เสียงเจื้อยแจ้วดังลั่นเรียกเด็กชาย ตามมาด้วยร่างกำยำของชานหนุ่มไฟแรงวิ่งมาด้วยความตื่นเต้น
"อะไรน่ะ ข้าวปั้นหรอ!" แบบโกโก้?
ฮายาเตะค่อยๆ นั่งยอง เขาจะเพิ่งวิ่งจ๊อกกิ้งมาเมื่อกี้เอง พักสักหน่อยก็ไม่เสียหาย เขายิ้มแป้นฟังสิ่งที่บอสเด็กพูด ดวงตาสีเขียวยังคงประกายด้วยความตื่นเต้น
"อื๊อๆ เป็นร้านวันแรกสินะ⁓ ถ้าบอสให้ชิมฉันก็จะชิม!!✨"
เสียงเจื้อยแจ้วดังลั่นเรียกเด็กชาย ตามมาด้วยร่างกำยำของชานหนุ่มไฟแรงวิ่งมาด้วยความตื่นเต้น
"อะไรน่ะ ข้าวปั้นหรอ!" แบบโกโก้?
ฮายาเตะค่อยๆ นั่งยอง เขาจะเพิ่งวิ่งจ๊อกกิ้งมาเมื่อกี้เอง พักสักหน่อยก็ไม่เสียหาย เขายิ้มแป้นฟังสิ่งที่บอสเด็กพูด ดวงตาสีเขียวยังคงประกายด้วยความตื่นเต้น
"อื๊อๆ เป็นร้านวันแรกสินะ⁓ ถ้าบอสให้ชิมฉันก็จะชิม!!✨"
ฮายาเตะหัวเราะออกมา แล้วรีบก้าวตามมิคังไป แขนของเขาไขว้ไว้หลังศีรษะอย่างสบายๆ
สำหรับเขาแล้ว มิคังก็เหมือนน้องสาวอีกคนหนึ่งแหละนะ!
(จบ)
(ขอจบการโรลไว้เพียงเท่านี้นะค๊าบบบ ขอบคุณที่เปิดโรลมากครับ!!🐿️✨)
ฮายาเตะหัวเราะออกมา แล้วรีบก้าวตามมิคังไป แขนของเขาไขว้ไว้หลังศีรษะอย่างสบายๆ
สำหรับเขาแล้ว มิคังก็เหมือนน้องสาวอีกคนหนึ่งแหละนะ!
(จบ)
(ขอจบการโรลไว้เพียงเท่านี้นะค๊าบบบ ขอบคุณที่เปิดโรลมากครับ!!🐿️✨)
เขายิ้มกว้าง พลางเลื่อนมือออกจากไหล่ของเธอก่อนเท้าเอวอย่างสบายๆ
“จงมีความสุขและยิ้มด้วยใจ เรื่องดีๆ จะมาหาเราเอง จำคำนี้ไว้นะ! 👍✨”ยกนิ้วโป้งให้กำลังใจไปหนึ่งที
พอมิคังพูดว่าง่วง เขาก็ก้มดูสมาร์ทวอทช์บนข้อมือ ก่อนสายตากวาดขึ้นมามองเธออีกครั้ง
“โอ๊ะ ให้ไปส่งมั้ย? ฉันยังเหลือก้าวให้เดินอีกเพียบเลยนะ!”
เขายิ้มกว้าง พลางเลื่อนมือออกจากไหล่ของเธอก่อนเท้าเอวอย่างสบายๆ
“จงมีความสุขและยิ้มด้วยใจ เรื่องดีๆ จะมาหาเราเอง จำคำนี้ไว้นะ! 👍✨”ยกนิ้วโป้งให้กำลังใจไปหนึ่งที
พอมิคังพูดว่าง่วง เขาก็ก้มดูสมาร์ทวอทช์บนข้อมือ ก่อนสายตากวาดขึ้นมามองเธออีกครั้ง
“โอ๊ะ ให้ไปส่งมั้ย? ฉันยังเหลือก้าวให้เดินอีกเพียบเลยนะ!”
เขาทุบกำปั้นลงบนอกตัวเองอย่างมั่นใจ
“ฉันมั่นใจว่าเธอต้องเจอเพื่อนดีๆ เยอะแน่! ไม่ว่าเธอจะกังวลเรื่องอะไร มันต้องออกมาดีอยู่แล้วล่ะ! ✨”
เขาทุบกำปั้นลงบนอกตัวเองอย่างมั่นใจ
“ฉันมั่นใจว่าเธอต้องเจอเพื่อนดีๆ เยอะแน่! ไม่ว่าเธอจะกังวลเรื่องอะไร มันต้องออกมาดีอยู่แล้วล่ะ! ✨”
เลิกคิ้วเล็กๆ ก่อนตบกำปั้นลงบนมือเมื่อนึกขึ้นออก
"อ่ะ จริงด้วย! มิคังเพิ่งขึ้นม.ปลายนี่น่า!"
เมื่อเห็นความกังวลของอีกฝ่าย เขาก้าวไปแตะมือลงบนบ่ามิคังเป็นการให้กำลังใจ
"ไม่ต้องกังวลไปนะ! ตอนฉันขึ้นม.ปลายครั้งแรกน่ะ ตื่นเต้นจนหัวใจแทบเด้งออกมาเลย!”
+
เลิกคิ้วเล็กๆ ก่อนตบกำปั้นลงบนมือเมื่อนึกขึ้นออก
"อ่ะ จริงด้วย! มิคังเพิ่งขึ้นม.ปลายนี่น่า!"
เมื่อเห็นความกังวลของอีกฝ่าย เขาก้าวไปแตะมือลงบนบ่ามิคังเป็นการให้กำลังใจ
"ไม่ต้องกังวลไปนะ! ตอนฉันขึ้นม.ปลายครั้งแรกน่ะ ตื่นเต้นจนหัวใจแทบเด้งออกมาเลย!”
+
เอนตัวพิงกับต้นไม้ แล้วหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงแซวของมิคัง
"ฮ่าๆ! ก็ยังเหลือโรงเรียนมัธยมปลายอุเมะโนะคิซากิที่ยังไม่ได้ปีนนะ"
ว่าแล้วเขาก็โหนลงมาจากต้นไม้ วางมือไว้บนเอวแล้วเอียงคอนิดๆ ด้วยความอยากรู้
"แล้วเธออธิษฐานว่าอะไรหรอ?✨"
เอนตัวพิงกับต้นไม้ แล้วหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงแซวของมิคัง
"ฮ่าๆ! ก็ยังเหลือโรงเรียนมัธยมปลายอุเมะโนะคิซากิที่ยังไม่ได้ปีนนะ"
ว่าแล้วเขาก็โหนลงมาจากต้นไม้ วางมือไว้บนเอวแล้วเอียงคอนิดๆ ด้วยความอยากรู้
"แล้วเธออธิษฐานว่าอะไรหรอ?✨"
“โทดทีๆ ตกใจใช่มั้ย!”
พอเห็นอีกฝ่ายจุ้ปาก เขาก็ทำท่าตามทันทีแต่เบาเสียงลง แต่ยังไม่คลายรอยยิ้มออกจากใบหน้าเมื่อถูกถาม
“อ๋อ ...พอดีฉันมาวิ่งแถวๆ นี้น่ะ”
เขาลูบเปลือกของต้นไม้ที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่ พร้อมตาลุกวาวอีกครั้ง
“แต่เห็นต้นไม้แล้วก็อยากปีนอ่ะ 🐿️✨”
“โทดทีๆ ตกใจใช่มั้ย!”
พอเห็นอีกฝ่ายจุ้ปาก เขาก็ทำท่าตามทันทีแต่เบาเสียงลง แต่ยังไม่คลายรอยยิ้มออกจากใบหน้าเมื่อถูกถาม
“อ๋อ ...พอดีฉันมาวิ่งแถวๆ นี้น่ะ”
เขาลูบเปลือกของต้นไม้ที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่ พร้อมตาลุกวาวอีกครั้ง
“แต่เห็นต้นไม้แล้วก็อยากปีนอ่ะ 🐿️✨”
แซ่ก แซ่ก แซ่ก
"โอ๊ะ!! มิคังนี่หน่า✨!!"
ฮายาเตะห้อยหัวลงมาจากบนต้นไม้ใกล้ตัวศาลเจ้า ขาสองข้างเกี่ยวไว้กับกิ่งไม้อย่างมั่นคง พร้อมทักเสียงดังตามปกติของเขา ตากลมโตลุกวาวอย่างตื่นเต้นเมื่อเจอคนรู้จัก
"มาอธิษฐานหรอ✨?!"
แซ่ก แซ่ก แซ่ก
"โอ๊ะ!! มิคังนี่หน่า✨!!"
ฮายาเตะห้อยหัวลงมาจากบนต้นไม้ใกล้ตัวศาลเจ้า ขาสองข้างเกี่ยวไว้กับกิ่งไม้อย่างมั่นคง พร้อมทักเสียงดังตามปกติของเขา ตากลมโตลุกวาวอย่างตื่นเต้นเมื่อเจอคนรู้จัก
"มาอธิษฐานหรอ✨?!"