ดรีมแคชเชอร์เหลือบมองรุ่นพี่ที่ตอบมาอย่างซื่อตรงระหว่างที่เธอกำลังจิบชา

“งั้นเหรอคะ…น่าเสียดายจังนะ ทั้งที่อากาศวันนี้ออกจะดีขนาดนี้แท้ๆ“

มือเรียวยื่นไปข้างหน้าก่อนจะพลิกไปมา ปลายหูตกลงเล็กน้อยด้วยความเสียใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังเผชิญอยู่

”ว่าแต่ รุ่นพี่อ่านอะไรอยู่เหรอคะ?“

ว่าแล้วก็หันไปชี้หนังสือเล่มหนา(สำหรับเธอที่โควต้าอ่านไม่เกิน8หน้าต่อวัน)ในมือของเอเปียนด้วยความสนใจ

”งั้นขออนุญาตนะคะ~“

ตาฟ้าสังเกตของในมืออีกฝ่ายด้วยความสนใจ เมื่อพูดจบเธอก็ค่อยๆนั่งลงข้างๆสาวม้าที่อยู่บนเก้าอี้พลาสติก ก่อนจะเริ่มเปิดกระติก และรินชาข้าวบาร์เลย์ใส่แก้วที่เคยเป็นฝากระติกโดยที่สายตาก็แอบเหลือบมองคนข้างๆเป็นระยะๆ

“อึกๆ…ฮ่า…รุ่นพี่ไม่ออกไปวิ่งบ้างเหรอคะ?”

น้ำเสียงสดใสแลดูเป็นมิตรหลุดรอดจากริมฝีปากบางที่เพิ่งผละจากแก้วน้ำมาเพื่อลองทำความรู้จักกับสาวม้าข้างๆดู

[ 走れ！チームルーレット！]

🍀 ' สมาชิกทีมเฟสแรกของปีนี้บาลานซ์กันดีจังน้าーแบบนี้ต้องเตรียมอะไรสนุกๆไว้รอแล้วสิ~ '

(ให้รางวัลความน่ารักของเด็กๆในทีมคับ🫶)

#MKG_commu

“ดรีมแค่มาหาที่พักที่เห็นคนอื่นวิ่งได้ชัดน่ะค่ะ”

ดรีมแคชเชอร์หัวเราะแหะๆก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างๆผู้ที่มาจับจองที่นั่งที่เห็นสนามได้ชัดเจนไว้ก่อนหน้าแล้ว

“ถ้ารุ่นพี่ไม่ว่าอะไร ขอดรีมนั่งดูด้วยได้มั้ยคะ?”

ร่างสูงเอียงคอมองพร้อมกับกล่าวขออนุญาตเผื่อว่าจะรบกวนเวลาส่วนตัวของสาวม้าตรงหน้า

“ชอบสิคะ~โดยเฉพาะช็อคโกแลต~”

สาวม้าผมขาวตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงของที่ชอบก่อนจะหันไปขีดเส้นบนช่อง‘ทำอาหารเป็น‘

“ว่าแต่รุ่นพี่ซากะจังทำอาหารอะไรเป็นบ้างเหรอคะ? แบบว่าดรีมทำอาหารไม่เป็นหรอก แต่เผื่อว่าจะให้รุ่นพี่ซากะจังสอนด้วย”

ดรีมหัวเราะแหะๆ เธอไม่ค่อยได้เข้าครัวเพราะที่ผ่านมาผู้ดูแลของเธอไม่อยากให้เธอเสี่ยงเจ็บตัวจึงให้อยู่ห่างครัวไว้ แม้ลึกๆเธออยากจะลองทำดูบ้างก็ตาม

(มาก๊อกๆทำความรู้จักฮะ~)

“อะ ดรีมคงไม่ได้มารบกวนคุณ…รุ่นพี่สินะคะ?”

สาวม้าในชุดพละ ผมขาวตาสีฟ้าราวกับเพทายอันเป็นประกายยามต้องแสงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรู้ตัวขณะที่เธอกำลังเดินเพื่อมาหาที่พักหลังจากวิ่งรอบสนามซ้อมมาพักใหญ่ ในมือถือกระติกชาข้าวบาร์เลย์ที่เย็นสดชื่นไว้อยู่ก่อนจะมาหยุดเท้าข้างๆเจ้าของใบหน้าอันไร้อารมณ์ที่เธอเพิ่งเคยเข้ามาคุยด้วยครั้งแรก

ดรีมแคชเชอร์ทำท่าตะเบ๊ะรับคำของอีกฝ่าย

“โอเคค่ะ~!!งั้นดรีมจะเตรียมขนมจากฮอกไกโดไว้ให้รุ่นพี่สการ์เล็ตโดยเฉพาะเลยละกันนะคะ~”

“แน่นอนว่ามีให้เติมด้วย เพราะงั้นไม่ต้องเกรงใจกันนะคะ~”

ว่าแล้วก็ยื่นสัมภาระที่รับฝากมากลับคืนสู่อ้อมอกเจ้าของ และรีบวิ่งเหยาะๆเข็นกระเป๋าไปที่หน้าประตูห้องก่อนจะโบกมือให้รุ่นพี่ที่มาด้วยกัน

“งั้นเดี๋ยวเจอกันใหม่นะคะรุ่นพี่สการ์เล็ต!!”

“ใช่มั้ยล่ะ~สำรับไพ่เองก็เกิดจากศาสตร์และศิลป์หลายๆประเภทรวมกันจนกลายมาเป็นสำรับนึงได้”

“ต่อให้ไม่เชื่อหมดใจแต่ก็ดื่มด่ำกับเนื้อความและดีไซน์ของมันได้ แถมความลึกลับของตัวไพ่เองก็โรแมนติกดี เพราะงั้นดรีมถึงชอบแหละค่ะ”

ดรีมพูดน้ำไหลไฟดับด้วยแววตาที่ส่องประกายเมื่อได้พูดแลกเปลี่ยนถึงสิ่งที่สนใจโดยดูเหมือนว่าเธอจะลืมเรื่องเวลาและหน้าที่ที่ต้องทำไปเสียแล้ว

“เห~”

ว่าแล้วก็หยิบแผ่นบิงโกที่มีขึ้นมาดูไปด้วยกันกับรุ่นพี่ที่อยู่ข้างๆ

“ถ้าเอาที่ตาเห็น รุ่นพี่ซากะจังคงสูงเกิน170แน่นอน แต่เพื่อความสนุกล่ะก็~“

ดรีมแคชเชอร์แตะคางพร้อมกับยิ้มกว้าง

“รุ่นพี่ซากะจังทำอาหารเป็นรึเปล่าคะ?”

น้ำเสียงร่าเริงกล่าวถามเพื่อทำความรู้จักคนตรงหน้ามากขึ้น

“อืม~จะว่าเชื่อก็ว่าเชื่อแหละค่ะ แต่อีกครึ่งนึงก็ขึ้นอยู่กับตัวดรีมเอง”

“ทั้งไพ่ทั้งท้องฟ้าและดวงดาวแค่บอกข้อมูลมา แต่จะเป็นจริงขนาดไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวผู้ดูด้วยแหละค่ะ”

ดรีมหัวเราะแหะๆก่อนจะเลื่อนไปที่สำรับไพ่ลายดาวและจักรวาล

“ส่วนตัวดรีมชอบสำรับนี้ที่สุดล่ะ!!”

“อืม~ดรีมอยากมีเพื่อน อยากทำอะไรร่วมกับใครซักคนนึงก็ยังดี แล้วก็เล่นสนุกได้ทุกวันจนหมดแรงหลับไปเลยน่ะค่ะ”

ดรีมหัวเราะแหะๆพร้อมกับก้าวขึ้นบันไดอย่างระมัดระวัง

“แต่ได้วิ่งตามงั้นเหรอ~ดรีมอยากจะรู้จังว่าดรีมจะได้ไล่ตามอะไร~แต่พอพูดถึงวิ่งแล้วก็อยากลองวิ่งกับรุ่นพี่สการ์เล็ตจังนะ~”

ม้าขาวฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

“ไหนๆ~”

ว่าแล้วก็วางถาดอาหารบนโต๊ะและนั่งแหมะข้างๆซากะที่เชิญชวนตนด้วยความเต็มใจ

“จะว่าไปบิงโกอันนี้มันเล่นยังไงหว่า?”

ดรีมหันมองรุ่นพี่ตาใสราวกับเป็นเด็กน้อยที่ไม่เคยเล่นบิงโกมาก่อน

[MAIN EVENT 01] #เปิดชมรม_MKG

“ชมรมทุกชมรมสามารถเตรียมบูธแนะนำและรับสมัครสมาชิกใหม่ได้ในวันพุธที่ 15 นี้ ณ ลานกิจกรรมกลางโรงเรียน นักเรียนที่สนใจจัดตั้งชมรมใหม่สามารถยื่นแบบฟอร์มขอจัดตั้งได้ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 14”

|
ระยะเวลาดำเนินกิจกรรม 10 ตุลาคม - 15 ตุลาคม (23:59 น.)
รายละเอียดอีเว้นท์ : docs.google.com/document/d/1...

“เรียบร้อยดีค่ะ~หายห่วงๆ”

ว่าแล้วก็โชว์นิ้วโป้งเพื่อบอกว่าสบายบรื๋อก่อนจะมองกระดาษบิงโกในมือรุ่นพี่ที่น่ารักตรงหน้า

”รุ่นพี่ซากะจังเล่นบิงโกอยู่เหมือนกันสินะคะเนี่ย~ดรีมเล่นด้วยสิ!!“

“อื้อ!!เดี๋ยววันนี้จะจัดของไม่เสร็จเอาด้วย!!”

ดรีมรีบเดินตามรุ่นพี่ที่สุดแสนจะใจดีไปโดยไม่ห่างนัก ระหว่างทางก็มองไปรอบๆทั้งผู้คนที่หลากหลายและวิวนอกหน้าต่างที่ยังแปลกใหม่สำหรับเธอนัก

“นี่เป็นครั้งแรกที่ดรีมได้มาโรงเรียนแถมได้อยู่หอเลยล่ะ~บรรยากาศที่นี่ดูแล้วน่าจะสนุกดีนะคะ”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยื่นโทรศัพท์มาให้ดู เธอก็ชะโงกหน้าเข้าไปหา

“โห…1…2…10เรือนเลยเหรอคะเนี่ย!?”

ดรีมอ้าปากค้างเล็กน้อยกับจำนวนของสะสมของสาวม้าตรงหน้า

“แต่ว่า…แต่ละเรือนดูมีดีไม่ซ้ำกันเลยนะคะ แถมยังถูกดูแลอย่างดีด้วย คงเป็นของสำคัญของรุ่นพี่ไทม์จริงๆสินะ~“

พูดจบก็หัวเราะแหะๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดภาพสำรับไพ่ทาโร่ให้อีกฝ่ายดูบ้าง

”ส่วนของดรีมเป็นสำรับไพ่ล่ะ~“

“ดรีมก็อยู่ปี1เหมือนกัน!!ดีจังที่ได้เจอเพื่อนร่วมรุ่นเร็วขนาดนี้~”

ดรีมยิ้มร่าก่อนจะรู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมายังแก้วชานมไข่มุกในมือ

“อะจริงสิ!!ขอบคุณนะ ชานมอร่อยมากเลย ไปซื้อมาจากไหนเหรอทาปิโอก้าจัง?“

ว่าแล้วก็ยื่นแก้วคืนสู่อ้อมอกเจ้าของอย่างที่ควรเป็น

ดรีมแคชเชอร์เดินถือถาดอาหารจานโตมาที่โต๊ะที่ซากะอยู่

“อะ รุณพี่ซากะนี่นา”

“สวัสดีค่ะ~เจอกอีกแล้วนะคะ~รุ่นพี่ซากะจัง!!”

เธอกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงที่สดใส

ดรีมแคชเชอร์หูตั้งเมื่อได้ยินเสียงกระซิบก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าฉีกกว้างขึ้น เธอกอดอกพร้อมกับเชิดหน้าอย่างมั่นใจ

“หึ หึ หึ~”

“รับรองเลยว่าของฝากของดรีมจะทำให้รุ่นพี่สการ์เล็ตติดใจจนไม่จบแค่ชิ้นเดียวแน่นอน!!“

ตาสีฟ้าใสสะท้อนแสงเป็นประกายสบตากับดวงตาสีอำพันโดยไม่มีท่าทีที่หวั่นไหวหรือเกรงกลัวแต่อย่างใด ดวงตานั้นกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจซะอีก

(ปักฮะ!!มาเล่นกันเถอะ~!!)

“ไว้เจอกันใหม่นะคะคุณ— ไม่สิ อาจารย์ยูสุเกะ!!”

ดรีมแคชเชอร์ป้องปากบอกตามไล่หลังอาจารย์ห้องสมุดที่ปั่นจักรยานออกไปก่อนจะโบกมือให้อย่างร่าเริง

“เอาล่ะ ดูเหมือนชีวิตในโรงเรียนครั้งอรกของดรีมจะสนุกกว่าที่คิดแล้วสิ!!”

พูดจบเด็กสาวก็ออกวิ่งไปข้างหน้าเพื่อตรงดิ่งไปเช็คห้องพักของตน

——-ปิดโรล——-

# ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ พลังบวกอาจารย์ล้นเหลือมาก ไว้จะแว่บไปเล่นที่ห้องสมุด~

“ฮะๆๆโดนรู้ทันซะแล้ว~”

ว่าแล้วก็แลบลิ้นเล็กๆออกมาด้วยความขี้เล่น

“มาเจอกันทั้งทีก็ต้องมีของฝากกันหน่อยสิคะ~”

เธอหันกลับมาหาเลขห้องของตัวเองต่อ

“เอ…ดรีมๆๆ…อ๊ะ U-412!!”

ทันทีที่รู้เลขห้องเธอก็รีบหันขวับมาหารุ่นพี่ที่เดินมาด้วยกัน

“ดูเหมือนว่าดรีมต้องฝากตัวกับรุ่นพี่สการ์เล็ตแล้วล่ะ~”

ม้าขาวฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับชูสองนิ้ว

“เอาจริงๆดรีมก็เพิ่งเคยเห็นนาฬิกาพกของจริงแหละค่ะ”

เธอหัวเราะแหะๆ

“แต่ของสะสม?แปลว่ามีมากกว่าเรือนเดียวสินะคะ!!ดรีมอยากเห็นอีกจัง”

ดรีมยังคงมองนาฬิกาพกที่แวววับด้วยความสนใจ ดีไซน์อันเป็นเอกลักษณ์อีกทั้งยังรู้สึกได้ถึงความใส่ใจในการออกแบบทั้งเพื่อการใช้งานแบะความสวยงามทำให้ดรีมอยากรู้จักสิ่งของตรงหน้ามากขึ้นพอๆกับเจ้าของนาฬิกา

“อื้อ!!ไว้เจอกันนะอิจิโกะจัง!!ถึงตอนนั้นไว้ดรีมตอบแทนที่ให้สตรอว์เบอร์รีนะ!!”

สาวม้าผมขาวยิ้มร่าพร้อมกับโบกมือให้อย่างสดใส

“เอาล่ะ~ดรีมเองก็ต้องไปแล้วล่ะ!!”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะสะพายกระเป๋าและลากกระเป๋าลากไปยังบอร์ดประกาศเพื่อที่จะได้เริ่มการย้ายเข้าหอซักที

—-ปิดโรล—-
# ขอบคุณที่มาเล่นกันนะคะ~ อิจิโกะจังน่ารักมากก🫶💕

“ว้าว…รุ่นพี่ไทม์คำนวณเวลาได้ละเอียดจัง แถมนาฬิกาอันนั้น…“

ว่าแล้วก็ชี้ไปที่นาฬิกาพกในมืออีกฝ่ายด้วยแววตาที่เป็นประกายราวกับกำลังสนใจและหลงใหลในสิ่งๆนั้น

“เท่จัง!!รุ่นพี่ได้นาฬิกาเรือนนี้มาจากไหนเหรอคะ?“

เธอรัวคำพูดด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็น ดูแล้วนาฬิกาเรือนนั้นคงเป็นสิ่งสำคัญของอีกฝ่ายไม่น้อยเลย…รึเปล่านะ?