به دیگران اثبات نکن همیشه هستی
یاد شعر قدیمی میوفتم:"زیادی باشی زیادی میشی"

اگر کسی عوض شد مقصر نیست، تقصیر توعه.

لطفا هیچ کس تو جهان مقصر نبین.

غرور کاذب یاد گرفتنیه ولی خودت یاد نمیگیری
اطرافیانت بهت یاد میدن.

گربه من بودی و منم آینت
گربه رفت جلو آینه و خودش شیر دید..

من بدنم نیستم
من مغزم نیستم
من سنم نیستم
من خانوادم نیستم
من پاسخ به جامعه نیستم
من
همونیم ک درونم بهم میگه انجامش بدم و نباید بذارم چیزی جلوش بگیره!

میرسد روزی که ماهم ساز خود را میزنیم

بد ترین حسی ک تجربه کردم، ادای نفهمیدن و اهمیت ندادن و مثل بقیه بودن بود وقتی ک می‌خواستم فراموش بشم از ذهن های کسایی ک ی روزی دوست داشتیم همو..

سر خوش خوشونم دنبال کارامم، سر چسناله اینجام
از ته دل و صمیمانه می‌خوام اگر دلت نمی‌خواد فالو نکن

اگ من ضعیفم پس چرا جای این زخم‌ها انقد می‌سوزن
مگه میشه یکی رو یک زخم قوی باشه رو یکی ضعیف ؟

هروقت دیدید یکی موقع خندیدن چین چروک صورتش بیشتر از حد نرماله ینی داره ادای خنده در میاره
البته بغلشم کنید شاید درد تمام وجودش گرفته :')

شاید تو سن کمتر از درد کشیدن فرار کردم ک الان همشو باید یجا بچشم

قوی بودن قطعا درد نکشیدن نیست؛ ادامه دادنه.

گاهی از خدا می‌پرسم چرا همچین چیز سختی داخلم قرار دادی تا حلش کنم
هربار برای حل شدنش بارها عوض شدم و درد کشیدم
شاید همه آدما این مسیر طی می‌کنن

تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس‌تنگی‌نفس

آدم احساساتی هستم ولی همیشه زندگیم محکوم به منطقی بودن بودم، فکر می‌کنم این یک قدرته ولی کس می‌تونه درداش بفهمه..

تنها امیدم اینه ک ته یک درد می‌کشم و تهش سرپا می‌شم
حالا یا با راه حل، یا با فراری ک اسمش کنارگذاشتنه

اانگار انقد حساسم ک نمی‌تونم جریان زمان درک کنم
زود فرو‌میپاشم و نمی‌دونم باید براش چی‌کار کنم

هیچوقت نمیذارم یادم بره چقد گریه کردم..

کاش ویدیو چک وجود داشت و ب تک تک کسایی ک قبلا داشتم چیز هایی اثبات می‌کردم نشون میدادم درست می‌گفتم، ولی متاسفانه همشون درست نبود و فکر کنم باید فاز ‌بی‌نقصی و کمال‌گراییم اوت کرده
با اینکه طبق چیزی ک داشتم می‌نوشتم پیش نرفت ولی جدی نگیرید دوستان

دهن منو جز داده بودن چرا انقد کم میای و برا خودت تنهایی
دیدید دوستان، دیدید زمان کارش همینه و الان همتون ب همین روز افتادید
حالا یکی زودتر یکی دیرتر

باید وقتی بی برنامگی اتفاق افتاد، مورد ب مورد روتینت انجام بدی تا به جهان بگی کونم بدی من کار خودم می‌کنم
باز فردا بهارش کن ک منظم بشه

خواب خوب مثل بنز پاک میشه و خواب بد از جلو چشم کنار نمیره
چی ب شرت اومده علیرضایی ک هیچوقت خواب نمیدیدی

یا سریعتر پست گذاشتن شروع کنید، یا از خلوتی اینجا من شروع کنم به شیر کردن راز های شخصیم :(

مادرم چند ماهیه، دیگ وقتشه دیگ وقتشه راه انداخته
بنظرتون دم به تله بدم ؟!