มือเล็กได้ยื่นไปจับอย่างไม่ลังเล
เจ้าตัวได้ยิ้มละมุนถึงแม้จะยังไม่หายเขินก็ตาม

"อื้อไปกันเถอะครับ"

วันนี้เป็นอะไรที่มีความสุขที่สุด
ความทรงจำดีๆทำให้เขายิ้มได้
หลังจากนี้ก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไปล่ะนะ
(ปิดโรลคับ!)

( ✨ 18 . 03 HAPPY BIRTHDAY SEIJI ! ✨

ไอ่ลูกตัวได้ ตัวตี ตัวโดนของผม ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะ ไร่ส้มและรีสอร์ทจะยังคงต้อนรับลูกเสมอ ดูแลมิคังให้สมเป็นฮีโร่ของน้องนะเออ !!

aka ผมงอกการ์ด SSR ให้ลูกคนนี้ได้แล้วคับ สีสดใสที่ไม่ได้ลงมานาน / สะบัดมือ )

ตอนนี้บรรยากาศนั้นเริ่มเงียบแต่ไม่ใช่ความอึดอัดแต่เป็นอาการของต่างคนต่างเขินอายต่อกัน คงจะเป็นจุดเริ่มต้นความรักที่ดีเป็นแน่

"อะอื้อ..."

"งะงั้นพวกเรากลับกันเลยไหมครับ"

"เดี๋ยวคนที่บ้านเป็นห่วงเอา"

"ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ล้อเล่นเหมือนกัน..."

เรื่องแบบนี้มันล้อเล่นไม่ได้หรอกเพราะว่ามันเป็นเรื่องของความรู้สึกนิ...

"ผมชอบอากิจังนะ..."

"แต่ว่าผมอยากจะมีช่วงเวลาที่ความสัมพันธ์ของพวกเราค่อยๆขยับเข้าหากันอีกนิด...."

ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อยด้วยความเขินอาย

"พวกเรามาค่อยๆ...สานด้านแดงของพวกเราให้แนบแน่นด้วยกันเถอะนะ"

"คนขี้โกง..."

บอกว่าไม่มีอะไรแต่ว่าคำพูดที่พูดออกมานั้นเขาเห็นได้ชัดเจนจากการขยับปากของอีกคน

"แกล้งผมอีกแล้วเหรอ..."

แล้วบอกว่าไม่มีอะไรอีกคงตั้งใจจะล้อเล่นกับเขาใช่ไหมนะ..

เสียงหัวใจที่เต้นรัวนั้นไม่ใช่แค่อากิโตะแต่ซุยเซนเองก็หัวใจเต้นแรงไม่แพ้กัน

"?"

ในขณะที่เขากำลังดูพลุบนท้องฟ้านั้นจู่ๆหูเขาก็โดนปิดหูไว้เขาได้เงยหน้ามองอีกคนด้วยความสงสัยถึงแม้จะถูกปิดหูไว้แต่ว่าใช่ว่าจะไม่ได้ยินเสียทีเดียวแค่ได้ยินเบาๆเท่านั้นเอง

"....."

แต่ในประโยคถัดมาทำเขานิ่งค้างไป...

อะไรนะเมื่อกี้อากิจังพูดอะไรกันนะ...

"อากิจัง....?"

(กิ๊ดตอนนี้ยังไปทันไหมงะ😭)

"อื้อ"

แต่ตอบเพียงสั้นๆแต่ว่ามือนั้นได้กอบกุมมือใหญ่ไว้กระชับขึ้นราวกับอยากผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยกัน ไม่สิจริงๆแล้วนั้นในใจของเขาอยากผ่านเวลานี้ไปด้วยกันกับคนข้างกายมาก

มันเหมือนกับฉากที่เขาชอบดูในอนิเมะโชโจ....

"อะพลุขึ้นแล้วล่ะครับ"

พลุมากมายจุดขึ้นบนท้องฟ้ามีทั้งสีสันสวยงามและรูปร่างต่างๆ แสงนั้นเปร่งประกายในดวงตาของเจ้าเอลฟ์ตัวน้อยอย่างสดใส

กิจกรรมผ่านเวลาแล้วผ่านเวลาเล่าเขาและเพื่อนได้มาด้วยตรงนี้มือของพวกเขายังคงกุมไว้ไม่ไปไหน

"จริงเหรอครับ?"

"ดีจังแบบนี้ผมก็ได้เห็นพลุสวยๆด้วย"

เจ้าตัวยิ้มตอบวันนี้เขามีความสุขมากโดยเฉพาะการที่ได้มาเดินด้วยในงานวัฒนธรรมกับคนข้างกาย

มีความสุขที่สุดเลย!

(อากิโกะจางเท่มาก😭😭😭)

สถานการณ์ตอนนี้นั้นมีแต่ความเงียบเพราะว่าเขินอายด้วยเหตุนี้เจ้าเอลฟ์ตัวน้อยเลยได้วิ่งหนีเข้าอาคารเรียนที่นอนก่อนใครเพื่อน

เขาเองก็ไม่สามารถอยู่แบบนี้ได้นานๆหรอก

เขินจะแย่แล้ว!

เมื่อออกมาจากอาคารแล้วเจ้าเอลฟ์ตัวน้อยได้ถอนหายใจเบาๆในที่สุดก็ได้ออกมาเสียทีแบบนี้พวกเขารอดแล้วใช่ไหมนะ?

"ของในนี้อะเหรอครับ?"

ซึ่งตอนที่อีกคนถามเจ้าตัวก็ใบหน้าแดงฉ่ามือเล็กได้ยืนถุงนั้นให้แก่อากิโตะพร้อมกับทำหน้าเลิกลัก

"จริงๆแล้วมันเป็นของที่ผมอยากจะให้อากิจังน่ะ"

"อากิจังอยู่ชมรมบาสใช่ไหมล่ะผมเลยทำที่รัดข้อมือกับผ้าซับเหงื่อมาให้..."

เสียงปลอบโยนของคนตรงหน้าทำให้ซุยเซนสงบลงไปบ้างแล้ว ซึ่งพอทุกอย่างคลี่คลายก็ได้ออกมาจากที่ซ่อนเขาได้เลือกจับมืออีกคนไว้ เพราะว่าตอนนี้มันถึงเวลาที่ควรต้องออกจากที่นี้เสียที

"ไปกันเถอะครับ"

ว่าแล้วก็ได้รีบจูงมืออีกคนออกจากห้องนั้นทันที

เมื่ออีกคนบอกให้เงียบเจ้าเอลฟ์น้อยก็เงียบทันทีเขานั้นแทบจะโฟกัสอะไรไม่ได้เลยในตอนนี้ทำได้แค่ภาวนาว่าให้เงาดำนั้นผ่านไปไวๆสัก

มะไม่ไหวรู้สึกอายเหมือนตัวจะละลายแล้ว

มือเล็กได้เอื้อมแตะมือของอีกคนแก้เขิน

(น่ารัก-)

ในขณะที่เขากำลังพาอีกวิ่งหนีก็ได้โดนดึงเข้าห้องเก็บของและพาหลบใต้โต๊ะมันค่อนข้างแคบจนเขาสัมผัสความอบอุ่นของอีกคนได้อย่างชัดเจน..
และมันใกล้มากจนเขาแทบจะไม่ได้ยินอีกคนพูดนอกเสียงจากเสียงหัวใจของตัวเองที่กำลังเต้นรัวไม่พอ

กะใกล้ไปแล้ว!

"อะอากิจัง..."

"มะมัน..."

มือเล็กได้ยกปิดหน้าตัวเองทันที

เสียงกระซิบที่ใกล้ทำให้เจ้าเอลฟ์ตัวหน้าเขินจนแทบหน้าไหม้ ทำไมกันนะในเวลาแบบนี้อากิจังยังจะแกล้งเขาอีก!

แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว

เมื่อคิดแบบนั้นเลยได้รีบคว้าไฟฉายในมืออีกคนแล้วพาออกวิ่ง
เพื่อจะออกจากอาคารแห่งนี้

"อากิคุง...โบราณเขาบอกว่าได้ยินเสียงอะไรอย่าทัก..."

เจ้าตัวกระซิบเบาๆก่อนที่จะรีบจูงมือเพื่อนสนิทออกจากตรงนั้นทันที
ไม่รู้ล่ะว่าจะผีหรือจะเกิดดันเจี้ยนแต่ว่าตอนนี้ต้องรีบออกจากที่นี้ก่อน!

"จับมือผมห้ามปล่อยนะครับ"

ถึงจะกลัวแต่เขาก็จะปกป้องอากิจัง!

"อื้อใช่แล้วล่ะครับ"

"เจอสักทีน้า"

เมื่อเห็นถุงกระดาษเขาก็ยิ้มร่า
เจอแล้วแบบนี้จะได้กลับไปนอนเสียที แต่ทันใดนั้นเสียงทั้งลมและฝีเท้าทำให้สัญชาตญาณของเอลฟ์รับรู้ถึงอันตรายบางอย่าง

"อากิจัง"

"รีบกลับกันเถอะครับ"

จากเสียงร่าเริงกลายเป็นเสียงจริงจัง ถ้าเกิดดันเจี้ยนในตอนนี้อาจจะอันตรายได้ต้องรีบเท่านั้น

#ysrk_cochar

(ช้าที่สุดในประวัติศาสตร์ ตลาดวายไปแล้วแต่ก็หน้าด้านมาหย่อนใบโคของอาจาร์ยสักหน่อยค่ะ🤲🏻

🔄 = เนียนรู้จัก/ช่วยหาเหยื่อ
🩵 = สนใจโค จะเคาะDM

ดอคอยู่หน้า bio แวะไปจิ้มได้เลย )

"มันเป็นถุงกระดาษน่ะครับ"

"สีน้ำตาลอ่อน"

ในขณะที่เจ้าเอลฟ์ตัวน้อยกำลังหาของอยู่นั้นเขสได้ยินเสียงของฝ่าเท้าอะไรสักอย่างเลยทำให้หยุดหาไปชั่วครูหา

"...?"

เสียงของพวกนักเรียนคนอื่นๆเหรอ?

(กิ๊ด//เขินตัวบิด-)

เสียงหัวเราะลั่นอาคารนั้นคงทำให้คนที่มาทดสอบความกล้าตกใจไม่น่าน้อย แต่สำหรับซุยเซนนั้นอีกคนน่าตีที่สุด

"ฮืม!"

เจ้าตัวพองแก้มแต่ถึงแบบนั้นก็กอดแขนอีกคนไปอยู่ดี ซึ่งเมื่อมาถึงหน้าห้องชมรมเขาก็ล่ะไปดูของที่วางไว้อยู่นานสองนาน

"เอ๋อยู่ไหนน้า...."

"ว๊าก!!"

พออีกคนเอาไฟฉายส่องหน้าแล้วหันมาก็ทำให้เจ้าเอลฟ์ตัวน้อยสะดุ้งตกใจทันทีแต่พอรู้ว่าอีกคนแกล้งก็ได้ยกมือตีไหล่อีกคนดังป๊าบทันที

"อากิจัง!"

"อย่าแกล้งผมสิครับ!"

ไม่งั้นเขาโกรธจริงด้วย!

#YSRK_Bunkasaigetset

ซากุระที่เริ่มร่วงโรย เริ่มถูกทดแทนด้วยดอกไม้กระดาษที่ถูกโปรยและแต่งแต้มสีสันสดใสชวนให้ละลานตาไม่แพ้กัน💗💗💗

นักเรียนเริ่มอยู่ยาวไปถึงช่วงเย็นเพื่อเริ่มวางแผนกิจกรรมของบูธและของการแสดง

😳ใช่แล้ว งานวัฒนธรรมจะกำลังมา น่าตื่นเต้นเสียจริง!😳

รายละเอียด: docs.google.com/document/d/1...