Special Part นภาหลงถิ่น #ออลสึนะ #คลังฟิคของกานดา

เพราะสึนะในวัย 14 ปียังเด็กเกินไป เจ้าตัวก็เลยไม่กล้าพูดอะไรขึ้นมาสักเท่าไหร่นัก แต่หลังจากที่สึนะในวัย 24 ปีได้ออกมาข้างนอกพร้อมกับความทรงจำของตัวเองในวัย 14 ปีที่ได้เพิ่มเติมเข้ามา

สึนะที่อายุ 24 ปีจึงไม่ความลังเลที่จะไปจัดการกับผู้พิทักษ์และพันธมิตรของตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว (1)

อ่ยยย อะไรจะน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยดูแลสึนะวัยเด็กเป็นอย่างดี จนในที่สุดก็ได้กลับอดีตนะ

รักบอสสุดหัวใจเลยนะแต่ละคน

เพราะเจ้าตัวก็ต้องการที่จะกลับไปพักผ่อน เพื่อฟื้นฟูพลังของตัวเองอยู่เหมือนกัน

แต่ในขณะที่มุคุโร่กำลังจะเดินขึ้นไปขึ้นลิฟต์ที่ชั้นบน เจ้าตัวก็ดันมาพบกับคู่ปรับเก่าอย่างฮิบาริเข้าเสียก่อน

"สึนะโยชิเป็นยังไงบ้าง?" มุคุโร่ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความเป็นห่วงแบบมาก ๆ เลย

"กลับมาเป็นปกติแล้ว ไม่ต้องห่วง" (457)

แหม สมกับเป็นมือขวารุ่นที่ 10 จริงๆลูก ฮายาโตะ

อ้าว ทำไมโดนแขวนอะ

แต่ทว่าในเย็นวันหนึ่งหมอที่ทำการรักษามุซัน ก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาพูดมุซันว่า

'แย่แล้วขอรับ! เด็กสองคนนั้นกำลังถูกแขวนคอ! เพราะ---

'อะไรนะ!!! ไม่ต้องมาพูดพร่ำให้มากความ!!! เจ้ารีบพาข้าไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย!!!' ว่าแล้วมุซันก็หันไปหยิบผ้าคลุมผืนใหญ่ที่เด็กทั้ง 2 คนนั้นช่วยกันเย็บมาคลุมตัวจนมิด ก่อนที่จะรีบวิ่งตามหมอฟุยุจิออกไป (64)

"ไปกันเถอะนารูโตะ พวกเราช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ"

ในความเป็นจริงแล้วซาสึเกะก็สามารถใช้เนตรสังสาระของตัวเองในการควบคุมเก้าหางได้เลยทันที

แต่ตัวซาสึเกะไม่ต้องการเป็นฮีโร่ของหมู่บ้านแค่คนเดียว เพราะเจ้าตัวก็รู้สึกว่านารูโตะเองก็สมควรที่จะได้เป็นฮีโร่มาตั้งแต่เด็กแล้วเหมือนกัน

'คราวนี้พวกชาวบ้านก็จะไม่มีทางรังเกียจแกอีกต่อไปนารูโตะ' (499)

ยันเดเระสุดตีน 55555 คนจะหยุดได้มีแต่นารูโตะกับซาสึเกะอะแหละ

เพราะแยกแยะไม่เป็น

นารูโตะคุงเป็นลูกของครู ครูดูแลเองได้ ส่วนซาสึเกะคุงก็ได้อยู่กับครอบครัวของตัวเองแล้ว

ตอนนี้ชีวิตของทั้ง 2 คนนั้นกำลังเป็นไปด้วยดี และถ้ามีอะไรที่จะเข้ามาขัดขวางความสุขของทั้ง 2 คนนั้น

ครูก็จะไปเอาคืนในโลกของพวกเธอให้สาสมเลยคาคาชิ' (477)

อีกหนึ่งสิ่งที่ขาดไม่ได้คงจะเป็นเหล่าสมาชิกหน่วยที่พยายามสุดกำลังแม้ว่าจะรู้ว่าตัวเองไม่เก่งมาก แต่ก็ช่วยกันสังหารอสูรแทนเสาหลัก เพื่อให้คนที่แข็งแกร่งกว่ายังคงมีแรงเหลือสังหารข้างขึ้นและมุซันได้ ฆ่าได้สักตัวก็ยังดี

อยากไปดูอีก สนุกมากๆ

ดูดาบพิฆาตอสูรแล้วนับถือตระกูลอุบุยาชิกิสุดหัวใจ โดยเฉพาะล่าสุด ท่านคิริยะกับน้องสาว ถึงท่านพ่อท่านแม่กับพี่สาวจะตายไปแล้วแต่มันยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องเสียใจ อดทนอดกลั้นแล้วขึ้นมาบัญชาการต่อจากพ่อได้ลื่นไหลมาก เก่งกันสุดๆ ตอนคางายะมาหานี่ยังแอบน้ำตานอง 😭😭😭😭 เก่งมากจริงๆลูกทั้งสามคน

ไม่อยากจะคิดตอนนารูโตะกับโอบิโตะรู้วีรกรรมสองคนนี้เลยค่ะ จะดราม่าหรือเปล่าน้อ

แต่นายไปนั่งรออยู่เฉย ๆ เลย เพิ่งทำภารกิจเสร็จมาเหนื่อย ๆ เดี๋ยวฉันกับรินจะทำให้นายกินเอง" ว่าแล้วโอบิโตะก็เข้ามาดันหลังให้คาคาชิไปนั่งรอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ก่อนที่จะรีบวิ่งไปช่วยรินต่อ

คาคาชินั่งมองเพื่อนทั้ง 2 คนด้วยแววตาที่อ่อนลงไปจากปกติ เพราะคาคาชิรู้สึกชอบที่จะได้เห็นคนสำคัญของตัวเองใช้ชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขจริง ๆ (465)

เทิร์นดาร์กแบบสุดติ่ง

เพราะนอกจากจะจัดการพวกมันได้ตามสั่งแล้ว คาคาชิยังสามารถเก็บงานได้เรียบร้อยแบบมาก ๆ อีกด้วย

"ยินดีครับอาจารย์ ถ้ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วยอีก อาจารย์ก็เรียกผมมาหาได้ตลอดเลยนะครับ"

"ขอบใจมากคาคาชิ ตอนนี้เธอไปพักก่อนเถอะ โอบิโตะกับรินจะได้ไม่สงสัยด้วยว่าเธอหายไปไหนมานาน" (455)

พี่อิทาจิทำเพื่อน้องได้เสมอเลย ตัวตายก็ยอม 😭

จนกระทั่งซาสึเกะตัวโตได้ยินเสียงเล็กของอิทาจิพูดขึ้นมาว่า

"ไม่ได้หรอกครับแม่ ขนาดผมปกป้องน้อง น้องก็ยังแขนขาดเลย

คราวนี้ผมจะปกป้องน้องให้ดีกว่าเดิม แล้วผมก็จะไม่ยอมให้มีใครตายไปเด็ดขาด

ส่วนนายน่ะ ซาสึเกะตัวโต พี่จะศึกษาเกี่ยวกับวิชาแพทย์ทุกอย่าง แล้วก็จะหาทางเอาแขนซ้ายของนายกลับคืนมาให้ได้เลย พี่สัญญา" (445)

ฟิวส์ขาดยับ

"ไหนว่าสัญญากันแล้วไงโกคุเดระ ฮึก"

พอได้ยินแบบนี้แล้ว โกคุเดระจึงค่อย ๆ เอื้อมมือเข้าไปจับตัวของสึนะเข้ามากอดปลอบพร้อมกับพูดขอโทษออกมาไม่หยุด

ส่วนพวกศัตรูที่เคยหัวเราะเยาะใส่สึนะไปเมื่อกี้นี้ สควอโล่ก็เดินเข้าไปเหยียบหน้าอกของมันเอาไว้ ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

"ไงไอ้สวะ ทีนี้รู้แล้วหรือยังว่าทำไมพวกฉันถึงไม่อยากให้บอสใหญ่ลงมือเอง" (394)

🥹😍☺️

และการที่จะทำให้ฟุงาคุเชื่อในเรื่องนี้ มันก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปแล้วจริง ๆ

"แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?" เสียงของอิทาจิตัวจิ๋วดังขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ มิโกโตะจึงผละตัวออกมาจากซาสึเกะตัวโตพร้อมกับดวงตาทั้ง 2 ข้างที่กำลังมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาจนเต็ม

"แม่ขอฟังจากน้าคุชินะก่อน แล้วเดี๋ยวแม่จะมาเล่าให้ฟังนะครับอิทาจิคุง" (435)

นี่ว่ามิโกโตะน่าจะเชื่ออะ ดูเป็นไปได้มากกว่าฟุงาคุ

มิโกโตะโวยวายขึ้นมาเสียงดังลั่นไปทั่วบ้าน แต่คุชินะกลับยังสงบนิ่งอยู่เหมือนเดิม

"ฉันไม่อยากโกหกเธอ ฉันก็เลยตอบออกไปตามความเป็นจริง แล้วฉันก็สามารถเล่าถึงที่มาของนารุจังกับซาสึเกะคุงให้เธอฟังได้ ถ้าเธอยอมเปิดใจที่จะรับฟังจริง ๆ

เธอเคยเห็นฉันโกหกเธอหรือเปล่าล่ะมิโกโตะ?" (424)