Avustralya’dan, Anglo-Sakson, sömürgeci bir ülkeden Türkiye’ye, oradan da Kıbrıs’ın kuzeyine gelmiş genç bir sosyal hizmet uzmanıyla konuşuyorum… Mültecilerle, sosyal yardıma ihtiyaç duyan çocuklu ailelerle, geçim sıkıntısının hayatı daralttığı insanlarla, iş kazası geçiren kişilerle ilgilenen biri. Bu topraklara bir “yerli”nin değil, dışarıdan bir gözün açıklığıyla bakıyordu; bu yüzden benim kadar öznel olamıyordu. Onun anlattıklarında hem çıplak bir gerçeklik hem de politik yapının sızdırdığı görünmez ayrıntılar er ya da geç kendini ele veriyordu.

Artık eskisi gibi bir hayatım yok. Çünkü eskiden olan hayatım yok! Bunu ben yok ettim. Katman katman çoğalan koca bir yıkımı ve travmayı kendi ellerimle örgütleyip üzerime boşalttım. Aferin bana!

Bir ömre kaç başlangıç sığdırabiliriz?  Kim bilebilir ki?  Yaşamın kendisi başlangıçlardan ibarettir dersek çok mu abartmış oluruz yoksa ciddiyetsiz mi kalırız? Yeniden başlayabilmek, yen…