Alleen nu even niet. Wordt aan gewerkt. Excuus.

‘Ik speel bas, geen das. En run een kwalitaria. Meestal in m’n eentje. Soms met hulp van kinderen van statushouders, DUS geen racist.’

Ontleent ritmegevoel aan schudden met de frituurmand. Kan dat zonder zelf te schudden.

Motto: vet is het smeermiddel van de samenleving.

Zit wat in als je nadenkt

Deze drie horen er, wat mij betreft, helemaal bij. Wat mij aan het boek zo trof is dat de muziek (Motown?) bijna ondergeschikt was aan de mode. Nevengeschikt, zeg maar. Terwijl in de muziek een ontwikkeling eerder zichtbaar (hoorbaar) is dan die in mode, waar ik dan weer geen oog voor/kijk op heb.

Dat mag je vinden, Dylan Jones beschrijft Wham! uitgebreid. Misschien is zijn boek daardoor zo dik geworden. De neiging zo veel mogelijk acts tot een stroming te rekenen is groot, zeker als ze succesvol zijn.
Gelukkig noemt Steve Barrow in zijn uitmuntende Rough Guides to Reggae nergens UB40.

Dank!