É unha interpretación que lle escoitei a diferentes analistas. É colleita propia en tanto emprega a forma potencial do verbo "ser" (olla-lienee) para marcar a probabilidade, mais non se afasta do dito no noso Estado. Como ben sabes, a prensa finlandesa adoita ser moi "descritivista".

A nova é un resumo da información publicada por diferentes xornais estatais, mais o titular é bastante chamativo.

Eu interpreto que a preocupación de fondo é que, se o galego, o euskera e o catalán se convirten en linguas oficiais da UE, outros territorios pedirán o mesmo para as súas linguas rexionais. No caso de Finlandia, sería o saami, sobre todo. Portugal podería pedir o mesmo para o mirandés, etc.

Hai que ter en conta que Finlandia non é, historicamente, propenso ao recoñecemento das linguas faladas no seu territorio. Agás o sueco e o finés, o resto de linguas só teñen un estatuto político limitado, e non son oficiais en todo o territorio. É o caso do saami e do romaní, fundamentalmente.

O argumento é, basicamente, económico (aumento do gasto en recursos), mais tamén político e social (serían oficiais na UE linguas que non son oficiais en todo o territorio dun país da UE, cousa que agora mesmo non pasa).