เข้าใจความรู้สึกทุกอย่าง กรณีน้องมันแค่ยื้อแต่กรณีหลังมันคือทำลายวารตั้งต้น ยอมแลกชีวิตคนอื่นเพื่อชัยชนะ แต่มันจะรอดเพราะมันแข็งแกร่งอะ เข้าใจมั้ย โฮฮฮฮ

แต่น้องยังมีความหวัง หวังว่าคนที่มันช่วยจะมีชีวิตอยู่ต่อ หวังว่าต้องมีสักคนที่เข้าใจมัน โอบกอดมัน แค่นั้นอะ แล้วน้องอายุแค่ 13 ( ；д；) ต้องการอะไรจากเด็กมันวะ มันซื่อขนาดที่พ่อบอกให้ปกป้องคนมันก็ไปยืนบังตรงหน้า ยอมเสี่ยงชีวิตแทน บอกให้ถอยให้หนี แกกกก เด็กอะ ในขณะที่เด็กจิตใจบริสุทธิ์ขนาดนี้ตั้งมั่นเพื่อปกป้องคนให้ดี อีแก่บางตัวดันคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุดและต้องการเป็นแกนนำเพื่อกำจัดอะ

คิดถึงน้องเลยอะ มีคนเดียวแต่ต้องสู้ปีศาจทั้งประเทศแทบไม่ได้หลับได้นอน กลับมาได้กินข้าวบ้างไหมไม่รู้ ตัวเปื้อนเลือดทุกวัน พี่สาวเพิ่งเอาชุดใหม่มาให้ยังไม่ทันไรก็ต้องเปลี่ยนชุดไปสู้อีกแล้ว...

ถึงกระนั้นน้องก็ยังโดนประชาชนปาไข่ปานู่นนี่ใส่เพราะช่วยบางคนไม่ทัน มันวาร์ปไม่ได้เข้าใจไหม บางคนรู้แต่ก็โทษน้องมันอยู่ดี แย่อะ

กรี๊ดด รู้ละว่าทำไมหยวนหยวนได้ที่สาม เพราะแข่งขันรอบสุดท้ายต้องตั้งตี้สามคนนี่เอง กฎในนิยายแสดงชัดมากว่าวัดความสามารถของแต่ละวิหาร ในเมะนี่แข่งจากความสามารถของบุคคล ในแง่หลังสนุกกว่าเพราะมันเป็นการต่อสู้ แต่นี่ชอบแบบแรกมากกว่า มันดูแล้วรู้เลยว่านี่แหละ ๆ ๆ ถึงจะวัดความแข็งแกร่งของทั้งวิหารได้ การแข็งแกร่งบุคคลไม่กี่คนจะแบกหมดได้ไง ไม่ใช่ว่าแยกร่างได้เน้อ

รอบนี้พี่มาเพื่อฆ่า ไม่แข็งแกร่งพอ? มีแค่สอง? คนนึงถอดใจไม่แล้ว? มา! มึงเจอ

ก็แค่ 77 ป้ะ มาเอาไรกับ 97 ไม่กลัวหรอกนะอีแครอท

พิมพ์ผิด ข้าสิ มาจ้าไรวะ

อาจารย์ ฮือ ความต้องการก่อนจากไปคือ... น้อยนิด น้อยนิดมากจริง ๆ ในเมะจากไปอย่างเท่ ในนิยายอนาถมาก สุดหล่อของหนู t-t แต่เอาเถอะ อย่างน้อยประโยคหากข้าอยากเป็นเทพจ้าก็เป็นไปนานแล้วยังมีอยู่ อิมแพคจัด ๆ ซีนริบพลังเอยใดเอย คำพูดคำจาลูกพระยานาหมื่นมาก! ชอบ!!!

เดี๋ยวนะ ในแง่พลังท่านตามากกว่าหน่อยนึง แต่ในแง่ควบคุมพลังอาจารย์นำโด่งลิบลิ่วมองไม่เห็นระยะทางเลยบ่ งั้นไม่ต้องสืบละ ล้านก็ล้านของแท่ พลังมากกว่าแต่ดึงออกมาใช้ไม่ได้ก็เท่านั้น นอกจากจะแข็งแกร่งกว่ามากเป็นสิบเป็นร้อยเท่าหรือมากกว่านั้น แต่นี่ใกล้เคียงกันมาก โห้

น่ารักจังวะ ชิ ทั้งที่พื้นฐานเป็นคนดีบริสุทธิ์สุดติ่งขนาดนี้ ต้นฉบับเฮ่าเฉินชัด ๆ แต่ว่า...อาจารย์สู้ออสตินไม่ได้ใช่มั้ย (ＴДＴ) ไอ้ผีเปรตนั่นมันเป็นเทพอะ ถึงอาจารย์จะแข็งแกร่งแต่ก็คงไปไม่ถึงเทพผู้สร้าง เสียดาย ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นอาจารย์นี่แหละลาสบอส โถ่เอ๊ย

ไอ้สัด ขอแก้ เหี้ยมาก เหี้ยเกินคน มึงฆ่าทั้งตระกูลประจานเพื่อเรียกอาจารย์ออกมา ชาติเปรตเอ๊ย แต่แพ้ แพ้อยู่ดี แม่งเอย แต่ฮ่าวเฉินก็พูดถูก กุควรทำไงดี ควรรู้สึกแบบไหนดี เข้าใจทุกอย่าง ฮือ นอยว่ะ สาแก่ใจในแง่หนึ่งแต่ในอีกแง่ก็เจ็บใจเหมือนกัน แม่ง แม่งๆๆๆๆ

กะจะไม่ขำละแต่...วิชากระดองเต่า จะบ้า5555555

แต่ปมอาจารย์หนักกว่าในเมะอีก อีเหี้ย ร้องก่อน ทั้งโลกหักหลังจริง ไม่แปลกที่จะแตกสลายขนาดนี้ ไปค่ะ ไปอยู่กับพี่หลัว ชีวิตเหี้ย ๆ แต่อย่างน้อยอาจารย์ก็แข็งแกร่งมากพอที่จะปฏิวัติ (　ＴДＴ)

เดี๋ยวนะ ผู้มาก่อนกาลมาก อสูรมาตอน 6000 ปีก่อนแต่อาจารย์เกิดเรื่องตอน 6800 ปีก่อน เหยดเข้ คิดแล้วไม่ผิด อาจารย์ทอดทิ้งทุกอย่างแล้วจริง ๆ ช่างแม่งทุกอย่างบนโลก อสูรมาเหรอ ก็มาดิวะ กุไม่เกี่ยวแล้วหนึ่ง 55555555 เคค่ะ เข้าใจแจ่มแจ้งแต่รักอาจารย์อยู่ดี งิงิ

อาจารย์คลั่งแล้ว😭 มึง ฮือออ วิญญาณจะแตกสลายแล้วของจริง y-y สงสารอะ กุจะร้องแล้วนะ อาจารย์ อย่าเป็นแบบนี้สิ ฮือ คนที่เจ็บปวดและอยู่ในความรู้สึกโกรธแค้นหลายพันปี อย่าโทษตัวเองเลย หนูจะเป็นบ้าแล้วนะ แม่ง เข้าใจเย่วเยว่ละ น่าอิจฉาจริง ๆ นั่นแหละ แต่อาจารย์ (；▽；) เห้อ ไม่อิจฉาสินะ ดีแล้ว ดีแล้วอาจารย์

ในเมะจารย์เหล่ท่อมากแต่ใจนิยายอนาถมากตูจะบ้า สงสารไปหมด กลับบ้านเรารักรออยู่นะจารย์

โอ๊ยแม่ง สะเทือนใจจนวิญญาณจะระเบิดที่แทร่ จ๊ารรรย์ สงสารอ่า ฮือ คนหล่อของหนุ ช่างอีนั่นเถอะ ปล่อยมัน มันไม่เหมาะกับจารย์นะ แม่เอย อยากให้ท่านตาปะทะกะจารย์แต่ก็เข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ จารย์แม่งไม่เอาไรละ โลกจะแตกก้เรื่องของมึงมาก พลังจะมากกว่าท่านตาที่ 1000000 ละไง ก้แค่ล้านป้ะ บียอนด์อะเก้ตป้ะ บียอนด์ จารย์แม่งคนละเวล อย่ามาวัด ฮึ

คุณเขาก็แค่คนคนหนึ่งที่อยากรักคนคนหนึ่งอย่างดีแค่นั้นเอง แค่บอก ขอเพียงแค่บอก แต่สิ่งที่ได้คือดาบเล่มนั้นที่แทงลงตรงหัวใจ จากคนที่รัก คนที่เชื่อมั่น เฮ้อ อาจารย์ กลับบ้านเรา อย่าสนใจคนแบบนั้นเลย คุณมีค่ากว่านั้น ช่างมันเถอะ ช่างมันเถอะนะ

โอ๊ย สงสารคนหล่ออะ ปล่อยทุกคนเข้าใจผิด ถูกเกลียดก็ช่างมัน ไม่คิดปฏิเสธ พอจะเข้าใจนะ ตอนมีชีวิตคนมองเป็นเทพเจ้า รักบูชาราวเจ้าของลัทธิ เป็นศูนย์รวมแสงสว่างแห่งความหวัง สุดท้ายถูกแทงข้างหลังเพราะคนรักต้องการอำนาจมากกว่าตัวเอง ถูกใส่ร้ายว่าทำลายมนุษยชาติ เป็นคนที่ทำให้มนุษย์ตกอยู่ในยุคแห่งความมืดมิดทั้งที่เป็นตัวแทนแสงสว่าง ใช่สิ คนเขียนประวัติศาสตร์จะเติมแต่งอะไรก็ได้นี่นา

แกจะเหยียบซ้ำแผลอีกกี่รอบวะ(เด็ก)หนุ่ม บ้าเอ๊ย สุดหล่อเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจไม่พอใช่ไหม มาอย่างกับคลื่นยักษ์เลยนะ พ่อสุดเท่อึ้งกึมกี่ไปรอบที่ล้าน บอกไม่เอาอย่างนั้นไม่เอาอย่างนี้สุดท้ายเลือกเอาเพราะสาว กุจะบ้า อาจารย์แสนเท่ที่หล่อที่สุดในจักรวาล กอดโอ๋นะคะ สงสารอะ ยืนไหวไหม ไม่สิ วิญญาณพ่อยังโอเคดีไหม ไม่แตกสลายตรงไหนนะ รวบรวมเร้ว ฮึบ ๆ อย่ายอมแพ้ เราต้องเก็บแต้มคืนนะ

เห็นตัวเองเขียนภาษาวิบัติแล้วนึกถึงอะไรที่น่าอายมาก ตอนประถมเซียนภาษาสุด ๆ (มากกว่าตอนนี้5555555) แต่ตอนเขียนสมุดเฟรนด์ชิฟดันอยากเขียนภาษาวิบัติ หาทำมาก 'น๊ะคร๊ะ' งี้กุงง ทำไมต้องไม้ตรีทุกอัน ไม่กล้ากลับไปอ่านจริง ๆ ไอ้ที่พิมพ์ข้างบนนั่นกวนตีน บางทีก็ขี้เกียจตอบเพื่อนดี ๆ บางทีก็ทำทรงมีคาแรคเตอร์ แต่คาแรคเตอร์ตอนประถมที่ทำไปน่าเอาหัวมุดคอนกรีตเกินพี่บ่าว อายโว้ย

โถ่เอ๊ย นี่มันบังคับรับอาจารย์นี่หว่าจารย์ อยากได้จริงน้า เจาให้ได้ เห็นละสงสาร ลูกหนุให้ตายก้ไม่เอา นี่ลดแลกแจกแถมก้แล้ว ให้ไรก้แล้วม้นก้ไม่เอา เด้กเปรต(ไม่ได้ด่าลูก!) ต้องเอาสาวมาขู่ ไอ้เด้กนี่ จิ๊จ๊ะ กุก้เป้นผู้ยิ่งหยั่ยคนนึงนะว้อย

คือกุไม่เก้ตความรักจริงปะวะ แต่คงไม่เก้ตจริง ที่ตอบคำถามนี่กลั่นกรองจากหนังสือที่อ่านมา ใช้ตรรกะเรียบเรียงแล้ว แต่ก้ไม่เก้ตอยู่ดี เป็นโค้ชที่ไม่คิดจะลงสนามเองต้ะ

อยากตอบคำถามแทนว่ะ โลกนี้มีรักแท้จริง ๆ เหรอ จะไปมีได้ไงอะจารย์ มีด้วยเหรอของแท้ของปลอม มีแค่รักมากรักน้อยแค่นั้นแหละ มากกว่าชีวิตไหม มากกว่าอำนาจ ชื่อเสียง ผู้คนหรืออะไรต่าง ๆ ไหม ความรู้สึกนะจารย์ มันกำหนดพารามิเตอร์ไม่ได้หรอก มีแค่มากพอหรือมากกว่าน้อยกว่า ที่จารย์เจออาจจะเป็นความรักที่หลอกลวงก็ได้ ม้นไม่ใช่ความรัก มันคือการกระหายในอำนาจวาสนาคนอื่น

แม่ง อาจารย์มีปมอะ แล้วแบบ...แม่ง มันรักกันจังวะ แต่ชีวิตรักกุนี่... โว้ยยย ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมไม่เจอบ้างอะ นอย ไม่งั้นตายสงบไปละ ฮึ่ยๆๆๆๆ

pov จารย์

แต่แม่ง เข้าใจจารย์ว่ะ ความรักมันเหี้ย รักกันปานจะกลืนกินเหรอ เหอะ น้ำเน่า ความรักก็แค่สิ่งที่อุปโลกน์เอง อุปาทานว่ารักแท้ มีปลอมมีแท้ด้วยเหรอวะ อย่างกับ object งงมาก ไม่ซื้อ แต่มันรักกันมากว่ะ อืม ๆ ยอมแพ้กะได้ ประมาณนี้สินะจารย์ คิดเหมือนกันเลย โอ้วเยส เลิก ๆ ไปรักกันที่อื่นไป ชิ่ว ๆ เหม็นเบื่อ อย่าหาทำ(ทำอีก)

ชอบเห็นคนรักกันแต่รักกันแบบพอประมาณเถอะ มากกว่านี้มันน้ำเน่าเกิน