“ข้าเพียงอยากให้เจ้ารู้ว่าข้าสามารถรอเจ้าได้ชั่วชีวิต ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเจ้าจะไม่เลือกข้าก็ตาม“

#ภารกิจตัวร้ายที่ล้มเหลวไม่ได้เด็ดขาด

“คุณชอบผมจริงๆ เหรอ!” บุษบาเบิกตาโพลงขณะชี้นิ้วเข้าหาตัว “ผมเนี่ยนะ?”

“ทำไมล่ะ นายไม่ดีตรงไหนกัน”

“ก็ผมธรรมดาจะตาย”

“ฉันชอบกินแกงจืด”

two weeks #วิวาห์จะหาไม่

นางดึงเขาขึ้นทัดฟ้า เทียมดาว เหนือหมู่เมฆ เขาโจนจ้วงกดนางไว้แนบดิน คลุกฝุ่น เกลือกไพร แต่ก็คงถูกต้องแล้วสำหรับเสือที่รักจนลืมเจียมใจแลดวงดาวที่ดิ้นรนจะตกลงมาให้พ้นนภา

เขาจึงคว้าฝนดาวตกเอาไว้ในอ้อมแขน ไม่ว่าจะหล่นอยู่ที่แห่งหนใด

จะกอดไว้
ทุกเศษเสี้ยว
ทั้งที่มีแสง
ดับแสง
หรือแตกสลาย

ให้สมกับที่นางกล้าวางหัวใจในมือเขา

#เสือโคดาราจันทร์

"วาดคิดว่า...เราน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเหรอ"

"อ่า...ไม่ใช่ ไม่เหมือนเด็กผู้หญิง" คำตอบนี้วาดฟ้าตั้งใจตอบอย่างชัดเจน เขาไม่เคยคิดว่าเหมยเหมือนผู้หญิง"

"เราคิดว่าเหมยน่ารัก แบบที่ไม่ได้เอาไปเทียบกับใครทั้งนั้น น่ารักเพราะเป็นเหมย แค่นั้น"

#วาดฟ้าด้วยน้ำค้าง

ระหว่างที่เดินไปตามทางเล็กๆ เธอมองแผ่นหลังของพิชญ์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง ความรู้สึกจากลานจอดรถยังคงติดอยู่ในใจของม่านฝน แสงไฟจากร้านค้าสองข้างทางสาดส่องทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ พิชญ์

ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่รอบข้าง แต่เธอกลับรู้สึกราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์ที่มีเพียงพวกเธอทั้งสอง

Order Up! #รักพร้อมส่ง

“พี่รู้ตัวดีว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอมันผิดแผกไปจากขนบธรรมเนียมที่ควรจะเป็น เกิดเป็นชายมิควรเล่นสวาทกับชายใดด้วยกัน ขอแค่เพียงทิวาบอกพี่มาว่ามีความรู้สึกนึกคิดเฉกเช่นเดียวกับพี่ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พี่กล้าหาญพอที่จะต่อสู้กับสิ่งที่ต้องเจอในภายภาคหน้า”

#ห้องเสื้อคุณทิวา

'สังคมไม่ปราณีใคร ลูกต้องเข้มแข็ง'

วราเมธบอกอย่างนั้น 'เข้มแข็ง' ในความหมายของพ่อคือ...ชงเข้มๆ และใส่น้ำแข็ง

#คบผู้ใหญ่หมาไม่กัด

ขณะนี้พึ่งต้นฤดูใบไม้ผลิแต่ฟรานซ์ราวกับอาศัยอยู่ในฤดูร้อนที่ไม่มีวันสิ้นสุด บรรยากาศรอบตัวของเขาราวกับอยู่ริมทะเลลมแรง ร้านหนังสือมือสองมืดทึมอับชื้นดูสว่างไสวขึ้นมากก็เพราะปรานซ์

นั่นคงเป็นเหตุผลที่เดเมียนหลงรักปรานซ์ในทันทีและไม่อาจตัดใจได้เพราะอยากจะติดอยู่ในฤดูร้อนกับฟรานซ์ตลอดไป

#จะกี่ชีวิตก็รัก

เขาตัดสินใจหันหนีไปมองคลื่นทะเล พยายามปั้นหน้าให้นิ่งที่สุด รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรโหยหาความรักโดยเฉพาะการรักกับมนุษย์ แต่กลับทำไม่ได้ ทั้งที่มีประสบการณ์มาแล้วแต่ทำไมเขาถึงไม่หลาบจำเสียที

#พี่สี่เป็นไม้กันผี

“ถ้ากลับบ้านพี่ก็อยากจะเจอเธอทุกวัน ถ้าทำงานหนักก็อยากให้เธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายได้ตามใจ ถ้าเธอจะคอยตามหึงหวงก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น ถ้าเธอจะวางอำนาจบาตรใหญ่ทำตัวเกเรหน่อยก็ได้ ไม่ว่ายังไงพี่ก็รับเธอได้ทุกอย่าง”

#ในสมองของพระเอกบรรจุอะไรไว้ใครจะรู้

ปันปรีดาพลันรู้สึกได้ถึงสายใยบางอย่างที่พันธนาการเธอกับเขาไว้ด้วยกัน มันอึดอัดแต่ก็ทำให้อบอุ่น เริ่มรู้สึกกังวลเล็กๆแต่ก็แสนสุขใจ ภายในเวลาอันแสนสั้นนั้นมีความรู้สึกขัดแย้งมากมายเกิดขึ้นในใจ

เธอรักเขาและหวังว่าเขาจะรักเธอเช่นกัน

#ห้ามให้รัก

"ผมรักคุณ รักมาตั้งแต่แรกเห็น รักมาตลอด และรักมากขึ้นกว่าเดิมทุกวัน ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้คุณ ยิ่งทำให้ผมหวังไว้ว่าในอนาคตคงจะมีสักวันที่ผมรักคุณได้โดยไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะมองผมยังไง"

#ดั่งเดือนค้างฟ้า

ตัวข้ายังคงโง่งมพร่ำเพ้อรำพึงถึงท่านให้ผีเสื้อฟัง พร่ำบอกว่ารักท่านให้ต้นไม้ใหญ่ฟัง ต่อให้แม้วันเวลาผันผ่าน ฤดูกาลแปรเปลี่ยน แม้ตัวข้าจะต้องร่วงโรย เหี่ยวเฉาในสักวัน แต่ข้าก็จักยึดมั่นในรัก และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

-ดอกคาร์เนชั่นผู้หลงรักคนทำสวน-

“ผมเองก็มีแต่คุณระพี…ผมไม่มีของสำคัญอย่างอื่นเลยมีแต่คุณระพีเท่านั้น ผมจึงเสียไปไม่ได้”

#จวบระพีอัสดง

ทว่าบุรุษไม่อาจพึงใจบุรุษได้อย่างออกนอกหน้า โอเดลล์จึงเลือกเก็บความรู้สึกเช่นนี้เอาไว้ด้วยเพราะปรารถนาจะรักษาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเอาไว้ให้มั่น จึงไม่อาจเลือกเผยความในใจ

ขอเพียงแค่ได้อยู่เคียงข้างท่านพี่

เท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับชายหนุ่มผู้มีรักอย่างเขา

#พราวพร่างกลางฤดี

ดุจดังเส้นสายในใจที่ถูกดีดเบาๆ แม้จะเล็กน้อยสักเพียงใด ทว่าแรงของมัน เขากละบรับรู้ได้อย่างชัดเจน สีหน้าของจ้าวเหิ่งเยว่ยังคงไม่สื่อความรู้สึก มีเพียงดวงตาที่ทวีความลึกล้ำมากขึ้น

#ราตรีนี้มีฝนพรำ

“ฉันขอเธอแค่อย่างเดียว…หากวันไหนที่เธอไม่พอใจฉันขึนมาได้โปรดบอกให้ฉันรู้ตัวได้ไหม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวไม่ให้เธอเสียใจอีก รวมถึงจะอธิบายใหม่หากฉันทำให้เธอเข้าใจผิดแบบครั้งนี้ด้วย”

#ปฏิพัทธ์รพี

สายตาของหล่อนมองเหม่อไปยังสามีอีกครั้งก่อนนึกถึงคำพูดและน้ำเสียงที่วกกลับมาอีกครั้งในหัว

‘ห้ามตกหลุมรักผม’

“แย่จังเลย บัวน่าจะฟังคำเตือนคุณตั้งแต่แรก”

#สิ้นสุดสัญญาหย่ารัก

“พี่ใช้ตาข้างไหนมองคะถึงเห็นว่าพี่คินทร์รักเหมย”

“แกนั่นแหละใช้ตาข้างไหนมองถึงเห็นว่าเขาไม่รัก ไม่ต้องยกตัวอย่างที่ไหนไกลเลย เมื่อกี้นี้ไงทั้งที่เขาเมาจนแทบคลานเขายังอุตส่าห์ลากสังขารมาหาแกเพราะคิดว่าบ้านแกไฟไหม้ นั่นเขากลัวจริงๆนะเว้ยว่าแกจะเป็นอะไรไป“

#คุณคินทร์อย่าอินเกิน

“ต่อให้พูดแบบนั้นผมก็ยังอยากรักคุณอยู่ดี ผมอยากเป็นคนพิเศษสำหรับคุณ เหมือนที่คุณเป็นคนพิเศษสำหรับผม อยากให้คุณมองมาที่ผมเหมือนที่ผมเอาแต่จ้องมองไปที่คุณ อยากทำให้คุณเป็นของผมแค่คนเดียว”

#บทกวีเงือก

ผมเผลอมองคุณนานไปหน่อย

-นั่นคือเรื่องสุดวิสัย

Milky Way in May #ฟิคสามนาฬิกา

พออายุมากขึ้นกล้ามเนื้อหัวใจของฉันก็ยิ่งน่าเป็นห่วงอยู่ด้วย อยู่ดีๆ ก็มาทำให้ใจเต้นแรงขนาดนี้ เกิดฉันเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาหล่อนจะรับผิดชอบยังไง

#แก่นักรักซะเลย

เขาช่างเจิดจ้าและส่องประกาย เหมือนเส้นเวลาของโลกถูกตรึงไว้ให้หยุดนิ่ง ณ ที่แห่งนี้ รอยยิ้มชวนตะลึงของเขาติดตรึงลึกล้ำลงไปในใจพร้อมกับที่ฝุ่นหนาอัดแน่นในลิ้นชักความทรงจำได้ถูกปัดเป่าจนฟุ้งกระจาย

#ดั่งความคิดถึงเป็นอนันต์