Det er no trju år (og tri timar) siðan eg byrja på østrogen. Det kjennest so sert, at tidi fér so snøgt. No er eg liksom ferdug med det som kjennest som tiðleg fase av transisjonen. Å transisjonera er høgt individualistiskt, men dette er upplevingi mi. Livet vert òg godt og rett no.

Var ved Morokulien, fredsmonoment på grensa millom Norig (Eidskog) og Sverige (Eda) i går. Dei hev jamvel eige flagg! Verdt å stogga og strekkja på beinom nokre minutt når ein fyrst er der altso.

I dag er det 120, storhundrad, år sidan Stortinget vedtok å løysa upp sambandet med Sverige. Eg hev ikkje sett noko slags innlegg frå nokon offentlege organ um det i dag, berre til minne um at kongeætti (utanom Olav) kom hit 80 år sidan, markert på 40-årsdagen fyre sjølvstendet vårt.

Eg er skuffa!