𝐭𝐛𝐜.

ทำไมถึงก้าวข้ามไม่ได้สักที

ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน กำแพงก็จะยิ่งสูงขึ้นไปอีกเรื่อย ๆ

รอยร้าวในใจโทรุขยายมากขึ้นทีละนิด

บางครั้งเขาก็ได้แต่ถามตัวเอง

คนธรรมดาอย่างเขาจะมีวันทำได้ไหม

เขาต้องทำยังไงถึงจะได้ขึ้นไปสู่เวทีที่สูงขึ้น

ต้องเป็น ‘อัจฉริยะ’ เท่านั้นถึงจะไปถึงฝันได้หรือไง

แค่เพราะไม่มีพรสวรรค์

. . ความพยายามของเขาก็จะไม่มีความหมายเลยเหรอ ?

โทรุคิดว่าตัวเองฝึกซ้อมมามาก ทักษะโดยรวมของเขาพัฒนาขึ้นจากเดิมเยอะ ทว่าเมื่อต้องเผชิญกับคู่แข่งที่แข็งแกร่งอย่างชิราโทริซาวะที่นำทีมโดย ‘อัจฉริยะ’ อย่างอุชิจิมะ วากะโทชิก็มีแต่ต้องผิดหวัง

และแล้วก็เป็นอีกครั้งที่คิตะกาวะ ไดอิจิยังไม่สามารถคว้ามาได้แม้แต่หนึ่งเซ็ต

น่าเจ็บใจจริง ๆ กับความรู้สึกเช่นนี้

𝐈𝐈𝐈. 𝐓𝐡𝐞 𝐖𝐚𝐥𝐥

โทรุเป็นคนขยันและมีความพยายาม เขาจริงจังและให้ความสำคัญกับการฝึกซ้อมเป็นอย่างมาก

เขาตื่นเช้ามาที่โรงยิมก่อนเวลานัดหมายและมักจะเป็นคนสุดท้ายที่อยู่ซ้อม

เขาหัดกระโดดเสิร์ฟแทบเป็นแทบตายหวังจะใช้มันเป็นอาวุธโจมตีคู่แข่ง

แต่น่าเสียดายที่ผลตอบแทนของการทุ่มเทฝึกซ้อมอย่างหนักคือ ‘ความพ่ายแพ้’

⠀⠀⠀

⠀ ⠀⠀ 🌅 𝐒𝐨𝐥𝐨 𝐑𝐨𝐥𝐞𝐩𝐥𝐚𝐲 ✧ * ·

⠀

𝐭𝐛𝐜.

ความสามารถของเด็กคนนี้ค่อย ๆ เฉิดฉายออกมา เปล่งประกายเจิดจ้าจนโทรุไม่อยากจะลืมตามอง

‘อัจฉริยะ’ ปรากฏตัวขึ้นอีกคนแล้ว

การแข่งขันแรกอย่างเป็นทางการใกล้เข้ามา

และโทรุก็ยังคงทุ่มเทฝึกซ้อมอย่างหนักต่อไปด้วยหัวใจที่มีรอยร้าวเล็ก ๆ เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว . .

‘คาเงยามะ โทบิโอะ’ คือชื่อของคนคนนั้น—เด็กปีหนึ่งสมาชิกใหม่ของชมรมที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร

โทรุยังจำวันที่เด็กนั่นแนะนำตัวกับทุกคนในชมรมได้อยู่เลย

“ผมมาจากโรงเรียนประถมอาคิยามะ ชื่อ ‘คาเงยามะ โทบิโอะ’ เริ่มเล่นวอลเลย์บอลตั้งแต่สมัย ป.2 ครับ ขอฝากตัวด้วยนะครับ”

ตอนแรกเด็กปีหนึ่งที่ชื่อคาเงยามะ โทบิโอะไม่ได้อยู่ในสายตาของโทรุเลย ทว่าเมื่อได้ฝึกซ้อมด้วยกันนานวันเข้าก็ยิ่งเห็นแวว

𝐈𝐈. 𝐆𝐞𝐧𝐢𝐮𝐬𝐞𝐬

ปีนี้โทรุที่เป็นนักเรียนชั้นปีสามได้รับตำแหน่งกัปตันชมรมวอลเลย์บอลชายของโรงเรียน

เขาภูมิใจในตัวเองมากเสียจนอดไม่ได้ที่จะโอ้อวดกับคนอื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ (หรืออาจจะเยอะ)

เขาสนุกกับการเล่นวอลเลย์บอลและทำกิจกรรมชมรม

เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้ก้าวเท้าเข้ามามาโรงยิม

เว้นเสียแต่ว่า . . มีใครบางคนเข้ามาสั่นคลอนชีวิตที่แสนสงบสุขของโทรุ

𝐭𝐛𝐜.

ถึงจะเป็นความจริงที่น่าเจ็บใจ แต่ไม่มีทางที่เขาจะยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน

❝ อัจฉริยะแล้วไงล่ะ ? ❞

ไม่มีทีมไหนที่จะชนะไปได้ตลอดหรอก

ตราบใดที่ใจเขาไม่ยอมแพ้ ย่อมมีความหวังอยู่เสมอ

❝ ฉันจะเอาชนะหมอนั่นให้ได้เลย ! ❞

เขาบ่นอุบอิบอย่างไม่จริงจังนัก เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่เพื่อนสนิทพูดนั้นเป็นความจริงที่เลี่ยงไม่ได้

ทีมที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับของพวกเขาตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่ชิราโทริซาวะ ที่นำทีมด้วยเอซอัจฉริยะอย่าง ’อุชิวากะ‘ ที่แสนโด่งดังคนนั้น

ชิราโทริซาวะแข็งแกร่งมากจริง ๆ แข็งแกร่งถึงขนาดที่ในสองปีที่ผ่านมาคิตะกาวะ ไดอิจิไม่เคยเอาชนะอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่หนึ่งเซ็ต

อยู่ ๆ โทรุก็โพล่งขึ้นมาเสียงดังอย่างไร้ที่มาที่ไปเรียกสายตาของนักเรียนคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินเข้าอาคารเรียนให้หันมามอง

อิวะจังเพียงเหลือบมามองเล็กน้อยก่อนพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

“ก็ต้องเอาชนะ ‘ชิราโทริซาวะ’ ให้ได้ก่อนนะ”

โทรุฟังแล้วชักสีหน้าทันที

❝ ทำไมอิวะจังจะต้องทำลายเช้าที่สดใสของฉันด้วยฮึ ? ฉันอุตส่าห์จะสร้างบรรยากาศดี ๆ ในวันเปิดเทอมซะหน่อย . . ❞

𝐈. 𝐁𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠

เช้าวันที่อากาศแจ่มใส โทรุยังคงเดินไปโรงเรียนกับเพื่อนสนิทอย่างอิวะจังไม่ต่างจากเดิม

แต่โทรุรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป เพราะนี่คือโอกาสในการเริ่มต้นใหม่

เขากลายเป็นนักเรียนชั้นปีสาม ปีสุดท้ายของมัธยมต้น โอกาสสุดท้ายที่เขาจะได้ทำตามความฝันของตัวเอง

❝ ปีนี้ต้องไปให้ถึงรอบระดับประเทศให้ได้เลย ! ❞

⠀⠀

❝ 𝐈𝐟 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝒉𝒊𝒕 𝐢𝐭,

𝐡𝐢𝐭 𝐢𝐭 𝐮𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐢𝐭 𝒃𝒓𝒆𝒂𝒌𝒔. ❞

⠀⠀

ผู้เล่นบลังโกบอกว่าให้ ‘พยายาม’ ฉันก็จะพยายามเต็มที่และเป็นเซ็ตเตอร์ที่สุดยอดเหมือนเขาให้ได้ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่ฉันมีความสุขมาก ๆ ร่างกายแข็งแรง ไม่ป่วย ไม่บาดเจ็บ ได้กินขนมปังนมสดเยอะ ๆ ได้ทำทุกอย่างที่ปีนี้ยังไม่ได้ทำและได้เล่นวอลเลย์บอลต่อไปอีกนาน ๆ

แล้วก็ขอให้เป็นปีที่ดีของทุก ๆ คนเลย

สวัสดีปีใหม่นะ、
โออิคาวะ โทรุ

👋🏻🌟

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้เป็นวันสิ้นปี กระดาษหน้านี้ก็เป็นหน้าสุดท้ายพอดีเลยด้วย ถึงเวลาต้องบอกลาสมุดบันทึกแล้วสินะ

รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ๆ หนึ่งปีที่ผ่านมามีเรื่องสนุก ๆ เกิดขึ้นเยอะเลย

แต่ที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดก็คือตอนที่ฉันกับอิวะจังได้ไปดูการแข่งวอลเลย์บอลญี่ปุ่นกับอาร์เจนตินาที่เซ็นไดแล้วได้ขอลายเซ็นผู้เล่นบลังโก ฉันจะไม่มีวันลืมความรู้สึกในวันนั้นเลย

พรุ่งนี้เช้าฉันจะรีบตื่นแต่เช้ามาแกะของขวัญ อยากรู้จังว่าซานต้าซังจะเอาอะไรมาให้

ความจริงแล้วฉันมีของเล่นที่อยากได้เยอะเลย แต่สิ่งที่ต้องการจริง ๆ แบบมาก ๆๆ ที่สุดก็คืออยากเล่นวอลเลย์บอลเก่ง ๆ

แต่เรื่องแบบนี้ขอซานต้าซังไม่ได้หรอก ต้องพยายามด้วยตัวเองเนอะ !

🎅🏻🎁🏐

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้เป็นวันคริสต์มาส

ทุกคนบอกว่าเป็นวันที่พิเศษ ฉันก็ชอบวันคริสต์มาสเหมือนกัน เพราะว่าจะได้ของขวัญจากซานต้าซัง

อิวะจังบอกว่าซานต้าซังไม่มีจริง แต่ฉันเชื่อว่ามีจริง ถึงจะไม่เคยเห็นด้วยตัวเองก็เถอะ ซานต้าซังก็เหมือนเอเลี่ยนซังไงล่ะ !