[ ประกาศกิจกรรมเดือน 4 : ใต้ผืนฟ้าคราม ภารกิจชำระล้างเรียวกังคิไซ ]

docs.google.com/document/d/1...

📌 #KzK_commu

“ แล้วเจอกันใหม่วันพรุ่งนี้ค่ะ …เดี๋ยวก็ได้เจอ “

Yoshida Tomomi
吉田 智美

2 年

สามารถบวกได้ทุกโพสต์ ไม่มีใบโค ชวนโรล OK
CW: รูปวาดก้างปลา, disturbing image

Doc in bio

#KzK_Commu

[สวัสดี] --เสียงจากTalkingDict

"/เอเทไม่ได้หลงทางนะ เอเทแค่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไหนเท่านั้นเอง" (ภาษาอังกฤษ)

.

เอเทน่า แพลนทาเบลล์
สูง 148 cm

Doc : bit.ly/KzK_Atella_P...

.

*พูดอังกฤษสำเนียงบริติช ฟังสำเนียงญี่ปุ่นไม่ได้ สื่อสารผ่านเครื่องมือแปลภาษาเป็นหลัก

"/..." = ภาษาอังกฤษ

[…] = เสียงจากเครื่องมือแปลภาษา

โค/เวิ่น/โรล OK

(สำหรับเช็คแอคทีเดือนสาม)

docs.google.com/spreadsheets...

#KzK_Story
อีเว้นท์ ??????

docs.google.com/document/d/1...

บทสรุปตั้งแต่เริ่มออกจากบ้านจนกระทั่งถึงจุดเปลื่ยนแปลง ..

[ บทสรุปเนื้อเรื่องเดือนที่ 3 และการเดินทางสู่ห้วงฝัน ]

docs.google.com/document/d/1...

[ ประกาศกิจกรรมกีฬาสี ]

docs.google.com/document/d/1...

(ขอบคุณมากนะครับที่มาโรลกับอจด้วย!)

"อืม....ถ้าคุณอยากให้ผมลองเล่นดูก็ได้ครับ"

เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นอันว่าจะลองดู อย่างน้อยเขาก็ไม่ค่อยได้เล้นของแบบนี้มาก่อน พอจะเดาได้ว่าไฟเย็นนั้นไม่เป็นอันตราย หากแต่ต้องระมัดระวังนิดหน่อย

"ฮะๆ คุยกันมาซักพักนึงผมลืมแนะนำตัวเลย ชไนเดอร์ ครูซครับ จะเรียกแบบไหนตามที่คุณสะดวกเลย"

เขาเอ่ยแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงสบายๆ

"ค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อยนึงเลย ว่ามั้ยหล่ะครับ"

รอยยิ้มและบรรยากาศนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกชำระออกไป หลังจากที่ต้องเผชิญหน้ากับอะไรหลายๆอย่าง

"ไม่ละครับ ถึงผมคิดว่าจะลองใส่แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใส่แบบไหนดี อืม....."

เขาเว้นช่วงก่อนที่จะเอานิ้วชี้ไปที่ไฟเย็นของคุณแล้วชี้ไปที่ท้องฟ้า

"ผมว่าผมดูพวกคุณตอนจุดไฟเล่นกันด้วยรอยยิ้มมันก็เพียงพอแล้วหล่ะ"

"ครับผม หวะงว่าจะสบายดีนะ"

ชไนเดอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆแต่ก็ยังคงรักษาระยะห่าง

"เทศกาลที่นี่ทำเอาผมอึ้งเลยหล่ะครับ ไม่ค่อยได้เห็นผู้คนมีความสุขแบบนี้"

เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่ผู้คนและฉากในเมือง ก่อนที่ผิวปากเบาๆ

"ชุดคุณนักเรียนดูดีมากเลยนะครับ เข้ากับเมืองย้อนยุคที่นี่เลย"

แน่นอนว่ายังเอ่ยชมเรื่องเครื่องต่างกาย ผิดกับตนเองที่ยะงคงชุดเหมือนเดิมแทบไม่เปลื่ยน

ความรื่นรมที่เหมือนกับสายลมอุ่นๆที่พัดผ่านในช่วงเย็นนั้นทำให้ชไนเดอร์ที่กำละงมาเดินเล่นเพื่อดูบรรยากาศของเมืองนั้นถึงกับอุทานเป็นภาษาบ้านเกิด

"(ภาษาเยอรมมัน) พระเจ้า ไม่น่าเชื่อว่าผมจะยังได้เห็นภาพแบบนี้เหรอนี่"

เพราะมันนานมากๆแล้ว ที่เขาไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้ตั้งแต่เกิดภัยพิบัตินั่น....แล้วเมื่อเห็นบุรุษคนนึงที่กำลังมีความสุขกับไฟเย็น ตนจึงเดินเข้าไปทักทายพร้อมกับโบกมือให้คุณ

"สวัสดีครับ"

(ขอปักไว้ก่อนได้มั้ยครับ เดียวตอนดึกๆแวะมาตอบ🥺)

+
"ไม่ต้องรีบร้อนนะครับ ผมยังมีเวลาว่างให้คุณอีกนิดหน่อย"

เขากล่าวเพียงแค่นั้น ก่อนที่จะหันไปมองวิวรอบๆแล้วก็เริ่มฮัมเพลงด้วยภาษาเดิมที่ไม่มีใครรู้ราวกับกำลังหาที่ปลอบใจกับตัวเอง

"(ภาษาฝรั่งเศส) ยามใดใครเล่าจักขับขาน ยามใดที่ใครใคร่รู้ถึงอนาคต หากแต่ไม่มีคำตอบจากฟากฟ้า...... ท่านแม่ ได้โปรดให้คำตอบกับลูกผู้นี้เสีย"
แม้ท่วงทำนองจะยาก แต่น้ำเสียงและแววตาชไนเดอร์ก็บ่งบอกถึงอารมณ์ได้

+

"จะเรียกว่าชิงชังก็ไม่ถูกครับ แต่จะให้ยอมรับในสภาพนี้มันก็พูดยากนะครับ"

ชไนเดอร์ตอบแบบกระชับ ก่อนที่จะถอยหลังมานิดหน่อย

"มีอะไรที่อยากจะกล่าวอีกมั้ยครับ?"

คราวนี้เขาถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นมาเล็กน้อย คำถามที่เป็นการบอกนัยๆว่าเขาอยากเห็นคำพูดของความเงัยบงันขึ้นมาบ้างหลังจากที่เป็นผู้พูดมาได้ซักระยะ แต่ถึงกระนั้นแล้วชไนเดอร์ก็ไม่อาจรู้ได้ถึงสิ่งที่จะตามมาว่าเขาทำถูกแล้วรึเปล่า

+

ดวงตาของเขามองไปยังปลายพัด ฉับพลันก็ชะงักด้วยคำถามที่เป็นการวัดถึงเจตจำนงของตัวเอง ก่อนที่เขาจะทาบมือลงบนอกพร้อมกับแหงนหน้ามองไปด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ว่ายังไงก็จะมีวันพรุ่งนี้เสมอครับ หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ผมก็จะดำเนินต่อไป"

ชัดเจนทั้งคำพูดและน้ำเสียง ก่อนที่ชไนเดอร์จะหลับตาแล้วก็พูดพึมพัมกับตัวเองเบาๆด้วยภาษาที่น่าจะไม่มีใครรู้

"(ฝรั่งเศส) ช่างเป็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน..."

+

ใบเช็คลิสต์ประจำเดือนสาม (ประจำวันที่ 21/09 - 18/10)

สามารถดูเกณฑ์การแอคทีฟได้ที่ : docs.google.com/document/d/1...

ลิ้งค์ภาพใบเช็คลิสต์ : drive.google.com/drive/folder...

"ทุกคืนก็มักจะมีเรื่องราว แต่สุดท้ายแล้ว วันใหม่ก็จะมาเยือน ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ พวกเราจะต้องมีชีวิตรอดต่อไป"

เขาพูดคล้ายกับปลอบตัวเอง และเป็นการสื่อว่า

'เขาเชื่อเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไร วันข้างหน้าและเวลาก็จะเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงสิ่งที่ฝ่าฟันกันไป'

หลังจากที่หยุดลงแล้วก็เดินกลับมาหาคุณ และยังคงเว้นระยะห่างพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มพอเป็นพิธีและแฝงด้วยท่ายืนที่ดูสบายๆ

+
เพราะเขาเป็นคนต่างแดน การแสดงละครโนจึงต้องอาศัยการตีความ ซึ่งนับว่าเป็นโชคร้ายที่เขาไม่ได้ดูมันบ่อยๆมจึงใช้เวลานานกว่าที่คิดกว่าจะเข้าใจในสิ่งที่สื่อผ่านท่าทาง แต่ถึงกระนั้นแล้ว

"ชุดคอสตูมคุณนี่ดูดีจริงๆเลยนะครับ"

คำเชยชมที่เอ่ยออกไปนั้น ชไนเดอร์เพียงแค่พูดจากความรู้สึก เมื่อได้เขียนในสิ่งที่ต้องการแล้วจึงนำไปแขวนกับต้นไม้ใกล้ๆ พร้อมกับหยุดอยู่ตรงนั้นเพื่อทำท่าทางอะไรบางอย่าง

+

"อืม....ถ้าคุณปราถนาที่จะให้ผมได้เขียน งั้นขอรับไว้แล้วกันนะครับ"

เขาอ่านท่าทีและการกระทำเหล่านั้นจึงคิดว่าอยากจะให้เขาได้เข้าร่วมการพรรณาผ่านการเขียน จึงรับกระดาษและพู่กัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆบรรจงเขียนอย่างตั้งใจ

"ขอให้มีชีวิตรอด......"
เสียงพึมพัมเบาๆที่เป็นการพูดเพื่อสืาอถึงสิ่งที่เขาถวิลหา ยามที่ได้ใช้มือเขียนกลับเป็นข้อความอย่าง

'ขอให้ผู้รอดชีวิตเพลิดเพลินไปกับงานเทศกาล'

+

+
เมื่อสำรวจแล้วเขาก็เดินกลับมายังบุรุษที่ยืนมองเขาและมีท่าทีคล้ายกับหุ่นไขลานไร้ชีวาที่ดูลึกลับและไม่พูดกับเขาก่อน

"สบายดีมั้ยครับ งานเทศกาลที่นี่ทำให้คุณสนุกมั้ย?"

คำถามธรรมดาที่คล้ายกับการเปิดประเด็นพูดคุยอย่างเรื่องเมื่อซักครู่ ทั้งแสงสีและสภาพความเป็นอยู่นั้น ชไนเดอร์แค่ถามเพื่อเปิดโอกาสให้พูดคุย ดวงตาสีเขียวเข้มนั้นก็ประเมินและพยายามสำรวจบรรยากาศรอบๆด้วยความสงสัย

เพียงแค่ให้คำตอบด้วยท่าทีที่ผิดแปลกไปจากปกติ ด้วยความที่เขายังคิดว่าอยู่ในช่วงเทศกาล การกระทำต่างๆจึงน่าจะเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ

เฉกเช่นนั้นอล้วอาจารย์หนุ่มจึงเดินไปจับกระดาษทังซากุที่พลิ้วไหวพร้อมกับชำเหลืองมอง 'คุณ' ด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม

"มาเขียนคำอวยพรเหรอครับ?"

เขาทักทายด้วยเสียงสุภาพที่ฟังดูแล้วสุขุมและลึกลับ ก่อนที่จะเขาจะหันไปดูแผ่นอื่นๆเพื่อสำรวจถึงข้อความเหล่านั้น

+

+

"?????"
เขาเพียงแค่ทักทายสั้นๆ ฉับพลันก็หยุดเดินเพื่อเว้นระยะห่างเพื่อมองดูดวงตาที่มองมาด้วยความสงสัย และก็ปล่อยให้ความเงียบดำเนินจนกว่าจะมีใครซักคนที่เป็นคนพูดคนแรก

ท่าทีและเครื่องแต่งกายก็ยังคงเหมือนเดิมสำหรับชไนเดอร์ เพิ่มเติมคือใบหน้าของเขาที่ดูนิ่งและมีรอยยิ้มบางๆ(?)

ความรื่นเริงที่เหมือนกับเพลิงคอยหล่อเลี้ยงชีวิตและอารมณ์ของเหล่าผู้รอดชีวิต ช่วยทำให้ความรู้สึกที่หนักอึ้งในการเผชิญหน้าดูผ่อนคลาย แม้แต่ตัวเขาที่เป็นผู้มาเยือนและ 'แขกจากแดนไกล' ก็ยังเพลิดเพลินไปกับการแสดง แต่ทุกอย่างมีวันจบสิ้น

ทันทีที่เขาปลีกตัวมานังศาลาที่เงียบงัน ดวงตาสีเขียวเข้มก็มองไปยังป้ายและคำขอ ถ้าจำไม่ผิดจะเขียนไว้สำหรับขออะไรต่างๆสินะ

"คุณ?...."

+

(ขอปักไว้ก่อนนะครับ เดียวจัดการธุระเสร็จแล้วมาเขัยนเนื้อหาโรลนะครับ🥺)