"ไม่รู้สิ"
"แม่บ้านเตรียมให้"

"แล้วนายทำอะไรมา?"
เปิดกล่องที่ถูกส่งมาก่อน
(ใส่อะไรมาบ้างคะ คาร์มีของที่ไม่กิน)

ระหว่างนั้นก็เปิดของตัวเองไปด้วย
เป็นกล่องสองชั้นขนาดปานกลาง ชั้นนึงเป็นข้าวโรยงาที่ อีกชั้นเป็นกับข้าวหลากหลาย ทั้งเนื้อทั้งปลา ผักหลายสีที่จัดเรียงอย่างตั้งใจ บางชิ้นถูกแกะเป็นรูปดอกไม้และใบไม้ แบ่งเป็นสัดส่วนพอดี สีสันตัดกันอย่างสวยงาม พอจะบรรยายสั้นๆด้วยคำว่า อลังการ ได้

ไม่ได้พูดถึงเข้าวกล่องต่อ เดี๋ยวนายลองเองก็รู้

"งั้นก็โต๊ะนาย"
ลากเก้าอี้ใครไม่รู้หันมาที่โต๊ะนาย

นั่งแปะ ไม่รอคนอนุญาต แถมยังมองอีกคนเหมือนแบบ ... ชักช้าอะไร มานั่งสิ

"เหรอ..."
ก็คุ้นๆว่ามีอะไรทำนองนั้นอยู่หรอก...แต่ไอหมอนี่เอาจริงวุ้ย

เอาก็เอา

"ช่วยฉันกินไอ้นี่ด้วยก็แล้วกัน" หมายถึงเข้ากล่องตัวเอง
ถ้าเหลือกลับไป คนที่ตั้งใจทำมาให้คงเสียใจแย่

"ปกตินายกินที่ไหน?"

#KengakuRKM
ประกาศรายชื่อกลุ่มทัศนศึกษา

Story
- ตัวละครจะรู้กลุ่มในวันที่ 20 เม.ย. ตอนถึงสถานที่ทัศนศึกษาที่แรก
- การจับกลุ่มเป็นแบบสุ่มที่ทางอาจารย์จัดให้
- มีภารกิจลับจากมิกิคุงทักมาทางเว็บบอร์ด (ทำหรือไม่ทำก็ได้)
- นักเรียนที่ไม่ได้ลงชื่อจะถือว่าทัศนศึกษาคนเดียว

ทางทีมงานลงก่อนในวันที่ 19 ต.ค. เพื่อให้มีเวลาตามหาเพื่อนและคุยกันก่อนค่ะว่าจะเล่นกันประมาณไหนค่ะ

รายชื่อทัศนศึกษา

เรย์กะยังนอนแผละตาแป๋วหน้ายิ้มตามสายพันธุ์

ส่วนโมโตมุ หน้าหัวเราะอารมณ์ดีนั่นออกมาได้ไม่ถึงสิบวิก็กลับไปบูดอย่างรวดเร็ว ยิ่งกว่าอโวคาโดที่ถูกผ่าทิ้งไว้อีก

"ร้านของเพื่อน... ที่เคยไปช่วยงานในครัว"
"ถ้าชอบแบบนี้ ไว้ฉันพาไปกิน อยู่แถวย่านคิตะ จากเซย์โจเดินไปก็ไม่นาน"

จำชื่อร้านไม่ได้...และลืมคิดว่าไม่มีช่องทางไว้นัดเจอกัน อีกทั้งอันนี้ปรับสูตรมาแล้วเพื่อสุขภาพของคุณตาคุณยาย ถึงไปก็ไม่มี...

"หะ..?"

ถ้าถามว่านอกจากชื่อนายมีสิ่งอื่นอีกไหมที่ไอหมอนี่ยังใส่ใจและพอจำมันได้อยู่
ตอบเลยว่า ... ไม่

ชูของตัวเอง ข้าวกล่องห่อมาในผ้าลายญ๊่ปุ๊นญี่ปุ่นอย่างดีและดูหรูหรา
"มีแล้ว"

"แต่ถ้านายไม่มีเพื่อนกินข้าว ฉันจะนั่งด้วยก็ได้"
อันที่มีจริง คนที่ไม่มีเพื่อนกินข้าวก็คือ---

ดุ๊กดิ๊กตอบด้วยแฮะ ...
เมื่อกี้กดโดนปุ่มเปิดเครื่องแล้วสินะ(?)

"เห้ย เวลาพูดกับใครก็มองหน้าด้วย"
ยังไม่ปล่อย จับกรามอีกคน ขยับๆหมุนหน้าเธอให้อยู่ในมุมที่สบตากัน

เห็นตัวยังไม่ขยับ เลยนึกว่าถ้าปล่อยแล้วเดี๋ยวจะล้ม เลยจับไว้อย่างนั้น คิดว่าอีกคนคงเป็นฝ่ายขยับออกไปเอง (...)

"เดินเองไหวไหม?"
...หรือว่าต้องแบกกระสอบไปจริงๆ?

เอาล่ะ กลับมาสู่สิ่งที่น่าสนใจกันดีกว่า

สีหน้าโมโตมุดูอารมณ์ดีขึ้นนิดนึง ตอนที่ยิงคำถามนึงที่สงสัยมาสักพักไป

"คบกันอยู่หรอ?"
"ใช่ไหม?"

ไม่รู้ว่าถึงขั้นไหน เลยพูดขั้นสุดไปก่อน

พอเดาออกจากรีแอคชั่นเจ้าส้มตอนไปแกล้งปั่นหัวไว้ว่าคงมีอะไรบางอย่าง แต่ก้ไม่ได้รู้ละเอียด ไหนๆคู่กรณีก็อยู่ตรงนี้แล้ว ก็ขอสักนิด

สังเกตเห็นจังหวะ ปุ๊ง ยังไม่ทัก แต่จะไม่พลาด

"เข้าใจไหม" เอ่ยสำทับคิโยโกะ

พอเห็นเด็กเริ่มเงียบกับพยักหน้าหงึกนึง เขาก็หย่อนลงพื้น
ยืนกอดอกกดดัน ขอเก๊กก่อน ไม่นานเจ้าเด็กนั่นก็งึมงัมขึ้นว่า
'ขอโทษฮับ...'
เรื่องจบอย่างสวยงาม โดยที่เจ้าเด็กนั่นไม่ลืมโค้งให้อย่างฝืนๆ
พอเห็นแบบนั้น โมโตมุก็ไม่ได้ซักไซ้ต่อ หมดอารมณ์แกล้ง ปล่อยเจ้าเด็กนั่นไป เพราะมีอย่างอื่นที่สนใจกว่า

"...นี่"
"สึบากิ"

+

เรย์กะบ้อกๆขู่นายได้แปปนึง ก็กลับไปนอนที่เดิม... คุณหนูไม่ชอบออกกำลัง

คราวนี้เป็นโมโตมุที่หัวเราะบ้างหลังนั่งหน้าตึงมานาน
วางส้อม เค้กส่วนของตัวเองเหลืออีกเกือบครึ่ง

"ฮ่ะๆ หน้าตางี่เง่าชะมัด"
"โชคดีนะที่คุณหนูไม่กินของแปลก"

"ลงมาได้แล้ว ถ้าเป็นเด็กดีก็ไม่โดนกัดหรอก"

(ลืมบอกว่านามสกุลในป้ายหน้าบ้านคือ ชิราเสะ แล้วก็ชุดที่ให้โฮตารุคุงเปลี่ยนเป็นชุดแบบญป.เรียบๆสำหรับใส่ในบ้านนะคะ)

(สนุกมากๆเช่นกันค่ะ ชิสุคุงน่าเอ็นดูไปหมดเลยค่ะ 😭🤍 รอได้เล่นกันอีกนะคะ!)

(จะตอบว่าเดี๋ยวไปดูตอนอ.เรียกชื่อ แต่ก็นึกได้ว่าเจ้าตัวคงไม่ดู 555555 ฮือ)

โรลปิด | พักเที่ยง | ห้องเรียน
@rkm-ymyk.bsky.social

ลืมไปแล้วว่านัดอะไรกันไว้ พอพักเที่ยงก็ไปหยิบข้าวกล่องตัวเองจากชั้นวางหลังห้องมา

เดินผ่านโต๊ะยูกิคุงไปอย่างไร้เยื่อใย ...

(ขอโทษค่ะ🗿 ฝากด้วยนะเพื่อนร่วมห้องคุง)

ได้ยินแล้วก็หัวเราะ
เทียบกับหลายๆอย่างที่เคยโดนพูดถึง 🍓อันนี้น่ารัก

"นี่ ชิสุชิสุ"
ตามไปถึงแค่หน้าประตูห้อง

"เอาไปทิ้งไกลๆ อย่าให้มันกลับมาถูกล่ะ ฝากด้วย"

(โมโตมุคงไม่ได้ตามไป จะปิดเลยหรือมาต่อก็ได้ค่ะ🙌)

"หา...?" หันควับมองเธอแบบหน้าบูดๆ
ได้ยินนะเห้ย!!!

"ลูกบอล?" มองบนต้นไม้ แล้วมองเธออีกรอบ
เกือบจะพูดอะไรดีๆอย่าง 'เดี๋ยวเก็บให้' แต่เห็นก้มเห็นเจ้าสองตัวหน้าบูดก่อน

"ถ้าหมาเธอทำตัวดีๆ เดี๋ยวฉันเก็บให้"

โค้งตัวลง ทำหน้ากวนใส่หมา
"หมอบลงไป แล้วพูดขอโทษที่เสียมารยาทซะ"

รู้แหละว่าหมาทำไม่ได้ แต่ขอกวนก่อน ไว้หายหงุดหงิดเรื่องบอลค่อยว่ากัน

(เอ็นดูยูกิคุง 5555555555555555 เปิดโพสใหม่มั้ยคะ หรือให้เราเปิดให้ดีคะ)

(ทำได้แค่ต่อยโฮตารุคุงในใจ5555)

คำตอบน่าหงุดหงิด ทำหน้าน่าหงุดหงิด เสียงหัวเราะก็น่าหงุดหงิด
แถมยังแกล้งหมาเขาอีก!

เรย์กะยังมองตามช้อนตาแป๋ว
เขาบอกว่าหมาส่วนใหญ่ชอบกลิ่นวนิลา เป็นแบบนี้นี่เอง

"กัดเลยก็ได้" พูดเสียงจริงจัง

"ม.ต้นที่เธอส่งเข้าโรง'บาลวันก่อน... ก็ตัวพอๆกับเจ้านี่ด้วย"
เหลือบมองโฮตารุคุง

"ไหวอยู่แล้ว"

เรย์กะจังเห่า บ้อก เหมือนรู้ความ
ทั้งหมดที่พูดไปนั่น ล้อเล่น

"เช่นกัน"

"ปี 2 ...?"
อยู่ๆก็มีแฟลชแบ็คความทรงจำกับโทโมฯปี2หลายๆคนขึ้นมา
ก็ไม่ใช่ความทรงจำที่แย่... แค่นึกออกแต่สถานการณ์แปลกๆ

ขมวดคิ้วใส่ แต่ไม่ได้พูดอะไร ถามต่อห้วนๆ

"อยู่ห้องไหน?"

"ครับๆ ชิสุชิสุคุง"
แปะๆหัวสองที ผละออก แกล้งยกมือเหมือนยอมแพ้ แต่กำลังยิ้ม

จริงๆก็ไม่ได้ชอบใกล้ชิดคนแปลกหน้า แต่ถ้าทำให้คนหงุดหงิดได้ก็จะยอมก็ได้

พอมายืนมองอีกคนดีๆ ถึงได้พึ่งสังเกต

"ตานายเนี่ย... ตาบอดหรอ?"
อันนี้อยากทักเรื่องสีตาเฉยๆว่าสีแปลกดี แต่เราจะทักกันดีๆทำไมในเมื่อเราหาเรื่องกันได้

ความรู้สึกปลอดโปร่งแบบนี้มันอะไรกันนะ...
อ๋อ คือตอนที่มีคนร้องแง้วๆแต่ทำอะไรไม่ได้นี่เอง

"ฉลาดนี่ ชิสุชิสุคุง" อะ ตั้งชื่อให้แล้ว ไม่บอกก็ไม่เป็ฯไร
พูดไปก็ตัวไหลโอบไหล่นายมากขึ้นจนแทบจะเป็นโอบคอ อีกนิดคือเอาหัวเกยนายแบบสนิทสนม

ถ้ามีแต้มเฟรนด์ชิพให้ชิสุๆคุง ตอนนี้คือกำลังติดบัฟx2เพิ่มรัวๆ

สงสัยอยู่แปปว่าต้องแนะนำตัวด้วย? แต่ก็ได้มั้ง
"ชิโมมุชิกิ โมโตมุ ปี 3"

"เธอ ปี1ใช่ไหม?"
เห็นท่าทางดูไม่ค่อยสู้สภาพแวดล้อมเลยเดามั่วไปแบบนั้น

(ใช่ค่ะ เรย์วะคุงผ่านทั้งในสถานะคน✔️และสถานะหมาด้วยกันเลย!✔️)

ยิ่งอีกคนดูไม่พอใจ ตัวเขาก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น
"ฉันก็ไม่ได้คิดว่านายเป็นแมวนะ"

"เด็กดีจริงๆด้วย ลูบได้สินะ? นายพูดเองนะ"
ปัดมือชิ่วๆใส่แมวที่อีกคนยื่นมา

แขนข้างนึงโอบบ่า ล็อกอีกคนให้อยู่นิ่งๆ อีกข้างยีหัวต่อ
อีกคนถือแมวอยู่ก็ปล่อยให้ถือไป มือไม่ว่างแบบนี้นั่นแหละค่อยสะดวกหน่อย

"เด็กดีจริงๆ ... ทำหน้าตาซื่อบื้อแบบเมื่อกี้แล้วค่อยน่าคุยด้วยหน่อย"
"ชื่ออะไรนะ? ชิสุๆ?"

หัวเราะเบาๆ ทำหน้าเหมือน 'เห็นไหมล่ะ ฉันบอกแล้ว' ได้แปปนึง

"ไม่เอา"
ตัดเยื่อใยทันที

d2
1 อ.โฮมรูมมาแล้ว ได้อีก1เทิร์นแล้วแยกย้าย
2 อ.โฮมรูมยังไม่มา

"ช่างเถอะ"
ถึงจะไม่ได้ดูอารมณ์เสียเท่าก่อนหน้านี้แล้ว แต่ท่าทางปกติก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าเป็นมิตร

"แล้วก็ เธอ..."
พึ่งจะหันมามองอีกคนตรงๆ

"วันหลังก็เสยคางมันไปเลย ไม่ต้องไปคุยแล้ว สู้คนเป็นไหม?"
"เข้าใจนะ?"