🟢- พื้นที่โรลเพลย์การแข่งขันชักเย่อ -⚪

“ ก็ถ้าสอนที่โรงเรียน ผมก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ ฮ่าๆ ”

ยูโตะหัวเราะร่าพลางเอื้อมมือไปหยิบขนมชิ้นสุดท้ายเข้าปากไปพลาง

“ หืม? งั้นหรอครับ“

”เรื่องที่เธออ่านแล้วจะยิ่งสติลอยน่ะ”

//กอดอก

“ ถ้าอย่างนั้น..ตอนผมสอนห้ามเหม่อลอยนะครับ”

//ระหว่างเดินผ่านด้านหลังรุ่นพี่ ก็เผลอสะดุดจนล้มหน้าคว่ำ><

“ นั้นสินะครับ เมื่อไหร่จะปิดเทอมกันนะ”

“ หือ? อ่าา ถ้าผมอยู่นอกโรงเรียน ผมจะไม่อ่านน่ะครับ เพราะอ่านที่โรงเรียนมาหมดแล้ว“

//จิ้มหัวตัวเองเบา ๆ

” เพราะงั้นในนี้มันจำได้หมดแล้วแหละนะครับ ฮ่าๆ”

“ เธออยากให้ช่วยติวก็บอกได้นะครับ แต่รับช่วยแต่ตอนอยู่โรงเรียนนะ~”

“ ฮ่าๆ ไม่เอาหรอกๆ ”

” ผมไม่ไปที่แบบนั้นน่ะ นั้นไม่ใช่สไตล์ผมเท่าไหร่ ขอโทษด้วยนะ“

เพราะเขามีนิสัยที่แปลกเวลาเจอพวกภูตผี การที่ไปสถานที่แบบนั้น โดยไม่ได้รับอนุญาตจากคนในบ้าน

อาจจะทำให้เขาโดนดุได้ด้วย…

” ถ้าไปก็ขอแบบในเมืองนี่ดีกว่าแหละนะ~“

“ อื้อๆ แน่นอนว่าผมก็ต้องรู้สิครับ”

“ แต่ไม่ได้ไปบ่อย ๆ หรอกนะ ฮ่าๆ”

เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวให้คนตรงหน้าของตนได้ฟังไปพลาง

“ ก็เรื่องราวมันมีอยู่ว่า บ้านร้างหลังเขาบนเกาะนี้ มีคดีฆาตกรรมของชายปริศนา ที่กระทำบางอย่างต่อหญิงสาวคนหนึ่งจนเสียชีวิต“

”ทว่าวิญญาณของเธอ นั้นไม่ได้หลุดพ้นไปไหน จนทำให้ที่แถวนั้น เกิดข่าวและเรื่องแปลก ๆ ขึ้นบ่อย ๆ น่ะ”

“ อาจจะเพราะ…”

“ มันไม่มีอยู่จริงไงหล่ะครับ“

ยูโจะพูดด้วยเสียงราบเรียบของตนเอง เขาค่อยๆเหลือบสายตาไปมองสิ่งประหลาดสีดำที่อยู่ไปทั่วตามซอกร้าน

นั่นสื่อว่าสิ่งเหล่านี้นั้นมีอยู่จริง ทว่ายูโตะก็ไม่ได้พูดหรือเอื้อนเอ่ยอะไรออกไปกับคนตรงหน้ามาเท่าไหร่ในเรื่องนี้

” ลองไปที่ๆ มีเรื่องเล่าดูดีไหม?“