นแหละ หายไวๆครับ”
คิดตามแล้วพยักหน้าเห็นด้วย ไม่ลืมที่จะพูดย้ำอีกครั้งให้คำอวยพรส่งถึงเจ้าตัว

“แต่คุณจะว่าแบบนั้นไม่ได้หรอก ผมว่าคนที่ไม่เขียนอะไรเลยก็แปลกพอ ๆ กัน”

ดวงตาก้มหลุบมองฝ่ามือตัวเอง ก่อนจะไล่สายตาไปยังใบทันซาคุเปรอะเลือด พอเห็นว่ามันยังไม่ได้เขียนอะไรลงไปก็เอ่ยขึ้น