โอ้แดม เอนเกจทวิตเตอร์ผมกลายเป็นซากไปละ(ไม่แปลกใจ ทวีตครั้งสุดท้ายครึ่งปีที่แล้ว😭) แต่ติดแท็กแล้วทวีตก็ไม่โผล่ในแท็กเหมือนกัน ทำไรได้ล่ะนี่ does this mean my twt account is doomed??? (probably)

ดูกันดั้มภาคใหม่ละ มีความรู้สึกว่าน่าจะไม่ได้ชอบเนื้อเรื่องภาคนี้ขนาดนั้นด้วยหลายสาเหตุ หนึ่งในนั้นคือนี่ดันรู้สึกเฉย ๆ กับพวกตัวเอกจนคิดว่าน่าจะไม่อินกับ payoff ที่เรื่องกำลังปูไป

แต่ผมชอบคุณชาเลียมาก ผมรักลุงไม่น่าไว้ใจที่ชอบออร่าฟาร์มมิ่ง แถมยังเป็น certified yearner for another man อีก อี้เน่

ผู้ชายที่ดูยังไงก็เหมือนจะปิ๊งฉันอยู่(เขาชอบคนอื่น)

ช่วงสองเดือนมานี้นี่ติดลูปแบบ
พาชชั่น0% > วันนี้วาดรูปกัน > วาด > อืม…ควอลิตี้แบบนี้ไม่โพสต์ดีกว่า… > พรุ่งนี้ลองใหม่ > พาชชั่น0% > วันนี้วาดรูปกัน > วาด > อืม… > ลูป

ตัวเต็มสาว HROC ที่วาดเป็นเอพริลฟูลส์เมื่อวาน

ทุกอย่างเริ่มจากนุวาดคุณอัลเบิร์ตร่างซีเล่น ๆ แล้วหมกมุ่นไม่หยุด(ทอมแก่เซฟมี เซฟมีทอมแก่-) เลยกลายเป็นวาดทุกคนตามออกมาด้วย เป็น ทอมแก่รุกแท้ พี่สาวหมาแดง ดีเพรสOL และมนุษย์ป้าติดบุหรี่

จุดขายนึงคือส่วนสูงเฉลี่ยของสี่คนนี้=180 คุณอัลเบอร์ต้าสูง 191 เท่าร่างออริจินอล because why not (ผู้หญิงที่สูงกว่าตู้เย็นบ้านจงเจริญ)

เขียนคาร์เรเวนทีไรต้องพยายามอัญเชิญองค์ดาไซโอซามุมาขี่คอ โปรดช่วยลูกช้างเขียนคาร์ผู้ชายติทส์แตกพูดมากที่ likable ทีค่ะ

สิ่งจรรโลงใจช่วงนี้ = ซีรีส์น้องหมา VS การฉีดยา
youtu.be/nwwTKTZVjqM?...

[ประกาศ]

ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดโฉมหน้าเกมจีบสาวที่เราพัฒนามานานร่วมปีนั่นคือ “ตื่นมาอีกทีเพื่อนร่วมปราบมอนสเตอร์ของผมก็กลายเป็นสาวไปซะงั้น“ ค่ะ!!

ลิงก์เกมจะมาหลังเที่ยงค่ะ ฝากด้วยนะคะ!!!!!

เคยเป็นมนุษย์ที่ลำบากใจกับการวาดแฟนอาร์ตมาก่อน เพราะตัวเองไม่มั่นใจในการตีความกับฝีมือของตัวเอง วาดแล้วก็มานั่งเฟลว่านี่มันOOCนี่นา ไม่ก็เฟลว่าวาดไม่เหมือนต้นฉบับเลย ตอนนี้โตขึ้นก็ได้รับรู้ว่าแฟนเวิร์กมันก็มีความOOCอยู่แล้วไม่เห็นเป็นไร อยากวาดไรก็วาดไปเหอะ การตีความที่หลากหลายจากหลากผู้คนมันทำให้โลกสนุกขึ้น ฮะฮ่า

ทั้งชีวิตพึ่งเคยเจอแผ่นดินไหวที่สะเทือนแรงแบบรอบนี้แฮะ

let me เวิ่นออริแบบ no context nor explanation

ฮิโรกิ ดวงอาทิตย์ - เรเวน ดวงจันทร์
ฮิโรกิ แสง - ไคน์ เงา
ฮิโรกิ รุ่งเช้า - อัลเบิร์ต พลบค่ำ
ฮิโรกิ ตะเกียง - เอสเตอร์ ผีเสื้อกลางคืน

ยังไม่ได้อ่าน/ดู Medalist แต่ชอบพี่ผมดำที่หน้ายุ่งเหมือนนอนไม่เต็มอิ่มคนนั้นมาก รอยใต้ตานั่นโคตรจะพีคคาราดีไซน์

แฟนเบสฉะโจในเกาหลีแน่นหนาขึ้นนะเนี่ยช่วงนี้

ทำไมมาเป็นไข้ตอนกินยากดภูมินิ ร่างกายผมช่างกากไก่หมาเหลือเกิน

เห็นดิสคอร์สเรื่องหมาแมวแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเคยทำสิ่งนี้ไว้เมื่อหลายปีที่แล้ว

ตอนวาดไปหาเจอว่าจากัวร์นี่เป็นสัตว์ตระกูลแมวที่ตัวใหญ่เป็นอันดับสามรองจากสิงโตกับเสือ แต่หางสั้นสุดในหมู่สกุลเสือ โมเอะดีนี่😔

เคโมะเคเมาะ

ลองเล่นสถานีไซฮาเตะแล้วพบว่าภูมิคุ้มกันต่อเฮอเรอร์เกมของผมมันต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก... ลองอัดไว้ด้วย เดะเล่นจบแล้วจะลองเอาลงยูทูป😭

ชอบเสียงที่เหมือนฆ้องง่ะ เท่จัง

youtu.be/LtTO1HMGjqA?...

เมื่อไหร่จะ19เมษา ผมอยากกลับไปโอเอะจิม่าล้าว😭

สวัสดีครับ ผมอยากจะนำเสนอข้อสังเกตที่ว่าหากเรื่องแต่งเรื่องไหนมีตัวละครแฝด/พี่น้องที่หน้าเหมือนกัน มันคือการการันตีว่าตลค.พวกนี้จะมีบทสลับตัวกันอย่างแน่นอน และเป็นไปได้สูงมากที่การสลับตัวนั้นจะสำคัญกับเนื้อเรื่องนั้น ๆ หรือการพัฒนาของตลค.อีกด้วย เพราะฉะนั้นในเอสเสนี้ ผมจะขอเสนอสิ่งที่เรียกว่า Chekhov's Twins Theor-

Blue Velvet (1986)

เลิกคิ้วกับหลายอย่างในเรื่องจนทำใจชอบเรื่องนี้ไม่ลง ผมคิดว่าเป็นหนังที่สร้างมาให้ strict christian people สมัยนั้นดูแล้วอุทานพระเจ้าช่วย

Harakiri (1962)

“หนังซามูไร“ ที่ตั้งคำถามกับวิถีซามูไรและพิธีฮาราคิริ งานภาพเนี้ยบดี ตัวเอกเท่ชิบ ชอบ

Singin’ in The Rain (1952)

ผมดูโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นหนังมิวสิคัลแต่ก็ดูจบด้วยความอิ่มเอม ภาพฉากกับการกำกับซีนร้องเพลงชวนตื่นตา เนื้อเรื่องน่ารักดี ประทับใจความปอดเหล็กนักแสดงในเรื่องมาก หลังฉากเต้นอันยาวนานมีหอบกันบ้างไหมนิ

Persona (1966)

ฟีลหนังฉายในหอศิลป์ จัดวางภาพเท่โคตร สัญญะมากมายให้ไปตีความกันเอง นี่น่าจะเป็นแม่แบบของหนัง experimental หลาย ๆ เรื่อง

Twelve Angry Men (1957)

ขออวยยศหนังเทพนี่ เขียนบทดีโคตร นิสัย/ประสบการณ์/การใช้ชีวิต/แนวคิดของตลค.ซึมซาบออกมาจากทุกไดอาล็อก เพราะบทดีตอนตลค.ปะทะฝีปากกันเลยแบบ โฮลีชิททท เป็นหนังที่ดูแล้วชอบสุดในรอบหลายปี ประทับใจที่สุด ทุกคนไปดูที มีในไพรม์ตอนนี้

(เป็นหนังที่เป็นจุดเริ่มให้สนใจหาดูหนังเก่าเรื่องอื่นในเธรดนี้)

เธรดหนังที่ดูและโน้ตความเห็นส่วนตัวสั้น ๆ

(จะพยายามเขียนความเห็นแบบเลี่ยงเนื้อหาสำคัญ)