ยูระไม่ตอบคำถาม เธอหรี่ตาลงก่อนจะคว่ำปากเล็กน้อยด้วยท่าทีแหยง ๆ หลังจากเห็นท่าทีชวนสยองนั่นจากฝาแฝด

ーไม่รอช้า รีบสาวเท้าเดินออกมาจากห้องพลางลูบแขนไปมา

สิ่งลี้ลับก็สู้ความน่าขนลุกนี่ไม่ได้แน่นอน เธอมั่นใจ

"บ้านเราไม่มีเงินแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่มีเงินนายพอจะเข้าใจความหมายใช่ไหม"

ーเธอรับตุ๊กปูนปลาสเตอร์ที่ถูกลงสีมาอย่างเบามือ
แม้จะถูกระบายด้วยสีสดแต่กลับดูมืดหม่นอย่างบอกไม่ถูก เธอจ้องมองของตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์

คำพูดที่ว่าศิลปะจะสะท้อนความคิดและตัวตนออกมาผุดขึ้นมาในหัวนั่นเล่นทำเอาเธออยากดึงแบงค์ที่ยื่นไปเมื่อครู่คืนขึ้นมาทันใด

"นายเห็นฉันเป็นแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ"

...ถึงจะไม่บอกรายละเอียดอะไรมากแต่ก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายคงเพลินจนลืมจำนวนเงินในกระเป๋า

[เดี๋ยวจะเดินเอาไปให้ก็แล้วกัน...หมื่นเยนพอไหม แต่คงพอแหละ]

ชุนสึเกะเพื่อนกับคนรู้จักเยอะ หมื่นเยนจะพอไหมนะ...แต่ถ้าไม่พอก็ค่อยเอาไปให้เพิ่มแล้วกัน

ーไม่นานนักก็เดินมาถึงยังจุดหมายปลายทางที่แฝดจอมวุ่นนั่งสวมบทบาทจิตรกรมือเอกอยู่ เธอยื่นแบงค์หมื่นเยนให้อีกฝ่าย

"เอ้า นี่ "

#ASBclub_KMI
#KMI_โปรโมทชมรม

ไม่ใกล้ไม่ไกลจากพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆนัก ทาโอะเองก็ยืนแจกใบปลิวชมรมอย่างสดใสเช่นกัน ตัวเธอดุ๊กดิ๊กไปมาอย่างอารมณ์ดี มองผ่านๆก็เหมือนมีฟิลเตอร์ดอกไม้ลอยด้านหลัง

"ขอฝากชมรมการละเล่นด้วยนะค้า~ พวกเราจะเล่นเกมกันหลายๆแบบ มีบอร์ดเกมให้เล่นเยอะแยะเลย สปอนเซอร์โดยคุณน้าที่เปิดร้านบอร์ดเกมของฉันเอง!"
+

#KMI_Nekowadoko

**CW/TW: jumpscare, soft horror (มีภาพที่อาจทำให้ตกใจเล็กน้อย)**

คว้าน้ำเหลวเรื่องแมว แต่ได้รับน้ำใจจากคนอื่นมาแทน ก็นับว่าพอแทนกันได้อยู่(มั้ง)

#KMI_Commu

“ อย่ากังวลไปเลย ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง ฉันเชื่อแบบนั้น… ”
|
“ มากินคัพเค้กด้วยกันมั้ยคะ? ”

—————

小勝 史佳 | Kogatsu Fumika 🥞
Y1-D | Age.16 | 155/46

Doc : shorturl.asia/pbGI9
( ᴄᴏ | ʀᴏʟᴇ | ᴛᴀʟᴋ ᴅᴍ — 24/7 )

#KMI_Nekowadoko

🐈

คนที่ได้วิชาพละแค่พอผ่านต้องมาวิ่งหนีอะไรแบบนี้

"เหนื่อย" ยืนหอบลืมเรื่องยองแมว 5 ขาไปซะแล้ว

"...เจ็บจังนะ" เอาหัวจุ่มกำแพง

#KMI_commu

" ฉันไม่เชื่อเรื่องผี แต่มีแต่วิญญาณตัวเดียวที่ฉันไม่กลัวคือพี่ชายของฉัน ย้อนแย้งดีเนาะ "

" ไปร้านอาหารบ้านฉันกันเดี๋ยวเลี้ยง! "

" อย่ามาแตะผ้าปิดตา "
——————————————

本庄隆弘 | Takahiro Honjō
3-F • 18Y
โรล|โค OK! DM24/7
Doc: n9.cl/oo7ct8

#KMI_Kenkoushindan

{ สูงขึ้นมา 3 มิลแฮะ… }
。
。
.

( ว่าด้วยเรื่องวันผู้ปกครองเยื่ยมโรงเรียน🤔(?) )

Cr: cms Mijiko Mewiiji

#KMI_Nyugakushiki #KMI_2-H
[ห้อง 2-H]

การเป็นคิวสุดท้ายนั้น เป็นการรอที่ยาวนาน
ชายหนุ่มผมสีดำปลายแดงก้าวเดินขึ้นมาหน้าห้อง พร้อมรอยยิ้มแสนสดใสที่ประดับบนใบหน้า

" ยะสึรากิ อากิระ ครับ! เรียกผมว่า เทมโป ได้เลยครับชื่อเล่นผมน่ะ"

" สิ่งที่ชอบที่สุด คือ รอยยิ้มที่มีความสุขครับ อยากถ่ายเก็บรอยยิ้มทุกคนละครับ "

"ยิ้มให้กล้องกันเยอะๆด้วยนะครับ! ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!!"

#KMI_Nekowadoko

( มาตามหาแมว ❌
มาประสบภัย ✅ )

"ยินดีต้อนรับสู่ร้านยูเมะโนะทซึคิค่ะ รับอะไรดีคะ"

เมื่อคุณเดินเข้ามาในร้าน ก็จะได้ยินเสียงเจื้อแจ้วของเด็กๆทั้งหลาย

(รวมเหล่าเด็กๆม.ต้นที่ช่วยงานในร้าน~~

ยูเมะ

โซระ - @kmi-sora.bsky.social

มินาโอะ - @kmi-mina.bsky.social

ลูน่า - @kmi-luna.bsky.social )

#YNT

Doc ร้านยูเมะโนะทซึคิ : bit.ly/yume_no_tsuki

(ชุนจังจ่ายมาหมื่นเยนค่าทำขวัญ)

( แฝดพี่ปลอดภัยดี )
@yura-kmi.bsky.social

#KMI_Nyugakushiki

(เล่นบิงโกกับน้องไข่ค่ะ🥚 ไม่ได้ส่งเพราะไม่ทันแต่วาดสนุกมาก🫴🫴)

(โปรดระวังตกใจกับรูปภาพ แล้วคุณจะมองเด็กๆไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

พอดีว่าไปนั่งคุยกับเพื่อนมาค่ะ ว่าคาร์ลูกพี่ลูกน้องเรามันยังไงกันแน่นะ…ที่แท้เรามันครอบครัวโลกกรูเม่ต์
@kmitanaka-kun.bsky.social )

(แปะเก็บช่วงกินข้าวเที่ยงกับเพื่อนสมัยเด็ก คาโอริจัง @kmi-kaori.bsky.social ค่ะ🍱✨✨)

#KMI_Commu

Toromoi Nezumi
2-H | 185/65 | Kyudo Club

Doc : bit.ly/4eU6NW6
Role , Co , DM : OK

“อ๊ะ ขอโทษนะยาตะคุงพอเป็นอะไรแบบนี้ฉันพูดยาวทุกทีเลย จะให้อันนี้นะเพราะงั้นยกโทษให้ทีนะ”

หลังจากรู้ตัวว่าพูดจายาวเวิ่นเว้อและไม่อยากให้บรรยากาศดูเป็นไปในทิศทางจริงจังมากเกินไป

ーยูระหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่ขนมข้าวโพดอัดแท่งที่นำออกมาจากกระเป๋าเสื้อถูกจิ้มไปจิ้มมาที่มืออีกฝ่าย ส่งสายตาหวังให้อีกฝ่ายแบมือแล้วรับมันไปพร้อมคำขอโทษฝ่ายเดียวแต่โดยดี

“สำหรับคนคาดหวังน่ะมักจะหวังด้วยความประสงค์ดีใช่ไหม นั่นน่ะก็อาจเป็นผลลัพธ์จากการเห็นคนที่ใช้ความคาดหวังนั้นผลักดันตัวเองจนสำเร็จเลยมองว่ามันคือ 「ข้อดี｣ ในทางกลับกันถ้าเกิดบางคนก็ถูกน้ำหนักของมันกดทับจนขยับไม่ได้ ในกรณีแบบนั้นน่ะก็จะกลายเป็น 「ข้อเสีย｣ ไป”

"ต่อให้พูดด้วยจุดประสงค์เดียวกันแต่ผลลัพธ์ก็อาจต่างกันออกไปโดยสิ้นเชิงใช่ไหมล่ะ”

+

“อืมー ตอนเด็ก ๆ ฉันเองก็มีช่วงที่ทำตัวให้เป็นไปตามความคาดหวังของคนอื่นอยู่เหมือนกันแถมกลัวด้วยถ้าไม่เป็นไปตามที่หวังพอผลลัพธ์ออกมากังวล มันก็ทำให้คิดอะไรหลาย ๆ อย่างแบบที่พูดไปก่อนหน้านี้ได้”

“แต่อย่างว่า น้ำหนักของการถูกคาดหวังมันหนักนี่นะ”

+

เธอสบตาอีกฝ่ายก่อนจะหลุบตาลงครุ่นคิดถึงคำถามเมื่อครู่

“เมื่อกี้ที่พูดไปฉันพูดในมุมมองที่อาจเกิดขึ้นสำหรับคนอื่นน่ะแต่สำหรับฉันไม่ได้มองว่าสิ่งที่ทำไม่ได้หรือนิสัยพวกนั้นเป็นข้อเสียสำหรับตัวฉันเองเลยแต่สำหรับคนอื่น… อย่างนิสัยจุ้นจ้านของฉันไง สำหรับบางคนคงจะมองว่าน่ารำคาญน่าดู”

แถมอาจน่าปวดหัวพอสมควรเลยด้วย

+

(อากิโกะจังเฟิร์สเม็ท💪)

"ฉันก็มีเรื่องที่ทำได้ไม่ดีอยู่เยอะเลยนะ แต่ฉันชอบส่วนที่ตัวเองที่ทำอะไรได้ไม่ดีอยู่เยอะนั่นมากเลยล่ะ เพราะมันทำให้รู้สึกว่าตัวฉันก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาคนนึงดีนี่นา จะผิดพลาดหรือล้มเหลวไปบ้างมีเรื่องที่ทำได้ไม่ดีบ้างก็เป็นเรื่องปกติ"

"ไม่เคยคิดเรื่องนั้นมาก่อนเลย ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกรักหรืออะไรแบบนั้นด้วยแถมถึงมีฉันว่าเขาน่าจะไม่ไหวกับนิสัยฉันมากกว่า" เธอพูดด้วยน้ำเสียงติดขำเล็กน้อย

"แล้วยาตะคุงล่ะ?"