“รักษาตัวด้วยนะครับ“
โบกมือลาอีกฝ่าย ถึงจะบอกว่าเปียกจนไม่ต้องใช้ร่มแต่ก็ยังรับไปอยู่ดี

”หวังว่าจะไม่ป่วยตอนเปิดเรียนหรอกนะ..“

ยังคงยืนโบกมือส่งอีกฝ่ายจนลับตาไป

ว่าไปแล้ว…บ้านต้องกลับทางไหนนะ เด็กหนุ่มหนึ่งคน ร่มหนึ่งคัน ท่ามกลางสายฝน กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อเปิแมพกลับบ้าน😅

(ขอบคุณสำหรับรูทนะคับ☺️🙏)

วิ่งไปมั่วๆจนเจอร้านสะดวกซื้อ ก็ซื้อร่มถูกๆมาสองคัน ระหว่างที่กำลังวิ่งกลับดันเจอกับอีกฝ่ายที่วิ่งตามมา

“เดี๋ยวสิครับทำไมไม่รอตรงที่เดิมล่ะ!?”

สภาพตัวเองตอนนี้ก็คือกางร่มแต่ตัวเปียกดูแล้วร่มก็ไม่จำเป็นเท่าไหร่แล้ว

“เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันไปหมดพอดี”
รีบกางร่มอีกคันที่ซื้อมาแล้วยื่นให้อีกฝ่าย

“เอ้า ทีนี้ก็น่าจะกลับบ้านได้โดยไม่เปียกมากแล้วล่ะนะ”
พูดแบบนั้นก่อนหัวเราะออกมา เพราะทั้งผมและคุณเปียกพอๆกัน

(😱)

“ก็เดี๋ยวไปซื้อร่มที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ แล้วก็ซื้อเผื่อโคซากุระซังด้วยไง“

”หรือจะให้กางเจ้าร่มนั่นไปซื้อก็ได้นะ“
ยังไม่จบกับการแซวร่มเจ้ากรรม มันอดไม่ได้จริงๆเพราะสภาพมันน่าสงสารเหลือเกิน

”เอาแบบนั้นแล้วกัน ไม่งั้นเดี๋ยวได้ยืนเป็นหวัดกันแน่ๆ รอแปปนะ..“
พูดจบก็รีบพุ่งตัววิ่งออกไป แต่ว่าจะไปไหนล่ะ ก็เป็นเด็กใหม่จะไปรู้ทางดีขนาดนั้นได้ไง?!

(รบกวนสุ่มเลข1-3เพื่อทายชะตาเด็กหนุ่มค่ะ🤣)

[15 เมษา | จุดมุมหนึ่งเงียบๆ ที่โรงอาหารโรงเรียนมิฮานาดะ]

.นั่งกดเครื่องเล่นเกมเล่นด้วยสีหน้านิ่งเรียบเฉย

oO(น่าเบื่อจัง เมื่อไหร่จะเลิกเรียนซักที) 😟

(พระเจ้าเทพมากสมเป็นเทพ(?) แต่ยูโกโร่คุงนายพูดเหมือนตัวร้ายในอนิเมะ90เลย!!?)

"หวังว่าจะไม่ได้เจอคุณที่สถานีตำรวจนะครับ"
ทิ้งคำทิ้งท้ายไว้ให้อีกฝ่าย แล้วลุกออกจากที่นั่งตรงนั้น
เพื่อให้ลูกค้าคนอื่นๆที่แอบต่อคิวอยู่ไกลๆ ได้เข้ามาใช้บริการ

แต่แบบนี้...เมืองนี้ให้ตั้งโต๊ะแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย แปลกชะมัด...

ได้แต่ตั้งคำถามในใจพร้อมเดินออกจากสวนสาธารณะไป

(ล้วงความลับยังไม่สำเร็จนะก๊ะ ยูโกโร่ซังไอ่เด็กมันหนีไปแล้วก่ะ)

"อ่า...ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกครับ เมื่อก่อนก็ออกจะไปออกแคมป์บ่อยๆ"

อันนี้เหมือนอีกฝ่ายพยายามล้วงความลับ? จะไม่โดนแบล็คเมล์ในวันเปิดเทอมใช่ไหมนะ...

"ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ จะเอาป่ามาเทียบกับสถานีตำรวจมันก็ออกจะคนละไทป์ไปหน่อยนะครับ 😅"
หลังจากตั้งสติได้แล้วก็ดูเหมือนว่าจะนั่งตรงนี้มาสักพักแล้ว

"อะแฮ่ม ยังไงก็ขอบคุณนะครับสวนสาธารณะที่คุณแนะนำผมจะแวะไปครับ"

+

"อยู่เขตHน่ะ เลยไปนิดหน่อย"
ดูแล้วคนที่น่าจะเปียกก็คงต้องเป็นเราสินะ

"ถ้าฝนซาลงก็คงจะพอไหวแล้วล่ะนะ แค่ไม่ใช่ฝนเทแบบร่มปลิวเหมือนโคซากุระซังก็โอเค"
พูดติดตลกเป็นการแซวอีกฝ่ายนิดหน่อย เจ้าร่มที่น่าสงสารไปดีนะ..

“อ่า ครับ..”
พยักหน้ารับ🙂‍↕️

“แล้วโคซากุระซังพักอยู่แถวนี้รึเปล่า? ถ้าฝนมันไม่ยอมหยุดสักที เดี๋ยวผมลองวิ่งไปหาซื้อร่มจากคอมนิบิมาให้“
ยื่นข้อเสนอให้อีกฝ่าย ถ้าจะต้องยืนหนาวอยู่ตรงนี้มีหวังเป็นหวัดแน่

”ตอนแรกคิดว่าเป็นฝนไล่ช้างน่าจะตกแปปเดียวซะอีก..“

照島颯太 | ᵀᵉʳᵘˢʰⁱᵐᵃ ˢᵒᵘᵗᵃ | โทโมยาสึ | ชมรมวิทยุกระจายเสียง
ᴛᴇʀᴜ🌧️ #RKM_Commu

「ขอราเมงไซส์L เผ็ดระดับ3 เกี๊ยวซ่าไซส์ M แล้วก็ข้าวเปล่าถ้วยนึงครับ เครื่องดื่มขอเป็นโคล่า ส่วนของหวานขอเป็นOOOแล้วก็OOO ขอบคุณครับ」

「...มีอะไรติดหน้าผมอยู่เหรอครับ?」

—doc in bio
(บวกได้ทุกโพส! ขอฝากเทรุคุงในซีซั่นนี้ไว้ด้วยค่ะ🐈‍⬛🍵☔)

"ถึงจะไม่ใช่เรื่องเสี่ยงคุก แต่ผมไม่เข้าป่าหรอกครับ!!"
ปฏิเสธแบบหัวชนฝายิ่งกว่าสถานีตำรวจด้านบนอีก?

"ผมก็เข้าใจครับว่าป่าเป็นที่ที่สงบ เหมาะแก่การตั้งแคมป์อ่านหนังสือท่ามกลางธรรมชาติที่สุด แต่ว่า...."
เสียงช่วงท้ายเบาลงเพราะตั้งสติได้

"ขอโทษครับ เอาเป็นว่าผมไม่เข้าป่าหรอกแต่จะไปตามสวนสาธารณะตามที่คุณยูโกโร่บอกแล้วกันครับ"

"อ่ะ...ผมปี1.."

"ขอโทษครับที่เสียมารยาท คิดว่าโคซากุระซังอยู่ปี1เหมือนกันซะอีก"
ก้มหัวขอโทษงกๆ

"แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งครับรุ่นพี่"
พอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่ก็เปลี่ยนวิธีการพูดให้สุภาพขึ้น

"หืม มิฮานาดะน่ะ ใกล้ๆนี้เองฉันเลยได้วิ่งมาหลบฝนแถวๆนี้"

"อืม..แล้วโคซากุระซังล่ะอยู่มิฮานาดะรึเปล่า?"

อีกฝ่ายไม่ได้ใส่ชุดยูนิฟอร์มด้วยก็เลยเดาไม่ได้ ก็แหง๋ล่ะใครมันจะใส่ยูนิฟอร์มทั้งๆที่ยังไม่เปิดเรียนกันเล่า..

"เมื่อกี้จะพูดว่าสุ่มใช่ไหม.."
ตะหงิดใจกับอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมเล่นตามด้วย..

"กำหนดชะตาตัวเองได้เนี่ยมันออกจะเว่อไปหน่อยรึเปล่าคุณยูโกโร่"
พูดยังไม่ทันขาดคำ มิจเอ้ยหมอดู? ก็ก้มลงไปหยิบธูปมาจุด แล้วก็เอาควันวนๆรอบแผนที่

"เอ่อ มันชักจะน่าสงสัยกันไปใหญ่แล้วนะครับเนี่ย"
แต่ก็ยังทำตาม หยิบเต๋ามาทอยซึ่งครั้งนี้ก็ได้เลข 1

"หวังว่าจะดีนะ.."

"หืม..งั้นฉันก็คงเหมือนกันล่ะมั้ง ฉันเองก็ชอบกลิ่นของหนังสือเหมือนกัน ถ้าเป็นฟีลนั้นฉันก็พอจะเข้าใจล่ะนะ😌"

"อาจจะต้องหลบฝนไปอีกสักแปปนึง ฉันคาซุยูกิ ซาโตมิ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ดูเหมือนฝนจะเบาลงแต่ก็ยังไม่ใช่เลเวลที่จะเดินกลับบ้านได้

"ไหนๆก็จะต้องหลบฝนไปอีกสักแปป คงต้องขอรบกวนด้วย"
ผงกหัวเป็นการทักทายไปหนึ่งที

#RKM_Commu

" ยินดีต้อนรับสู่ ร้านSilent Garden นะคะ คุณลูกค้า"

" วันนี้ดอกไม้ที่เหมาะกับคุณ คงจะเป็น[ดอกไลแลค]สินะคะ "

" ขอพระเจ้าอวยพรแด่ท่าน"
_________________________________
🪻โฮชินาริ อามาริ(星成 天真里) |26ปี |💜NPC เจ้าของร้านดอกไม้Silent Garden

Doc in Bio.
CO,Role 24/7🤲

"เยอะเหรอ? พอดีฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่หรือข่าวสารในเมืองเลย"

อีกฝ่ายว่าอย่างนั้นทั้งที่เป็นเด็กใหม่ด้วยกัน เห็นทีน่าจะเยอะจริงล่ะมั้ง

"เห ชอบฝนเหรอ? ทำไมล่ะทั้งที่พอฝนตกก็ออกจะลำบากแท้ๆ แบบว่าเดินกลับบ้านลำบาก เล่นกีฬากลางแจ้งก็ไม่ได้ อะไรทำนองนั้นน่ะ"
ไม่ค่อยได้เจอกับคนที่บอกว่าชอบฝน เลยรู้สึกสนใจขึ้นมานิดหน่อย

"เดี๋ยวก่อนๆๆๆ สถานีตำรวจก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ อีกอย่างถึงเห็นอย่างนี้ผมก็พวกรักสงบนะ ใครมันจะอยากไปอ่านหนังสือในสถานีตำรวจกันเล่า"

ความในใจพลั่งพลูออกมา เหมือนว่าถ้าไม่ได้พูดตอนนี้น่าจะโดนคนตรงหน้ายัดข้อหาออะไรแปลกๆ ไม่ก็ถูกรวบตัวไปสถานีแหง๋ๆ

"ผมพึ่งเข้ามิฮานาดะปีนี้เอง จะไปทำเรื่องบ้าๆอย่างการหาเรื่องให้ตัวเองเข้าไปอ่านหนังสือในสถานีตำรวจไปทำไม??"
รีบปฏิเสธรัวๆ 🤷‍♂️💦

ปกติถ้ามีคนมาถามทางก็แค่เปิดกก.แมพรึเปล่านะ...ได้แต่เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจ..

"เปล่าหรอก ไม่ได้สนใจเรื่องเซียมซีขนาดนั้น..โหตรงั้นเหรอครับที่ที่แนะนำ"
มองตามปลายปากกาสีแดงที่เขียนลงในแผนที่

แต่ก็ต้องติดสตั้นกับสถานที่นั้น...
"ห๋า? อันนี้ล้อเล่นไหมครับ? สถานีตำรวจเหรอ?"
ทำหน้าคิ้วขมวดไม่อยากจะเชื่อ อันนี้พระเจ้าเล่นตลกหรือคนตรงหน้าเล่นตลกกันแน่...

+

แต่ก็ยอมพยักหน้าเออออไปกับอีกฝ่าย

"ซาโตมิครับ พึ่งย้ายเข้ามาที่เมืองยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเมืองมาก ฝากตัวด้วย"
หลังจากแนะนำตัวเสร็จก็ต่อด้วยคว้าลูกเต๋าตรงหน้า บ้าจี้ทอยตามที่อีกคนยื่นข้อเสนอ

แกร๊กๆๆ

"3 ครับ คุณยูโกโร่"
แปลกใหม่ดีแฮะ เหมือนการเสี่ยงเซียมซีเลย

"หรือว่าเมืองนี้เขาเสี่ยงเซียมซีโดยการทอยลูกเต๋าเหรอ?"
ถามข้อสงสัยที่อยู่ในหัวให้หายคาใจ..

อีกฝ่ายช่วยให้คำตอบอย่างดี โดยสถานที่เหมือนจะเป็นสวนสาธารณะของเมือง แต่เหมือนเจ้าตัวจะยังไม่พอใจในคำตอบของตัวเอง พยายามจะแนะนำสถานที่อื่นให้อย่างเต็มที่ ระหว่างที่นั่งฟังก็ได้แต่ผงกหัวตามหงึกๆ

จนกระทั่ง!? อีกฝ่ายหยิบแผนที่ออกมา
"ปกติแล้วคนเราพกแผนที่ไว้ในกระเป๋าด้วยเหรอ?"
ถามออกไปด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆก็มีแผนที่ออกมากาง

หน้าตาแผนที่ดูคุ้นๆเหมือนแผนที่กก.แมพ
+

มองกระปุกที่อีกฝ่ายเลื่อนมาอย่างน่าสงสัย แถมยังแปะป้ายไปขับฮ. ที่ฮาวายอีก? นี่มันไอ่นั่นแน่ๆยอดนักสืบโ-นัน

แต่ก็มานั่งแล้วก็หยอดสักหน่อยแล้วกัน /หยอดเหรียญ500เยน

"ถึงจะบอกว่าเรื่องอะไรก็ได้ก็เถอะ"
ก็เดินเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัวซะด้วยสิ หายใจเข้าลึกๆตั้งสติ

"คือว่า..ฉันพึ่งย้ายมาที่เมืองนี้น่ะแล้วก็หาที่นั่งอ่านหนังสือสงบๆนอกจากห้องสมุดอยู่ ช่วยแนะนำสถานที่ดีๆให้หน่อยสิ"
เอาเป็นงี้ไปก่อนละกัน..

"อ้าว เธอก็ด้วยเหรอ ฮ่าๆอย่างน้อยก็ไม่ใช่ฉันคนเดียวสินะที่พึ่งย้ายมา รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเลย"

ขำนิดหน่อยให้กับความบังเอิญนี้ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นคนเดียวที่ย้ายเข้ามาเมืองตอนกลางเทอมซะอีกเจอพวกเดียวกันแบบนี้ก็อุ่นใจขึ้นมาหน่อย

"เดินเล่น?? มาเดินเล่นในวันฝนตกแบบนี้น่ะเหรอ? เดี๋ยวก็ป่วยหรอก"
ดูสภาพที่เปียกปอน กลับไปถ้าไม่แช่น้ำอุ่นๆมีหวังป่วยวันเปิดเทอมแน่

📌 #RKM_Commu

คาซุยูกิ ซาโตมิ| 和幸 聡美| Kazuyuki Satomi

Mihanada | 1年生|

พึ่งย้ายเข้ามากลางเทอม

Doc : shorturl.asia/MyqRX