"พูดถึง5 ธันวาคมแล้ว ก็ต้อง... เป็นวันรำลึกถึงศาลเจ้าอิทสึคุชิม่า แห่งจังหวัดฮิโรชิม่าใช่ไหมล่ะ ?

ถึงจะเกิดไม่ทันแต่ก็เคยได้ยินอยู่ เห็นว่าเป็นมรดกทางวัฒนธรรม เป็นหนึ่งใน “สามทิวทัศน์ของญี่ปุ่น” เลยนะ

ศาลเจ้าที่สร้างขึ้นบนกระแสน้ำ ฉันเองก็อยากลองไปดูสักครั้งเหมือนกัน"

อืมม..
จะว่าไป.. เวลาที่เห็นแสงสี.. ไฟประดับ.. งานเทศกาลของประเทศอื่นที่ใกล้จะมาถึง..

ทำให้นึกถึง.. แสงจากโคมไฟตามงานวัดเลยนะ..

งานวัด.. ที่ฉันไปทำงานพิเศษบ่อย ๆ ..
มักจะได้เจอลูกค้า...หลากหลายกันไป

.. จริงสิ..
เพราะงานเทศกาลด้วยนั่นล่ะ..

ที่ทำให้ได้รู้จัก.. ชิชิโทน่ะ

ใกล้พลบค่ำ แสงอาทิตย์สุดท้ายของวันสาดเข้ามากลืนพื้นที่ของร้านสะดวกซื้อไปกว่าครึ่ง จนใครบางคนต้องกระวีกระวาดออกมาผึงผ้าใบกันแดดเอาไว้

แขนซ้ายหอบถุงกระดาษ มือขวาหยิบลูกอมอันสุดท้ายในตะกร้าขึ้นมาพลางใช้ความคิด

ไหน ๆ ก็ซื้อมาตั้งขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเหลือเอาไว้ดูต่างหน้าหรอก

#NewProfilePic

นี่แหละน้าเนโกะจัง แกเองก็ไม่อยากเปียกฝนเพราะกลัวเป็นหวัดเหมือนกันใช่ม้า

แต่ว่านะ แต่ว่า — พอได้มาดูหยาดฝนร่วงโรยจากท้องฟ้าอย่างนี้ที่นี่เนี่ย ก็ทำเอานึกถึงวันเก่า ๆ เลยแหละ

วันที่ฝนตกจนในใจมีแต่เมฆฝนหม่นหมองน่ะ
แต่เขาว่ากันว่าถ้าฝนหายแล้ว ฟ้าหลังฝนจะมีคุณสายรุ้งโผล่มาให้เห็นด้วยน้า แบบนั้นจะต้องส๊วยสวยแน่เลยเนอะ

ฉันจะช่วยกางร่มให้เอง ไว้ค่อยออกไปเที่ยวเล่นทีหลังด้วยกันนะ ~!

สายลมเอื่อย กลิ่นชื้นอ่อน ๆ จากแปลงผัก บรรยากาศเงียบสงบบนดาดฟ้า ไม่มีที่ไหนจะเหมาะกับการทบทวนบทเรียนไปมากกว่านี้

เท้าศอกลงกับพนักพิงแขน ดันกรอบพลาสติกขึ้นให้เสมอกับดวงตา ,บทที่อ่านค้างไว้จากคราวก่อน คงจะเป็นบทนี้นะ

"ว่าแล้วเชียวว่านายต้องชอบ ถูกใจเลยใช่ไหมล่ะ? แล้วก็น้า... ถึงจะไม่ได้หวังให้มาตอบแทนกันก็เถอะ แต่บังเอิญว่าฉันดันใจง่ายกับของฟรีแถมเป็นของกินด้วยนี่สิ"

วางมือลงบนไหล่รุ่นน้องแล้วตบเบา ๆ สองสามที

"ร้านไหนเด็ดก็จัดมาได้เลย~"

"ได้อยู่แล้ว เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันซักหน่อย"

กรอกเบอร์มือถือเรียบร้อย พอส่งคืนให้เจ้าของแล้วก็ค้นกระเป๋าเครื่องสำอางใบโตหยิบขวดแชมพูใหม่เอี่ยมออกมา

"แล้วก็... เมื่อกี้ฉันเพิ่งออกมาจากย่านการค้า นี่เป็นแชมพูออร์แกนิคสูตรใหม่ เห็นว่าหอมเหมือนเดินลุยทุ่งมัลเบอร์รี่เลยนะเออ"

เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะชอบอะไรเทือกนี้เหมือน ๆ กัน รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นพนักงานขายตรงไปซะแล้วน่ะ

งานเลี้ยงจบลงแล้ว ฤดูร้อนที่พึ่งเริ่มก็ดูจะครื้นเครงเลยทีเดียว

"..."

อืม อัคคีภัยที่เกิดมันถูกดับไปแล้ว, แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นไงนะ
ปีหนึ่งปีนี้ค่อนข้างน่าสนใจจริง

หวังว่าทุกคนจะยังสบายดี

อีกวันที่ล็อกอินเกมเข้าไปรับของช่วงเช้า แต่พอเล่นไปเล่นมาก็เหมือนกับว่าจะใช้เวลามากไปหน่อย รู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ช่วงสายแล้ว

"แหม, โทษทีนะ พอดีเล่นเกมเพลินไปหน่อย, ไหน ๆ ก็อุตส่าห์มาทั้งที—ก็ขอคอนแท็กไว้หน่อยสิ

เป็นการทำความรู้จักกันตามธรรมเนียม กับไว้ติดต่อกันไง 〜 เน้?"

# จะทำความรู้จักกับด้อมนักเลงลมที่มารีทวิต

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

あとで返事するねー
#ウィンブレ
⚠︎ 𝘔𝘢𝘯𝘨𝘢 𝘚𝘱𝘰𝘪𝘭𝘦𝘳𝘴

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

ได้ยินดังนั้นก็โคลงศีรษะรับ ค่อยหันกลับมาดูของในมืออีกครั้ง

เปลวเพลิงถูกจุดบนเทียนไข สว่างไสวลุกโชติช่วงเหมือนเส้นชีวิตที่เต้นระบำ ส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิด เมื่อนั้น ตาถึงได้หรุบลง

ขอให้ไปสู่สุขคติ เดินทางสู่ภพภูมิที่ดี

"..."

ค่อยปล่อยลอยออกไปราวกับเรือไม้ลำหนึ่งที่แหวกว่ายผ่านผิวน้ำที่สงบนิ่ง

เพราะตนมีทุกอย่างแล้วจึงไม่ต้องภาวนาอะไร, นอกจากให้คนใกล้ตัวได้มีความสุขกับชีวิตที่สุด

( กระโปรงยาวพลิ้วไหวตามแรงลม รองเท้าผ้าใบย่ำตรงไปยังร้านขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้ากระเช้าสานที่เต็มไปด้วยก้อนไหมพรมหลากสีสัน

อีกไม่นานลมหนาวก็จะพัดผ่านมาพร้อมกับเดือนธันวาคมแล้ว ถึงตอนนั้นผ้าพันคอที่ตั้งใจถักไว้ให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสคงเสร็จเรียบร้อยพอดี )

ขอโทษนะคะ ฉันขอซื้อบล็อคไม้เนื้อแข็ง กับไหมพรมสีเทาแล้วก็ขาวอย่างละสองก้อนค่ะ

จ้องหน้ากับน้องชายอยู่พักใหญ่ เพราะเอาเข้าจริงแล้วเรื่องการอวยพรให้ผู้ล่วงลับก็เป็นอะไรที่หินอยู่เหมือนกัน ในทางปฏิบัติจริงน่ะนะ

"จะว่าไปแล้ว... ก็มีตำนานเกี่ยวกับโลกหลังความตายที่ยังตีกันอยู่เยอะเลยแฮะ แต่ไม่ว่าจะตายแล้วไปไหน ดวงวิญญาณทุกดวงก็คงปรารถนาการถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระมากกว่าถูกจองจำใช่ไหมล่ะ?

งั้นก็มาอวยพรให้พวกเขาได้อยู่ในที่ ๆ เหมาะสมเถอะ"

"หืม... อ้อ หมายถึงเรื่องนั้นสินะ ลองดูก็ไม่เสียหาย"

อย่างกับว่าความคิดเชื่อมกันโดยไม่จำเป็นต้องเสียเวลาพูด พยักหน้าให้น้องชายไปทีแล้วเริ่มคิดถึงรูปแบบของกระทงที่ว่า เวลาล่วงเลยมาตั้งป่านนี้แล้วเอาแบบง่าย ๆ ดีกว่า

"อุริวอยากได้แบบไหนล่ะ?"

"ที่ญี่ปุ่นเองก็มีเทศกาลคล้าย ๆ กับลอยกระทงอยู่เหมือนกันนะ เรียกว่า 「 โทโรนากาชิ 」น่ะ

เป็นการลอยโคมประทีปลงในแม่น้ำ เพราะเชื่อว่าแม่น้ำคือเส้นแบ่งระหว่างโลกของคนเป็นและคนตาย

มีที่มาจากตำนานแม่น้ำซันสุคาวะที่เอ่ยถึงพระไตรปิฎกและโลกทั้งสาม

ถึงจะผ่านมาแล้วก็เถอะนะ... เพราะทางนี้จัดเดือนสิงหาคมนี่นา"

⏰ 00.00 ‼️

“　สึ — บา — กิ !
สุขสันต์วันเกิดนะ ! 🎉　”

ไฟห้องเรียนถูกเปิดขึ้น พร้อมกับอุเมมิยะที่ถือเค้กอยู่
เป็นเค้กสตอเบอร์รี่หน้าตาเรียบง่ายก้อนหนึ่งสำหรับเจ้าของวันเกิด

“ ยังไม่ได้ปักเทียนเลย ! กลัวจะไหลลงเค้กก่อนน่ะ ! งั้นปักแล้วมาอธิษฐานกันเถอะ ! ”

( อีกคืนหนึ่งที่สงบเงียบ
เหล่าคุณดวงดาวจะสนุกสนานเริงรื่นไหมนะ? ก็เวลาแบบนี้น่ะ ข้างบนนั้นมีพวกคุณอยู่มากมายเลยล่ะ

เพื่อนพ้องเยอะถึงขนาดนั้นน่ะดีจังเลยน้า จะได้ไม่เหงาไงล่ะ!

เวลาแบบนี้ถึงได้ดูดวงดาวบนท้องฟ้าได้ถนัดนัก แม้จะไม่ใช่ช่วงที่คุณดวงดาวจะวิ่งผ่าน

แต่ว่า
แต่ถ้าหากว่า
หากส่งคำอธิษฐานแก่ดวงดาว ณ ตอนนี้ คำขอจะถูกตอบรับรึเปล่า?

แต่ตอนนี้ก็ได้อยู่กับทุกคนแล้วนี่เนอะ ดีจะตาย~! )

เดือนสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วง พูดถึงฤดูใบไม้ร่วงก็ต้องข้าวอบเห็ด ถ้ากินคู่กับเต้าหู้ทอดแล้วก็ซุปมิโซะร้อน ๆ จะยิ่งอร่อยเหาะเลยนะเออ

#ปาร์ตี้ฮาโลวีนกับนักเลงลม

“ เอาล่ะ ! นั่งล้อมวงกันดีแล้วใช่ไหม ? นั่งให้ชิดกันไว้ล่ะ ระวังจะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมานั่งด้วยนะเออ ☝🏻

ต้องขอบคุณเซริวที่เปิดเรื่องให้ อุ่นเครื่องกำลังดีเลย ,ต่อไปจะเป็นตาฉันกับสึบากิที่ช่วยกันเล่านะ เอ้า เอ้า หรี่ไฟหน่อยคร้าบ 〜 ”

สูดอากาศหายใจเข้าลึก แทรกด้วยเสียงหวีดของโทรโข่งอยู่นิดหน่อย

เอ้า ฮึ้บ — บ 📢

“ เอาล่ะ ! ได้ยินกันชัดเจนรึเปล่า !
งานหลอกหรือเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้วนะเออ ห้ามลืมขนมหรือของเล่นติดไม้ติดมือมาด้วยล่ะ ต้องใช้เป็นบัตรผ่านเข้าร่วมงานนะเออ

ช่วง 20.00 เป็นต้นไปจะเริ่มช่วง ‘ เทียนร้อยเล่ม ’ แล้ว เตรียมตัวกันให้ดีล่ะ !! ”

เสียงเล่าจบลงเพียงเท่านั้น เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะเป่าเทียนให้ดับลง

"เป็นยังไงกันบ้างล่ะ? เรื่องผีน่ะ ไม่ใช่ว่าจะน่ากลัวไปหมดหรอกนะ ในโลกของวิญญาณที่ชั่วร้ายก็ต้องมีวิญญาณที่ดีอยู่บ้างเหมือนกัน เหมือนกับคนเราที่มีทั้งโชคดีและโชคร้ายยังไงล่ะ"

กระทั่งในอีกหลายปีต่อมา ชายหนุ่มก็ได้พบกับหญิงสาวผิวซีดเผือดคนหนึ่ง พวกเขาตกหลุมรักกันและให้กำเนิดทายาทเพิ่มอีกสิบคน ถึงกระนั้น ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ภรรยาของเขากลับไม่เคยแก่ลงเลย

ว่ากันว่าเป็นภูติหิมะที่กลับมานั่นเอง"

"อย่างเช่นเรื่องเล่าของชายตัดฟืนและลูกชายของเขา ที่ติดพายุหิมะอยู่บนเขาทำให้เกือบหนาวตาย ในขณะที่กำลังนอนหลับในกระท่อมเพื่อรอให้คืนอันหนาวเหน็บผ่านไปอย่างยากลำบาก ภูติหิมะก็ปรากฎตัวขึ้น

เดิมทีแล้วหล่อนก็ตั้งใจจะปลิดชีพ แต่คงเพราะเห็นสายสัมพันธ์ครอบครัว ทำให้ตัดสินใจไว้ชีวิต

"เมื่อหลายร้อยปีก่อน ตำนานเคยเล่าขานถึงหญิงสาวผู้หนึ่ง เธอได้สูญเสียลูกชายอันเป็นที่รักไปและจมปลักอยู่ในความโศกเศร้า ไม่นานเธอก็ตรอมใจตายอยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเหน็บ"

"ถึงตรงนี้แล้วพวกเธอเห็นอะไรรึเปล่า? ใช่แล้ว ความอ่อนไหวภายในจิตใจของภูติหิมะตนนี้ยังไงล่ะ เพราะเธอเคยเป็นแม่ที่โอบอ้อมอารีและจิตใจดีมาก่อน ทำให้เมื่อกลายเป็นผีแล้ว ก็ใช่ว่าจะหลอกคนไม่เลือกไปซะหมดหรอกนะ"