#UMN_1-C

ตาเขาแล้ว คนที่นั่งกอดอกยิ้มๆตรงที่นั่งตั้งแต่ต้นแถมลุคสวมแว่นกันแดดในที่ร่มเพิ่มระดับความน่าหมั่นไส้ก็ได้ลุกขึ้นก้าวเท้าออกไปยังหน้าชั้นเรียน เขาจับชอล์คขึ้นมาเขียนชื่อบนกระดานก่อนจะปัดๆมือแล้วนำมันวางที่เดิม

"เฟิง หูลี่ครับ"

"ถ้าอ่านชื่อผมเป็นคันจิก็มีความหมายเดียวกัน"

มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงขณะพูดด้วยท่าทางสบายๆและมั่นใจ

"ยินดีที่ได้รู้จักและฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ"

เขายกยิ้มหลุบตามองคนที่พยายามรีบวาด แต่พออีกฝ่ายขอเวลาหมอนี่ก็ไม่เร่งจริงๆแฮะ เพียงเอนหลังพิงกำแพง ยกเข่าขึ้นมารองแขนตัวเองด้วยท่าทางสบายๆแบบนั้น

จนอีกฝ่ายบอกเสร็จก็ทำเสียงโอ๊ะ

"ก็ไวอยู่นี่นา"

อีกฝ่ายมองมาก็มองกลับพร้อมรอยยิ้มคมคายแบบเดิม ชวนให้น่าระแวงไปอีก

"ไม่นะ"

"แต่ผมใส่อย่างอื่นเข้าไปแทน อยากเห็นมั้ยครับ"

พูดจบก็หันกระดาษให้อีกฝ่ายดู มันไม่ได้วาดแมว แต่...

พูดจบก็เก็บมือถือ หยิบปากกาสีเขียวมาวาดยุกยิกๆ เหมือนจะลังเลแรกๆแต่สุดท้ายก็ละเลงจนเสร็จแล้วยื่นกระดาษให้อีกฝ่ายวาดต่อ

"นี่ครับ"☺️

"จริงๆจะนอนนานกว่านี้ก็ยังได้นะครับ"

เขาพูดแกมติดตลก แล้วจึงเริ่มตอบคำถาม

"ปลุกสิครับ"

"ผมมีหลักฐานด้วยนะ ดูมั้ย"

ว่าแล้วก็เปิดมือถืออีกรอบ นิ้วโป้งเลื่อนๆจอก่อนจะหันหน้าจอให้ดู

มันก็คือภาพของอีกฝ่ายในสภาพหลับเป็นตาย ตัวตรงแด่วแถมยังมีเสื้อนอกคลุมทับหัวเอาไว้อีกยังไงล่ะ
....

(นี่หรือความหมายของกรรมติดจรวด...😭😭😭😭 ฮืออออ หนาวเหลือเกิน....ลี่คุงเส้นคุณผปค...ไอนะจังก็น่ารัก เดี๋ยวเถอะ แค้นนี้จะต้องรำชะ...)

"ไม่ถึงไหนก็เหมือนจะมีคนลืมกิจกรรมซะแล้วสิ"

เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ แต่ก็อย่างว่า ถ้าง่วงขนาดนั้นเป็นใครก็ลืมหมดนี่นา

หัวคงจะตื้อพร้อมนอนเต็มที่แล้ว

ดวงตาสีเขียวไล่ตามคนที่เอนเอาหัวหนุนกระเป๋าตนเอง มือก็ยังถือกระดาษกิจกรรมเอาไว้อยู่

"คร้าบๆ จะปลุกครับ"

รับปาก แต่ถ้าปลุกไม่ตื่นก็ไม่ปลุกซ้ำหรอกนะ

ตั้งใจจะให้หลับเต็มอิ่มนั่นแหละ หมอนี่น่ะ

(ส่วนลายกระดาษที่เลือกน่ะหรอ(...))

(หน้าหนาวซะด้วยสิ😔😔😔✌️ วะฮ่าๆๆๆๆ ในเมื่อไอนะจังแกล้งลี่คุงก็ต้องเจอสิ่งนี้!!! /แงงงเด็กๆน่ารักจริงค่ะ แกล้งกันไปแกล้งกันมาฮึ่ยยยย)

(/ลี่คุงตาถลนเป็นแบ็กกราวด้านข้าง🧍‍♂️ จงใจแกล้งกันหรอ)

(แต่ถ้าเซฟหายเธอก็ต้องเล่นใหม่นี่นา เจ้าของแอคเคาท์ก็เธอซะด้วยสิ /กอดอก/ ถึงตอนนั้นก็สู้ๆนะ~)

#UMN_เปิดโรล (ปิด)

ย้อนไป 2 อาทิตย์ก่อนวันปฐมนิเทศจะมาถึง ณ บริเวณย่านพักอาศัยมิโดริ

วันนั้นเป็นวันที่ท้องฟ้าสดใส ต้นไม้ใบหญ้าข้างทางกำลังเติบโตสมกับฤดูใบไม้ผลิ

ระหว่างที่คุณกำลังจะทำอะไรอยู่ก็มีเด็กหนุ่มแต่งเนื้อแต่งตัวสบายๆพร้อมแว่นกันแดดเดินเข้ามาทักถามประดุจนักท่องเที่ยว

"ขอโทษนะครับ แถวนี้พอจะมีร้านไอติมหรือคาเฟ่ที่แนะนำมั้ยครับ"

เขาถามด้วยภาษาญี่ปุ่นสำเนียงโตเกียว

(มาแจมแบบดีเลย์สุดๆเลยครับ ว่าแต่จะหายไปเองจริงๆใช่มั้ยครั)

(ฮืออออออ...อุ่กอ่ค- ฟืด- ฮืออออ...)

(คุณลุงปักเองเลยหรอครับเนี่ย ละเอียดมากเลยครับ✨ /กรี๊ดดดดดดดดดดด ฮึก...ฟืดดด...พรู่ดดด น่ารักเกินไปแล้ว.....)

(เซนไปครับ?)

#UMN_Commu

“สวัสดีครับ ผมชื่อเฟิง หูลี่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ผมไม่ได้หลอกคุณสักหน่อยที่รัก~”
“ไม่เอาน่า หยวนๆกันหน่อยไม่ได้หรอครับ?”

~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~

Feng Huli (Y1) ชมรมบาสเกตบอล
Doc - shorturl.at/TZfQB

Co. story / Roleplay Ok!!!

ฝากเจ้าเด็ก(แอบดื้อ)ขี้เก๊กแต่เปลือกด้วยนะคะฮือออ