Herkes dünyaya bakınca kendini görüyor.

Bugün bir şeyler yazdım.

Söz, Yoksunluk ve Öfke: Bir Anma Denemesi open.substack.com/pub/hayriyeb...

Like the word “terrorist” in Türkiye—populist, social media focused politics is killing nuance.

Nasılsa bilmemkaç kuşak Uşaklı benim bile toplumsal hafızamda bir şekilde yer edinmiş bu melodinin etkisi derinleşti. Uşak Gomidas’ın memleketi Kütahya’ya bağlıymış eskiden. Belki bana Ermeni melodileri bu yüzden bu kadar dokunur diye sebeplendiririm hep. Güzel de söylerim bu melodileri bilen bilir.

Seneler sonra aile evimden çıkıp yatılı okula gittiğimde Kardeş Türküler’in Türkçe olmayan müziklerini de rahatça dinleyebilince karşıma çıktı Adanayi Vokhpuh. O zamandan bu yana kaç halini dinledim bilmiyorum.

Seden Gürel’in seslendirdiği sözleri Sibel Alaş’a ait “Sebebim Aşk” ben ilkokuldayken çıkmıştı. Depresif bir çocuk ben bu bağlamından kopartılmış aşk şarkısını televizyonda her yakaladığımda evimizin salonunun camından dışarı bakıp ağlardım.

Her 24 Nisan tekrar düşündüğüm, hikayesi benim yıllarımla ve öğrendiklerimle birlikte çetrefillenen bir müzikal işgal hikayesinden bahsetmek isterim.

Neyse, bugün "evim"deyim ve birazdan uyurum. Bakalım rüyamda hangi eski mekanlar bükülecek de evim olacak.

Sahibinden'de favori ilanlarım aniden kira düşürdü. Uçak bilet fiyatları dört katına çıktı. Saatlerce trafik kilit. İstanbul'da hayatta kalmak da buradan kaçabilmek de lüks. Bir süredir İstanbul'u ve bu evi düşündükçe boğazım düğümleniyor. Sanki hala burada değilmişim de burayı hatırlıyormuşum gibi.

Deprem korkumuza Maçka Parkı'nda buluşalım demiştik ve deprem oldu. Bugün eve döndüm: hasar yok, eşyalar yerinde. Çanta hazırladım, kedilere mama ve su koydum. Kamusal alan kıtlığı içindeki Beyoğlu'nda yakında çıkmam gereken ev en güvenli yer. "Ev" kelimesi ne ifade ediyor benim için bilemiyorum.

Önümüzdeki birkaç ay içerisinde beraber eve çıkabileceğim bir partner bulmam lazım. Kiralar çok fena ve bulduğum pek çok yer bir ev arkadaşıyla değil, sevgiliyle yaşanmak için tasarlanmış. Hadi artık görücü usulü olsun. Şöyle bir çevrenizi gözden geçirin, tanışalım.

“Ah, batımız ne iyi” güzellemesi yapmaya çalışmıyorum. Sadece yaşam pahalılığı olarak giderek Avrupa’nın büyük şehirleriyle benzer yapılanan İstanbul’u diğer yönlerden de karşılaştırıyorum. Daha temiz bir havada ve güvenli yollarda yürüyebilmek nasıl mümkün tahayyüllerimi dışıma vuruyorum izninizle.

Geçende Paris’in 2013’te belli yerlere araç girişini kısıtlaması sonrası hava değişimini gösteren bir araştırma gördüm. Bizde nerelerde yapılabilirdi acaba diye düşünüyordum bugün. Ama biz şu an lüks araçlarımızı gösterişli bir şekilde dizip insanın her şeye üstünlüğünü kanıtlamaya çalışıyoruz hala.

Taksim Meydanı ve Gezi Parkı’nı alışveriş merkezi yapmadılar belki ama sivil otoparkı ve mesire yeri olmasını da kanıksadık sanırım. Dün akşamüstü meydanda sıralanan polis arabalarından birine sordum ne bu diye. Protokolmüş. Önce meydanda dizilip sonra sokaklara denetime çıkıyorlarmış.

Para toplanırken yenice benimsenmiş bu şeffaflık para harcanırken de bu kadar erişilebilir kılınsın istiyorum. Vergi takibi hala çok zor.

Many people I know that live in the U.S. are trying or considering to emigrate due to recent events. Now imagine a world in a few years where they are all told to go back to their own country.

"Apolitical" has become the "terrorist" of authoritarian leftist discourse: a vague, loaded label used to discredit any political stance that doesn’t align with dominant forms of protest. Using such terms so loosely is not only alienating, but it also flattens meaning and shuts down dialogue.

Well, this was fun.

youtu.be/pGEWPY3nqHw?...

Türkiye’den kısa bir hikaye: Sirkeci’den Marmaray’la Kadıköy’e geçecektim. Filistin destek yürüyüşü varmış. Tramvay Eminönü’nde durdu. Mecburen bindiğim vapurda şu an kefiye takmış insanlara sokak müzisyeni akordiyonuyla Çav Bella çalıyor. Bazı kefiyeleliler beğenmedi, bazıları mutlu.

Şu sıralar okuduğum, izlediğim her şey global diktatörleşmeyle başa çıkma yolunun, bir şekilde kendi özel hayatımızı ve odaklanabilme potansiyelimizi geri almamız olduğuna beni ikna etti. Enerjimiz yettiğince sevdiklerimize ve kendimize emek vermeyi aksatmamak lazım. Gidip meyve alayım.

Ne zamandır X'te şakalarına hasret kalmıştım. Meğer buradaymışsın. 💐

"'Sokak çağrısı,' aynı zamanda temas sağlama, ilişki sürdürme, bağ kurma, ağ örme, örgütlenme çağrısı olmalı değil mi?"

“Türkiye Rusya Olmayacak” - Tanıl Bora birikimdergisi.com/haftalik/120...

Mahir Polat’a özgürlük!

Özenle ve muhtelen yavaş yavaş gelişecek bir takip listesiyle kendi yankı odamı kurarak başladım. Bakalım bu platform beni buradan çıkarmaya ne kadar zorlayacak.