ลบฟอลไอจีแล้วสบายใจ แม้จะดูตัดขาดก็ตาม

ไม่มีใครเลือกสิ่งที่ไม่ดีให้ตัวเอง ทุก choice ที่เลือกมันก็เลือกบนพื้นฐานความตั้งใจว่าเป็นทางที่ดีที่สุดทั้งนั้น เลือกไปแล้วก็อย่าคิดว่า "รู้งี้..." เพราะเราก็เลือกได้ดีที่สุดเท่าที่เรามีข้อมูล ณ เวลานั้นนั่นแหละ เอาสิ่งนี้ไว้ช่วยเลือกทางใหม่ในอนาคตได้ แต่อย่าเสียใจกับทางที่เดินผ่านมาแล้วเลย

บางวันก็อยากจะให้มันจบสักที แต่กลัวว่าไปก่อนแล้วแม่จะอยู่ไง คือกลัวแค่นั้นจริงๆ นอกนั้นไม่ได้อยากจะอยู่แล้ว ตลกดีที่ดิ้นรนพยายามหาอะไรทำเพื่อเลี่ยงสิ่งที่อยู่ในใจ แค่หวังว่ามันจะง่ายกว่านี้ ความตายอ่ะ

เอาจริงๆ นอกจากกระแสอวยคิงอวยควีนและชาตินิยมกันบ้างก็ได้แล้ว ล่าสุดก็มีคลิปถ่ายคนไม่หยุดเคารพธงชาติ แล้วก็ช่วงนี้เข้าโรงหนังก็รู้สึกคนกลับมายืนกันเยอะมาก we're so back(wards)

คิดถึงเจริญกรุง อยากย้ายกลับมาอยู่แถวนี้

ยังไม่ทันไรเลย แกจะมาถอดใจไม่ได้นะ

ตอนเถียงกับแม่วันนั้นแล้วมีคำนึงว่า "จะไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดเลยดิ" หน้าชาจนรู้สึกว่ากูนี่มันไม่รู้ตัวเองเลยเหรอไง แล้วก็คิดทบทวนว่าเป็นคนแบบนั้นจริงๆ ทั้งๆที่โทษตัวเองเยอะกว่าเมื่อก่อนแต่ก็ไม่ยอมรับอะไรง่ายๆ ทั้งๆที่คิดเผื่อคนอื่นมากแต่ก็ยังเห็นแก่ตัวเยอะกว่า

ร้องไห้หนึ่งแมทช์ให้กับความงี่เง่า

วันนี้คิดว่ากุทำไรเนี่ย แบบจะร้องไห้แล้วเอาหัวทิ่มพื้น

กลับมาเขียน journal เมื่อกลางปีเรื่อยมาจนถึงตอนนี้ นานๆเขียนทีเฉพาะเวลาความคิดมันฟุ้งหรือดูนั่นนี่แล้วอยากจดสิ่งที่รีเลท แต่ก็รู้สึกว่าได้เห็นตัวเองชัดขึ้น ชอบอ่านที่ตัวเองเขียนไว้ เหมือนได้เห็นภาพรวม มีทั้งโกรธ เศร้า ตื่นเต้น และสิ่งที่ตกผลึกจากการตัดสินใจ ถ้าให้นั่งเล่ากับใครก็ไม่รู้จะพูดรู้เรื่องมั้ย แต่พอได้เขียน แม้จะเป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ แต่เรากลับจำได้หมดว่าเขียนด้วยความรู้สึกยังไง แปลกดี

อาจจะปลดหนี้บ้านได้ภายในสิบปี แต่ต้องไม่หาภาระเพิ่ม ใช้ชีวิตแบบสบายใจไม่ทำให้ตัวเองเดือนร้อน แต่ก็อย่าลืมทำสิ่งที่อยากทำนะ

ต้องชงกาแฟไปกินที่ทำงานเองเหรอเนี่ย เดือนนี้เงินหมดไวมาก

อมก ทำไมกุคิดอะไรทั้งวันขนาดนี้ อยากมีปุ่มกดหยุดการคิดมาก

ธันวาคมมาครึ่งเดือนแล้ว ยิ้มรับสิ่งที่ตัวเองเลือก ให้เป็นปสกชีวิต ไม่ต้องกังวลถ้าทำไม่ได้ดีอย่างที่อยากให้เป็น การได้ลองทำสำคัญกว่า ใจไม่กล้าก็มาเก็บเงินไปเที่ยวชิลๆต่อเถอะ ฮึบๆ

เมื่อเช้า

เป็นวันที่พยานามกลับบ้านช้าที่สุด คืออยากค้างที่ออฟฟิศจนจบมกรา ไม่อยากเจอญาติ รำคาญ

กุ้ง

การจบสงครามและความขัดแย้งที่ทำให้ไม่สามารถร่วมมือกันระหว่างประเทศในเรื่องที่จำเป็นต่อไปได้ก็สำคัญ เทียบแบบนี้จะบอกว่าปัญหาสแกมเมอร์เล็กกว่าสงครามก็ไม่ผิด เพราะการปราบปรามแบบแยกส่วนไปเรื่อยๆ ปัญหาสแกมเมอร์ก็ไม่มีทางจบ การพังฐานปฏิบัติการทางกายภาพเป็นภาพการแก้ปัญหาที่คนเห็นได้อย่างเป็นรูปธรรมและได้ผลทางจิตวิทยากับฝ่ายที่หาความชอบธรรมในการถล่มฝ่ายตรงข้าม ซึ่งต้องระวัง

ถ้ารัฐมุ่งแต่ก่อสงคราม ทรัพยากรด้านการข่าว การสืบสวนสอบสวน และความร่วมมือกันระหว่างประเทศที่ควรจะถูกใช้ให้การป้องกันและปราบปรามสแกมเมอร์ที่มีการปฏิบัติการข้ามพรมแดนและข้ามเขตอำนาจศาลในหลายมิติ ไม่ว่าด้านการฟอกเงิน การค้ามนุษย์ และอื่นๆ ก็จะไม่ function เต็มที่ บางอย่างทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ การหยุดยิงและเจรจาเพื่อให้กลับมาทำงานร่วมกันได้ตามปกติ ถึงจะแก้ปัญหานี้และอื่นๆ ได้

เรื่องที่มีคนโห่ไล่ผู้ชุมนุมเรียกร้องการหยุดยิงไทยกัมพูชาที่พูดว่า "สแกมเมอร์เป็นเรื่องเล็กน้อย" คือที่พูดนั่นก็ไม่ผิด เพราะเราไม่สามารถแก้ปัญหาสแกมเมอร์ด้วยการเอาระเบิดไปถล่ม physical facilities หรือฐานปฏิบัติการทางกายภาพเพียงอย่างเดียว เพราะปัจจุบัน มันมีความเป็นองค์กรอาชญากรรมที่ผูกกับหลายฝ่าย ต่อให้ฐานพัง ปัญหาก็ไม่จบ ตราบเท่าที่โครงสร้างสังคมและการเมืองที่สนับสนุนสิ่งนี้ยังอยู่

เรียนขับรถวันแรก เหมือนต้องเก็บข้อมูลร้อยพันอย่างใส่หัว แต่ดีว่าดูคลิปมาบ้าง พอครูอธิบายทุกอย่างจบก็ได้ลองขับ เรียกว่าเรียนรู้ฟีลลิ่ง การดูระยะ น้ำหนักเท้าที่ควรวางคันเร่งกับเบรก จริงๆก็ยากเหมือนที่คิด เหมือนยังกะน้ำหนักเท้าไม่ได้ แต่ครูใจดี ผมก็มีพลังเติมคันเร่งทุกโค้งจนหูชา

มาเร็วไปยิ่งตื่นเต้นกว่าเดิม

เวลาเดิมทุกคืนต้องขึ้นมาให้เกา

ต้องการโร้ดทริปแบบมีเพื่อนช่วยดูทาง นิวซีแลนด์ก่อนจะแก่ตาย ซึ่งไหนเงิน

เราชอบเปียกปูนแบบนี้ แบบที่เป็นใส่กะทิคือกินไม่เป็น ไม่ถูกใจ ไม่อร่อย