ไอ้ที่ลงเป็นไฟล์ไปเนี่ยยังไม่ถึงครึ่งเลย 55555555 แบบมันเยอะจริง ๆ เหลือด้อม mashle อีก

มาลง ฟิคฮันเตอร์ ให้ต่อแล้วค่า

มาลง Special นภาหลงถิ่น ให้ต่อแล้วค่า

ไรท์เอาเรื่อง จากธรรมดา สู่พิเศษ (ออลซากุ AU ไฮบริด) ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องไปลงในรอร.ให้แล้วนะคะ ต้องขอโทษที่ทำให้นักอ่านที่รออยู่ต้องรอนานด้วยนะคะ #ออลซากุ #คลังฟิคของกานดา

คือก็ไม่อยากทำแบบนี้นะ เพราะมันดูมักง่ายมาก 😭😭😭 แต่แบบนุไม่ไหวจริง ๆ มันเยอะมาก แค่เห็นก็ท้อแล้ว

ไรท์เอาเบบี้ไคจูไปลงในรอร.ให้จนถึงตอนล่าสุดที่เคยลงในเธรดให้แล้วนะคะ #ออลคาฟก้า #คลังฟิคของกานดา

มาลง ฟิคฮันเตอร์ ให้ต่อแล้วค่า

แค่นี้มันก็ทำให้พวกแมงมุมคนอื่น ๆ รู้แล้วว่า สิ่งที่ชาร์แน็คพูดออกมานั้นคือเรื่องจริง

"ก็บอกแล้วไงว่าน้องเธอก็เหมือนน้องของพวกเราน่ะมาจิ เธอจะมาคิดมากทำไมกัน" เป็นเสียงของฟิงค์ที่ดังขึ้นมา แล้วมาจิก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดออกไปว่า

"ก็แล้วแต่เลย ถ้าใครมาบ่นให้ฉันได้ยินทีหลังนะ ฉันจะเย็บปากให้มิดแน่" (101)

อุโบกิ้นพูดสวนกลับไปอย่างไม่พอใจ

"แต่นาย---

"เดี๋ยวก่อน ๆ อย่าเพิ่งตีกันนะ มาจิก็แค่กลัวว่าจะมารบกวนพวกเรามากเกินไปใช่ไหมล่ะ" แต่ก่อนที่จะได้เกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นมานั้น ชาร์แน็คก็เดินเข้ามายืนขวางเอาไว้เสียก่อน

และการที่มาจิไม่พูดอะไรออกมาเลย (100)

เพราะไม่อยากคุมขังน้องชายตัวดีกับเพื่อนตัวแสบให้มันเหมือนนักโทษมากเกินไป

"ไม่ต้องซื้อนะอุโบ เดี๋ยวฉันซื้อเกมให้กอนกับคิรัวร์เอง" มาจิพูดขึ้นมา โดยที่สายตาของเธอก็ยังคงจับจ้องไปที่พวกเด็ก ๆ ในร้านเสื้อผ้าอยู่เหมือนเดิม

"อะไรมาจิ ฉันบอกไอ้เด็กหัวขาวนั่นไปแล้วว่าจะซื้อให้ เธออย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องนะ" (99)

คิรัวร์พูดแทรกขึ้นมา ก่อนที่จะหยิบชุดตัวนึงจากในราวเอามาทาบกับตัวกอน

"ฉันว่าชุดนี้เหมาะกับนายนะกอน"

พอเห็นว่าคิรัวร์ไม่ยอมให้พูดออกมาแน่ ๆ แล้ว กอนถึงได้เลิกดื้อดึง แล้วก็ยืนเลือกชุดกับคิรัวร์ไปแต่โดยดี

มาจิหันมามองพวกเด็ก ๆ อยู่เป็นระยะ ๆ เพราะวันนี้เธอลองไม่เอาด้ายเน็นไปติดที่เสื้อของทั้ง 2 คนนั้น (98)

แต่มาจิก็ยังคงยืนยันคำเดิมออกมา จนคิรัวร์ต้องเป็นฝ่ายที่จับมือกอน แล้วดึงเข้าไปในร้านเอง

"ก็บอกแล้วไงว่าให้รอจังหวะดี ๆ อย่าเพิ่งดื้อได้ไหมกอน" คิรัวร์พูดบ่นออกไป แต่กอนก็ยังไม่เลิกทำสีหน้าที่แสดงออกได้ถึงความขัดใจอยู่ดี

"ก็มัน---

"หยุด ไปเลือกชุด ไปทำตามที่พี่นายบอกก่อนเลยไป" (97)

มาจิหันมาพูดกับพวกเด็ก ๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงไปมากกว่าปกติ แล้วคิรัวร์ถึงได้รู้ว่ามาจิพาตัวเองกับกอนออกมาข้างนอกทำไมกัน

"ความจริงให้ผมกับคิรัวร์ไปเก็บของที่ห้องก็ได้นี่นาพี่มาจิ" กอนพูดแย้งออกไป

"พี่ไม่มีเวลามากขนาดนั้น ซื้อใหม่ไปนี่แหละเร็วสุดแล้ว พาคิรัวร์ไปเลือกชุดเลยกอน เพราะเดี๋ยวพี่จะพาเราไปที่อื่นต่ออีก" (96)

แล้วคิรัวร์ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพราะถ้าหากว่าเจ้าตัวไม่กลัวว่ากอนจะรู้สึกแย่ในตอนที่จะเลือกข้างระหว่างมาจิกับคุราปิก้าแล้วล่ะก็ คิรัวร์ก็กะจะปล่อยให้เรื่องมันเลยเถิดไปเลยเหมือนกัน

"มาเลือกสิ เลือกไปหลาย ๆ ชุดหน่อย ไม่ต้องเกรงใจพี่นะ ทั้งกอนทั้งคิรัวร์มาเลือกไป" (95)

และนั่นก็ทำให้คิรัวร์รู้แล้วว่า ตัวเองไม่สามารถพากอนหนีไปไหนได้เลยจริง ๆ

'โชคดีที่เมื่อกี้นี้มันไม่ได้เอะใจ แล้วก็โชคดีที่ไม่ใช่ปาคูโนด้ามาตามเรากับกอน

จะทำยังไงต่อไปดีนะเรา เพราะถ้าให้บอกกอนเรื่องคุราปิก้าไป เจ้ากอนมันไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ๆ

โอ๊ย! เครียด!' (94)

พอได้ยินคำตอบของคนเด็กกว่าแบบนี้แล้วอุโบกิ้นก็หัวเราะออกมาเสียงดัง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้เอะใจเลยสักนิดว่า
มันเป็นแค่การลองเชิงของคิรัวร์เฉย ๆ

"เดี๋ยวเสร็จงานใหญ่จะมาซื้อให้ก็แล้วกัน ไป เดินตามพวกนั้นต่อได้แล้ว เดี๋ยวก็หลงกันพอดี"

ว่าแล้วอุโบก็ดันหลังให้เด็กทั้ง 2 คนเดินตรงไปข้างหน้าต่อ (93)

ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที อุโบกิ้นก็เดินเข้ามาโอบไหล่ของคิรัวร์กับกอนเอาไว้แน่น

"อยากได้รึไง?" เสียงทุ้มของอีกฝ่ายดังขึ้นมา แล้วคิรัวร์ที่ไม่อยากทำให้พวกแมงมุมรู้สึกสงสัย เจ้าตัวถึงได้ตัดสินใจพูดตอบออกไปว่า

"ถ้าไม่อยากได้แล้วฉันจะชวนกอนหยุดดูทำไมกัน" (92)

และต่อให้มาจิกับพวกแมงมุมคนอื่น ๆ จะไม่ได้ตามติดคิรัวร์กับกอนแจเหมือนอย่างที่คิรัวร์ได้คาดการณ์เอาไว้ แต่คิรัวร์ก็รู้ตัวดีว่าตัวเองกับกอนยังอยู่ในสายตาของพวกแมงมุมอยู่เสมอ

เพราะคิรัวร์เคยแกล้งทำเป็นชวนกอนหยุดยืนดูเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งวางขายได้ 3 วัน (91)

มาลง Special นภาหลงถิ่น ให้ต่อแล้วค่า

แต่แล้วคำพูดในวันนั้นที่ตัวเองได้พูดออกไปว่าทำได้ทุกอย่างกับสึนะ มันก็ได้โผล่เข้ามาในห้วงอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่เต็มที่

'บ้าฉิบ! ถ้าทำไม่ได้ละก็ ไอ้เด็กเวรนั่นคงได้เอาเรื่องนี้มาพูดไม่หยุดแน่!' พอคิดแบบนี้เสร็จ ซันซัสก็หยิบกระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมา เพื่อเขียนข้อความให้สควอโล่อ่านอีกครั้ง

[ครบ 7 วันเมื่อไหร่ แกตายแน่ไอ้สวะ!!!] (123)

แล้วสควอโล่ก็โยนให้ซันซัสอ่าน พอซันซัสอ่านจนจบ เสียงขีดเขียนตัวอักษรก็ดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง

[แต่ฉันจะใช้แกไอ้สวะ!!!]

จากนั้นซันซัสก็โยนให้สควอโล่ไปอ่าน แล้วสควอโล่ก็ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะฉีกกระดาษแผ่นนั้นออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ต่อหน้าซันซัส

ความโกรธของซันซัสจึงพุ่งสูงขึ้นมาทันที (122)

เพราะคนเขียนใส่อารมณ์ของตัวเองผ่านตัวอักษรไปอย่างเต็มที่

[ไอ้สวะ!!! ไปเอาไวน์กับสเต๊กเนื้อมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!!!]

สควอโล่ที่พออ่านสาสน์จากบอสตัวดีเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็เอากระดาษในมือมาเขียนตอบกลับไปด้วยอารมณ์ที่เริ่มขุ่นมัวว่า

[ไม่!!! ให้เลวี่ไปเอาสิ!!! แค่ต้องมาโดนลงโทษแบบนี้เพราะบอสก็เกินพอแล้ว!!!] (121)

เพราะพอไม่มีตัวกลาง (?) อย่างสัตว์กล่องให้ใช้อีก แล้วพวกวาเรียก็ไม่อยากผิดคำพูดที่บอสตัวดีดันไปคุยโวโอ้อวดกับสึนะเอาไว้

พวกเขาทุกคนถึงได้ตัดสินใจไม่เปล่งเสียงพูดกันออกมา แต่ใช้วิธีการเขียนลงไปบนกระดาษแทน...

เสียงปากกาที่ซันซัสกำลังจับเขียนข้อความอยู่นั้น มันก็มีเสียงที่ค่อนข้างดังกว่าปกติ (120)

ก่อนที่จะหันไปเรียกฮิเบิร์ดที่เป็นสัตว์จริง ๆ ให้บินเข้ามาหาตัวเอง

"มานี่มาฮิเบิร์ด เดี๋ยวฉันเทอาหารเพิ่มให้"

และในขณะที่สึนะกำลังใช้ชีวิตอยู่กับเหล่าสัตว์น้อยใหญ่อย่างมีความสุขอยู่นั้น ในห้องพักของพวกวาเรีย มันก็แทบจะเกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นมาอยู่รอมร่อ (119)

สึนะจึงหัวเราะออกมาน้อย ๆ เพราะความเอ็นดู แล้วเจ้าตัวถึงได้จุดไฟธาตุนภาขึ้นมาให้นัตสึได้กิน

"ขนฟูขึ้นหรือเปล่าเนี่ยนัตสึ อาบน้ำกันไหมวันนี้" สึนะแกล้งพูดหยอกออกไป เพราะเจ้าตัวอยากเห็นท่าทางความไม่พอใจที่นัตสึแสดงออกมา

"ไม่ต้องมาพองขนขู่เลย เดี๋ยวฉันจะจับอาบน้ำให้หมดทุกตัวเลยวันนี้ โดนแน่" ว่าแล้วสึนะก็ใช้นิ้วชี้ยื่นเข้าไปเคาะที่หัวของนัตสึเบา ๆ (118)