“ เหงาจังเลยแฮะ . .น่าเบื่อจัง ”

( กระโปรงยาวพลิ้วไหวตามแรงลม รองเท้าผ้าใบย่ำตรงไปยังร้านขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้ากระเช้าสานที่เต็มไปด้วยก้อนไหมพรมหลากสีสัน

อีกไม่นานลมหนาวก็จะพัดผ่านมาพร้อมกับเดือนธันวาคมแล้ว ถึงตอนนั้นผ้าพันคอที่ตั้งใจถักไว้ให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสคงเสร็จเรียบร้อยพอดี )

ขอโทษนะคะ ฉันขอซื้อบล็อคไม้เนื้อแข็ง กับไหมพรมสีเทาแล้วก็ขาวอย่างละสองก้อนค่ะ

“ วุปปี้ — ❗️ขอบคุณสำหรับขนมค้าบอองซัง ”

อื๋อ? อะ—พอรู้ตัวอีกทีก็เย็นซะแล้วเนอะ ~! แบบว่านะแบบว่า อย่างน้อยวันนี้ก็ยังออกมาทันโบกมือบ๊ายบายให้คุณพระอาทิตย์แหละ ! เย็นย่ำสายัณห์สวัสดิ์น้าา

ละก็ ละก็ ไหน ๆ ก็ได้เจอกันอีกวันทั้งที ก็ช่วยรับนี่ไปหน่อยซี่ นี่น่ะ อันนี้น่ะนะ พึ่งไปซื้อมาก็เลยเอามาเป็นของฝากให้ทุกคนแหละ! ติดโบว์ให้แล้วนะ! มารับไปเลยสิ มารับไปเลยซี่

ถ้าได้กินเจ้านี่กับซุปอุ่น ๆ ก็คงจะรับหน้าหนาวได้ดีเลยแหละเนอะ ~!

⠀
⠀ “ เอ้าฮึ — บ ! ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยนี่น่า ? ! แถมซาโกะซังยังคืนดีกับฮิอิรากิซังแล้วด้วย ดีจัง ดีจัง ! ! อย่างงี้ก็แสดงว่าผมจะได้ขนมเพิ่มด้วยใช่มั้ยน้า 〜 ”
⠀

ᅠᅠ
ᅠᅠ
ᅠᅠᅠᅠ𝘌𝘏 、𝘿𝙊𝙉'𝙏 𝘼𝘾𝙏 —
ᅠᅠᅠᅠ𝙇𝙄𝙆𝙀 𝙒𝙀 𝘼𝙍𝙀 𝙎𝙏𝙍𝘼𝙉𝙂𝙀𝙍 ? .ᐟ
ᅠᅠ
ᅠᅠ