“ดอนทริเชีย อยู่ปี 2 ค่ะ — สำหรับเดบิวต์ที่จะมาถึงนี้พยายามเข้านะคะ ’คุณรูนะ‘ “

เธอยิ้มก่อนจะแนะนำตัวเธออีกครั้ง เผื่ออีกฝ่ายดันจำไม่ได้ มือทั้งสองข้างของเธอประกบขึ้นมา พร้อมกับหูที่ส่ายไปมาเหมือนเธอกำลังตื่นเต้นอยู่ ยังไงอย่างงั้น

รายการแข่งใหญ่ ๆ ในครั้งต่อไปต้องสนุกมากแน่ ๆ ถ้าหากว่ารายการแข่งเดบิวต์มี ’สาวม้า‘ที่น่าสนใจแฝงตัวเอาไว้

”แหะ ๆ จริง ๆ เราเจอกันหลายรอบแล้วนะคะ ทางฝ่ายของฉันเองต่างหากที่เป็นคนลืม “

เธอลูบหัวของตัวเองแก้เขิน นั่งตามคำเชิญของอีกฝ่าย

ดูเหมือนรอบหน้าเธอควรจะโน๊ตเอาไว้สักครั้ง ว่าอย่าหนีไปไหนทุกรอบเวลาซ้อมวิ่งกับสาวม้าคนอื่น ๆ จำหน้าให้ขึ้นใจดีกว่า

+

“โอยะ ? ขอบพระคุณสำหรับคำชมค่ะ”

เธอยิ้มและหุบตาทั้งคู่ลง ถึงในใจจะมีคำถามอะไรมากน้อยขนาดไหนบางทีการที่เธอเงียบคงเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่น้อย

เอาล่ะ จะชวนคุยเรื่องอะไรก่อนดีนะ… ? เรื่องเรียนสารพัดอย่าง ? เรื่องซ้อมวิ่ง ? หรือแม้แต่การวิ่งเดบิวต์ของพวกรุ่นน้องปี 1 ที่จะมาถึง ว่าแต่เด็กคนนั้นอยู่ปีอะไรกันนะ

”จะว่าไปฉันพึ่งมาสังเกตมาว่าสวนหลังโรงเรียนมีดอกไม้สวย ๆ ตั้งเยอะเลย-“

ระหว่างทางหูข้างซ้ายของเธอก็ได้กระดิกขึ้น เพียงเพราะว่าได้ยินเสียงฮัมเพลงมาจากไหนสักที … กลางวันแสก ๆ แบบนี้คงจะไม่ใช่หรอกนะ

ดอนทริเชียส่ายหัวเบา ๆ สะบัดความคิดที่ว่าสวนดอกไม้ของโรงเรียนมีกุ๊กกู๋นั่นทิ้งไป ก่อนจะเดินสำรวจรอบ ๆ ให้อิ่มใจสะก่อน

… 🫢

เมื่อมาถึงที่ ๆ น่าจะเป็นต้นเสียบฮัมเพลงปริศนานั่นแล้ว ดูเหมือนเธอจะคิดไปเองจริง ๆ นั่นแหละ

“ทิวาสวัสดิ์นะคะ ?”

@tenjou-runa.bsky.social

“ฮุฮุ ดอกไม้พวกนี้สวยจังเลยนะเนี่ย╰(*´︶`*)╯♡“

ไม่รู้อะไรนึกคิดกัน ทำไมเธอถึงอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศมาเดินชมดูดอกไม้ แทนที่จะไปแตะหญ้าตามปกติ เมื่อเชยชมต่อความงดงามนั้นแล้ว หูทั้งสองข้างกระดิกด้วยความดีใจ หางสีน้ำตาลแซมฟ้าของเธอก็สั่นไปมาเช่นกัน

ระหว่างทางดอนทริเชียครุ่นคิดสักครู่ว่าจะทำอะไรดี หวังว่ามันจะช่วยให้เธอนึกอะไรออกแล้วกันนะ ?

(🍒 : เค้าขอปักก่อนนะคะ อาจจะตอบช้าหน่อย 💔)

(🍒 : มาปักไว้ก่อนนะคะ )

(ผมงง เดียวขออิงเวลาล่าสุดแล้วกัน )

“ ฮุฮุ— อย่างงี้นี่เองสินะคะ ”

เมื่อได้ยินอย่างงั้นแล้ว ดอนทริเชียวงบิงโกไปแต่ละอย่างตามที่เธอได้ยินมาอีกที แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยถ้าส่งไม่ทันตามเวลาจริง ๆ เธอจะถือว่าทำเอาขำ ๆ ก็แล้วกัน

“ของฉันคงจะเป็น ตาสีฟ้า , ผมสองสี , มีสัตว์เลี้ยงน่ะค่ะ ยังไงก็ขอบพระคุณที่สละเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ อันมีค่าด้วยนะคะ“

เธอโค้งตัวขอบคุณทุก ๆ คนในบทสนทนานี้

( 🍒 : ไปแก้อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ มาค่ะ แอบรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย 🥲 )

— แต่ ๆ ถ้าเธอจะแอบหนีไปคงจะเสียมารยาทเอาแน่ ๆ ปล่อยให้สองคนนั้นจัดการธุระไปจะดีกว่าเนอะ สลับเป็น ‘ดอนทริเชีย‘ ที่ทุก ๆ คนรู้จักกันดีกว่า

“จริงสิคะ เห็นอาจารย์พูดถึงบิงโกแบบเนิ่น ๆ เหมือนฉันจะเอาอุมะแพดมานะ พอดีถ่ายเก็บไว้น่ะ “

ดอนทริเชียไปค้นในกระเป๋าดูว่าเอาอุมะแพดมาหรือเปล่า แล้วก็เอามาจริง ๆ

” ตอนนี้มีคนอยากเล่นบิงโกแล้วนา มาเล่นด้วยกันเถอะค่า ! “

“….”

ยืนทำหน้าตามรูปหมาในมีมเหมือนจะregret แล้วว่า ตัวเองมาทำอะไรที่นี่ ณ จุด ๆ นี้ ระหว่างที่กินเนื้อย่างไปด้วย

[”คิดถูกแล้วที่มา 😭“]

ดอนทริเชียรับประทานอาหารมื้อนี้อย่างเอร็ดอร่อยหากไม่ติดว่าเธอต้องรักษาภาพพจน์ล่ะก็ เธอคงจะเผลอสวาปามแครอทและเนื้อกันแล้วแหละ 🙂‍↕️

“นั่นสินะคะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกรอบนะคะคุณรูนะ ฉันดอนทริเชีย ถ้าออกเสียงยากก็เรียกว่านาโทริก็ได้—”

“ตะกี้นี้ใครว่าไฟไหม้นะคะ“

“ฮุฮุ ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ”

หลังจากที่จัดการอะไรเสร็จสิ้น เธอลุกขึ้นไปตักอาหารทันที เลือกสรรเมนูที่อยากจะกิน — ถึงเปอร์เซ็นต์จะหนักไปที่เนื้อกับแครอทมากกว่าก็เถอะ

แน่นอนว่าก็ไม่ลืมสะกิดทักรุ่นน้องหัวฟ้าที่เธอเจอกันตอนวิ่งซ้อมบ่อย ๆ ด้วย … แต่เด็กคนนั้นชื่ออะไรกันนะ

“เจอกันอีกแล้วนะคะ”

ดอนทริเชียยิ้มทักทายอีกฝ่าย ทว่ารอยยิ้มนั้นยังดูสุภาพและอ่อนหวาน เพราะอะไรกันนะ ?

” ขอบพระคุณค่ะ หากไม่เป็นการรบกวนฉันขอเป็นแครอทเสียบเนื้อย่างนะคะ“

เธอหันไปตอบอาจารย์ด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมและนิ่งเฉย และเหลือบตามองรอบ ๆ บรรยากาศของงานเลี้ยงนี้ ต่างคนต่างก็ทำกิจกรรมแตกต่างกันออกไป ส่วนเธอจะขอนั่งยิ้มเงียบ ๆ ตรงนี้ก็แล้วกัน

“จริงด้วยสิคะ ตะกี้เหมือนได้ยินเสียงกริงประตู เดี๋ยวฉันเป็นไปเปิดประตูให้ก็แล้วกัน ! “

.เปิดประตู(เกินลิมิตข้อความพี่ )

ดูเหมือนว่าเธอจะเผลอซ้อมวิ่งเพลินไปหน่อยจนเกือบลืมคำเชิญปาร์ตี้เนื้อย่างของอาจารย์ซิกดริฟาไปสะได้ ดอนทริเชียมาในรูปแบบเสื้อฮู้ดสีดำและกางเกงวอร์มที่เหมือนจะเน้นความสบายมากกว่า มิใช่แฟชั่นจิไรเคย์ที่เธอชอบใส่แต่อย่างใด รีบจนลืมไปหมดจริง ๆ นั่นแหละ..

“แฮก แฮก ขออภัยที่มาสายนะคะ”

เสียงเหนื่อยหอบดูก็รู้ว่าลงจากแท็กซี่แล้วรีบวิ่งมาแน่ ๆ ก่อนจะปลีกตัวหาที่นั่งพักเหนื่อย🏃

( 🍒 : จ๊าก มันติดลิมิตอะคุณ 6161517171551 😭😭😭 )

“😟”

ช่วงแวบเดียวที่ดอนทริเชียเผลอหลุดแสดงสีหน้าที่แท้จริงออกมา ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนหลังจากที่ไปนั่งเล่นแถว ๆ สนามหญ้าเพื่อแก้เบื่อ

( นี่เราไปทำอะไรให้เขาพอใจปะเนี่ย )

ถึงจะดูลนนิด ๆ หน่อย ๆ หญิงสาวได้ส่ายหัวเบา ๆ และเปลี่ยนอัปปกริยาของตัวเองให้ดูสง่างามและเป็นผู้เป็นคนมากกว่าเดิม

“โอยะ มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ ? ”

( 🍒 : แวะมาปักนะคะ อาจจะตอบช้าหน่อย🧎)

“ ดอนทริเชีย นำหน้า‘ราชัน‘แล้วครับ ไม่สิ การวิ่งที่ทรงพลังนี้มันอะไรกัน ? ราวกับว่าเธอกำลังเปล่าประกาศให้โลกรู้กันอยู่ — ราชันถูกโค่นล้มลงไปแล้ว ! จงดูไว้เสียทีเหล่าผู้กล้าเอ่ย นี่แหละ คือการวิ่งของจอมมารแห่งพื้นสนาม ! “

—-

ดอนทริเชีย / ปี 2 / แผนกม้าวิ่ง

doc : url.in.th/ZkPjz

🍒 : อาจจะมาปรับปรุงใหม่ ยังไม่ว่างค่ะ 💀

cms : ด.ญ. อนัญญา