Netflix’in 2025 yapımı Arjantin filmi 27 Gece (27 Noches / 27 Nights), yaşlılık, özgürlük ve akıl sağlığı temalarını benzersiz bir duyarlılıkla ele alan bir psikolojik drama. Yönetmen Daniel Hendler, hem senaryo hem yönetim tarafında dengeli bir iş ortaya koyarken, filmin başrolü Marilú Marini olağanüstü bir performansla izleyiciyi Martha Hoffman karakterinin iç dünyasına çekiyor. 27 Gece, yaşlı bir kadının “delilik” ile “yaratıcılık” arasındaki ince çizgide verdiği özgürlük mücadelesini anlatıyor — ve bunu, toplumun yaşlı kadınlara biçtiği roller üzerinden sorguluyor. Film, 70’li yaşlarında bir kadın olan Martha Hoffman’ın yaşamının altüst olmasıyla başlar. Eski bir sanatçı olan Martha, alışılmış kalıpların dışında yaşayan bir kadındır: parlak renklerde giyinir, tuhaf sanatsal performanslar yapar, kimseye hesap vermez. Fakat iki kızı, onun davranışlarını “dengesiz” bulur ve mahkeme kararıyla onu psikiyatrik kliniğe yatırır. Martha, burada geçirdiği 27 gün boyunca “delilik” etiketiyle savaşır.

Netflix’in 2025 yapımı Uçuş Harekâtı, hava korsanlığı temasını yalnızca aksiyon unsuru olarak değil, uluslararası siyaset, kimlik ve vicdan çatışması bağlamında ele alan bir gerilim filmidir. Japonya’dan kalkan bir yolcu uçağı, kimliği belirsiz hava korsanları tarafından kaçırılır. Uçak, Pyongyang’a yönlendirilmek istenir — ancak devreye giren gizemli bir ajan, rotayı Seul’e çevirmeye çalışır. Bu çatışma, sadece gökyüzünde değil; karakterlerin vicdanlarında, ülkeler arasında ve seyircinin zihinlerinde de yaşanır. Yönetmen, gerilimi yalnızca silahlar ve tehditlerle değil, psikolojik baskı ve politik sembollerle kurar. Film, klasik “uçak gerilimi” türünü aşarak izleyiciyi modern dünyanın korkularıyla yüzleştirir.

Netflix’in 2025 yapımı Ölümcül Servet, sıradan insanların beklenmedik bir kararla girdikleri karanlık bir dünyada nasıl savrulduklarını anlatan bir dram-gerilim filmi. Film, ölü bir müşterinin banka hesabında yıllardır bekleyen büyük para meblağını keşfeden iki banka çalışanının, bu parayı kendi aralarında bölüştürme planı yaparken devasa bir suç ağının içine düştüklerini gösterir.

Roald Dahl’ın 1980 tarihli The Twits adlı eserinden uyarlanan “Bay ve Bayan Kıl”, 2025’te Netflix tarafından izleyiciyle buluşan yeni bir animasyon filmi. Yönetmen koltuğunda Phil Johnston’un oturduğu yapım, klasik çocuk edebiyatının karanlık mizahını çağdaş bir biçimde yeniden yorumluyor. Dahl’ın hikâyelerinde olduğu gibi, burada da kötülük grotesk bir şekilde karikatürize edilirken, iyiliğin gücü saf ve sade karakterler aracılığıyla gösteriliyor. Kasabanın dışındaki eski bir lunaparkta yaşayan Bay ve Bayan Kıl, dünyayı kendi çıkarlarına göre şekillendirmeye çalışan huysuz, açgözlü ve zalim bir çifttir. İnsanları, hayvanları ve doğayı sömürürler; ama hepsinden önemlisi “temizlikten, nezaketten ve sevgiden nefret ederler.” Kasaba halkının yaşamını çekilmez hâle getiren bu ikili, “Twitlandia” adını verdikleri eğlence parkını büyüterek herkesi kontrol altına almak ister. Ancak bu karanlık düzene karşı iki yetim çocuk ve Muggle-Wump adında bir maymun ailesi çıkar. Kötülüğe karşı masumiyetin, hileye karşı zekânın, korkuya karşı dayanışmanın hikâyesi böylece başlar.

2025 yılında Netflix’te yayımlanan Karanlıkta Saklı, görünür olanla görünmez olan arasındaki ince çizgiyi zorlayan bir gerilim-dram örneğidir. ETA ayrılıkçı örgütüne sızmak için genç bir ajan olan Amaia’nın hikâyesi, “görev uğruna kimden ne kadar vazgeçilir?” sorusunu gündeme taşıyor. Film, politik, psikolojik ve etik katmanları bir araya getirerek izleyiciyi yalnızca bir casusluk öyküsüne değil, insan ruhunun karanlık taraflarına da yöneltiyor. Amaia, kimliğini gizleyerek ETA’ya sızar ve yıllar boyunca örgüt içi bağlantıları, saklanma alanlarını belirleme görevini üstlenir. Ancak bu süreçte hem örgüt üyeleriyle ilişkileri hem de kendi geçmişi, sadakat ve ihanet temalarıyla yüzleşir. Film, örgütün içinde kim olunduğu ve gerçek kimlik arasında gidip gelen bir karakterin içsel çatışmasını merkezine alır. Anlatı hem zaman atlamaları hem geriye dönüşler içerir. Hikâye, izleyiciyi sürekli olarak “gerçek mi yalan mı?” ikilemiyle karşı karşıya bırakır. Ayrıca film örgüt içindeki şüpheleri, ihaneti, sadakat testlerini ve psikolojik baskıyı dramatik sahnelerle yansıtır.

Netflix’in 2025 yapımı belgeseli Bir Adanın Kaderini Değiştiren Kokain, bir sahil kasabasına vuran uyuşturucu paketlerinin, sıradan insanların yaşamını nasıl kökten değiştirdiğini anlatıyor. Gerçek bir olaya dayanan yapım, küçük bir adada geçen bu sıra dışı hikâyeyi sadece bir suç olayı olarak değil, aynı zamanda ahlaki bir sınav, toplumsal bir çöküş ve insani bir trajedi olarak ele alıyor. Bu film, “suç”un yalnızca yasal değil, etik ve insani boyutlarını da tartışmaya açıyor.

2025 yapımı HIM, yönetmen Justin Tipping’in yönettiği ve Jordan Peele’in Monkeypaw Productions şirketi tarafından yapımcılığı üstlenilen karanlık bir spor-gerilim filmidir. Film, genç bir sporcunun başarı saplantısı üzerinden kimlik, güç, inanç ve erkeklik temalarını sorgular. Sporun kahramanlık mitini korku estetiğiyle kıran yapım, “başarı uğruna ruhunu satan insanın” modern bir versiyonu gibidir. Ana karakter Cam Cade (Tyriq Withers), Amerikan futbolunda parlamaya çalışan yetenekli ama baskı altında bir gençtir. Bir gün, efsanevi sporcu Isaiah White (Marlon Wayans) tarafından seçilir ve “gizli bir eğitim kampına” davet edilir. Isaiah ona sadece oyun değil, “mutlak güç” vaat eder. Ancak kamp ilerledikçe, başarı için gereken fedakârlıklar giderek insanlık dışı bir hal alır. Cam, hayranlık duyduğu mentorunun aslında kendi karanlık yönünü temsil ettiğini fark eder. Film, bu noktadan sonra bir spor hikâyesinden çıkıp mistik ve psikolojik bir kabusa dönüşür.

Tayland sinemasının yükselen yönetmenlerinden Nithiwat Tharatorn, Everybody Loves Me When I’m Dead ile suç-gerilim türünü toplumsal bir alegoriye dönüştürüyor. Netflix yapımı bu film, iki sıradan banka çalışanının yanlış bir karar sonucu hem vicdan hem de suç batağına sürüklenmesini konu alır. Başlığı ironiktir: “Herkes beni öldüğümde sever.” Çünkü film, insanların gerçek değil, ölü imajlara değer verdiği bir çağda geçer. Bangkok’un hareketli finans merkezinde çalışan iki düşük kademeli memur, ölmüş bir kadının hesabında fark ettikleri büyük bir parayı gizlice çekmeye karar verir. Başta küçük bir “hile” gibi görünen bu karar, kısa sürede bir suç örgütü, kara para aklama zinciri ve geçmişin hayaletleriyle dolu bir labirente dönüşür.

John Hsu’nun 2024 yapımı Tayvan korku-komedisi Dead Talents Society, ölülerin dünyasını bir sahneye çevirerek, varoluş, ünlülük ve kimlik meselelerini fantastik bir bağlamda irdeler. Film, melez tür yaklaşımıyla hem gülümsetir hem düşündürür; mizah ile korku dengesini kurarken, modern topluma dair keskin göndermeler içerir. Film, ölümün ardından “hayalet” haline gelen genç bir kadının (Rookie) etrafında döner. Yeni öldüğü için henüz “token” adı verilen değerli nesnesini kaybetmiştir; bu nesne, hayaletin dünyada kalabilmesi için gereklidir. Token’ı bulamazsa 30 gün içinde yok olacak—yani unutulup silinecektir.

Filistinli yönetmen Elia Suleiman, The Time That Remains ile kişisel bir hikâyeyi politik bir belleğe dönüştürür. Film, 1948’den 2000’lere uzanan dönemde bir Filistin ailesinin yaşamını konu alırken, aynı zamanda işgal altındaki bir ülkenin zamana karşı direnişini anlatır. Suleiman, mizah ve trajediyi yan yana getirerek, savaşın ortasında gündelik hayatın ironisini gösterir. Bu yönüyle film, hem politik hem şiirsel bir sinema örneğidir. Film dört ayrı bölümden oluşur. İlk bölümde, 1948’de Nazareth’te yaşayan bir ailenin İsrail’in kuruluşuyla birlikte yaşadığı yıkım anlatılır. Genç baba Fuad, direnişin simgesidir; anne ise sessiz bir tanık. İlerleyen bölümlerde oğul Elia’nın çocukluğu ve gençliği üzerinden Filistin’in dönüşümü izlenir. Film, sonunda yönetmenin kendisini bugünün Filistin’inde — geçmişin hayaletleriyle çevrili bir sessizlik içinde — göstermesiyle son bulur.

Tim Dünschede’nin yönettiği The Three Investigators and the Carpathian Dog (2025), klasik dedektif anlatısını günümüz gençlik sinemasına başarıyla uyarlayan bir macera filmidir. Almanya yapımı bu yeni halkada, ünlü “Üç Dedektif” serisi bir kez daha karşımıza çıkar: Jupiter, Peter ve Bob, gizemli bir sanat eseri hırsızlığının ortasında, hem dostluklarını hem de zekâlarını sınayan bir maceraya atılırlar. Film, klasik çocuk-gençlik dedektif hikâyelerinin nostaljik ruhunu korurken, görsel anlatım ve karakter derinliğiyle türün ötesine geçmeyi amaçlar. Dostluk, güven, korku ve cesaret kavramları etrafında dönen hikâye, yalnızca bir suçun çözülmesini değil, aynı zamanda büyümenin sancılarını da anlatır.

Peteşkoca bir grup genç, sıradan bir yaz gecesinde sıradışı bir objeto keşfeder: “Friendship Game” (Arkadaşlık Oyunu). Scooter Corkle’un yönettiği The Friendship Game, arkadaşlık, arzu ve güven üzerine psikolojik bir gerilim hikâyesidir. Film, arkadaşlıkların sınandığı, karanlık arzuların açığa çıktığı ve sadakatin yerini şüpheye bıraktığı bir oyun sahnesi kurar. Film şu şekilde ilerler: Cotton, evinin bahçesinde garage sale’de satılan esrarengiz bir obje görür ve onu alır. Obje, “Friendship Game” adıyla tanımlanan bir metal küre benzeri cihazdır. Kürenin üzerine ellerini koyan gençler, birbirlerine en derin arzularını söylemek zorundadır.

Star Trek: Section 31'de İmparator Philippa Georgiou, Birleşik Gezegenler Federasyonu'nu korumakla görevli gizli bir Yıldız Filosu bölümüne katılır ve geçmişindeki günahlarıyla yüzleşmek zorunda kalır.

Bryan Bertino’nun yönettiği Vicious (2025), minimal mekânda geçen ama yoğun psikolojik derinliğiyle öne çıkan bir tek kişilik korku hikâyesidir. Yönetmen, daha önce The Strangers ve The Dark and the Wicked gibi filmlerinde gösterdiği “ev içi dehşet” duygusunu burada daha soyut, daha zihinsel bir düzleme taşır. Dakota Fanning’in tekinsiz performansı etrafında şekillenen film, izleyiciyi “gerçeklik” ve “delilik” arasındaki dar hatta yürütür.

Arthur Fontes’in yönettiği Uma Mulher Sem Filtro (2025), modern Brezilya sinemasının kadın merkezli mizah anlayışını yeniden tanımlayan bir yapım olarak öne çıkar. Fabiula Nascimento’nun canlandırdığı Bia, toplumsal rollerin ağırlığı altında ezilen, ancak bir noktada artık “susmamayı” seçen bir kadındır. Film, her şeyin filtrelendiği bir çağda, düşünmeden konuşmanın ne kadar devrimci olabileceğini sorgular. Bia, reklam sektöründe çalışan, evde ve işte sürekli baskı altında kalan bir kadındır. Kocası ilgisiz, patronu bencil, çevresi sahte ilişkilerle doludur. Bir gün, mistik bir enerji terapistine gider ve orada yaşadığı bir olay sonucunda “iç filtresini” kaybeder — artık aklından ne geçiyorsa doğrudan söyler. Bu durum önce komik, sonra yıkıcı, sonunda da dönüştürücü bir sürece dönüşür. Bia, artık toplumun, eşinin, hatta kendi vicdanının kurallarına uymak zorunda değildir. Fakat özgürlükle dürüstlük arasındaki çizgi giderek bulanıklaşır.

Liam Le Guillou’nun yönettiği A Cursed Man (2025), modern belgesel sinemasının sınırlarını zorlayan karanlık bir yolculuktur. Yönetmen, “lanet” kavramını hem kişisel hem kültürel bir deneyim olarak ele alır. Film, dünyanın dört bir yanındaki büyü pratikleri, ritüeller ve spiritüel gelenekler üzerinden insanın bilinmeyene duyduğu hem korkuyu hem merakı sorgular. Belgesel görünümünde olsa da, A Cursed Man klasik bir gözlemci belgesel değildir. Le Guillou kendi bedenini ve zihnini araştırmanın merkezine koyar; kamerayı bir kayıt aracından çok, lanetin etkilerini belgeleyen bir tanığa dönüştürür.

Brandon Christensen’in yönettiği Night of the Reaper (2025), modern korku sinemasının nostaljik damarını yeniden canlandıran bir yapım olarak öne çıkar. 1980’lerin “slasher” kültürünü günümüzün görsel diliyle birleştirerek, seyirciyi hem tanıdık hem de rahatsız edici bir atmosfere davet eder. Film, maskeli bir katilin küçük bir kasabayı kana buladığı klasik anlatıyı işlerken, türün basit eğlence sınırlarını aşarak korkunun psikolojik kökenlerine inmeyi hedefler. Film, babysitter (bebek bakıcısı) Emily’nin vahşi bir şekilde öldürülmesiyle açılır. Bu cinayet, kasaba halkında hem korku hem de suçluluk duygusu yaratır. Olayın ardından şerif Rodney, “Reaper” adındaki maskeli katili yakalamak için soruşturma başlatır. Diğer yanda, üniversite öğrencisi Deena, arkadaşı için geçici bir bebek bakıcılığı görevi kabul eder — ancak gece ilerledikçe, evde yalnız olmadığını fark eder. İki hikâye –şerifin soruşturması ve Deena’nın hayatta kalma mücadelesi– film boyunca paralel ilerler. Sonunda yolları kesiştiğinde, Night of the Reaper sıradan bir “katil kim?” hikâyesi olmaktan çıkar, geçmişin suçlarının yeniden dirilişine dönüşür.

Cyprian T. Olencki’nin yönettiği Furioza Again (2025), 2021 yapımı Furioza filminin devamı niteliğindedir. Polonya sinemasının en sert, en gerçekçi suç evrenlerinden birine yeniden dönüş yapan film, erkeklik, sadakat ve şiddet ekseninde toplumun alt katmanlarına ayna tutar. Bu devam filminde yönetmen, suç dünyasının karanlık estetiğini korurken, karakterlerin psikolojik derinliğini daha belirgin hale getirir. İlk filmdeki olayların ardından çete dağılsa da, sokakların “adaleti” hâlâ kanla yazılmaktadır. Yeni lider Golden, hem dış tehditlerle hem de içerideki ihanetiyle yüzleşmek zorundadır. “Güç” onun için bir amaç değil, bir yük haline gelir. Eski dostluklar artık birer tehdit, sadakat ise manipülasyon aracıdır. Film, Golden’ın yükselişi kadar çöküşünü de anlatır — çünkü şiddetle inşa edilen her düzen, sonunda kendi ağırlığı altında ezilir.

Cyprian T. Olencki’nin yönettiği Furioza, modern Polonya sinemasında öne çıkan en sert toplumsal dramalardan biridir. Film, dışarıdan bir “gangster hikayesi” gibi görünse de, özünde erkeklik, sadakat ve ahlakın çöküşü üzerine yoğun bir karakter portresi sunar. Netflix’te geniş izleyiciye ulaşan yapım, Eastern Europe crime drama türünün tipik öğelerini psikolojik bir yoğunlukla harmanlar.

Domingo González’in yönettiği Culpa Nuestra (2025), Mercedes Ron’un popüler “Culpables” üçlemesinin final halkasıdır. Serinin önceki filmleri Culpa Mía (2023) ve Culpa Tuya (2024), gençlik aşkı, tutku ve kimlik çatışmaları üzerine kuruluydu. Culpa Nuestra, bu hikâyenin en olgun ve en karanlık aşamasına geçiş yapar: aşkın masumiyetini değil, suçluluğun ve affetmenin sınırlarını anlatır. Nick ve Noah, yıllar önce yaşadıkları tutkulu ama yıkıcı ilişkinin ardından yeniden karşılaşırlar. Geçmişte yapılan hatalar, gizlenen sırlar ve yarım kalmış duygular, onları bir kez daha yüzleşmeye zorlar. Film, bu karşılaşmayı yalnızca romantik bir yeniden birleşme olarak değil, aynı zamanda bir duygusal kefaret hikâyesi olarak işler. Noah, kendi hatalarıyla barışmaya çalışırken, Nick içindeki öfke ve affetme arzusunun arasında sıkışır.

Asimina Proedrou’nun yönettiği Behind the Haystacks (2023), modern Avrupa’nın en karmaşık meselelerinden biri olan mülteci krizini bireysel ahlak, toplumsal ikiyüzlülük ve dinsel sembolizm çerçevesinde ele alan çarpıcı bir dramadır. Yunanistan-Makedonya sınırında, göçmenlerin geçiş noktası haline gelen bir kasabada geçen film; insanın hayatta kalma içgüdüsüyle vicdanı arasındaki çatışmayı merkezine alır. Film, üç karakterin bakış açısından anlatılır: balıkçı Stergios, eşi Martha ve kızları Anastasia. Stergios, ailesinin geçimini sağlamak için kaçak mültecilere yardım etmeye başlar, ancak bu yardım kısa sürede yasa dışı bir kazanç kapısına dönüşür. Martha, dindarlığıyla ahlaki çöküşü arasında sıkışırken; Anastasia, gençliğin umudunu temsil eder. Film, her bir karakterin iç dünyasında suçluluk, korku ve çaresizlik duygularını derinlemesine işler.

2024 yılında vizyona giren Wolfs, yönetmen Jon Watts’ın (Spider-Man: Homecoming, Cop Car) imzasını taşıyan bir aksiyon-komedi / suç-gerilim filmidir. Başrollerde Hollywood’un iki karizmatik yıldızı George Clooney ve Brad Pitt yer alır. Bu iki oyuncunun yıllar sonra yeniden aynı projede buluşması, filme yalnızca yıldız gücü değil, aynı zamanda nostaljik bir “erkek dostluğu” enerjisi de kazandırır. Watts, bu filmle klasik suç sineması öğelerini minimal bir hikâye içinde yeniden biçimlendirir: bir “iş” ters gider, iki profesyonel temizlikçi aynı geceye sıkışır, kaos başlar. Ancak Wolfs, yalnızca suç ve mizah değil, aynı zamanda maskülenlik, ego ve yalnızlık üzerine bir karakter çalışmasıdır.

The Shift (2023), yönetmen Brock Heasley tarafından yazılıp yönetilen bir bilim kurgu – inanç draması filmidir. Başrollerinde Kristoffer Polaha, Neal McDonough, Elizabeth Tabish ve Sean Astin yer alır. Angel Studios tarafından dağıtılan yapım, klasik Hollywood bilim kurgusunun (“paralel evrenler”, “çoklu gerçeklikler”) estetiğini Hristiyan teolojisi ile harmanlar. Bu anlamda The Shift, The Matrix’in metafizik yapısını, It’s a Wonderful Life’ın moral mesajıyla birleştirir.

Nefarious (2023), yönetmen Cary Solomon ve Chuck Konzelman tarafından yazılıp yönetilmiş, minimalist mekânda geçen bir psikolojik korku filmidir. Başrollerde Sean Patrick Flanery (Edward / Nefarious) ve Jordan Belfi (Dr. James Martin) yer alır. Film, büyük ölçüde iki karakterin diyalogları üzerine kuruludur: Bir yanda idam cezasına çarptırılmış bir mahkûm, diğer yanda onu akıl sağlığı açısından değerlendirmekle görevlendirilmiş bir psikiyatrist. Ancak kısa sürede ortaya çıkar ki, bu bir “rasyonalite testi” değil, iman ve kötülük üzerine metafizik bir düellodur.

2023 yapımı Late Night with the Devil, yönetmen ikilisi Cameron ve Colin Cairnes tarafından yazılıp yönetilmiş, korku türünde dikkat çeken yenilikçi bir yapıma imza atar. Başrolde David Dastmalchian, 1970’lerin talk-show sunucusu Jack Delroy karakteriyle kariyerinin en güçlü performanslarından birini sergiler. Film, klasik “şeytan çıkarma” temasını modern medya eleştirisiyle birleştirir: canlı yayında bir şeytanla yapılan röportaj. Hem The Exorcist (1973) hem de Network (1976) gibi filmlerle tematik bağ kuran Late Night with the Devil, “reyting uğruna insanlığını satan televizyon çağı”nın alegorik bir eleştirisidir.