"สวัสดี" โยกมือให้เจ้างูตัวใหญ่ท่าทางฉลาด เหมือนสุนัขมากกว่าจริงด้วย

"ซิริอุสที่เป็นกลุ่มดาวเหรอครับ?"

"ส่วนนี่อุเมะจังครับ" แนะนำให้ทั้งสองรู้จัก "ไม่ค่อยตื่นคนก็ดีครับ แต่ก็ไม่ดีเหมือนกันครับ"

"อืม แบบว่า...อุเมะจังชอบหนีออกมาเล่นนอกบ้านน่ะครับ"

(งั้นเราเริ่มสะสมกันตอนนี้เลย—)

"สวัสดีครับ"
เจ้าขนฟูขยับตัวมาเกยขาเจ้าของ มันอาจระแวงผู้มาใหม่

"คงระแวงเฉยๆ...อุเมะจังเป็นกระต่ายป่า ผมว่าคงเคยเห็นงูมาก่อน"
"แถมมาดงูอาจารย์ขึงขังเกินไปสำหรับอุเมะจังมั้งครับ?"

กาคุเอย์อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาใกล้ๆ ให้มันลดความระแวงลง

"อาจารย์มาเดินเล่นเหรอ แล้ว..เอ่อ น้องชื่ออะไรน่ะครับ"
ไม่รู้จะแทนสรรพนามว่าอะไร จบที่เรียกน้อง—

(หยิบผึ้งเมี๊ยวกับผึ้งธรรมดามาอย่างละตัว-)

(จุ่มได้นะคะ นิ้วหายแน่นอน ขนดูดเข้าไปแน้ววว😂😂)

จากสีหน้าเฉยๆ พอถูกผู้ใหญ่พูดหยอกก็บูดบึ้งลงทันตา

"มีอะไรที่อาจารย์คิดว่าแปลกบ้างไหมล่ะครับ? ไอ้ผมก็ยังไม่ชินซะด้วย"

เป็นพวกเก็บอาการไม่มิดซักเท่าไหร่

"อ่า พยายามจะทำให้ได้อยู่ครับ บางทีผมทำหลายๆอย่างพร้อมกันไม่ทัน"

พูดตามตรง เพราะตัวเขาเองมองด้วยตาก็รู้ว่ามาดขวางโลก-

"แล้วอย่างอาจารย์นี่กี่เดือนกี่ปีถึงชินล่ะครับ?"

-สัตว์เลี้ยง-

bsky.app/profile/thkg...

（อายุน้อยร้อยรูทครับ แฮ่）

ช่วงสุดสัปดาห์เขาจะกลับบ้านมาหาสัตว์เลี้ยงแสนรัก
และบังเอิญเดินสวนทางกับคุณพอดี

"..."
ตาโต แปลกตาสุดๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนเลี้ยงงูแต่คนพางูมาเดินเล่นเนี่ย ครั้งแรก

"ว้าว สวัสดีครับ..."
หยุดเดินพร้อมเจ้ากระต่ายสีขาวนวลที่มาด้วยกัน
ว้าวงู—

"โอเค"
การที่คนตรงหน้าไม่ดูร้อนใจอย่างน้อยก็หมายความว่าไม่รีบ

"งั้นฉันจะไปที่อื่น ถ้าเจอจะแวะเอาไปให้"

ระหว่างนี้กวาดตามองหาซ้ายขวาไปด้วย

"แต่ถ้านายเจอก่อนหรือทำบัตรใหม่ก็ช่วยเดินมาบอกที่ห้องเรียนหน่อยนะ"

เขาจะได้ไม่หาเก้ออ่ะนะ