۳. آنها بابت نوازش‌های روحی که نثارت میکنند ، بهایش را نقد از تو طلب می کنند. گویا همیشه به آنها بدهکاری و این ترس در ناخودآگاهت تو را مجبور می کند ، تا همیشه راضیشان نگه داری. همیشه پروانه بودن برای دیگران ، نشانه عقل و انسانیت نیست...
۲. دراین صورت یادلتنگت می شوندو یا فراموش میکنند! اگر دلتنگ و نگرانت شدند قدرشان را بدان و به هر قیمتی که شده آنان را در کنار خود داشته باش. و اگر فراموشت کردند، به راحتی فراموششان کن. اینان همان‌هایی بودند که ترس را به تو آموختند. ترس از تنهایی و عدم توجه و تائید. ⬇️
۱. اگر میخواهی همیشه حال خوشی داشته باشی حالت را به حال دیگران گره نزن خیالت راحت... توکه خوب باشی دیگران هم حالشان خوب است. دوست داری که بدانی چقدر برای دیگران مهم و عزیز هستی؟چند روزی سراغشان را نگیر.فقط چندروز وظیفه سراغ گرفتن ازحال دیگران رافراموش کن. ⬇️
