ทันทีที่ดวงตากลมโตชะงักนิ่งตาใส เขาก็เข้าใจได้ในทันที
คาโมะหัวเราะเสียงทุ้มสั้นๆก่อนจะถือวิสาสะหยิบน้องเป็ดที่เอามาแกล้งในตอนแรกคืนมา
“คาโมะ เรียกว่าคาโมะก็พอ”
เป็ดตัวเหลืองปากส้มถูกชูขึ้นประจัญหน้าเพื่อนใหม่
“ถ้าจำกันไม่ได้แบบนี้..“
เป็ดตัวดีถูกส่งคืน
“ก็เก็บไว้ให้นึกถึงกันนะ”
ทันทีที่ดวงตากลมโตชะงักนิ่งตาใส เขาก็เข้าใจได้ในทันที
คาโมะหัวเราะเสียงทุ้มสั้นๆก่อนจะถือวิสาสะหยิบน้องเป็ดที่เอามาแกล้งในตอนแรกคืนมา
“คาโมะ เรียกว่าคาโมะก็พอ”
เป็ดตัวเหลืองปากส้มถูกชูขึ้นประจัญหน้าเพื่อนใหม่
“ถ้าจำกันไม่ได้แบบนี้..“
เป็ดตัวดีถูกส่งคืน
“ก็เก็บไว้ให้นึกถึงกันนะ”
เขาหัวเราะตามแบบไม่มีสาเหตุ
” ไม่รู้สิ อาจจะสัก2วัน? “
คาโมะพึ่งมาถึงได้ไม่นาน เขาจึงยกยิ้มมุมปากพลางพูดหยอก
” มัตสึจังเชื่อมั้ยล่ะ? ”
มือหนายื่นมาด้านหน้าคล้ายว่าจะขอเป็ดคืน
ในเมื่อเราอยู่ปี2เหมือนกัน มันก็เป็นธรรมดาที่เขาจะคุ้นหน้าหรือว่าจำเธอได้บ้าง
แต่เธอไม่จำเป็นต้องจำเขาได้หรอก
เขาหัวเราะตามแบบไม่มีสาเหตุ
” ไม่รู้สิ อาจจะสัก2วัน? “
คาโมะพึ่งมาถึงได้ไม่นาน เขาจึงยกยิ้มมุมปากพลางพูดหยอก
” มัตสึจังเชื่อมั้ยล่ะ? ”
มือหนายื่นมาด้านหน้าคล้ายว่าจะขอเป็ดคืน
ในเมื่อเราอยู่ปี2เหมือนกัน มันก็เป็นธรรมดาที่เขาจะคุ้นหน้าหรือว่าจำเธอได้บ้าง
แต่เธอไม่จำเป็นต้องจำเขาได้หรอก
จริงๆก็มองมาสักพัก แต่ดูเหมือนว่าคนข้างกายจะมีทีท่าขยับเลยสักนิด
เขายกตุ๊กตาเป็ดจิ๋วที่พกมาก่อนจะวางไว้บนกลุ่มผมสีเข้มของเธอเบาๆ
"สวัสดี คือว่า.. ตุ๊กตาเป็ดของฉันมันกำลังขึ้นไปเล่นบนผมของเธอ "
" มันน่าจะสังเกตว่าเธอนิ่งมานานเกินไป.. "
มือหนายกขึ้นโบกไปมาราวกับจะเช็คว่าคนไข้คนนี้ยังปกติดีหรือไม่
จริงๆก็มองมาสักพัก แต่ดูเหมือนว่าคนข้างกายจะมีทีท่าขยับเลยสักนิด
เขายกตุ๊กตาเป็ดจิ๋วที่พกมาก่อนจะวางไว้บนกลุ่มผมสีเข้มของเธอเบาๆ
"สวัสดี คือว่า.. ตุ๊กตาเป็ดของฉันมันกำลังขึ้นไปเล่นบนผมของเธอ "
" มันน่าจะสังเกตว่าเธอนิ่งมานานเกินไป.. "
มือหนายกขึ้นโบกไปมาราวกับจะเช็คว่าคนไข้คนนี้ยังปกติดีหรือไม่