เคโอเซลล์ทำได้เพียงผงกหัวรับพร้อมโบกมือลาหยอยๆ

แม้จะไม่เข้าใจ แต่สิ่งหนึ่งที่เขารับรู้ได้นั้นมีสิ่งหนึ่ง

ทั้งๆที่ได้พูดสิ่งที่คิด ทำไมถึงได้ดูเสียใจล่ะ?

หรือเขาทำอะไรผิดไป?

"โพลารี่!"

เคโอเซลล์ตะโกนเรียกคนที่กำลังจะจากไป ก่อนจะระบายยิ้มกว้างพร้อมโบกมือไปมา

"ไว้เจอกันนะ!"

(ปิดรูทเลยนะคับ ขอบคุณสำหรับรูทนี้🥺/ลูบแปะโพลาริส)

"เคลเคลรู้!"

มังกรน้อยยิ้มร่า มือยึดเอามือถืออีกคนมาพร้อมจับมืออีกคนให้มาอยู๋ใกล้กัน ดันให้โพลาริสนั่งริมเรือในขณะที่ตัวเองแทรกตัวเข้าไประหว่างหว่างขาอีกคน หัวของเคโอเซลล์จึงเกยเข้ากับคางอีกคนพอดี

"เอ้า ยิ้ม!"

"นึง ส่อง ซ้าม!"

ปลายนิ้วแตะริมฝีปากราวกับกำลังคิด ดวงตาสีเถ้ามองพร้อมกระพริบปริบๆ

"อื้ม!"

ส่งเสียงคล้ายว่าประมวลผลเรียบร้อย ใบหน้าประดับรอยยิ้มกว้างสดใสเฉกเช่นทุกครั้ง

"ยังไงก็ ขอบคุณที่บอกนะ!"

เขาไม่อาจเข้าใจในความซับซ้อนระดับนั้นได้ เพราะเขาคือแฟรี่มังกร? เพราะเป็นเผ่าอายุยืน? เพราะยังเด็กเกินไป? หรืออาจจะเพราะยังคงอ่อนต่อโลกนี้นัก

บางทีอาจจะทั้งหมดนั่นรวมกัน

เพราะฉะนั้นคำตอบก็ยังคงมีแต่คำว่าไม่เข้าใจ แม้จะพยายามทำความเข้าใจมากเท่าใด

เคโอเซลล์ยังคงยิ้ม ไม่ได้ชวนตื่นตกใจเท่ายามเมื่อรู้ในคราแรก

"นี่คือทั้งหมดที่โพลารี่อยากบอกเคลเคลใช่ไหม?"
+

เคโอเซลล์ยืนฟังตั้งแต่ประโยคแรกจนถึงประโยคสุดท้ายอย่างใจเย็น ไม่เร่งเร้าให้อีกคนเร่งพูด เขามีเวลาให้อีกคนมากมายเลยทีเดียว

ทันทีที่จบประโยค มังกรน้อยหลุบตาลง มือถูกยกขึ้นมากุมคาง โคลงศีรษะเล็กน้อยราวกับกำลังครุ่นคิด แล้วจึงกลับมามองอีกคนพร้อมระบายยิ้มกว้าง

"ถ้าบอกมาแล้ว ทำไมถึงคิดว่ามิตรภาพจะพังทลายล่ะ?"

"ถ้าชอบแบบคนรักแล้วจะต้องทิ้งมิตรภาพหรอ?"
+

"น่าร้ากกก"

เอ่ยด้วยเสียงเริงร่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"นี่ๆ โพลารี่ก็มาถ่ายด้วยกันสิ!"

"เคลเคล โพลารี่ แล้วก็เป็ด!"

ชี้ตัวเองและชี้อีกคน

(เช่นกันน้า ขอบคุณสำหรับเช่นกันนน/หิ้วโพลารี่กลับหอ)

ก่อนที่รอยยิ้มสดใสจะเลือนหายไปในเวลาต่อมา ใบหน้าที่มักจะแสดงความขี้เล่นบัดนี้กลับราบเรียบพร้อมจับจ้องมองมาที่คู่สนทนาด้วยดวงตาสีเถ้าที่อ่านไม่ออก

"โพลารี่ ถ้าไม่บอกตรงๆ เคลเคลก็ไม่รู้หรอกนะ?"

หากถามเพียง'เนื้อหา'ในจดหมาย นั่นก็คือทั้งหมด เขาจำได้ดี และดอกไม้เพียงหนึ่งดอก ความหมายของมันก็มีนับอนันต์ เขาไม่อาจฟันธงได้ และเขาก็ไม่อยากจะปักธงเชื่ออะไรทั้งนั้น

"เรื่องที่คิดถึงเคลเคลหรอ?"

กล่าวพร้อมรอยยิ้มจนตาปิด

"อื้อ เคลเคลก็คิดถึงเหมือนกัน!"

มังกรน้อยโคลงศีรษะ ปลายนิ้วแตะแก้มตัวเองอย่างครุ่นคิด

"หรือว่าเรื่องที่อยากดูแลอยู่ข้างๆ?"

"เคลเคลก็อยากอยู่ข้างๆโพลารี่นะ ก็โพลารี่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเคลเคลนี่นา!"

เอ่ยจบก็ปรากฎรอยยิ้มสดใสที่มักจะยิ้มเป็นประจำ

"หรือมีเรื่องอื่นที่อยากบอกเคลเคลอีก?"

"ถ่าย!"

ตอบรับเสียงดังฟังชัดด้วยท่าทีตื่นเต้นสุดๆ

"ขอเคลเคลหล่อๆเลยนะ!"

พร้อมเก็กท่าที่(คิดไปเองว่า)หล่อที่สุด

เคโอเซลล์หัวเราะเสียงเริงร่า ก่อนจะลูบปุๆเชิงกล่อมให้อีกคนนอน

"ฝันดีน้า โพลารี่"

เลิกก่อกวน เลิกสงสัย เพราะถึงเวลานอนแล้ว

มังกรน้อยอ้าปากกว้างหาววอดพร้อมขยี้ตาเบาๆ

ถ้าโพลาริสหลับแล้ว อีกสิบห้านาทีค่อยพากลับแล้วกัน

(โอโต้ซังยิ้มรับแบบคนแก่ๆ🤏🤏)

(ชมหนึ่งได้ถึงสองเฉย ขอบคุณค้าบพิ่ชายบาธ🥺/ตีบวกความมั่นใจx10)

พ่อที่ได้รับจดหมาย :

"นั่นความสามารถพิเศษเคลเคลเองแหละ!"

ไม่มีคำขอโทษขอโพย มีเพียงรอยยิ้มกว้างที่วาดออกมาอย่างภูมิใจในสิ่งที่ทำลงไป

"ผมมม?"

เคโอเซลล์ทวนคำพร้อมโคลงศีรษะ ก่อนที่สมองจะปิ๊งขึ้นมา

"เรื่องงานวันนี้หรอ! โพลารี่ทำได้ดีมากเลยล่ะ!"

เดามั่วเสร็จสรรพก็ชิงชมก่อนแล้วหนึ่ง

"อ่ะ!"

"ปะป๊าไม่ว่าเคลเคลหรอกนะ! แล้วก็!"

เคโอเซลล์ที่กุมหน้าผากที่ถูกดีดพร้อมกำลังเถียงข้างๆคูๆ ดวงตาสีเถ้ากลับบังเอิญไปเห็นอะไรบางอย่างพอดี

"เอ้อะ โพลารี่ เป็ดมีลูกตามตูดด้วย!"

"หวาย น่าร้ากกกกก ดูฟูจังเลย"

และแล้วความสนใจทั้งหมดก็ถูกเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา

เคโอเซลล์โคลงศีรษะ ดวงตาที่หลุบมองโพลาริสเลื่อนมาสบตากับลัสลัสราวกับมีแต่คำถาม

"งอแงใหญ่เลย ไม่อยากจริงๆหรอ?"

เพราะหากนับตามจริง เขาก็อายุเยอะพอตัว

"เป็นน้องชายเค้า ได้สิทธิพิเศษเยอะแยะเลยนะ!"

"เช่นถ้าโพลารี่เผลอหลับที่นี่ตรงนี้ เคลเคลจะอุ้มโพลารี่กลับไปนอนที่หอเองยังไงล่ะ!"

พร้อมยกยิ้มกว้างอย่างมั่นใจแม้รู้อยู่แก่ใจว่าอุ้มคนน้ำหนักพอกันไม่ค่อยขึ้นก็ตาม

“อะไรเหลือไม่มากหรอ”

เคโอเซลล์โผล่มาจากด้านหลังพร้อมเอ่ยขึ้นมากะให้อีกคนตกใจเล่นแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง

“เคลเคลมาแล้ว!”

ตะเบะเสียงร่าเริงประดับรอยยิ้มกว้าง

"เจ็บก็รักษานี่"

เคโอเซลล์เอ่ยเรื่องน่ากลัวออกมาได้อย่างหน้าซื่อตาใส ไม่อาจรู้ได้ว่าคิดอย่างนั้นจริงๆหรือกำลังทดสอบอะไรอยู่

"หวัดเดี๋ยวก็หาย!"

พร้อมระบายยิ้มกว้าง

"แล้วแบบไหนถึงจะคุ้มหรอ? เคลเคลอยากเล่น! ถึงจะเจ็บแต่ถ้าสนุกก็คุ้มนะ!"

"คนอื่นจะไม่สนุกหรอ?"

"หรือโพลารี่เองก็ไม่สนุก?"

พร้อมก้มหน้าหงุด

ดวงตาสีเถ้ามองตามใบหูที่ลู่ลงตาไม่กระพริบ

"อื้อ! สัญญาอยู่แล้ว!"

ว่าจบก็คว้าหัวเพื่อนตัวน้อยมากอดแนบอกแล้วเกยด้วยแก้ม ถูไถอย่างถือวิสาสะ

ว่าแล้วเชียว นุ่มจริงด้วย!

"คิกคิก โพลารี่เหมือนเด็กน้อยเลย เป็นน้องชายเคลเคลไหม จะเรียกเคลเคลว่าลูกพี่เคลเคลก็ได้น้า" พร้อมลูบหัวอีกคนแปะๆ ดวงตามองท้องฟ้าราวกับรอคอยดวงดาว

"ไม่อยากนอนขนาดนั้นเลยหรอเจ้าหนู"

(ฉาวโฉ่วววว เยาวาโชนโชโนมไม่ได้น๊า🙈🙈🙈/โดนbonk-)

(แล้วทัมมัยหวงอก🫵 ทิ้งแล้วจิงเป่า)

(กัวจิกโดนติ๊กเก้อรูปเม่นที่เคลเคลเคยแปะไว้ออ—)

(ริษยาาาาา)

(หงึหงึหงึหงึ/จิกอก)