คุณสมบัติก็ไม่ใช่น้อย ๆ นะนี่ระดับมาสเตอร์ค่าตัวหลายล้าน ดูท่าจะดีกว่าพวกนายเห็น ๆ 55555

ว๊ายยย พี่ฮิโอริรุกแรงมากก!😣

อิซางิไปเรียนการแสดงใหม่นะ หนูโป๊ะง่ายเกินลูก เขาดูออกแล้วว่าหนูขอเปลี่ยนรูปแบบการเล่นน่ะ🤦🏻‍♀️

แต่ผ่านมาหลายนาที ไม่มีท่าทีว่าเสียงจะเบาลงเลยสักนิด ซ้ำร้ายยังมีเสียงที่แม่กรีดร้องดังมาเป็นระยะ ๆ อีก

อิซางิทนไม่ไหว จึงออกจากห้องแล้วลงบันไดไปหาพ่อกับแม่

เมื่ออิซางิมาถึงดวงตาเขาเบิกกว้างตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว เขาเห็นภาพที่ไม่ควรเห็นเสียแล้ว...

‘พ่อ..?’
“พ่อ..ฆ่าแม่งั้นเหรอครับ ?” (—6)

ทำไมเขาต้องฟังคนที่คอยทำร้ายเขาล่ะจริงไหม ?

คืนนึงพ่อกับแม่ทะเลาะกันอย่างหนัก เสียงดังโครมคราม เสียงตะหวาดใส่กันอย่างน่ากลัว

อิซางิทำได้แค่นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง รอพ่อกับแม่สงบสติอารมณ์ได้ก่อน ถึงจะออกจากห้องได้ (—5)

สืบจนรู้ว่าใครคือแฟนแกะจนได้สินะ โอ้ยภูมิใจ55

จนในวันหนึ่ง อิซางิที่เจอลูกฟุตบอลเก่า ๆ เขาเตะมันเบา ๆ การกระทำนั้น ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ เบิกบานราวอย่างกับว่ากำลังวิ่งเล่นท่ามกลางทุ่งดอกไม้แสนสวยในยามเช้า

หลังจากนั้นมาเขาก็เริ่มหลงไหลมัน จนถึงขั้นตั้งเป้าหมายไว้ว่า จะเป็นกองหน้าอับดับ 1 ของโลกให้จงได้

ถึงแม้พ่อแม่จะห้าม โดยให้เขาเป็นหมอ ,ครู ,ตำรวจ แต่เขาก็ไม่ฟัง(—4)

อิซางิคิดมาตลอด ว่าทำไมเขาถึงมีชีวิตที่น่าสมเพชเช่นนี้ ?

ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ ?

อิซางิเกลียดคำว่า ‘ครอบครัว’ และ ‘ความรัก’ มันน่าสะอิดสะเอียนจนอยากจะอาเจียนออกมา เขาเกลียดคนที่พูดออกมาหน้าตาเฉย

โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบทางจิตใจของอีกฝ่ายเป็นที่สุด (—3)

ความเป็นจริงแล้ว.. พ่อเขาชอบทำร้ายร่างกายแม่และดื่มเหล้าอย่างหนัก ส่วนแม่ก็เป็นบ้าเสียสติ บางครั้งก็ดีบางครั้งก็ร้าย ไม่สามารถเดาใจออก

ในบางครั้งพ่อก็มาลงที่เขาแทนที่จะเป็นแม่ (—2)

#ออลอิซางิ #คลังฟิคคุณ11
What if หากอิซางิมีอดีตที่เลวร้าย แทนที่จะดีล่ะ ?

วัยเด็กที่อิซางิวาดฝันไว้ว่ามันจะดี พ่อแม่รักใคร่กลมเกลียว มีเพื่อนมากมาย ใช้ชีวิตกันอย่างอบอุ่น

มันกลับไม่เป็นจริง... (—1)

เหยินฉิบหาย เหยินไม่ไหว อื้ออ

ถ้านี่ไม่ใช่คนที่ล่กที่สุด555

กูซูเข้าแล้วออกไม่ได้จริง ๆ สินะคะ..

ชาร์ล แกมุ่งมั่นมากนะ5555